อยากสบายตั้งแต่จบใหม่? ก็คือว่าใจคออยากจะสบายทั้งชีวิตว่างั้น ถ้าแน่จรืงหล่อนพรีชีพตัดจบระบบนี้ไว้ที่ตัวเองไหมละ ให้รุ่นน้องมันสบายๆแล้วหล่อนก็รับภาระงานเฉลี่ยเท่าๆกับน้องไป โดยที่สังขารหล่อนก็ถดถอยลงทุกวัน

วิชาชีพอื่นเค้าก็มีความลำบากในแบบของตัวเองเหมือนกัน ไม่ได้ทำงานเกินเวลาไม่ได้อยู่เวร แต่ในเวลานี่ก็หีแหกหัวหมุน บางอาชีพได้กลับบ้านเร็วแต่ก็ต้องปั่นงานหามรุ่งหามค่ำ บางอาชีพอาจสบายกว่า แต่เทียบเรตเงินเดือนแล้วต่างกันฟ้าเหว เอาจริงอยู่เวรแพทย์ก็คือได้ค่าเวรป่ะ เวรนึงก็ไม่ใช่ถูกๆ ตามหลักแล้วอยู่เวรของอาชีพอื่นคือมึงไม่ได้นอนเลยนะ อันนี้นอนได้รอให้พยาบาลมาปลุก แถมกินเงินเวรวนไป อยู่ไปๆอิพวกนี้แทบจะหาทางเอาเปรียบให้ได้ทุกช่องโหว่ทุกช่องทาง

ลองมีคนมาบริหารประเทศแล้วบอกว่ากุจะออกนโยบายค่าข้าว 30 บาททุกแกง ห้ามลดปริมาณและเปลี่ยนแปลงเมนู มันจะรู้สึกยังไงกัน

บุคลากรทางการแพทย์ต้องแก้ระบบของตัวเองให้ได้ รวมกันให้ได้ นัดหยุดประท้วงซัก 1 อาทิตย์รวมๆ กันทั้งหมด ช่องทางนัดเยอะแยะ ถ้าภาครัฐจะหยุดจ่ายเงินเดือนก็ต้องไฟว์ต่อให้ได้ นั่นแหละ ภาคนโยบายถึงจะลงมากำกับ

10 10 10 ค่ะป้าน้องขี้

เห็นด้วยอีกคน หมอสมัยซัก 30-40 ปีก่อน เขาไม่เคยคิดเรียนเป็นหมอเพื่อเงินเป็นอันดับต้น ๆ ส่วนใหญ่เรียนเพราะมันเข้ายาก อยากแสดงตัวว่าเก่งเข้าเรียนได้ เมืองไทยเรามีโรงเรียนแพทย์แห่งที่ 3 คือแพทย์เชียงใหม่ เมื่อแค่เกือบ 60 ปีเท่านั้นเอง เป็นอาชีพที่อิสระมั่นคงเป็น "นาย" ของตัวเอง (ก็ได้) แบบว่าไม่ต้องเป็นข้าราชการก็อยู่ได้ และเป็นที่เชิดหน้าชูตาในสังคม มีญาติเป็นแพทย์จบจาก มช รุ่นแรก ๆ เขาบอกว่าได้เงินเดือนครั้งแรกตอนเป็นแพทย์ฝึกหัด (intern) เดือนละ 1000 บาทแค่นั้น ดีใจแทบตาย

gown - กาวน์

ในนี้กลับมาสู่โลกความจริง
//หรือในนี้มีแต่กะเทยขี้อิจฉา
//จะเอาแต่เงินเดือนสูงๆ ไม่ต้องรับผิดชอบเลยว่างั้น