เคยโกรธกับเพื่อนสนิทกันมากนานสุดเกือบปีตอนเรียนม.6

เพราะมันรับปากไว้แล้วไม่ยอมไปเป็นเพื่อนเที่ยวนาซีซัส

ตอนหลังมันมาง้อเปิดเหล้าเลี้ยงฟรีให้ขวดนึงแต่มิ๊กเซอร์เราจ่าย

แพงกว่าค่าเปิดเหล้าที่มันจ่ายอีกอีช้างเย็ด

.

.

.

.

กูเพิ่งเข้าใจคำว่าแก่กะโหลกกะลาก็วันนี้
แถมยังโล่งใจที่ตามืดบอดมา31ปี เพิ่งจะตาสว่าง

เมื่อสองปีก่อนถ้าจำไม่ผิดปี 59 เจอกันในงานศพพ่อเพื่อน
มันเข้ามาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หนูแดงก็คุยนะแต่คุยแบบรักษาระยะห่าง
คือมันไม่สนิทใจแล้ว คำพูดที่มันพูดฟังหัวมาก แยกกันมันก็ขอเบอร์ติดต่อไว้
ไลน์คุยกัน คุยบ้างตอบบ้าง จนวันนึงนัดกินข้าวมันมาแถวบ้านก็ออกไป
คุยๆ กันอยู่ดีๆ มันร้องไห้ แล้วบอกขอโทษ ขอโทษนะ โอ้โห ซีนดราม่ามาเต็ม
ร้องไห้ตามไปด้วยแต่ไม่ถึงกับฟูมฟาย คืออายโต๊ะข้างๆ

มันบอกว่าพอโตขึ้นเลยยิ่งเข้าใจว่าทำไมหนูแดงถึงโกรธ ทำไมถึงไม่คุย
มันอยากคุยกับหนูแดงมาตลอดเพราะหนูแดงเป็นคนที่เข้าใจมัน (แหงซิมีกูคนเดียวที่ตามใจ)
พอไปเจอเพื่อนคนใหม่ๆ เลยรู้เลยว่าเพื่อนดีๆ มันหายากจริงๆ
มันหาโอกาสเจอโอกาสคุยกับหนูแดงนานมาก แต่หนูแดงไม่เคยให้โอกาสมันเลย
อย่างนัดเจอเลี้ยงรุ่นหรือไปเที่ยวกับเพื่อนเก่าๆ ถ้าหนูแดงรู้ว่ามันไปหนูแดงจะไม่ไป

ย้อนกลัับมาที่ตัวหนูแดง เออนะ เป็นที่กูเองส่วนนึงที่ตอนนั้นอะไรก็ยอมๆ มันทุกอย่าง
จนวันนึงยอมไม่ไ้ดก็ปรอทแตกใส่มัน กลายเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง
สุดท้ายมาดีกันเอาตอนแก่ เห็นอะไรมากขึ้น ดีหน่อยที่ลดอัตตาตัวเองให้อภัยกัน

ตอนนี้กลับมาคุยเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือสนิทกันมาก ด้วยวัยวุฒิ
รู้จักเตือนกัน รู้จักห้ามกัน มันยังติดนิสัยเอาแต่ใจเหมือนเดิมแต่ก็น้อยลง
ซึ่งพอหนูแดงปรามๆ มันก็หยุด ซื้อใจกันตอนพ่อมันป่วย ย่าหนูแดงเสีย
มาอยู่เป็นเพื่อนจนวันเผาวันทำบุญ อยู่ด้วยกันหมด ยิ่งกว่าผัวเมีย

สำหรับ จขกท บางทีเพื่อนอาจจะรอให้ "เริ่ม" เข้าไปคุยก่อนก็ได้นะคะ
แต่ถ้าคิดว่าไม่เป็นไรสำหรับเพื่อนคนนี้ ก็ปล่อยผ่านไปได้ค่ะ

เคสที่กลับมาคุยกันคือ -เพื่อนร้างบนทางรัก- ตั้งใจหาเรื่องทะเลาะกับมันเองด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเพื่อเฟดตัวเองออกมาจากกลุ่มเดิม เพื่อรักษาความรู้สึกตัวเองมันทำใจไม่ได้จริงๆ เดินออกมามีเพื่อนกลุ่มใหม่ตอนปี 2 แต่แล้วกับมาคุยกันอีกครั้งตอนปี 4 เพราะมีอยู่คืนนึงที่อยู่ดีๆ ก็ฝันถึงมัน ตอนจบในฝันคือกอดมันร้องไห้โฮแรงๆ ตื่นมารู้สึกโล่งสุดๆ แล้วรู้ว่าที่ผ่านมาเราไม่เคยลืมมันเลย น้ำเน่าสัตว์ๆ แต่ก็คิดว่าไหนๆ ก็จะจบแล้ว เลยตัดสินใจกลับไปคุยกัน เพื่อนแทบจะจุดพลุฉลอง 5555

เรียนอยู่ม.2 ตอนนั้นมีสอบ
มันนั่งหน้าป้า ถามขอยางลบ
ป้าก็บอก "เอานี่"
วางยางลบขอบโต๊ะด้านหน้าป้า
เพื่อให้มันเอี้ยวตัวมาหยิบ

ไม่รู้ว่ามันไม่ได้ยินหรืออะไร
แต่มันไม่หันมาหยิบ
และจากนั้นก็ไม่พูดกับป้า
ทั้งที่เป็นเพื่อนสนิท
เดินด้วยกันตลอด

อ้าว ! มึงไม่พูดก็ไม่พูดสิวะ
ต่างฝ่ายต่างเฉยจนจบมัธยม

ผ่านไปหลายปี
ไปเจอมันทำงานแบ๊งค์
มันไม่พูด ป้าก็ขี้คร้านจะสนใจ
และก็เรื่อยมาจนตอนนี้

อันที่จริงมันก็ไม่น่าคบหรอกค่ะ
ขี้คุย ขี้อวด ข่มคนอื่น
คุยข่มป้าบ่อยๆ
แต่ป้าไม่ถือไง เลยคบกันได้

คือไม่คุยกันเลยไม่อะไรทั้งสิ้น มันไม่ชอบขี้หน้าพังพรอนมั้งและพังพรอนก็ไม่ชอบมัน

มันชอบทำสายตาหาเรื่องใส่พังพรอน ชอบพุดจาเนปใส่

แต่พอปี 2 เริ่มคุยกันหลังจากนั้นสนิทกันแหะ จนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

แวะขอเล่นคนนึงนะคะ .... เพื่อนสมัยมัธยมสนิทกันมากกกก คุยได้ทุกเรื่อง
นางร้างควย นกตลอด ช้ำเพราะผู้ชายซ้ำ ๆ ซาก ๆ ก็เลยแนะนำให้เอาฝรั่งดู วันนึงผัวฝรั่งนางมาทักชั้น ในเฟส แค่นั้นแหละ ..... นางก็หายไปเลย ไร้การติดต่อใด ๆ เข้าสู่ปีที่สอง
กลับบ้านนอก แม่นางก็มาทักชั้นว่าลูกเขาเป็นยังไงบ้าง ก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ