ช่วงทีป้าอ้วนไลฟ์อาการไม่กี่สัปดาห์ก่อนเดี๊ยนก็ว่าดูไม่ค่อยไหวแล้วค่ะ ซูบลงมากก

คนเราคิดไม่เหมือนกันค่ะ ถ้าเดี๊ยนรู้ว่าเป็นมะเร็ง(ยกเว้นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองหรือมะเร็ง โพรงจมูก พวกนี้โอกาสหายขาดสูง) เดี๊ยนก็คงรักษาไปตามอาการค่ะ เห็นช่วงพ่อเป็นละ ก็รู้ค่ะคือ แรกๆดีๆแต่แบบ ไม่ค่อยมีเรี่ยวมีแรงหยิบจับทำอะไรนะคะ ก็ได้แต่กิน นอน ดูทีวีไป แต่ตอนที่มันกำเริบกลับมา นี่น่ากลัวมากกค่ะ พ่อบอกถ้าไม่รักษาตอนนั้นแกคงทรมานน้อยกว่านี้ ถ้ารู้ว่ารักษาแล้วผลลัพธ์สุดท้ายจะทรมานขนาดนี้ แกยอมไปตอนนั้นเลยดีกว่า มันก็ ก็จะแค่รู้สึกอึดอัดเหมือนคนหายใจไม่ออกมีอะไรมาับอกแล้วก็ค่อยๆหมดสติไป หลังรักษาเมื่อมะเร็งมันตั้งหลักกลับมาแข็งแกร่ง มันบุกเข้าช่องท้องช่องอก ไปทั่งภายในทรมานแสนสาหัส กลืนน้ำก็เหมือนมีดกรีด จนค้องให้มอร์ฟีนเลี้ยงตลอดเวลาเกือบ 2 สัปดาห์

หนังทุกเรื่อง ผับที่นางไปโชว์ จำได้ตอนอยู่เฟคเก่าที่อตก
นางกระดกเหล้าเพียงวเต็มแก้ว แลกทิป 5 พันบาท

ตอนนั้นแอบคิดว่านางไม่ห่วงสุขภาพตัวเองเลยหรอ ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้มันจะมาถึงเร็วขนาดนั้น

กะตัง ปุญญะผะลัง มัยหัง สัพเพ ภาคี ภะวันตุเต

ใครบอกว่าโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองหายง่ายกว่า ดูไว้เลยนะคะ มะเร็งทุกประเภทมีโอกาสเสียชีวิตทั้งนั้นค่ะ ขอให้ณณัฎฐ์ ไปสู่สุขคตินะคะ

แต่ก็งง ว่าอะไรกันแน่ เพราะ เจ้าตัวก็บอกแต่แรกว่า เป็นมะเร็งผิวหนัง