เท่าที่หาข้อมูลมา พ่อค้าแม่ค้า ที่ขายในเว๊ปที่ว่า ต้องบวกกำไร อย่างน้อยๆ ต้อง 50% ขึ้นคะ ถึงจะพอมีกำไร

อย่าง ทุนของ 100 บ. ต้องตั้งราคาขายซัก 170-200 คะ

เพราะอย่าง ลาซาด้า เท่าที่หาข้อมูล มันคิดค่าส่ง 60++ ต่อชิ้นคะ

แล้วก็มีค่าคอมให้มันอีก 10%

ไม่พอคะมึง แถมถ้า ลค สั่งแล้ว แต่ของเราเสือกหมด หรือส่งไม่ทัน ตามที่เว๊ปมันกำหนด โดนค่ายกเลิกออเดอร์ อีก 300 ++ / ชินนะคะ

ถ้า ลค สั่งไป 5 ชิ้น ของไม่พอส่ง หรือของหมด เธอไม่ได้เงินแล้ว ยังต้องจ่ายเงินให้เว๊ปด้วย 300 * 5 ไปคะ

หรือถ้าส่งของไม่ตรงเวลา โดนเว๊ปปรับเงินอีก

ไม่พอคะ ลค สั่งมา แล้วส่งไป แต่ ลค เสือกเปลี่ยนใจ ไม่เซ็นรับของ ให้ส่งกลับ ค่าส่ง เราต้องออกอีกนะคะ 60++ รับผิดชอบไปคะ คนขาย

แต่ของบางอย่าง กูว่า ถ้าซื้อใช้เอง โอเค แต่ถ้าแถวบ้าน มีร้านส่ง ลองดูร้านแถวบ้าน น่าจะถูกกว่าคะ

เพราะกูว่าที่ถูกกว่าได้ เพราะเขาไม่ต้องเสียค่าพวกนี้ไงคะ

อย่างแปรงแต่งหน้าที่กูว่า เนีย อย่างไงก็ถูกกว่ากัน 100 บ.เลยคะ

หรืออย่าง ถุงเท้า เคยคิดว่าน่าจะลองรับมาขายปลีก ก็กลัวทุนจมคะ อย่างน้อยๆ น่าจะลงทุน หลายพัน น่าจะได้ แต่ดีอย่างคือ มันไม่เน่า ไม่เสีย แต่ถ้าทุนจมมา จะหาทางปล่อยของยากนะซิคะ

เมื่อกี้ กูเพิ่งดู คลิ๊ป เจ๊ ต๊อกแต๊ก ขายส้มตำ ขายน่ารวยมากๆ ลค มาจองคิวตั้งแต่ ตี 2 คะมึง

กูยังงง ใครจะมาซื้อกินวะ ตีสอง ตีสาม ไม่หลับไม่นอน กันหรือไง ปรากฏว่ามีคนซื้อกินจริงๆคะมึง

เห็นในคลิ๊ปบอก ขายได้วันละ 800 - 1000 ครก ถูกสุด ครกละ 50 บาท

ตกวันละ 5 หมื่นบาทที่ขายได้ ตีซะกำไร 40% กำไรที่ได้ต่อวัน 2 หมื่น หักค่าคนงาน ค่าเช่า ซัก 1 หมื่น เจ๊ต๊อกแต๊ก เหลือกำไร วันละ 1 หมื่น เดือนละ 3 แสน

โคตรอิจฉานางเลยคะ ทำไง กูจะขายได้รวยแบบนี้บ้างคะเนี้ย

ฝืมือทำอาหารก็ไม่คอยมี จะลองทำกินดู ก็อร่อยบ้างไม่อร่อย บ้าง จะขายยำ ก็เสือกกำไรน้อย

จะขายก๋วยเตี๋ยว ก็ไม่มีคนช่วย ไม่มีทำเลยอีก

คิดไม่ออกคะ อีดอก ทำมาหากินอะไรดีคะ แนะนำหน่อย

เพื่อนกูแนะนำให้ขายหมูปิ้ง บอกกำไรดี มันขายอยู่เมืองชล บอกกำไร อย่างไม่ได้ๆ มันขายต่อเดือน กำไร 3 หมื่นขึ้น

แต่คือทำเลมันดีไงคะ มันว่า ขายหมูปิ้งได้วันละ 200 ไม้ แหนมปิ้งอีก 100 ใส่กรอกอีสานอีก 100 บอกกำไรเฉลียๆ ตกไม้ละ 3 บ. มันเลยแนะนำให้กูขาย

กูก็ลองไปหาที่ขายส่งแล้วนะคะ ได้แล้วคะ แต่ติดไม่มีทำเล เลยคะ อีกอย่าง หมูปิ่งนมสด คนขายก็เยอะแล้ว กูไม่ขออะไรมากคะ แค่ได้วนละ 150 ไม้กูก็ดีใจแล้วคะ

มันว่า ขายหมูปิ่ง ไม่ต้องมานั่งเสียเวลาเสียบ ไปรับเขาเอา ขายไม่หมด แช่ตู้เย็นไว้ได้ ไม่เสีย

กูเห็นคนไปรับมาขายกันเยอะอยู่

แล้ววันธรรมดา นางเอาเวลาไปทำไรคะ เสียดายนะคะ ถ้าขายทุกวันนี้รวยได้เลย

ฉันคะ จังหวัดฉัน มีส้มตำอยู่ หลายเจ้า ที่ทำอร่อย

อย่างมีเจ้าหนึ่ง ขายส้มตำ อร่อยอยู่ คนกินเยอะ ลน 4-5 คนแหนะคะ แต่ว่ารสมือ ไม่นิ่งคะ แล้วแต่คนต่ำ แต่ก็ถือว่า อร่อยอยู่

ขายครกไม่แพง แต่หลังๆมากูสังเกตุว่า ลดปริมาณลงคะ

เช่าห้องแถวขายเดือนละ 1 หมื่นแหนะคะ ลูกน้องอีก 4 ตกวันละ 1500 เฉพาะค่าลูกน้อง กับค่าเช่านะคะ แล้วไหนจะกำไรต่อวันอีก

ส่วนอีกเจ้า ที่ฉันกินประจำ เป็นป้าแก่ๆ ทำกันสองคนกับลุงแก่ๆ แกทำไม่เยอะคะ เปิดร้าน 8 โมงเช้า - 4 โมงเย็น ปิดแหละ ร้านแก มีโต๊ะให้นั่งแค่ 1 โต๊ะคะ ส่วนใหญ่ ลค มาซื้อกลับบ้านคะ

แกไม่ได้ขายดีอะไรหรอกคะ แต่ขายได้เรื่อยๆ

อีกเจ้า ก็เป็นป้าแก่ๆ เหมือนกัน ตอนนี้เลิกขายไปแล้วคะ กูยังเสียดาย เพราะแกทำอร่อยอยู่คะ ตอนนี้แกขายแต่ ข้าวซอย แต่ก่อนแกขายคู่กัน ขายวันหนึ่งไม่เยอะหรอกคะ วันละ 10 กว่าครก เพราะทำเลแกไม่ดี ขายหน้าบ้าน แต่ฉันว่าแกทำอร่อย

หลังๆแก่ ลูกให้เลิก ให้ขายแต่ ข้าวซอย เพราะทำไม่นาน ไม่เหนื่อยเหมือน ส้มตำ ที่ต้องทำ ครกต่อครก

ฉันละโคตรเสียดาย ฝืมือ เคยไปยืนดูแกทำ แกก็ตำธรรมดา นี้แหละ ไม่ได้มีอะไรพิศดารเลย

น้ำปลาร้า ที่ว่าต้องมีสูตรใคร สูตรมัน แกก็ใช้นำปลาร้าน ขวดสำเร็จนี้แหละ แกว่าไม่ต้องไปปรุ่งให้ยาก เอาง่ายนี้แหละ

จนมีคนไปแซว ว่าใส่ขนาดนี้ ถุงหนึ่ง 5 บ. ใส่ได้ 3 ถุงยำ

คือกูดูอยู่ ก็ยังว่าเยอะเลยคะ ใส่เยอะจริงๆ ตักจ้วงๆ เลยคะ

จบ ปริญญา จาก มสธ 3 ใบเลยนะคะ

นางว่านางขายเฉพาะ ส อา จริงๆคะ

กูงง กับนางมาก นางบอก ร้านเปิด ตีสอง แจกบัตรคิวตอนตี 3 เริ่มขาย ตี 4 แล้วไปหยุดแจกบัตรคิว ตอนบ่ายสอง แต่กว่าจะตำเสร็จ 2 ทุ่ม

นอนไม่กี่ ชม ต้องตื่นอีกแล้ว กูยอมนางจริงๆคะ นานไป ร่างกายจะไหวไม่คะนั้น

ไม่เหมือน ร้านข้าวมันไก่ แถวบ้านฉัน ขายดี อย่างไง กูก็ขายแค่นี้ เช่น ขายไก่ 10 ตัว

ขายดีอย่างไงก็ไม่เพิ่ม หมดคือหมด

เคยถาม เฮียแก ว่าเฮีย ขายดี บ่ายกว่าๆก็หมด ทำไม ไม่ทำเพิ่ม

แกว่า พอแล้ว แค่นี้เราก็อยู่ได้แล้ว ให้ ลูกน้องได้พักบ้าง กว่าจะเก็บร้านเสร็จ เตรียมของวันต่อไปเสร็จ ก็เกือบ 4 โมงเย็นแล้ว ให้ลูกน้อง ได้กลับไปหาลูกหาเต้าบ้าง

เออ ก็จริงของแก ในขณะมีอีกร้าน ขายข้าวมันไก่เหมือนกัน แต่ขาย 24 ชม คะมึง

แรกๆก็อร่อย หลังๆ เริ่มไม่แหละ น้ำจิ้มเริ่มมีกลิ่น เพราะมันขายตลอด พอน้ำจิ้มลด มันก็เทของใหม่ ลงไปเติม กลายเป็นไม่เคยล้าง โถน้ำจิ้มเลย เพราะขายตลอด

ส่วนข้าว ก็หุ้งหม้อใหญ่ คนกินใหม่ๆก็ได้กินข้าวร้อนๆ นิ่มๆไป คนมาหลังๆ ก็ได้กินข้าวแข็ง

ตอนนี้ ลค เริ่มหาย

ส่วนเรื่อง ผงชูรส ถ้าจะจริงคะ กูเห็นแม่ค้า พ่อค้า มันใส่กันทุกเจ้าเลยคะ อย่างน้อยๆ ก็ 1 ช้อนชา

แต่คือกูงง ตรงตั้งราคานี้แหละคะ

เธอลองกะให้ดูได้ไหมคะ

สมมุติ ว่าต้นทุน 100 บ. กูจะเอากำไร 50 บ. รวมสองอย่างนี้ 150 บ.

แล้วกูต้องตั้งราคาเพื่อค่าอะไรอีกไหมคะ ค่าคอม ค่าส่ง หรืออะไรอย่างไงคะ

แล้วค่าส่งนี้ก็คิดจาก ลค ต่างหากใช่ไหมคะ

แล้วแบบนี้ อี ชี๊ปปี๊ มันจะมีรายได้จากไหนคะ

แล้วเรื่องสต๊อกของ นี้เราต้องสต๊อกไหมคะ

แค่ลองถามดูคะ อย่างที่บอก ว่าร้านส่งแถวบ้าน มันถูกคะ ถูกกว่าในเว๊ป ประมาณชิ้นละ 100 คะ

อย่างพวกแป้ง พวกแปรง อะไรพวกนี้คะ ร้านแถวบ้าน มันมีร้านส่งพวก คสอ คะ

กับพวกของที่มาจากจีน แต่เป็นของแบบว่า ที่คาดผม ขายยกโหล ยางรัดผม อะไรพวกนี้นะคะ ของมันราคาถูก ที่เขาซื้อยกโหลมา แล้วมาขายปลีก อันละ 20 แบบนี้นะคะ

แต่ติดที่ว่า ของแบบนี้ ลายเอ๋ย แบบเอ๋ย เยอะมากๆ จะไปถ่ายรูปก็กลัวเขาด่า จะสต๊อกก็กลัวขายไม่ออก

เลยกะว่าถ้าจะขายจริง จะไปทาง คสอ มากกว่าคะ เพราะร้านอยู่ใกล้บ้าน แถมของบางอย่าง ร้านพวกนี้มันสต๊อกของไว้เยอะ คือใจไม่อยาก สต๊อกของนะคะ

ถ้าไม่ดีอย่างไง ก็อาจจะลงทุนพวก ทำของกินแทนคะ ตอนนี้ก็ดูๆทำเลอยู่คะ แต่ละทีแพงมากๆ