รุ่นพี่ ที่รู้จัก จบ มาสอบได้ บรรจุ
พอบรรจุอยู่ได้ สิ่งแรกที่นางบอกตัวเองคือ จะไม่ค้ำประกันเงินกู้ให้ใคร
เพราะแม่นางเคยโดน เขาลาออกหนี หนี้จนต้องตามใช้หนี้ให้เขา ดีที่ว่าโดนแค่หลักแสน
แต่ก็หลายอยู่ สำหรับครอบครัวรุ่นพี่คนนี้
พอบรรจุได้ไม่นาน มีอีรุ่นพี่ที่ทำงานมาก่อน เรียกว่าป้าก็ได้ คือมีอายุแล้ว น่าจะ 40 กว่าๆแล้ว
แรกๆ ทำเป็นเนียน เทคแคร์เด็กใหม่ดี ช่วยนั้นช่วยนี้
พอเริ่มสนิท ออกลายเลย มาให้ช่วยค้ำประกันแบบไขว่ กันให้หน่อย พี่เอาไม่เยอะหรอก แค่ 9 แสนเอง
บอกรุ่นพี่ฉัน น้องก็กู้ซัก 1 ล้านก็ได้ คนละล้าน เดียวพี่ค้ำให้น้อง น้องก็ค้ำให้พี่ ไม่มีปัญหาหรอก
ดีที่รุ่นพี่ฉันไม่หัวอ่อน บอกเดียวขอไปปรึกษาแม่ก่อน
ระหว่างนั้น อีป้า ก็ตื้ออยู่ได้ ทุกวีวัน เดียวซื้อ นั้นนี้มากฝาก ไปกินข้าวก็เรียกตลอด เรียกตัวแทบติดกัน
จนผ่านไปไม่นาน อีป้า ก็พูดเรื่องกู้เงินอีก บอกเนี้ยเดียวพี่จะไปจ่ายค่าซ้อมบ้าน กับค่าเทอมลูกแล้ว สรุปแล้ว กู้กับพี่ คนละล้านนะ เดียวพี่จะได้ทำเรื่องเลย
คือกะมัดมือชกสุดๆ จนรุ่นพี่ฉันทนไม่ไหว เลยบอกไปว่าไม่กู้คะ แม่ไม่ให้กู้ ไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงินอะไร อีกอย่างแม่เคยมีประสบการณ์โดนเบี้ยวคะ
มันก็ตื้อนะคะ แต่รุ่นพี่ฉันก็ยืนยันคะ ว่าไม่กู้ ไม่ค้ำให้ใครคะ
หลังจากนั้น อีป้านี้ นิสัยเปลี่ยนเป็นหน้ามือ กับหลังตีนเลยคะ เอารุ่นพี่ฉันไปนินทรา ว่าปีนเกียวมันบ้างละ ทำงานฉุยบ้างละ บลาๆ
จนตอนหลัง รุ่นพี่ฉันทำงานไปได้ซักพัก ก็เริ่มรู้จักคนเยอะขึ้นเลย ลองถามๆ กับคนอื่นเรื่องอีป้านี้
ส่วนใหญ่บอก ป้าแก ก็งี้แหละหน้าใหญ่ กู้หมด มีที่ไหนให้กู้ เอาหมด คนอื่นก็เตือนๆ ว่าอย่าไปค้ำให้เชียวนะ อีป้าแก หนี้เยอะ ทั้งในหน่วยงาน ทั้งนอกระบบ
บอกทุกเดือนๆ ต้องหมุนเงินตลอด