มีคะ แต่เป็นสมัย ป.ตรี นะคะ แบ่งเป็นสองกลุ่มคือ เด็กเก่ง แบบระดับต้นๆของห้องเลย พวกนี้บางคน บ้านพอมี ก็เรียนต่อ จบมา เป็น ดร. ทำงาน เป็น อาจารย์ ก็หลายคน
บางคนที่เก่ง แต่บ้านไม่มีเงิน ก็ทำงานทั่วไป แต่เงินเดือน ก็ไม่ได้ขี้เหร่นะคะ แต่ก็ไม่ได้ดีเวอร์
กูยังเสียดาย เพื่อนกู 2 คนเลยคะ เรียนเก่งมาก แต่คนหนึ่งบ้านจนมาก แบบพ่อแม่ ทำงานรับจ้างรายวันนะคะ แต่เพื่อนกูคนนี้ก็ขยันนะคะ รับจ้างรีดผ้า ซักผ้า อะไรได้เงินมันทำหมด
น่าเสียดายหัวมันคะ ตอนนี้จบมา ก็ทำงาน เป็น พนง มหาวิทยาลัยคะ อาจารย์ช่วยๆกันดันคะ เพราะมันเป็นเด็กดี ขยัน ช่วยงาน อ. ตลอด
อีกคน พ่อแม่ รับราชการ แต่ไม่ได้รวย คนนี้เป็น ที่ 1 ของห้องเลย ยังคิดเลยว่าถ้ามันได้เรียนต่อ คงไปได้อีกไกล แต่อย่างว่า ที่บ้านมันไม่มีเงินส่งคะ ต้องส่งน้องต่ออีก พอตอนจบพูดเรื่องเรียนต่อ ก็ดูหน้ามันเศร้าๆ แต่ตอนนี้ มันก็เจริญก้าวหน้าในงานอยู่คะ ทำงาน บ. เอกชน บ.ใหญ่มีชื่อเสียงอยู่คะ
ตัดกับมาอีกกลุ่ม คือ โง่ ขี้เกียจ
จบมานี้แบบ 2.1 2.2 นี้เลยคะ
พวกนี้ รุ่นกูมีอยู่สองคน คนแรก นี้จบมาทำงาน รง เงินเดือน 5000 คะมึง ฟังไม่ผิด สมัยก่อนมี 15000 นะคะ
แต่มันเอาตัวรอดเก่งไงคะ จับนู่น ทำนี้ จนตอนนี้รวยไปแล้วคะ
สมัยก่อน เพื่อนกูคนหนึ่งบอก มึงคอยดูนะ ไอ้นี้จะไปได้ไกลสุดของรุ่น คือตอนนั้นกูฟังมันพูดยังงง มันจะไปไกลสุดได้ไง เรียนแทบไม่รอด
พอจบมา 5-10 ปีแค่นั้นคะ เห็นเลยคะ มันไปไกลสุดจริงๆ
เท่าที่กูมาพิจารณาดู มันก็เป็นไปได้นะคะ
มึงคิดดูจบมาเกรดห่วย จะไปหางานดีๆที่ไหนใครจะรับ แถมบ้านจน จะมั่วนั่งตกงาน คอยงานอยู่บ้านจะรอดไหม พวกนี้ มันเลยโดนบีบทางอ้อม
ให้ต้องออกมาทำธุริกิจเอง ไม่งันอดตาย พวกนี้มันก็เริ่มจากค้าขายเล็กๆน้อยๆนี้หละคะ พอมีทุนก็ขยายใหญ่ขึ้น
พวกนี้เข้าทำนอง ไม่มีอะไรจะเสีย ไม่ทำก็อดตาย มรดกไม่มี เกรดห่วย หน้าตาแย่ จะเอาอะไรไปสู้เขา พวกนี้มันเอาหมดคะ อะไรได้เงิน
ผิดกับพวก บ้านพอมี พวกนี้ตกงานมาคอยได้ คอยไปซิคะ 2 ปีก็แล้ว 3 ปีก็แล้ว เด็กใหม่ก็จบมาเรื่อย แก่ไปเรื่อย สุดท้ายแถม ไม่ใจกล้าแบบพวกที่ไม่มีอีก กลัวเจ๊ง กลัวเสียหาย คือไม่ถอดหัวโขนไงคะ กูจบปริญญามา จะมาค้าขายกิ๊กๆก๊อกๆ ได้ไง อะไรแบบนี้
Printer-friendly copy
Email this topic to a friend
