นายจ้างมันรู้ว่าพนง.อยากได้งาน และไม่มีเวลาหรือมีกำลังไปฟ้องกรมแรงงานอยู่แล้ว นางก็จะเอาเปรียบไปเรื่อยๆเพราะถือว่าไม่มีคนฟ้อง กฎบริษัทที่ขัดต่อกฎหมายแรงงานถือว่าผิดกฎหมายและมีโทษนะคะ ถ้าเธออยากแก้เผ็ดก็ไปทำงานตามเวลาที่นางกำหนด เวลาลาออกทำเรื่องอย่างถูกต้อง ได้งานใหม่แล้วแวะไปกรมแรงงานหอบหลักฐานการทำงานเกินไปฟ้องเรียกค่าเสียหายจากที่ทำงานเก่า ซึ่งสามารถทำได้กรมแรงงานช่วยได้จริงไรจริง

แต่จะให้ง่ายกว่านั้นคือหางานใหม่ดีกว่า.

แต่ฉันคิดแบบคนเคยเรียนผ่านๆ อ่านะ
ต้องถามว่าหล่อนพักกี่นาที แล้วพักตอนไหนบ้าง อันนี้สำคัญมาก

หล่อนอยู่ที่ทำงาน 10 ชั่วโมง 30 นาที

สมมติ นะ สมมติ

หล่อนพัก 1 ชั่วโมง 30 นาที (พักเที่ยง 1 ชม. พักตอนเย็น 30 นาที)

เท่ากับวันนั้นหล่อนทำงาน 9 ชม.
(1 สัปดาห์ห้ามทำเกิน 48 ชั่วโมง อันนี้ก็ไม่เกิน)

หล่อนต้องได้ค่าจ้างปกติ 8 ชั่วโมง
และ 1 ชั่มโมงที่เหลือ ต้องได้ในอัตรา 1.5 เท่าของค่าจ้างปกติ
(ถ้าสัญญาตกลงว่า จ-ศ ส่วนนี้คือ โอที
แต่ถ้าสัญญา คือ จ-ส. ส่วนนี้คือ เงินที่ต้องได้เพิ่มตาม ม.23 วรรค 2 พรบ.คุ้มครองแรงงานฯ แต่ทั้งคู่ ก็อัตราเดียวกัน)

หล่อนไปอ่านสัญญา ว่าเงินที่นางจ่ายหล่อน หล่อนได้เพิ่มมาตามกฎหมายยัง

เช่น ถ้าตกลงค่าจ้างกัน อัตราวันละ 320 (ชั่วโมงละ 40 บาท) ถ้าเขียนแค่นี้ แปลว่า 320 คือ สำหรับ 8 ชั่วโมง
(ปกติ อีพวก hr มันหัวหมอเขียนเป็นแบบอื่น)

ถ้ากำหนดจะจ้างกันแบบนี้
ใน 1 วัน หล่อนต้องได้ 320+40*1.5 =380 บาท

คือต้องอ่านดีๆ ว่าอี hr มันเขียนอะไรบ้าง

นี่ ฉันก็เรียนกฎหมายแรงงานมาสั้นๆ อีดอกทอง
ฉันอาจจะมั่วก็ได้ แต่ก็อยากลองคำนวนดู เพื่อพลังเพื่อนกระเทย

หล่อนเตรียมข้อมูลสัญญาจ้าง ตั้งสติเตรียมอธิบาย เวลาพักเวลาทำงาน แล้วโทรไปหา จนท. คนที่เขาเชี่ยวชาญ เดี๋ยวหล่อนก็ได้คำตอบเอง