มีเพื่อนอยู่นางหนึ่ง วนๆอยู่ระบบโรงแรมตั้งแต่เรียนจบเอาประสบการณ์มาทำงานที่ รร.ในเชียงราย เซอร์ฯได้เดือนละ 40000-50000 เรทต่ำต่ำไม่ต่ำกว่า สามอัพ เงินเดือนอีกสบายไป แปดอย่างสิบอย่างถึงไม่ได้เซอร์ ลำพังเงินเดือนก็สูงอยู่ เดี๊ยนเคยบอกนางตั้งหลายรอบไม่มา จนทุกวันนี้สุขภาพจิตดีขึ้นเยอะ

มันก็คงไม่ยากหรอกค่ะ
เพียงแต่อยู่ตจว.
ตดนิดนึงก็หึ่งไปทั่ว
ที่ป้าร้างควยก็เพราะ
กลัวปากคนนี่แหละค่ะ

พาผู้หญิงไปเย็ด
มีคนเห็นก็ไม่เป็นไร
แต่ถ้าเข้าโรงแรมกับผู้ชายสิคะ
โอ้ยยยย ! ใครเห็นเข้า
มึงดังระเบิดแน่
ญาติพี่น้องเค้ายังไม่ยอมรับเรื่องนี้
เสือกตระกูลพอมีชื่อเสียงด้วยนี่สิ

ถ้าทำงานอยู่กทม.
ป่านนี้อีดอกอาจต้องรีแพร์หีหลายรอบแล้ว

น่าจะแกล้งหลานชายอีป้ามากินเหล้า แล้วยัดยา แล้วแจ้งตำรวจจับนะค่ะ จะจัดการอีพวกนี้ต้องใช้สมองหน่อยค่ะ เราไม่จำเป็นต้องปะทะเองซึ่ง ๆ หน้า

เห็นด้วยกับประโยคนนี้นะคะ จำไว้เลย ชาวบ้านใสๆ มีแต่ในหนัง(เก่าๆ) ค่ะ

แต่เธอไม่น่ารีบทิ้ง น่าจะวาง โพซิชั่นใหม่ ทำเหมือนลูกชิ้นทอง... ไม่ได้ไปยืนปิ้งขายเอง แต่ขายแฟรนไชน์ส่งลูกชิ้นให้ราคาถูกลงให้พ่อค้าแม่ค้ามารับเอง

อุปสรรคสารพัดก็หมดไปค่ะ ดีไม่ดีอีคู่แข่งเธออาจจะกลายมาซื้อเธอเอาไปขายแทนนะ

แล้วอ่านเจออันนี้ น้องว่าน่ากลัวนะค่ะ มาเฟียท้องถิ่น

>ไปขายหน้าอำเภอ โดนเก็บค่าคุ้มครองค่ะ ไปร้องตำรวจ
>เสือกเป็นญาติกัน
>กูก็เลยจ่ายให้ดีๆ วันละ 100 ตัดปัญหา ขายดิบขายดี

>มีอีป้าคนนึงขายหมูยอนึ่งมาหาว่ากูตัดราคา
>แล้วหลานชายมันก็มาขู่อยากกินกระสุนไหม

น่ารักมากครับ คุณน่ารัก ผมอยากทำได้อย่างคุณนะ

ไม่ใช่มาเฟียท้องถิ่นหรอก แต่เป็นชาวบ้านหัวหมอเนี่ยแหละ
ที่บริเวณฟุธบาท หน้าอำเภอ หน้าเทศบาล ทุกจุด มีเจ้าของหมด
ไปจับจอง เสียภาษีให้รัฐ ปีละ 50 บาท แล้วเสือกไม่มาขายกัน
พอมีคนนอก หรือขาจรไปวาง อีพวกนี้ก็จ้องมาเก็บเงินค่าที่ ค่าน้ำค่าไฟ
มันคิดเมตรละ 50 บาท เราไปร้องเรียนเทศบาล แม่ค้าก็ญาติพี่น้องพวกมันหมด
อ้างสิทธิในการเป็นพื้นที่ ตอนแรกกูก็ไม่รู้หรอก มันบอกว่ามันเสียค่าที่ ค่าน้ำค่าไฟ
กูก็เลยจ่าย พอกูไปดำเนินการขอตามกฎหมาย เลยรู้ว่าเสียปีละ 50 บาท
คือมึงลงทุน จอง 50 แล้วอ้างสิทธิเก็บกินจนตาย เอาใบอนุญาตใส่กรอบทอง
คือต้องหน้าด้านขนาดไหน มันไม่ขายมา 5 ปี แค่นั่งจ้อง ใครเอาของมาวาง
มันจะเข้าไปเก็บทันที โดยอ้างที่ของมัน กูพยายามไปแจ้งหน้าที่รัฐก็เงียบ
นี่แหละ การเข้าสู่ธุรกิจ มันไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนนี้กูโครตเกลียด ชาวบ้านไม่ใสซื่อจริง
คนมาเก็บตังกูยายอายุ 70 แต่พอกูไม่จ่าย ให้ลูกหลาน 4-5 คน มากดดันกู

พอแล้วค่ะ เรื่องร้ายๆ มันก็ผ่านมา 4-5 ปีแล้ว
และตอนนี้ชีวิตฉันก็ แฮปปี้กับงานประจำ เก็บเงิน มีเวลาไปเที่ยว
ก่อนหน้านี้หลอน เป็นโรคกลัวชาวบ้านไปเลย เสียเซลฟ์สุดๆ
แค่อยากแชร์ เป็นอุทาหรณ์ บางคนคือ ไม่หาความรู้อยากทำธุรกิจส่วนตัว
ไม่ศึกษาดีๆ ลงเงินไปเยอะ แล้วต้องมาเจออุปสรรคแบบที่กูเจอค่ะ
ทุกพื้นที่ในประเทศไทย มีคนจับจอง มีเจ้าของหมด สุ่มสี่สุ่มห้าไปขายไม่ได้นะจ๊ะ
บางคนไม่เจอก็ยินดี โชคดีไป ตอนนั้นกูยังเด็ก ตอนนี้ถ้ากลับไปทำคงวางแผนให้รัดกุม

ตอนนี้ก็ทำปีละครั้ง หมูยอกูทำประมาณนี้ (อันนี้ก้อปเขามาในเนต ของกูทำหน้าตาดีกว่า)
ยังเหลือเครื่องตีหมูยอเล็กๆ 5 ลิตร ส่วนเครื่องจักร ขายไปแล้ว นานๆทำที แจกญาติพี่น้อง
อาจจะมีออเดอร์สั่งในเฟสบ้าง ก็จะกลับไปทำอยู่ แต่เน้นขายออนไลน์ไม่มีหน้าร้าน
ขี้เกียจไปสู้รบปรบมือกับ ชาวบ้านตาดำๆ (สาปส่งรัวๆ)
ขอโทษค่ะ กูอินไปหน่อย พูดถึงชาวบ้านแล้วของขึ้นตลอด

กลับมารับมรกดร้อยล้านค่ะ

ขอชมหุ่นกับควยก่อนได้มิค่ะ

หน้าร้านนั้นก็ต้องอยู่ที่กทม. ก็น่าจะมีหนทางมากกว่า

แต่ใจจริง อยากกลับไปพักผ่อนอีสานบ้านเฮาครับ

ควยผัวนุ้งหวียาวกี่นิ้วค่ะ

เพื่อนแม่ชีเหรอค่ะ

ไม่ได้สนิทกับญาติทางไหนเลยครับเพราะตอนที่พ่อแม่ยังไม่แยกทางญาติเค้าก็ไม่ถูกกันทั้งสองฝั่ง เลยแยกออกมาเป็นครอบครัวเดี่ยว3คนพ่อแม่ลูก พอพ่อแม่แยกทางกันยิ่งหัวเดียวกระเทียมลีบเลยเพราะไม่มีญาติสนิทสักคน รู้จักแค่ชื่อด้วยซ้ำห่างหายการติดต่อญาติเป็นสิบๆปี จนตอนนี้จำใครแทบไม่ได้แล้ว จะไปอยู่กับพ่อก็มีครอบครัวใหม่ไหนจะลูกติดเค้าอีกอึดอัดใจด้วยซ้ำ จะไปอยู่กับแม่ก็ยิ่งหนักแม่กินเหล้าไปวันๆช่วงไหนเมาหนักทะเลาะกับแฟนตัวเองโทรมาร่ำลาสั่งเสียลาตาย ไอ้คนเป็นลูกก็แทบจะประสาทตามแม่ไปด้วยเห็นเบอร์โทรขึ้นมาแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง ทนไม่ไหวถึงขั้นต้องพูดต่อว่าแม่ตัวเองให้มีสติก่อนโทรมาไม่งั้นจะไม่รับสาย กลายเป็นนางน้อยใจหาว่าลูกไม่รักนางไม่ยอมไปฆ่าเมียน้อยพ่อไม่ช่วยนางจัดการ อดีตมันผ่านมานแล้วก็ควรยอมรับและเข้าใจรึป่าว มัวแต่โทษทุกสิ่งทุกอย่างแต่ไม่ย้อนดูตังเองจนนางพูดตัดแม่ลูกกันนั่นแหละ ไอ้เราก็เอออยากตัดก็ตัดหมดปัญญาจะดึงแม่ขึ้นมาละถ้ายังอยู่สภาพแบบนั้นมีหวังลงเหวจมทั้งแม่ทั้งลูก นางถึงไม่ได้โทรมาแล้วเพราะตัดแม่ลูกกัน ส่วนแฟนก็คบมา4ปีอะไรหลายๆอย่างเริ่มออกมา ลึกๆก็รู้นะว่าถ้าเลิกกันแฟนก็คงไม่ได้เสียใจหรือเสียดายเราสักเท่าไหร่เพราะแฟนเริ่มอยู่ได้ด้วยตัวเองแบบไม่มีเราแล้ว จากแต่ก่อนแฟนยังไม่เป็นหลักเป็นแหล่งจนเราเป็นคนพาแฟนไปในทางที่ดีขึ้นมีเงินเก็บมีรถช่วยกันพัฒนาชีวิตคู่ หลังๆมานางเริ่มเฉยชาอาจเป็นเพราะอยู่ด้วยกันมานานชีวิตคู่เลยจืดชืดมั้ง บางทีชีวิตคนเรามาบันก็ยิ่งกว่าละครอีกเนอะ ระบายเยอะไปหน่อยขอโทษที

ป้าก็ขายยา อาหารเสริมถูก ๆ สิค่ะ เน้นปริมาณแต่ขายของแท้ ขายในเน็ตก็ได้ ป้าก็รู้จักเซลล์ส่งยาไม่ใช่เหรอค่ะ ว่าแต่ขอแวเลี่ยมซักแผงนึงมาลองก่อนได้มิค่ะ เท่าไหร่

ไม่มีปัญญาไปเหยียบอเมริกา ก็เลยโง่อยู่ในกะลาอยู่แค่นี้นะคร่ะ

ก็คิดอยู่ว่าจะไปซื้อบ้านอีกหลังอยู่ในตัวเมืองดีไหม กลับไปบ้านอาทิตย์ละครั้งก็พอ
หรือถ้าอยู่กรุงเทพ ก็คงเป็นตุ๊ดแก่ฟิตเนส ออกกำลังกาย ทานชีวจิต ดูแลตัวเอง
ญาติพี่น้องพึ่งไม่ได้ รุ่นหลานดี แต่พ่อแม่มันแต่ละคนก็รุงรัง ผัวไม่มี ไม่สวยไม่มีใครเอา
ไม่ซื้อกิน ป้าเป็นคนงก เพื่อนๆ บอกป้าคิดมากเกินไป อายุเพิ่ง 50 ชีวิตกะเทยก็เป็นแบบนี้หนอ

โอ้ยยย ! อีก 5 ปีเกษียณ
ตอนนี้ก็น่าจะ 55 แล้ว
ไม่ใช่คิดมากเกินหรอกค่ะ
แต่อีพวกเพื่อนมันคิดน้อยเกินต่างหาก

ป้าเองอายุ 40
แต่ตอนนี้ฝึกใจตัวเองไว้แล้วว่า
ถ้าแก่มากแล้วไม่มีคนดูแล
ล้มเป็นอัมพาต ไปไหนไม่ได้
นอนจมขี้เยี่ยว หิวแสบท้อง
ถูกมดแมงตอม กัดแทะ
จะอยู่ยังไง ตายยังไงให้ใจสงบ
ฝึกทำใจ เตรียมใจไว้ก่อน
ถึงเวลาจะได้ไม่ทุกข์ร้อนเกินไปนัก

คิดหนักๆไว้ก่อน
ถึงเวลาจริงไม่ถึงขนาดนั้นจะได้สบาย
แต่ถ้าหนัก ก็เตรียมใจไว้แล้วนี่คะ