“ใช่ดิ กูเป็นคนผิดนี่ ไม่มีสิทธิเรียกร้องอะไรหรอก จะลงโทษกูยังไงก็เชิญตามสบายเถอะ”ใช่ว่าผมจะหมดความอดทน แต่ผมก็ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ไปแล้ว จะเห็นใจกันบ้างสักนิด ไม่ได้เหรอ..

ผมกำลังจะเดินต่อโดยไม่รอมันแต่มันจับข้อมือผมเอาไว้

“ก็ให้เวลากูหน่อยสิ”มันพูดเสียงเรียบ จ้องหน้าผมโดยไม่หลบตา

“กูขอบใจมึงจริงๆที่ช่วยกู แล้วก็ต้องขอโทดด้วยที่ทำให้มึงต้องโดนลงโทษ กูไม่ได้อยากตั้งแง่โกรธอะไรมึงหรอก แต่กูลืม เรื่องนั้น.. ไม่ได้จริงๆ”มันพูดตรงๆ ผมฟังแล้วก็อึ้งไป นี่ผมกดดันมันมากเกินไปหรือเปล่านะ เอาแต่ทำอะไรมากมายให้มันหายโกรธ สนใจแต่จะได้รับการยกโทษจากมัน โดยไม่ได้คิดเลยว่ามันก็อาจต้องการเวลาบ้างเหมือนกัน เรื่องที่ผมทำมันร้ายแรงเกินกว่าจะลืมกันได้ง่ายๆ

“ไม่เป็นไรหรอก กูผิดเองล่ะที่กดดันมึง กูเคยพูดไว้นี่นะว่ายอมทำทุกอย่างให้มึงยกโทษให้ แต่แค่นี้กูก็ทนไม่ได้แล้ว ใช้ไม่ได้เลยว่ะ”

“แต่อย่างน้อยมึงก็ยอมคุยกับกูได้แล้ว ใช่มั้ย”ผมถามมัน

“อืม”มันพยักหน้ายิ้มๆ คงเห็นว่าข้อเสนอนี้ไม่เหลือบ่ากว่าแรง ถึงเราจะยังไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมก็ดีใจที่ทำให้มันหายโกรธได้บ้าง แค่นิดเดียวก็ยังดี

“งั้นพรุ่งนี้กลับมานั่งข้างกูนะ กูเหงาอะ”ผมรุก

“ไอ้บอลมานั่งด้วยทั้งวันไม่ใช่เหรอ แล้วจะเหงาได้ไง”ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกว่าโทนเสียงของมันแข็งกระด้างขึ้นเล็กน้อย

“นั่งกับใครก็ไม่เหมือนมึงทั้งนั้นแหละ”ผมพูด และในใจก็คิดอย่างงั้นจริงๆ

“ก็ได้” มันตอบเสียงเบา ผมยิ้มออกมา อยากหอมแก้มมันสักฟอด แต่ถ้าทำอย่างงั้นมีหวังได้เริ่มตั้งต้นง้อกันใหม่แน่ๆ แค่นี้ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดแล้ว

ผมกับไอ้โจแยกกันที่หน้าโรงเรียน ผมอยากไปส่งมันที่บ้านก็จริง แต่วุ่นวายกับมันมากเกินไปก็ไม่ดี ให้มันได้อยู่คนเดียว คิดทบทวนอะไรด้วยตัวเองดีกว่า ผมจึงได้แต่มองมันขึ้นรถกลับบ้านจนลับสายตาไป

.............

วันต่อมา

ผมต้องพาพ่อกับแม่ไปที่ห้องปกครองในตอนเช้า น่าแปลกที่พ่อผมไม่ได้ตำหนิอะไรเพิ่มเติมจากเมื่อวานอีก เพียงแต่รับฟังอาจารย์เงียบๆโดยไม่ตั้งคำถาม และรับปากว่าจะอบรมผมไม่ให้ก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก

“ไว้กลับบ้านไป เล่าให้พ่อฟังด้วยล่ะว่าทำไมถึงต้องไปต่อยครูเค้า”พ่อพูด ทำเอาผมยิ้มออกเลยทีเดียว

ไอ้โจทำอย่างที่ผมขอ คือกลับมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก เรื่องที่มันจะชวนคุยก่อนนี่เลิกคิดได้ แต่ถ้าผมชวนคุยมันก็จะตอบพอเป็นพิธีเท่านั้น ซึ่งผมไม่บ่นหรอก มีความสุขซะมากกว่า รู้สึกสนุกเวลาที่แหย่และยั่วให้มันโมโหหรือหลุดเก๊กขรึมได้ ไม่ได้เป็นเฉพาะตอนที่เราทะเลาะกันเท่านั้นหรอก ตอนเวลาปกติผมกับมันก็มักจะเป็นแบบนี้เสมออยู่แล้ว

ตอนพักเที่ยงไอ้โจก็ไปกินข้าวพร้อมผม ทำให้บรรยากาศอึมครึมสองวันที่ผ่านมาคลายลงไปมาก ตอนนี้พวกเรามีผู้มาใหม่ที่แวะเวียนมาร่วมโต๊ะกินข้าวบ่อยขึ้น นั่นก็คือไอ้อาร์ตนั่นเอง

“มึงนี่ไม่มีเพื่อนห้องเดียวกันให้ไปนั่งกินด้วยเลยหรือไงวะ”ไอ้นัทถามซะขวานผ่าซาก มันไม่ได้เกลียดอะไรไอ้อาร์ตหรอก แต่คงหมั่นไส้ไอ้อาร์ตหลายๆเรื่อง ว่ากันตามจริง ถ้ามันไม่พยายามช่วยผมตอนอยู่ในห้องปกครองล่ะก็ ผมเองก็คงหมั่นไส้และเกลียดขี้หน้ามันไม่น้อยเหมือนกัน เพราะถ้ารู้จักเพียงเผินๆแล้ว ไอ้อาร์ตมันเป็นคนกวนประสาทแถมหน้าด้านไม่น้อยเลยทีเดียว

“มี แต่อยู่กับพวกมึงมันมีเรื่องหนุกๆเยอะนี่หว่า”มันยิ้มมุมปาก ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ที่มันมานั่งกินข้าวกับพวกเรานี่ก็ไม่ได้มีใครเป็นคนชวน อาศัยแค่ว่าอยู่ชมรมฟุตบอลเหมือนผมกับไอ้โจเท่านั้น

“ไม่เป็นไรหรอกน่า กูเป็นคนชวนมันมาเองแหละ”ผมพูดขัดขึ้น ก่อนที่บรรยากาศจะมาคุ ไอ้อาร์ตมองมาอย่างแปลกใจที่ผมโกหกเพื่อมัน ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงอยากตะเพิดมันไปไกลๆเหมือนกันแหละ แต่ผมได้เห็นด้านดีของมันหลายๆอย่างแล้ว และผมรู้สึกว่าอยากได้มันมาเป็นเพื่อน

“แปลกนะไอ้เหี้ย เมื่อวันก่อนมึงยังต่อยกันอยู่เลย”ไอ้กันพูดขึ้น คนอื่นๆหันมามองหน้าผม มันก็แปลกจริงๆแหละที่ผมจะชวนไอ้อาร์ตมานั่งกินข้าว ทั้งๆที่ตอนแรกผมตั้งท่าเกลียดมันขนาดนั้น

“เอาน่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว ที่สำคัญกูได้ไอ้เหี้ยนี่ช่วยไว้เยอะน่ะ”ผมกอดคอไอ้อาร์ตที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นทุกคนก็ดูยอมรับและพุดคุยกับไอ้อาร์ตอย่างสนิทใจมากขึ้น

เมื่อผมกินข้าวเสร็จ ไอ้ก๊อตชวนพวกเราไปเล่นบาส จริงๆพวกเราจะเตะบอลกันทุกพักเที่ยง แต่มันรู้แล้วว่าผมโดนลงโทษห้ามเล่นฟุตบอลในโรงเรียน จึงชวนไปทำอย่างอื่นให้ผมสบายใจขึ้น

“กูไปไม่ได้ว่ะ”ผมบอกมัน

“อ้าวทำไมวะ”

“กูถูกลงโทษให้ทำความสะอาดโรงยิมน่ะสิ ตั้งสองอาทิตย์ ไอ้สัส”เนื่องจากคนอื่นๆทำหน้าตาสงสาร ผมจึงพยายามยิ้มและทำน้ำเสียงไม่ซีเรียส แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าไหร่นัก แล้วผมก็เดินจากมาโดยไม่พูดอะไรอีก

ผมเดินถือถังน้ำกับไม้ถูพื้นมาที่โรงยิมด้วยอารมณ์เซ็งชีวิต ยืนมองโรงยิมกว้างๆอย่างหดหู่พลางฟังอาจารย์วิชิตชี้แจงว่าผมต้องทำความสะอาดทั้งหมดนี้ด้วยตัวคนเดียว ผมเริ่มลงมือทันที ไม่อยากจะบ่นหรือทำท่าเหนื่อยหน่ายเพราะนั่นหมายถึงว่าผมจะต้องพ่ายแพ้ให้กับไอ้เชน นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างผมกับมัน ผมจะไม่ยอมอ่อนแอให้มันได้สะใจเด็ดขาด

“เห้ยๆพวกเรา ดูนักบอลโรงเรียนมาเป็นภารโรงดิวะ ฮ่าฮ่า”เสียงหัวเราะที่ฟังแล้วกระตุ้นต่อมโมโหดังขึ้น ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นเสียงใคร ไอ้เชนยืนอยู่ที่ประตูโรงยิม พร้อมกับเพื่อนๆของมันครบทีม ไอ้แม็ค ไอ้พี ไอ้ต้น และคนอื่นๆอีกสองสามคน พวกมันกอดอกหัวเราะมองมาที่ผมอย่างสะใจ

ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก้มหน้าถูพื้นอย่างไม่สนใจพวกมัน นับ1ถึงร้อยในใจซึ่งก็ถือเป็นเรื่องยากทีเดียวสำหรับผมในตอนนี้

“ไหนๆ ก็ถูสะอาดดีนี่หว่า แต่ถ้า...”มันก้าวเข้ามาใกล้ผมและพูดค้างไว้ ผมหันไปมอง ไอ้เชนกำลังย่ำพื้นที่ผมถูเสร็จเรียบร้อยแล้วพลางถูเท้าละเลงไปมา

“เห้ย ทำอะไรวะ!”ผมของขึ้นทันที ศักดิ์ศรีของผมทนไม่ได้ที่จะยอมให้ไอ้พวกนี้มาเหยียบย่ำฟรีๆ ผมสาวเท้าเข้าหาไอ้เชน สิ่งที่คิดตอนนี้คืออยากซัดมันไปกองกับพื้น ผมไม่กลัวแม้พวกมันจะมีคนมากกว่า

“เห้ยๆ หลบไป เกะกะๆ” แต่แล้วก็มีใครอีกคนถือถังน้ำอีกใบแทรกพวกไอ้เชนเข้ามา ไอ้นัทนั่นเอง ตามมาด้วยคนอื่นๆอีกหลายคนที่ต่างก็กระทุ้งศอกกระแทกพวกไอ้เชนให้หลบทาง ไอ้แมนกับไอ้ก๊อต ไอ้กัน ไอ้จอม ไอ้บอล ไอ้อาร์ตและที่สำคัญคือมีไอ้โจอยู่ด้วย แต่ละคนถืออุปกรณ์ภารโรงมาครบมือ

“อะไรของพวกมึงวะ”ไอ้เชนตะคอก ท่าทางหัวเสีย

“แล้วมีปัญหารึไง”ไอ้แมนพูดเสียงเย็น มันเข้ามายืนข้างๆผม ท่าทีที่มันควงไม้ถูพื้นในมือดูแล้วเหมือนกับตะบองเหล็กก็ไม่ปาน เราสองพวกยืนเผชิญหน้ากัน รอคอยเวลาให้เกิดระเบิด

“หึ มารวมตัวกันพร้อมหน้าเลยนะ ไอ้พวกขี้แพ้”ไอ้เชนยังคงส่งคำพูดกวนประสาทแม้ว่าตอนนี้คนของเราจะเท่ากันแล้วก็ตาม

“มาช่วยเพื่อนขี้แพ้ของมึงรึไง กลัวว่าอยู่คนเดียวจะถูกรังแกงั้นดิ โห่ ไอ้พวกลูกแหง่”เสียงประสานจากไอ้แม็ค เพื่อนสนิทคู่หูของไอ้เชน ซึ่งมันคงถูกซัดลงไปกองกับพื้นนานแล้ว ถ้าแขนผมไม่ถูกมือบางๆจับเอาไว้ ซึ่งผมรู้ได้ด้วยสัมผัสว่าเป็นมือของไอ้โจ

“อืม กูคืนคำพูดนั้นให้พวกมึงเลยแล้วกัน เพราะพวกมึงขนมากันตั้งหกเจ็ดตัว ทั้งๆที่ไอ้เอ็กซ์มันอยู่คนเดียว”ไอ้อาร์ตพูดขึ้นมาลอยๆ น้ำเสียงกวนตีนไม่มีที่ติ ผมยิ้มออกมาพร้อมๆกับที่รอยยิ้มบนหน้าไอ้เชนถูกเช็ดออกไป คิดถูกจริงๆที่เป็นเพื่อนกับไอ้นี่….

“ไอ้เหี้ยอาร์ต เสือกอะไรด้วยวะ ระวังจะเดือดร้อนนะมึง”ไอ้พีชี้หน้าด่าไอ้อาร์ต ผมกับไอ้เชนยังคงประสานสายตาที่สื่อถึงความเกลียดชังระหว่างผมกับมันที่มากกว่าคนอื่นๆในที่นี้ เป็นความเกลียดชังที่ผมกับมันเข้าใจกันเพียงสองคน

“ไอ้เหี้ยพี อย่ามาทำเป็นวางก้ามหน่อยเลยไอ้สัส ขาดไอ้เหี้ยเชนคุ้มหัวไปคนมึงก็ไอ้สวะคนนึงล่ะวะ”ผมเบนสายตาจากไอ้เชนไปจ้องหน้าไอ้เหี้ยพี ซึ่งหลบตาผม เป็นอย่างที่ผมพูดนั่นแหละ ไอ้พวกนี้ส่วนมากเป็นไก่อ่อนดีแต่ปากที่ต้องอาศัยบารมีของไอ้เชนกันทั้งนั้น ถ้าเล่นตัวต่อตัวไม่ใช้ระบบหมาหมู่ล่ะก็ ผมไม่มีทางแพ้พวกมันหรอก

“พวกมึงจะมาอออะไรกันตรงนี้วะ เห็นแล้วรำคาญลูกตา อยากมีเรื่องก็บอกมาเลยดีกว่า ไอ้เอ็กซ์มันโดนทัณฑ์บนก็จริง แต่กับพวกกูไม่ใช่โว้ย!”ไอ้แมนพูดเสียงก้อง พลังของลูกมาเฟียเป็นประโยชน์จริงๆในสถานการณ์แบบนี้ ทำเอาพวกมันทุกคนสะดุ้งโหยงเว้นก็แต่ไอ้เชนคนเดียว

“ไม่ต้องรีบไปหรอกน่าไอ้ลูกกุ๊ย ยังไงพวกมึงก็ต้องโดนเก็บเรียงตัวอยู่แล้ว”ไอ้แมนก็คงพุ่งเข้าต่อยไอ้เชนไปนานแล้วเหมือนกัน ถ้าไม่ถูกไอ้ก๊อตรั้งแขนไว้ ตอนนี้ไอ้เชนเบือนสายตาจากผม ไปมองหน้าอีกคนซึ่งผมไม่รู้ว่ามันมองใคร

“ที่จะโดนเก็บน่ะพวกมึงมากกว่ามั้ง ทำซ่าขนาดนี้มึงลืมแล้วเหรอ ว่ากูมีคลิปของพวกมึงทุกคนอยู่น่ะ”ผมตอบโต้ ใจจริงไม่อยากใช้วิธีสกปรกแบบเดียวกับพวกมันหรอก แต่ในเมื่อพวกมันเล่นกับผมแบบไม่เลือกวิธีการ ผมก็จะตอบแทนมันในแบบเดียวกัน ที่แน่ๆคำพูดผมทำเอาพกมันทุกคนหน้าซีด ทุกคนจริงๆยกเว้นไอ้เชนที่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้าน

“ที่กูมาก็เพราะเรื่องนี้แหละ กูบอกมึงไว้เลย ไอ้เอ็กซ์ ถ้าคิดว่าจะใช้คลิปเหี้ยๆนั่นจะทำให้กูยอมพวกมึง มึงคิดตื้นๆไปแล้ว”

“หมายความว่าไง”ผมเลิกคิ้ว รู้สึกได้ว่าพวกมันกำลังพลิกกลับจากการตกเป็นเบี้ยล่าง

“แค่คลิปพวกกู มันสู้คลิปพวกเด็กม.สามโดนข่มขืนไม่ได้หรอก ฮ่าฮ่า”ผมรู้สึกชาวูบ ในขณะที่คนอื่นยังไม่เข้าใจ แต่ผมเข้าใจทุกอย่างชัดแจ้งในทันที ผมประเมินความเลวของไอ้นี่ต่ำไป ตั้งแต่ตอนที่พวกเราจัดการกับมันครั้งนั้น มันแก้แค้นคืนอย่างที่พูดไว้จริงๆ แต่การที่มันจะทำอย่างงั้นได้มันต้องมีอะไรบางอย่างมาแลกกับคลิปที่ผมมีอยู่ ช่วงที่มันหายซ่าส์ไป มันคงไปจัดการกับเด็กพวกนั้น เอาให้มีจำนวนมากพอจะมาใช้ต่อรองกับผม และผมก็ไม่คิดว่ามันจะโกหกด้วย ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใส่ผมทันที เพราะพวกเราแท้ๆ เด็กเหล่านั้นถึงต้องรับเคราะห์ ต้องถูกไอ้เชนจับมาเป็นโล่กำบัง

“เข้าใจรึยัง ถ้ามีคลิปพวกกูคนใดคนหนึ่งหลุดออกไปล่ะก็ คลิปไอ้พวกเด็กที่กูเอาว่อนไปทั่วโรงเรียนแน่ และกูบอกไว้ก่อน ว่าไม่ได้มีแค่คนเดียว ถ้าพวกมึงอยากแลกก็เอา”ถึงตอนนี้พวกเพื่อนๆผมมันคงเข้าใจกันหมดแล้ว เพราะความไม่พอใจและความเกลียดชังไอ้เชนฉายชัด และระเบิดออกมาจนรู้สึกได้ แม้พวกมันจะไม่ได้พูดอะไรออกมาก็ตาม แม้แต่คนที่เฉยชาที่สุดก็ไม่อาจทนกับความเลวร้ายในสิ่งที่มันทำได้หรอก

“ทำไมต้องทำขนาดนี้วะ เด็กพวกนั้นเกี่ยวอะไรด้วย”ไอ้โจเป็นคนพูดประโยคนั้น เรียกความสนใจจากไอ้เชนได้ทันที ไอ้เชนจ้องหน้าไอ้โจอย่างแปลกใจ ซึ่งผมไม่ต้องการ ผมไม่อยากให้มันตกเป็นเป้า จึงเผลอก้าวไปยืนบังมันอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งไอ้เชนก็คงสังเกตเห็น

“พวกมึงมันก็แบบนี้แหละ ทำตัวเป็นคนดี กูจะอ้วกว่ะ ถ้าพวกมึงยังมัวแต่ทำตัวเป็นฮีโร่อยู่ล่ะก็ มึงแพ้กูตั้งแต่อยู่ในมุ้งแล้ว”มันมองหน้าไอ้โจก่อนจะพูดเสริม

“ก่อนจะห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองไว้ก่อนดีกว่านะ ไอ้ตุ๊ด!”คำพูดนั้นทำให้ผมสะบัดหลุดจากการเกาะกุมของไอ้โจแล้วพุ่งเข้าใส่ไอ้เชนทันที แต่ผมไปไม่ถึงตัวมัน เพราะไอ้ต้นกับไอ้พีเข้ามาขวางไว้ก่อน

“ไอ้เอ็กซ์อย่า”ไอ้แมนเข้ามาช่วยผมโดยกันไอ้สองคนนั้นออก และพยายามลากผมกลับมา แต่ผมยังคงตะกายแขนขา ปากร้องตะโกนด่าทุกคำเท่าที่จะนึกออก คิดว่าอารมณ์คลั่งคงสั่นคลอนความกล้าของไอ้เชนไม่น้อยเพราะมันถอยหลังไปหลายก้าวทีเดียว

“ไอ้เหี้ย ไอ้ระยำ มึงพูดใหม่สิ ไอ้เวรเอ๊ยยย”

“ไม่เอา ไอ้เอ็กซ์ใจเย็นๆ อย่าไปแลกกะแม่งเลย ไม่คุ้มหรอกสัส”ไอ้แมนกระซิบอย่างร้อนรน ล็อกตัวผมด้วยกำลังทั้งหมด

“คลั่งเลยเหรอไอ้เหี้ย แค่เมียโดนด่าเป็นตุ๊ดแค่เนี้ย”ไอ้เชนสบตาผมอีกครั้งพลางยิ้มเยาะ ถ้าไม่มีไอ้แมนคอยรั้งป่านนี้ไอ้วอนตีนนี่ต้องลงไปกองกับพื้นแล้วแน่ ไอ้เชนหันหลังเดินกลับออกไปโดยมีเพื่อนๆของมันเดินตาม ไอ้แมนยังคงล็อกตัวผมไว้ รอจนพวกมันเดินออกไปจากโรงยิมแล้วนั่นแหละ ไอ้แมนถึงจะปล่อยผม

“มาห้ามกูทำไมวะ”ผมพูดอย่างหัวเสีย มาด่าผมผมยังทนได้ แต่นี่ มันว่าไอ้โจ ด้วยคำแบบนั้น ผมมองหน้าไอ้โจ แม้หน้าจะซีดเผือด แต่มันก็ไม่แสดงอาการอะไร

“ถ้าไม่ห้าม มึงก็ได้เข้าห้องปกครองอีกรอบสิวะ ไอ้พวกนี้มันอยากยั่วมึง มึงก็รู้”จริงของมัน ผมสูดหายใจลึกๆ พยายามระงับอารมณ์

“กูก็ไม่ได้อยากของขึ้นหรอกนะ แต่เม่งกล้ามาว่า..”ผมนิ่งไปนิดอย่างคิดหาคำพูด เพราะคำที่ตั้งใจจะพูดตอนแรกคงไม่เหมาะนัก “มาว่าเพื่อนกู ใครจะไปทนได้วะ”

“ดีนะที่พวกกูแวะมาดูอะ เม่งกะมาหมาหมู่มึงเลยนี่หว่า”ไอ้นัทพูด

“เรื่องที่มันแบล็คเมล์พวกเด็กๆอะ มึงว่าจริงป่าววะ”ไอ้กันถามขึ้น แต่ผมไม่ใส่ใจจะตอบ ผมเป็นห่วงความรู้สึกไอ้โจมากกว่า

“ทำไมจะไม่จริงวะ ปกติไอ้เชนมันก็ทำแบบนั้นอยู่แล้ว แค่เพิ่มเรื่องถ่ายคลิปเข้ามาแค่นั้นเอง”ไอ้อาร์ตพูดบ้าง ซึ่งผมก็คิดแบบนั้น ผมมั่นใจเลยล่ะว่ามันทำแบบนั้นจริงๆ ไม่รู้ว่าเด็กคนไหนจะโชคร้ายแบบนั้นบ้าง

“แบบนั้นเด็กพวกนั้นก็ต้องมาซวยเพราะเราดิวะ เราไม่น่าไปเล่นงานไอ้เชนแบบนั้นเลย”ไอ้บอลพูดท่าทางหวาดๆ

“กูไม่คิดแบบนั้นหรอก มึงลืมไปแล้วเหรอว่ามันทำอะไรกับไอ้แว่น ยังไงกูก็ไม่ให้อภัยมันหรอก สมควรแล้วที่โดนแบบนั้น แต่ไอ้เหี้ยเชนมันไม่เล่นตามกติกา เราเล่นมัน มันเสือกไปเล่นคนอื่นที่ไม่เกี่ยวอะไรด้วย”ไอ้แมนพูด เสียงมันนิ่งและมั่นคงมากเวลาที่พูดถึงไอ้แว่น ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว ผมเข้าใจความรู้สึกมันเป็นอย่างดีเลยละ

“แล้วเราจะเอาไงกันต่อวะ”

“ก็ไม่ไง เราจะให้มันปล่อยคลิปพวกเด็กๆออกมาได้ไงล่ะ กูกำลังคิดว่า ถ้าเอาคลิปไอ้เชนไปแลกกับคลิปเด็กพวกนั้น มันจะยอมรึเปล่า”ไอ้แมนพูดถูก ผมยังไม่รู้สึกผิดที่ทำกับไอ้เชนไปแบบนั้น เพราะมันก็ทำเลวกับคนอื่นไว้มาก แต่เรื่องที่เด็กเหล่านั้นต่องมาเคราะห์ร้ายเพราะเรานั่นก็เป็นเรื่องจริงที่ผมหนักใจอีกเหมือนกัน

“มันไม่กล้าปล่อยคลิปหรอก เพราะเราก็มีคลิปอยู่เหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างไม่กล้า ถ้าแบบนี้คงไม่เป็นไรหรอก”

“ไอ้เชี่ย พวกมึงนี่ปรึกษากันเป็นการเป็นงานเลยนะ อย่างที่ไอ้เชนพูดนั่นแหละ นี่แหละจุดอ่อนพวกมึง ต้องปกป้องคนอื่นนอกจากตัวเอง ในขณะที่ไอ้เชนทำร้ายใครก็ได้”คนที่พูดตรงๆหน้าด้านไม่กลัวใครแบบนี้ก็มีไอ้อาร์ตคนเดียวแหละครับ คนอื่นๆหันไปมองหน้ามัน

“มึงจะบอกว่า ให้เอาแบบไอ้เชน เด็กๆเป็นไงก็ช่างเหรอวะ”ไอ้นัทถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก แต่ไอ้อาร์ตยังคงไม่สะทกสะท้านเหมือนเดิม

“ใจเยนๆสิเว้ย กูแค่พูดให้ฟังเฉยๆ แค่จะบอกว่ามันเป็นจุดอ่อนที่ไอ้เชนเอามาใช้เล่นงานพวกมึงเท่านั้นแหละ....”พวกมันยังคงเถียงกันต่อไป แต่ผมจับข้อมือไอ้โจแล้วลากมาคุยกันสองคนโดยพวกมันไม่สังเกต

“มึง...ไม่เป็นไรนะ”ผมจ้องหน้ามัน

“มึงเห็นกูบอบบางขนาดนั้นเลยรึไง”มันตอบ คลี่ยิ้มบางๆ

“แต่มึงน่ะโง่มาก โดนขนาดนี้ยังจะก่อเรื่องอีก กูโดนด่าแค่นี้เรื่องเล็กจะตาย แล้วคนที่ควรจะพุ่งเข้าไปอะคือกูต่างหาก”

“โห ไรอะ คนอุตส่าห์โมโหแทนนะ ขอบใจสักคำก็ไม่มี ยังมาด่ากูอีก”

“ก็จะโมโหแทนทำไม แค่คำพูดงี่เง่าน่า เม่งทำอะไรกูไม่ได้หรอก”

“จะบอกว่ากูหาเรื่องใส่ตัวเองงั้นสิ”

“ประชดทำไมเนี่ย กูแค่ไม่อยากให้มึงก่อเรื่องอีกน่ะ เข้าใจมั้ย”

“อ๋อ เป็นห่วงกู”

“เออ”

แล้วก็เป็นเหมือนเคย หลังจากที่มันพูดออกมาแล้วมันถึงรู้ตัวว่ามันหลุดปาก จะปิดปากก็ไม่ทันเสียแล้ว ส่วนผมอมยิ้มหน้าบาน พอหลอกให้พูดไปเรื่อยๆ สุดท้ายมันก็หลุดออกมาเองทุกที คนอะไรเม่งโคตรน่ารักเลย

“ยิ้มเหี้ยอะไร”มันตบหัวผม ถ้าไม่ใช่มันผมไม่ยอมให้ตบนะเนี่ย

“จริงๆพวกมึงไม่น่ามาช่วยกูเลยนะ”ผมพูดยิ้มๆ ไอ้โจหันมามองค้อน
“ทำไมอีกล่ะ อยากโดนยำตีนรึไง”

“ใช่ มึงจะได้มาดูแลกูไง”ผมตอบยียวน

“ตายคาตีนไปน่ะแหละดีแล้ว”หน้ามันตอนนี้ประมาณว่ามันอยากจะยำตีนผมซะเองอย่างงั้นล่ะ

“พูดงี้กับผัวได้ไงฮะ” นับว่าผมกล้าเสี่ยงมากที่กล้าพูดคำนี้ออกมาต่อหน้ามัน แต่ยังไม่ทันได้ดูปฏิกิริยาของไอ้โจ ตอนนั้นเสียงออดก้ดังขึ้นพอดี

“เห้ยพวกมึง ขึ้นเรียนได้แล้วมั้ง กูต้องทำต่อยันคาบห้าแน่ะ”ผมฉวยโอกาสหันหน้าหนีมาจากไอ้โจ บอกตรงๆว่าหวั่นใจเหมือนกันว่ามันจะคิดยังไง ผมพูดกับพวกมันที่เหลือ แต่ไม่มีใครขยับสักคน

“อะไร” ผมถาม เมื่อทุกคนจ้องมองมาที่ผม

“ไม่เห็นเหรอว่ากูเอาของมาครบเลยเนี่ย”ไอ้แมนพูด ชูไม้ถูพื้นในมือ คนอื่นๆก็เหมือนกัน ถังน้ำ ไม้กวาด ผ้าขี้ริ้ว ที่ตักผง

“แล้วไงล่ะวะ”ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

“กูก็มาช่วยมึงทำไง ไอ้ควาย”ไอ้กันพูด และโดนไอ้จอมตบหัว เพราะแย่งประโยคที่มันกำลังจะพูด พอไอ้กันพูดจบ แต่ละคนก็เริ่มลงมือทำงานทันที โดยที่ผมยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

“จะปล่อยมึงทำคนเดียวได้ไง โรงยิมออกจะกว้าง แล้วถ้าเมื่อกี้กูไม่มาช่วยนะ ป่านนี้โดนไอ้เชนซิวไปแล้วมึงน่ะ”ไอ้ก๊อตช่วยขยายความให้

“บ้าเหรอ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ด่าหรอก เค้าสั่งให้กูทำคนเดียว”

“กูแคร์อาจารย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ อย่าพูดมาก ช่วยกันสิวะ จะได้เสร็จเร็วๆ เย็นนี้เดี๋ยวกูพาไปเตะบอลที่...”ไอ้แมนพูดพลางถูพื้นไปมา ผมไม่ได้ฟังมันต่อแล้ว แต่ยืนมองดูเพื่อนๆของผมที่กำลังช่วยผมอย่างขะมักเขม้น ภาพที่เห็นทำให้ผมรู้สึกเต็มตื้นอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหน เราก็ไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว เรายังมีเพื่อนอยู่กับเราเสมอ

“ไอ้พวกบ้าเอ๊ย..”

ปล.1 โพสต์ชื่อกระทู้ถูกแล้วนะครับ อิอิ
ปล.2 ผมจะพยายามให้เสร็จภาคนี้ก่อนเปิดเทอมให้ได้นะ ขอคอมเม้นต้อนรับกระทู้ใหม่ด้วยนะครับผม^ ^

รออ่าน อยู่นะครับ

ป.ล.ยินดีต้อนรับกลับมาและกระทู้ใหม่ที่ตั้งชื่อถูกสักที 55

/me จูบต้อนรักคู่รักทั้งคู่เบาๆ

ป.ล.3 พักผ่อนเยอะ ๆ ค่ะ..ดูแลตัวเองและคุณบิ๊กด้วย...ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะคะ

...อยู่ที่นี่ครับ... http://74.55.90.235/CCforum/DCForumID6/529.html?

ขอบคุณคุณ รักคุณSIMPLELIFE มากนะครับ ที่ช่วยโพสต์กระทู้เก่าให้ ^ ^

พอจะรู้แล้วค่ะ ว่าคนๆนี้เป็นใคร

ว่าแค่คุณsimplelife ไม่ิคิดจะออกมาแถลงการณ์หรือตอบโต้อะไรบ้างหรือคะ อิอิ

จะให้จบไปเลยก็ไม่ได้อะครับ เพราะที่ตั้งใจไ้ว้มันยังมีเนื้อเรื่องต่อไปอีก เรื่องของแมนกับแว่นจะเป็นเมนหลักในภาคต่อไปครับ ติดตามกันด้วยนะครับ

“ยัง”ผมพูดคำเดียวสั้นๆ เหมือนตอนที่ผมถามไอ้โจว่าหายโกรธหรือยังนั่นแหละ

“อ้าว โธ่”ไอ้ห่านี่ก็ตอบเหมือนผม ทำหน้าผิดหวังเหมือนกับผมเป๊ะจนผมอดแค่นหัวเราะออกมาไม่ได้

“แต่มันคุยกับมึงแล้วนี่” มันตั้งข้อสังเกต ผมพยักหน้า

“เออ แต่มันก็ไม่ยอมพูดกับกูก่อนหรอก ถามคำตอบคำ”

“ได้แค่นี้ก็ดีแล้วแหละมึง ตอนแรกกูนึกว่าจะโกรธกันเป็นเดือน”ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามันโกรธผมเป็นเดือนนี่ผมจะเป็นยังไง แค่นี้ก็เหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปแล้วด้วยซ้ำ

“อืม ยังไงก็ได้ กูยอมมันหมดนั่นแหละ”ผมพูดพลางถูพื้นไปมา

“มึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยรู้มั้ย”ไอ้แมนพูด ผมเงยหน้ามองมัน

“ยังไงวะ”

“ไอ้ห่า ไม่รู้ตัวเลยรึไง ปกติมึงเคยง้อเคยแคร์ใครที่ไหนล่ะ เด็กมึงแต่ละคน มีแต่ต้องง้อมึงทั้งนั้น แต่กับไอ้โจ.. มันเอามึงอยู่หมัดเลยว่ะ ฮ่าฮ่า”ผมอมยิ้ม เรื่องที่ว่าไม่เคยง้อใครมันก็เป็นเรื่องจริงนั่นแหละ เพราะผมไม่ใช่พวกที่มีความอดทนสูง แถมยังไม่ใช่คนละเอียดอ่อนด้วย เรื่องพวกงอนง้ออะไรเนี่ยไม่เคยคิดอยู่ในหัวเลย ที่ผ่านมาผมมีแต่คนง้อ เพราะคนพวกนั้นต้องการแต่ร่างกายของผม ไม่ใช่หัวใจ ไอ้โจเป็นคนเดียวที่เข้าถึงนิสัยและรับตัวตนของผมได้จริงๆ อยู่ข้างๆผมมาตลอดโดยไม่มีเงื่อนไข ผมลองคิดดูว่าถ้าเราสองคนสลับที่กัน ผมแอบชอบไอ้โจในขณะที่มันเอาแต่ไปมั่วกับคนอื่น ผมไม่มีวันทนได้แบบมันแน่ พอคิดว่ามันต้องทนกับผมมากขนาดไหน ผมก็รู้สึกผิดและอยากจะชดใช้ให้มัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม แทนคำขอโทด ที่ผมปล่อยให้มันทรมานมานาน และขอโทดที่ผมรู้ตัวช้าเกินไป

“ไม่รู้ว่ะ กูอยากชดเชยให้มัน ที่ผ่านมามันให้กูมาตลอด กูมีแต่ทำร้ายมันอย่างเดียว”

ไอ้แมนตบไหล่ผมเบาๆ

“กูรู้ว่ามึงรู้สึกผิด แต่มึงไม่ผิดหรอกนะ มึงไม่รู้นี่ว่าไอ้โจชอบมึง”ดูเหมือนมันจะพยายามปลอบใจ ผมแค่นหัวเราะ

“แต่พวกมึงรู้กันทุกคนเนี่ยนะ”ผมพูดด้วยสีหน้าเซ็ง ที่เซ็งคือเซ็งตัวเอง ทำไมผมถึงมองไม่เห็นนะ เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดจริงๆ ว่าไอ้โจจะรักผม ไม่คิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะรู้สึกรักมันเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่รู้ตัวหรอก แต่พอมีคนเข้ายุ่งกับไอ้โจ ผมถึงพึ่งรู้ตัวว่า ผมหวงมันมากแค่ไหน

“เห้อ บอกตรงๆ ใครจะไม่รู้วะ ไอ้โจน่ะ อะไรๆก็มึง กูยังไม่รู้เลยว่ามึงมีอะไรดี นอกจากหน้ากับควย”

“เชี่ย แค่หน้ากับควยกูนี่แหละ ชนะคนได้ทั้งโลก ไอ้สัส”ไอ้แมนอ้วกในขณะที่ผมหัวเราะ ในใจลึกๆก็ยอมรับว่ามันพูดจริง คนอื่นๆหมายปองผมก็เพราะหน้ากับควยกันทั้งนั้น แต่ผมมั่นใจว่า ไอ้โจเป็นคนเดียว ที่ชอบตัวตนของผมจริงๆ

“แล้วตกลงว่าคนอื่น รู้เรื่องของกูกันหมดแล้วเหรอเนี่ย”ผมหันไปมองคนอื่นๆ

“ก็คงงั้น กูไม่ได้บอกใครเลยนะ แต่พวกมันไม่ใช่คนโง่ มันเห็นที่มึงทะเลาะกันที่บ้านไอ้บอล เห็นมึงออกโรงปกป้องมันที่ชมรม แค่นี้มันก็เดากันได้แล้ว ถึงมันจะไม่พูดอะไรกันก็เหอะ มันไม่อยากให้ไอ้โจไม่สบายใจมั้ง”

“เอาเหอะ จะรู้ก็รู้ไป ยังไงพอกูได้เป็นแฟนกับไอ้โจ พวกมันก็ต้องรู้อยู่แล้ว”ผมนึกถึงวันนั้น เพื่อนๆผมมันไม่รังเกียจอยู่แล้วที่ผมชอบผู้ชาย(เพราะพวกมันหลายๆคนก็ชอบผู้ชาย) ผมมีพวกมันเป็นเพื่อน โดยที่มีไอ้โจอยู่ข้างๆ แค่นี้แหละที่ผมต้องการ..

“ฝันกลางวันรึไงไอ้เหี้ย วันนั้นของมึงน่ะ จะมีรึเปล่าก็ไม่รู้”ไอ้แมนหัวเราะ ผมหุบยิ้มทันที

“มึงก็เหมือนกันแหละ ได้เย็ดไอ้แว่นรึยังล่ะ โธ่ ไอ้ฝันกลางคืน”ถึงคราวไอ้แมนต้องหุบยิ้มบ้าง และไม่ใช่หุบยิ้มธรรมดา แต่ถึงกับหน้าเจื่อนเลยทีเดียว

“ไอ้เชี่ย แทงใจดำกูอะ”มันทำหน้าเศร้าจริงๆจนผมตกใจ

“ยังไม่ยอมอีกเหรอวะ”ผมถามน้ำเสียงเห็นใจ จริงๆไอ้แมนก็ไม่ต่างกับผมนักหรอก ขี้เงี่ยนติดเย็ดไม่เบาเหมือนกัน การที่มันทนกับไอ้แว่นได้ขนาดนี้ แสดงว่ามันรักของมันจริงๆ

“มันกลัวอะไรก็ไม่รู้ กลัวกูฟันแล้วทิ้ง กูก็ไม่อยากบังคับมัน กูเลยไม่ค่อยไปนอนที่บ้านมันแล้วไง กูกลัวทนไม่ไหวว่ะ”มิน่าล่ะช่วงนี้ไอ้แมนถึงไม่ไปนอนบ้านไอ้แว่นบ่อยเท่าเมื่อก่อน ไอ้แว่นยังมาถามผมอยู่เลยว่าไอ้แมนโกรธอะไรมันรึเปล่า

“ทนไปเถอะไอ้เหี้ย มึงรักจริงขนาดนี้สักวันมันก็ต้องยอม อย่าทำอะไรไม่คิดแบบกูเลย เม่งไม่คุ้มเลยว่ะ”ผมเหลือบมองไอ้โจอีกครั้ง ผมยังจำคืนที่มันออกจากบ้านผมไปได้อยู่เลย กินเหล้า นั่งเพ้อถึงมันทั้งคืน สุดท้ายต้องตามมาง้อมันต้อยๆอยู่นี่

“แต่มึงไม่เหมือนกู มึงแน่ใจได้ว่าไอ้โจรักมึงจริงๆ แต่กูเหมือนรักไอ้แว่นข่างเดียวยังไงไม่รู้ กูไม่รู้ว่ามันรักกูรึเปล่า”ไอ้แมนของผมยังคงทำหน้าสลดจนผมสงสาร

“บ้า มึงคิดมากไปป่าววะ ไอ้แว่นมันก็แคร์มึงมากนะ แค่ไม่ค่อยพูดเท่านั้นเอง มันคงอายมึงน่ะแหละ มั่นใจหน่อยดิวะ ไอ้นายน้อย”ผมพยายามปลอบมัน ปกติไอ้แมนมันมั่นใจในตัวเองมาก ไอ้แว่นเป็นคนแรกที่ทำให้มันรู้สึกไม่มั่นใจแบบนี้

“ไม่รู้ว่ะ เหมือนกูสนใจมันอยู่ฝ่ายเดียว ถ้ากูไม่เข้าหามัน มันก็ไม่สนใจกู”

“ไอ้แว่นมันเป็นคนขี้อาย แค่อยู่กับมึงมันก็ประหม่าแล้ว มันคงอยากเข้าหามึงเหมือนกันแหละ แต่ไม่รู้จะทำตัวยังไง ปกติมันแทบไม่เคยคุยกับพวกโหดๆแบบมึงด้วยซ้ำ มันไม่ชินน่ะ ให้เวลามันหน่อย”ผมน่าจะเป็นไอ้โจ ผู้ซึ่งเข้าใจจิตใจของคนอื่นได้เป็นอย่างดี ในกลุ่มพวกเรา คนที่ไอ้แว่นชอบคุยด้วยมากที่สุด ก็คงจะเป็นไอ้โจนั่นแหละ

“อยากได้เมีย อยากรักกันนานๆ ก็ต้องทำใจว่ะ”ผมไม่ได้บอกแต่มันหรอก ผมบอกกับตัวเองด้วยเหมือนกัน..

เย็นวันนั้นมีซ้อมของชมรมฟุตบอล ผมถึงกับต้องฝากฝังกับไอ้อาร์ตให้ช่วยดูแลไอ้โจด้วย ซึ่งถึงแม้มันจะรับปากอย่างแข็งขัน แต่ผมก็ยังไม่วางใจ ผมยังจำสายตาที่ไอ้ครูเดชมองไอ้โจได้ ผมอยากจะตามไปอยู่กับมัน แต่ผมไม่มีสิทธิเข้าห้องซ้อมของชมรมฟุตบอลอีกแล้ว สุดท้ายผมก็ต้องกลับบ้านคนเดียวอย่างเหงาๆ

เมื่อผมกลับบ้านไป ผมคำนวณเวลาที่มันจะกลับถึงบ้าน นึกคำพูดดีๆสองสามประโยคก่อนจะโทรไปหามัน และรู้สึกดีใจสุดๆเมื่อมันรับสายผม

“มีอะไร”เสียงของมันเรียบเฉยมาก ทำเอาอารมณ์ดีใจของผมหดหายไปเลย

“ซ้อมบอลเป็นไงบ้าง”ผมถาม

“ก็ดี ไม่มีอะไร”

“ตอบยาวๆหน่อยไม่ได้รึไง นี่กูเป็นห่วงมึงนะเนี่ย ถึงได้โทรมา”ผมอดน้อยใจไม่ได้ เผลอประชดไปอีกแล้ว มันจะวางสายมั้ยเนี่ย

“ก็ไม่มีอะไรจริงๆ แค่ไอ้พีกับไอ้ต้นเข้ามาหาเรื่องนิดหน่อย แต่กูมีไอ้อาร์ตกับไอ้นัทอยู่ด้วย มันเลยไม่กล้าทำอะไรมาก”ผมโล่งอก จริงๆไอ้โจก็ไม่ได้บอบบางขนาดนั้นหรอก แต่หลังจากที่มันตกเป็นของผมแล้ว ผมรู้สึกว่าผมห่วงมันไปซะทุกเรื่องเลย

“แล้วไอ้ครูเดชล่ะ”

“ก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน มีมาถามถึงมึงนิดหน่อย แต่กูตอบไปแล้วว่ามึงสบายดี”ผมนึกถึงไอ้ครูเดชแล้วก็โมโห มันคงอยากสะใจกับความทุกข์ของผมล่ะสิ

“เออวันนี้น่ะ น้องบิ๊กมาที่บ้านกูนะ” น่าแปลกที่มันเปิดเรื่องพูดขึ้นมาเอง แต่ที่แปลกใจกว่าคือการได้ยินชื่อน้องบิ๊ก

“น้องบิ๊กเนี่ยนะ ไปทำไรบ้านมึงวะ”ผมเริ่มร้อนรนนิดๆ การพบกันของผมกับน้องบิ๊กครั้งล่าสุดไม่ดีเท่าไหร่นัก คงไม่ได้ไปหาไอ้โจเพื่อจะใส่ร้ายอะไรผมหรอกนะ

“ไอ้ก๊อตมันพามา”ผมยิ่งงงใหญ่ ไอ้ก๊อตไปรู้จักน้องบิ๊กตั้งแต่เมื่อไหร่

“น้องมันมีแผลน่ะ ไม่รู้มีเรื่องกับใครมา แล้วไอ้ก๊อตมันบอกว่าอยู่ใกล้บ้านกู ก็เลยมาให้กูชวยทำแผล”ไอ้ก๊อตนี่ก็ช่างไม่รู้งานเอาซะเลย คิดยังไงถึงเอาน้องบิ๊กไปเจอกับไอ้โจได้เนี่ย เด็กคนนั้นร้ายจะตายไม่รู้จะวางแผนอะไรไว้รึเปล่า

“แล้วน้องบิ๊ก เอ่อ.. เค้าโอเคป่าววะ”ผมหมายถึง ทำตัวดีกับไอ้โจรึเปล่า แต่ก็ไม่รู้จะถามยังไง เพราะน้องบิ๊กเหมือนเป็นสัญลักษณ์ความเจ้าชู้ของผม การพูดถึงน้องคนนี้กับไอ้โจตรงๆจึงทำให้ผมรู้สึกเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“อ๋อ โอเคสิ คิดถึงน้องเค้าเหรอ อยากมาเยี่ยมที่บ้านกูมั้ยละ จะได้บอกให้รอ”น้ำเสียงของไอ้โจเปลี่ยนไปอีกแล้ว ผมชินกับน้ำเสียงนี้ของมันจนต้องยิ้มออกมา เพราะรู้ดีว่ามันจะใช้น้ำเสียงนี้เวลาไหน เวลาที่งอนหรือหึงไงล่ะ

“อยากสิ ไปบอกเค้าให้รอกูทีนะ กูจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย”ผมแกล้งมัน ซึ่งรู้สึกว่าจะแรงไปหน่อย เพราะไอ้โจมันเงียบไปเลย

“โอ๋ๆ กูล้อเล่นนะ ถ้ากูไปบ้านหลังนั้น คนที่กูจะไปหาก็คือมึงคนเดียวแหละ”ผมรีบโอ๋มัน จริงๆแล้วไอ้โจมันขี้งอนมาก แถมขี้น้อยใจอีกด้วย ตอนนี้ผมเข้าใจนิสัยของมันมากกว่าเมื่อก่อนเยอะ

“น้องเค้าก็น่าจะอยากเจอมึงนะ ไม่มารื้อฟื้นความหลังหน่อยละ”ขี้งอนแล้วยังชอบประชดอีก แต่ยิ่งมันประชดผมก็ยิ่งยิ้มออก เพราะยิ่งมั่นใจได้มากขึ้นว่ามันหึงผม

“หึงเหรอ”ผมพูด แล้วไอ้โจก็เงียบไปอีกครั้ง

“หึงจริงๆด้วย...”

“พ่อมึงสิ ไร้สาระ กูจะวางแล้ว”ผมหัวเราะ แล้วสายก็ตัดไปทันที แต่ผมรู้สึกว่าได้คุยกับมันแค่นี้ก็มากพอที่จะทำให้ผมฝันดีได้แล้ว ส่วนเรื่องน้องบิ๊ก ไว้ค่อยถามกับไอ้ก๊อตทีหลังก็แล้วกัน

“ไม่ต้องหึงนะ กูมีเมียคนเดียวแหละ ไม่คิดนอกใจหรอก”ผมส่งข้อความไปหามันอีกครั้งก่อนนอน แล้วก็สะดุ้งในอีกสิบวินาทีต่อมาเพราะไม่คิดว่ามันจะส่งข้อความกลับมา

“ไปตายซะ”

….

โชคดีหน่อยที่วันต่อมามันยังคุยกับผมตามปกติ ไม่โกรธผมมากขึ้นจากการถูกผมยั่ว สำหรับเรื่องน้องบิ๊ก ผมแปลกใจเหมือนกันที่ไอ้ก๊อตรับรองน้องบิ๊กเป็นอย่างดีว่าไม่มีปัญหา แล้วยังบอกอีกว่าน้องบิ๊กพูดกับมันเอง ว่าไม่ได้คิดอะไรกับผมอีกแล้ว ซึ่งถ้ามันเป็นแบบนั้นได้จริงๆผมก็สบายใจ แต่เรื่องที่ผมใส่ใจมากกว่านั้นเป็นอีกเรื่อง

“ว่าแต่มึง คิดไงถึงไปส่งน้องบิ๊กได้วะ”ผมขมวดคิ้วมองมัน

“ก็ฝนมันตก แล้วน้องเค้ากลับบ้านเย็น กูกลัวไม่มีรถแล้ว ก็เลยไปส่งหน่อย”มันตอบ แต่รีบพูดรัวเร็วยังไงชอบกล

“เหรอ”ผมพูดเสียงอมภูมิ ไอ้เพื่อนผมคนนี้ หน้าตาดีนิสัยก็ดี มันไม่ใช่พวกเฮฮาเป็นเด็กๆแบบไอ้นัท เป็นพวกเงียบขรึมแต่ก็น่าสนใจ เรียกได้ว่ามีแฟนคลับติดตามมันเพราะความสุขุมนุ่มลึกนั้นไม่น้อยเลยทีเดียว และมันก็มีแฟนแล้วด้วย เป็นเด็กผู้หญิงที่อยู่โรงเรียนใกล้ๆนี้เอง แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยนัก เพราะไอ้ก๊อตเป็นคนติดเพื่อน แต่มันก็รักของมันมากพอสมควรทีเดียว

“เออสิวะ ทำเสียงแบบนั้นทำไม”มันทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ แค่รู้สึกว่ามันแปลกๆแค่นั้นเอง ปกติไอ้ก๊อตไม่ใช่คนกระตือรือร้นอะไรมากมาย เป็นพวกปล่อยชีวิตชิวๆไปตามสายลมซะมากกว่า พอเห็นมันใส่ใจกับอะไรขึ้นมาผมถึงได้แปลกใจ

ในวันนี้ผมก็ยังต้องทำความสะอาดโรงยิมอยู่เหมือนเดิม แต่ดูเหมือนไอ้เชนจะรู้ว่าเมื่อวานผมมีเพื่อนมาช่วย อาจารย์วิชิตถึงได้มานั่งเฝ้าผมถูพื้นชนิดเกาะติดข้างสนามเลยทีเดียว ซึ่งก็ทำให้ผมเซ็งจนแทบจะเอาไม้ถูพื้นฟาดหน้า(อาจารย์) แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องก้มหน้ารับโทษที่ตัวเองไม่ได้ก่อไปเท่านั้น

“ทำไมมึงต้องเรียกกูมาทำงานวันนี้ด้วยวะเนี่ย”ผมบ่นไปก็นั่งพิมคอมไป ใจนึกอยากนอนดูการ์ตูนอยู่กับบ้านมากกว่า

“ห่า งานมันส่งวันจันทร์ แล้วถ้ากูแบ่งงานให้มึงไปทำเองมึงก็ไม่เคยทำอยู่แล้ว”ไอ้บอลด่าผม ซึ่งผมก็เถียงไม่ได้ด้วยสิเพราะว่ามันจริง ไอ้โจนั่งทำงานอยู่เงียบๆโดยที่ผมแอบมองมันเป็นระยะๆ

“หิวน้ำว่ะ”ไอ้บอลบ่น ผมเองก็หิวเหมือนกัน เดี๋ยวนี้อากาศร้อนมาก ร้อนจนต้องกินน้ำวันละเป็นแกลลอน

“เดี๋ยวกูไปซื้อให้แล้วกัน”ไอ้โจบอก คงเห็นว่าตอนนั้นผมกับไอ้บอลกำลังทำงานส่วนสำคัญอยู่

“ให้ไปเป็นเพื่อนป่าว” ผมถาม ไอ้โจหันมามอง

“บ้ารึไง ร้านน้ำอยู่แค่นี้ ทำงานไปเหอะ มาตั้งนานแล้วยังเสร็จไม่ถึงครึ่งเลย”ผมทำหน้าบู้ คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วงแท้ๆ ทำไมต้องมาดุกันด้วย ผมมองตามมันเดินไปจนลับหัวมุมตึก รู้สึกสังหรณ์ใจยังไงพิกล

“มองตามตาละห้อยเลยนะมึง ยังกะหมามองเจ้าของ”ไอ้บอลแซวยิ้มๆ

“ถ้ามันยอมเป็นเจ้าของกูล่ะก็นะ กูยอมเป็นหมาก็ได้”ผมยักไหล่

“ทำไมมึงจริงจังกับไอ้โจขนาดนั้นวะ ปกติไม่เห็นมึงจะเคยแคร์ใครแบบนี้เลย”ผมต้องคุยเรื่องนี้กับเพื่อนเป็นรายคนเลยสิเนี่ย ผมน่าจะเรียกพวกมันมารวมกันทีเดียวแล้วก็บอกพวกมันพร้อมกันไปเลย ว่าขอโทดนะที่กูเคยหน้าม่อ ตอนนี้กูรักไอ้โจคนเดียวโว้ยยย

“ก็เพราะมันต่างจากคนอื่นไง”ผมตอบสั้นๆ

“ยังไงวะ” ไอ้บอลซัก ถ้าพูดถึงคนอื่นผมคงรำคาญ แต่เพราะกำลังพูดถึงไอ้โจ ผมเลยไม่รู้สึกเบื่อ

“ก็มันรักกู ทั้งๆที่กูออกจะทำตัวเหี้ยแบบนี้...”พูดเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกแย่ทุกที

“สรุปว่าเพราะมันรักมึง มึงเลยรักมันตอบ”ไอ้บอลหัวเราะ

“ไม่ใช่ ถึงมันเลิกรักกูตอนนี้ กูก็จะรักมันอยู่ดี เพราะมันเป็นคนเดียวที่กูอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา เวลากูอยู่กับมัน กูได้เป็นตัวของตัวเอง กูเศร้าได้ อ่อนแอได้ กูหัวเราะได้เต็มที่ เมื่อก่อนกูก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนี้หรอก เพราะกูไม่เคยขาดมันไปมั้ง แต่พอกูไม่มีมันอยู่ข้างๆ กูถึงได้รู้ ว่ามันสำคัญกับกูแค่ไหน”

“พูดเป็นพระเอกละครเลยนะมึง แต่ก็ซึ้งสัส น้ำตาจะไหลแล้วเนี่ย”ไอ้บอลแกล้งทำท่าซับน้ำตา ผมหัวเราะ

“มึงก็ช่วยกูหน่อยดิวะ บอกให้ไอ้โจมันหายโกรธกูหน่อย”ผมอ้อนมัน แต่มันกลับเฉไฉไปพูดเรื่องอื่น

“กูก็มีเหมือนกัน คนที่อยากอยู่ด้วยตลอดเวลาน่ะ”ไอ้บอลพูด น้ำเสียงของมันขมขื่นยังไงชอบกล

“โห่ เพื่อนกู ทำไมวะ มึงแอบชอบใคร บอกกูได้นะ เดี๋ยวกูจัดให้”ตอนนี้รู้สึกไม่ว่าใครๆต่างก็มีปัญหาหัวใจกันหมดเลยแฮะ

“มึงช่วยกูไม่ได้หรอก เค้าไม่เคยคิดจะหันมามองกูสักนิด เค้าเป็นคนสำคัญของกูเสมอ แต่กูคงไม่สำคัญอะไรสำหรับเค้าเลย”ไอ้บอลพูดพลางมองหน้าผม แต่ผมก็ไม่ถนัดเรื่องปลอบใจอะไรแบบนี้ซะด้วยสิ

“ทำไมวะ มึงแอบรักคนมีเจ้าของเหรอ” ผมถาม ไอ้บอลส่ายหน้า

“ก็ไม่เชิง แต่เค้ามีคนสำคัญของเค้าอยู่แล้ว ไม่มีที่ว่างให้กูเลย..”ผมไม่ชอบบรรยากาศดราม่าแบบนี้เลย แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นทุกข์เหมือนกัน

“ก็ไม่เห็นต้องไปแคร์มันเลย มึงยังมีกูอยู่ มึงสำคัญสำหรับกูนะเว้ย ไอ้บอล”ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ คงปลอบมันดีที่สุดได้เท่านี้ ผมคิดว่าผมโชคดีแล้ว ที่อย่างน้อยก็ไม่ได้รักไอ้โจข้างเดียว จนต้องเจ็บปวดเหมือนกับไอ้บอลแบบนี้

ผมผละจากไอ้บอล เมื่อมีเสียงข้อความมือถือดังขึ้น มาจากมือถือของไอ้โจ

ตอนนี้ไอ้โจอยู่กับกู ถ้าไม่อยากให้เมียมึงเป็นอะไรไปล่ะก็ มาหากูที่โรงยิมเก่า คนเดียว..
เชน

มาต่อไว ๆ นะครับ

ขอบคุณค้าบ ผมพึ่งขึ้นปี1เองคับ อาจารย์หมออยู่โรงบาลอะไรเหรอครับ 555

ป.ล.1 ไม่น่าเชื่อว่าคุณปาล์ม จะยังเด็กกว่าที่คิด
ป.ล.2 แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่านั้น คือ บทตัวละครหลัก ๆ มีปัญหาครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง เกือบทั้งนั้นเลย

ถ้าแบบนั้นก็เข้าแก๊ปว่าทำไมไม่มีคนมาซ้อม ทำไมอีเชนถึงรู้ว่ามาทำงานกัน แล้วทำไมในห้องถึงมีคนเขียนอะไรแบบนั้นให้โจ

“เป็นอะไรวะ” ไอ้บอลถาม หน้าผมตอนนี้คงซีดเผือดเต็มที่แล้ว

“มึงอยู่ที่นี่แหละ อย่าตามกูมานะ”ผมหันหลังกลับแล้ววิ่งออกไปทันที ไม่สนใจเสียงไอ้บอลที่ร้องเรียกตามหลัง

ตอนนี้ภาพในหัวของผมไม่ปะติดปะต่อกัน ผมออกวิ่ง รู้แน่ชัดว่ากำลังวิ่งไปที่ไหน แต่ภาพที่ปรากฏในหัวที่ซ้อนทับกับภาพทิวทัศน์รอบตัวเป็นภาพไอ้โจท่ามกลางพวกไอ้เชน ซึ่งผมไกำจัดภาพนั้นทิ้งเพราะไม่อาจปล่อยให้มันก่อตัวเป็นรูปร่างขึ้นในใจได้ แต่มันกลับปรากฏขึ้นมาใหม่ทุกๆสองสามวินาที

ผมไม่น่าปล่อยให้มันไปคนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมันล่ะก็ ผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ทุกอย่างเป็นความผิดของผม เพราะผมมันถึงได้ถูกไอ้เชนหมายหัว เพราะผมปล่อยมันไปคนเดียว มันถึงได้ถูกจับไปแบบนี้ ผมทั้งอ้อนวอนและภาวนา ขอร้องอย่าให้มันเป็นอะไรไปเลย ผมยอมแลกทุึกอย่าง.....

โรงยิมเก่านั้นอยู่ทางด้านหลังโรงเรียน ตอนนี้แปรสภาพเป็นโรงเก็บของไม่ต่างอะไรกับตึกร้าง ในวันที่ไม่มีผู้คนอยู่ในโรงเรียนเลยแบบนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครคนอื่นผ่านมาที่นี่ แต่ผมก็จำเป็นต้องไปคนเดียวตามที่มันบอก ผมไม่อาจเอาไอ้โจไปเสี่ยงกับอะไรได้ทั้งนั้น ผมจึงไม่ชะลอฝีเท้าแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้ที่หมายอยู่ตรงหน้านี่แล้ว...

“พลั่ก”แต่ทันทีที่ผมก้าวพ้นประตู ผมก็ถูกหมัดของใครสักคนกระแทกเข้าที่ต้นคอจนทรุดฮวบลงกับพื้น ก่อนที่ร่างกายจะถูกจับให้ลุกขึ้นด้วยคนสองคนที่จับแขนผมดึงขึ้นอย่างแรง

ผมสะบัดหัว หมัดเมื่อกี้กระแทกแรงจนทำให้มึนงง แต่ผมพยายามตั้งสติ เพราะได้ยินเสียงหนึ่งอยู่ไม่ไกล

“เอ็กซ์!”ผมลืมตาขึ้นมองไอ้โจ ถูกล็อกไว้ด้วยคนสองคนเช่นเดียวกับผม แม้มันจะพยายามดื้นรน แต่ทั่วร่างไม่มีร่องรอยถูกทำร้าย ด้านข้างของมัน มีคนสามคน ไอ้เชน ไอ้ครูเดช และที่ยืนเยื้องไปด้านหลังคือน้องบิ๊ก ซึ่งก้มหน้าไม่กล้าสบตากับผม

“พวกมึง”ผมออกแรง พยายามสลัดให้หลุดจากการเกาะกุม ทว่าไร้ผล

“ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าโผล่หัวมาคนเดียวจริงๆ ไอ้โง่เอ๊ย”ไอ้เชนเริ่มพูด ก้าวเข้ามาประชิดตัวผม คนที่ล็อกแขนผมไว้ คือไอ้ต้นกับไอ้พี ซึ่งล็อกแน่นจนผมขยับตัวไม่ได้

“ต้องการอะไร”ผมตะคอก ถลึงตาจ้องมัน และก็ต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเพราะหมัดของมันที่อัดเข้ามาเต็มหน้าท้อง

“อย่า!” ไอ้โจร้อง ไอ้เชนหันไปมองมัน

“โอ๊ะโอ่ รักกันจริงนะมึง”ไอ้เชนล็อกหน้าผมด้วยมือแล้วเชิดขึ้นให้จ้องหน้ามัน มีประกายบ้าคลั่งอยู่ในดวงตาของมัน

“แต่สำหรับกูน่ะ เค้าเรียกว่าโง่! แค่กูเอาไอ้โจมาล่อ มึงก็สิ้นท่าแล้ว นี่แหละ ผลของความรักโง่ๆของพวกมึงไง” มันตะโกนใส่หน้าผมพลางหัวเราะลั่น ผมรอจังหวะที่มันเข้ามาใกล้ รวบรวมแรงยกขาถีบหน้าท้องมันเต็มแรงจนมันหงายหลังลงไปกองกับพื้น แรงฮึดชั่วขณะนี้แม้แต่ไอ้พีกับไอ้ต้นที่ล็อกแขนผมไว้แน่นก็คาดไม่ถึง ผมสลัดสุดแรงจนหลุดจากการเกาะกุมของพวกมันได้ ผมจัดการถีบไอ้พีลงไปก่อน แม้จะต้องโดนไอ้ต้นเตะเข้าที่สีข้าง แต่ผมก็สวนกลับไปด้วยหมัดเต็มหน้าจนมันเลือดกำเดาไหล

“พลั่ก!!!”โลกหมุนคว้าง หมัดของใครอีกคนซัดเข้าที่หน้าผม ครั้งนี้รุนแรงมากจนรู้สึกว่าเลือดไหลออกจากจมูก ผมล้มคว่ำลงกับพื้น ทว่ายังไม่ยอมแพ้ ผมคำรามในคอ ใช้มือจิกพื้น พยายามลุกขึ้นสุดแรง ในตอนนี้นอกจากผมไม่มีใครที่จะช่วยไอ้โจได้อีกแล้ว ฉะนั้นผมจะล้มไม่ได้

“อ๊าก”ผมร้องลั่นเมื่อถูกเตะอีกครั้ง ผมนอนแผ่บนพื้นแทบเท้าไอ้ครูเดช หายใจรวยริน ไฟสู้มอดดับลงจากความเจ็บแปลบที่โจมตีทั่วร่าง ร่างผมถูกยกขึ้นอีกครั้งด้วยฝีมือครูเดช และมันกำลังจะซัดผมอีกหมัด

“พอแล้ว” เสียงสั่งเฉียบขาดมาจากไอ้เชน ไอ้ครูเดชถอยออกจากตัวผมที่ยืนโงนเงนเจียนจะล้ม เมื่อผมสบตาไอ้เชน ผมสัมผัสได้ถึงโทสะที่บันดาลถึงขีดสุด

“พลั่ก”มันพุ่งเข้าใส่ และผมถูกต่อยอีกครั้งจนหน้าหัน ผมตัวอ่อนพับ แต่ยังคงออกแรงต้านไอ้เชน ซึ่งพุ่งเข้าซัดตัวต่อตัวกับผมอย่างบ้าคลั่ง แต่อาการบาดเจ็บที่ได้รับทำให้ผมเชื่องช้าจนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ สายตาผมยังคงจับจ้องอยู่ที่ไอ้โจ ซึ่งกำลังดิ้นรนสุดชีวิต

“อย่า หยุดนะ ไอ้พวกเหี้ย”มันตะโกน ร้องเรียกชื่อผม นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังคงมีสติ

“เก่งนักนะมึง!”ไอ้เชนรุกไล่ผม ในขณะที่ผมได้แต่ปัดป้อง อีกหมัดถูกส่งเข้าที่หน้าท้อง ผมจุกจนร้องไม่ออก

“เพราะแบบนี้แหละ... กูถึงเกลียดมึงนัก ...ไอ้กระจอกที่กล้าลองดีกับกู... มึงตัวคนเดียวคิดว่าจะเอาชนะพวกกูได้เหรอ.... รู้อยู่ว่าแพ้.... ยังจะฮึดสู้โง่ๆ ...อยากเป็นฮีโร่ต่อหน้าเมียมึงมากงั้นสิ... อยากโดนอัดเพื่อช่วยเมียนักเหรอ.... กูจะอ้วกว่ะ!”ไอ้เชนคั่นแต่ละคำพูดด้วยกำปั้นที่รัวใส่ผมเป็นชุด แม้ผมจะเจ็บแต่ยังคงไม่ยอมล้ม ไอ้เชนคำราม พยายามซัดอีกหลายหมัดเข้าที่หน้าท้อง และตามลำตัว หวังจะล้มผมให้ได้

“ทำไมไม่ยอมแพ้ล่ะ.... ทำไมไม่วิ่งหนีไป....มึงช่วยเมียมึงไม่ได้หรอก.. สุดท้ายคนมันก็รักตัวเองด้วยกันทั้งนั้นแหละ... ล้มไปสิโว้ยย.... ไอ้เหี้ย....” แม้สติผมจะเลือนราง แต่ผมก็ยังคงได้ยินทุกคำพูด มันไม่ได้แค่ีต้องการอัดให้ผมเจ็บปางตาย มันอยากให้ผมยอมแพ้และวิ่งหนี ทันทีที่ผมทิ้งไอ้โจไว้ที่นี่ มันก็จะเป็นฝ่ายชนะ อย่างที่มันพูด สุดท้ายคนก็รักแต่ตัวเอง น่าแปลกที่เมื่อมองทะลุความบ้าคลั่งนั้น ผมกลับเข้าใจมันได้อย่างง่ายดาย

แต่มันคิดผิดแล้ว ตราบใดที่ไอ้โจอยู่ที่นี่ ผมจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น..

“หึ ..มึง มันโง่”ผมจับมือมันไว้มั่น แค่นคำพูดออกจากปาก ไอ้เชนหยุดมือ

“ต่อให้มึงทำร้ายคนอื่นยังไง มึงก็ไม่ได้สิ่งที่มึงต้องการหรอก”ไอ้เชนตาวาวเมื่อผมพูดประโยคนั้น ในขณะที่เพื่อนๆของมันมีท่าทีงุนงงอย่างไม่เข้าใจความหมาย แต่ผมรู้ว่ามันเข้าใจ ผมกับไอ้เชน บางทีเราสองคนอาจคล้ายกันมากกว่าที่คิด เราต่างก็ต้องการความรักจากคนอื่น ผมพยายามเรียกหา ดูแลและเก็บรักษาไว้ แม้จะทำลายไปแล้ว แต่ก็พยายามซ่อมแซมมันขึ้นมาใหม่ ในขณะที่มัน..ทำลายทิ้งจนไม่เหลือซาก คงเป็นเพราะ ไม่เคยได้รับ เมื่อตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน...

“อั่ก”เสียงร้องด้วยความเจ็บไม่ใช่เสียงของผม.... แต่เป็นเสียงของไอ้โจ ที่ฝ่าตีนไอ้เชนกระทืบอย่างแรงบนตัวมัน ผมอึ้ง ตัวของมันทาบทับตัวผม ผมสัมผัสแผ่นหลังของมัน มันคงดิ้นแรงมาก เพื่อจะมาช่วยผม ดิ้นอย่างแรงจนเสื้อขาด... จากนั้นจึงเอาร่างเข้าบังผมไว้

“มึงต่างหากล่ะ ที่ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น”ไอ้โจพูด หอบหายใจ เนื้อตัวแดงไปหมดจากการดิ้นรน ผมพยายามผลักตัวมันออก แต่มันกอดผมไว้แน่น ไอ้เชนมองตรงมายังเราสองคน สีหน้าโกรธแค้น เกลียดชัง ทว่ามีความเจ็บปวดอยู่ในนั้นด้วย

“รักกันมากนักใช่มั้ย”ไอ้เชนพูด หันไปมองไอ้ครูเดชซึ่งตอบสนองคำสั่งอย่างฉับพลันทันที มันเดินเข้ามาจับตัวไอ้โจออกไป ไอ้พีกับไอ้ต้นที่ยืนนิ่งมานานเข้ามาจับผมล็อกอีกครั้ง ผมดิ้นแม้จะไม่มีแรงเหลือ รู้ว่าบางสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิมกำลังจะเกิดขึ้น...

“กูจะอัดมึงให้สลบไปเลยก็ได้ แต่แค่นั้นมันไม่สาแก่ใจกูหรอก”มันพูดเสียงเหี้ยม ก่อนจะหันไปมองไอ้ครูเดช กำลังกอดรัดไอ้โจที่พยายามดิ้น ใบหน้าของมันฉาบไปด้วยความหื่นกามแล้วตอนนี้

“จัดการเลย มึงอยากได้มันมากไม่ใช่เหรอ”ไอ้เชนพูด เหมือนเป็นคำสั่งประหาร ไอ้ครูเดชเริ่มรุกล้ำร่างกายไอ้โจที่อยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้า

“อย่านะ อย่า!”ผมอาละวาด สติหลุดในทันที แต่ผมก็ยังสะบัดไม่หลุด และยังคงเห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจน ไอ้โจดิ้นสุดกำลัง แต่มันก็บาดเจ็บอยู่ก่อนแล้ว ไม่กี่อึดใจมันก็ถูกผลักลงไปกองกับพื้น

“ไอ้เหี้ย ปล่อยนะโว้ย ปล่อยกู ”ไอ้โจดิ้นรนสุดชีวิต เตะถีบแขนขา แต่ไม่เป็นผลกับปีศาจร้ายอย่างครูเดช ตอนนี้มันขึ้นคร่อมร่างไอ้โจแล้ว

“เดี๋ยว! ที่ตกลงกันไว้ไม่ใช่แบบนี้นี่”มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น น้องบิ๊กที่นั่งเงียบอยู่ตรงมุมห้องตลอดเวลาลุกพรวดขึ้น สีหน้าซีดเผือด น้องบิ๊กพูดออกมาทำให้ไอ้เชนหันไปมอง แต่ไม่ทำให้ไอ้เดชหยุดทำบัดซบลงได้

“อะไรของมึง ไอ้สัส”ไอ้เชนพูด หัวเสียที่ถูกขัดความสนุก น้องบิ๊กดูหวาดกลัวแต่ยังดูมั่นคงอยู่

“ไหนมึงบอกว่าถ้ากูยอมหลอกพี่โจมาที่นี่มึงจะแค่อัดพี่เอ็กซ์ไง ทำไมมึงทำบัดซบแบบนี้วะ!”น้องบิ๊กตะโกน และวินาทีต่อมา น้องบิ๊กก็วิ่งเข้าไปกระชากครูเดชออกจากไอ้โจ แต่ไอ้ครูเดชไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากย่ำยีร่างที่อยู่ข้างใต้ แม้ว่าตอนนี้ไอ้โจจะยังมีแรงขัดขืนอยู่ก็ตาม ผมไม่รู้ว่าน้องบิ๊กรวบรวมความกล้ามาจากไหน แต่ผมรู้ว่าแค่นี้ยังไม่พอ

“ไอ้แม็ค เอาไอ้เหี้ยนี่ออกไป เอาไปสั่งสอนหรือเอาไปเย็ดก็ได้ ตามใจมึง”ไอ้เชนสั่งเสียงเฉียบขาด ไอ้แม็คเข้ามาลากน้องบิ๊กที่ทั้งดิ้นรนเตะถีบออกไปทันที ในขณะที่คนอื่นยืนมุงดูครูเดชปลุกปล้ำไอ้โจ สีหน้าพวกมันหื่นกามผิดมนุษย์

“อย่า อย่าทำมัน กูขอร้อง กูขอร้องงง กูยอมแล้ว”เสียงร้องของไอ้โจประสานกับเสียงกรีดร้องของผม แต่ไม่มีผลทำให้พวกมันหยุดได้ ซ้ำร้ายไอ้เชนยังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยความสะใจ

“ขอร้องเหรอ กูให้ก็ได้ ให้มึงดูเมียตัวเองถูกข่มขืนไงล่ะ ฮ่าฮ่า” – ผมกัดฟันด้วยความโกรธแค้น พวกนี้มันปีศาจชัดๆ คนเราจะทำร้ายกันได้มากขนาดนี้เชียวเหรอ ผมทั้งแค้นทั้งเกลียด คำรามลั่นและดิ้นสุดชีวิต

“ฤทธิ์มากนักนะไอ้เหี้ย!”ครูเดชคำรามออกมาเป็นหนแรก ชกท้องไอ้โจเต็มหมัดสองครั้ง ผมอ้าปากค้าง กรีดร้องทั้งๆที่ไม่มีเสียง ไอ้โจตาเหลือก จุกจนพูดไม่ออก การขัดขืนทั้งหมดถูกคลายลง ครูเดชหัวเราะร่า พวกไอ้เชนสองคนเข้าไปจับมือไอ้โจตรึงไว้กับพื้น มือของไอ้เดชลูบไปตามตัวไอ้โจ แล้วปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด

“ไอ้เหี้ยยย หยุดนะ! กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง ไอ้สัตว์นรก” ไม่มีใครสนใจผม พวกมันปล่อยให้เสียงร้องของผมกระตุ้นความบันเทิง เสื้อของไอ้โจถูกกระชากออกไป เรียกสัญชาตญาณดิบในตัวไอ้พวกชั่วช้าให้พุ่งสูงขึ้น พวกมันต่างครางอย่างพึงพอใจเมื่อเรือนร่างขาวเนียนของไอ้โจปรากฏต่อสายตา ผมต้องยืนมองคนที่ผมรักถูกย่ำยี ในขณะที่ตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ รู้สึกยิ่งกว่าถูกไฟเผา รู้สึกเหมือนร่างถูกฉีกกระชากออกเป็นเสี่ยงๆ

“อืมม ขาวสัสเลยโว้ย น่าเย็ดชิบหาย อืม”ไอ้ครูเดชพูดอย่างหื่นกาม มันลุกขึ้นถอดเสื้อออกเผยให้เห็นเรือนร่างแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยอารมณ์กำหนัด แล้วจึงขึ้นคร่อมไอ้โจ ก่อนที่จะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคออย่างบ้าคลั่ง เนื่องจากมือของไอ้โจถูกไอ้สมุนสวะสองคนตรึงไว้ ไอ้ครูเดชจึงใช้สองมือรุกล้ำร่างของไอ้โจได้ตามชอบใจ

“เย็ดแม่งงง ทำไมมันน่าจับอย่างงี้วะ ทั้งขาวทั้งแน่น ถูกใจกูจริงๆ”ไอ้ครูเดชครางลั่น เริ่มรุกล้ำไปยังส่วนล่าง มันใช้หน้าคลุกเคล้าลงไปบนเป้ากางเกงไอ้โจก่อนจะเอื้อมมือไปปลดตะขอออก มันหันมายิ้มเยาะผมที่กำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงไอ้โจออกพร้อมกับกางเกงในสีขาว ผมเบือนหน้าหนี ไม่อาจทนมองภาพตรงหน้า เสียงครางด้วยความพึงพอใจของพวกมันทุกคนดังขึ้น

“ขาวไปทั้งตัวเลยว่ะ มิน่าไอ้เอ็กซ์ถึงได้หลงนัก”

“เชดด น่าเย็ดชิบหาย เชน ครูเดชเย็ดเสร็จกูขอต่อนะเว้ย”ไอ้เหี้ยตัวหนึ่งพูดขึ้น ตอนนี้พวกมันล้วงควยออกมานอกกางเกงกันทุกคนก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงชักว่าวอย่างไม่อาย มีคนหนึ่งพยายามจะยัดควยเข้าปากไอ้โจแต่ไอ้โจยังพยายามรวบรวมแรงที่เหลือสะบัดหน้าหนี

“เอาสิ กูกะให้พวกมึงได้เย็ดทุกคนอยู่แล้ว” ไอ้เชนเป็นคนเดียวที่ยืนมองเฉยๆ มันยืนจ้องผม สีหน้ายิ้มเยาะประกาศชัยชนะ ผมคำรามเหมือนสัตว์ป่า กำลังจะเป็นบ้าในอีกไม่กี่อึดใจ

“กูอยากแดกมึงมานานแล้วรู้มั้ย อย่างมึงมันต้องเป็นเมียกู ไว้กูจะเย็ดให้มึงลืมไอ้เหี้ยเอ็กซ์ไปเลย”

ครูเดชลุกขึ้น ถอดกางเกงออกจนร่างเปลือยเปล่า ท่อนควยของมันแข็งผงาดบ่งบอกถึงอารมณ์ใคร่ที่อัดแน่น ท่อนควยสีดำมหึมาที่มีขนปกคลุมเต็มโคน ไอ้ครูเดชยืนถอกควยสองสามครั้ง ก่อนจะหันไปสั่งไอ้ระยำที่พยายามยัดควยเข้าปากไอ้โจอยู่

“ไอ้ปาน หยุดก่อน ให้กูเย็ดมันก่อน ของมึงค่อยไว้ทีหลัง” ไอ้ปานจิ๊ปากอย่างขัดใจ มันช่วยล็อกแขนไอ้โจไว้แน่น ให้ไอ้ครูเดชยกบั้นท้ายขึ้นอย่างถนัดๆ ก่อนจะเอาท่อนลำขนาดมหึมานั้นไปจ่อตรงปากประตู ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีการเบิกทาง ไอ้ครูเดชคำรามหื่นราวกับสัตว์ป่า จ้องไอ้โจอย่างหื่นกระหาย แหกขาของมันออกกว้าง ไอ้โจน้ำตานองหน้า เช่นเดียวกับผมที่น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน

“อย่า อย่าทำเมียกู กูขอร้อง ฆ่ากูเถอะ ฆ่ากู อ๊ากกกกกก ม่ายยยย โจจจจจ”ผมกรีดร้องออกมาไม่เป็นคำพูด เมื่อไอ้เดชไม่ยอมหยุด แต่กำลังกดท่อนลำมหึมานั้นเข้าไป ไอ้โจสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกท่อนลำนั้นสัมผัส มันร้องไห้ มองหน้าผมอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ผมทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว กูขอโทดนะไอ้โจ มีกูอยู่แต่กูกลับปล่อยให้มึงโดนรังแกขนาดนี้ เพราะกู มึงถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ กูขอโทด กูมันเลว กูมันชั่ว กูอยากตาย และ

กูกำลังจะตาย......

โอ๊ยยยย อ่านตอนนี้แล้วฟินเหลือเิกิน เห็นภาพเอ็กซ์พยายามช่วยโจให้ได้ คุณปาล์มมาต่อไวๆนะคะ ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย ฮือออ T T

แฮ่ๆ พอดีอินไปหน่อยน่ะคะ อิอิ // รีบมาต่อไวๆ น่ะคะ ลุ้นอยู่
แต่อย่าให้โจโดนอะไรเลยน่ะคะ.. จะมีใครมาช่วยไหมหน๊อ.. บอลลล

กิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส โจ!!!!! ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อเลยนะค่ะ T_______________________T

มาโดยด่วนเลยคุณปาล์ม ก่อนที่จะโดนเหล่าแฟนคลับรุมนะ 555555 (ดูจากเม้นข้างบนแล้ว ถ้ามาต่อช้ามีสิทธิ์สูงนะ)

สวัสดีค่ะคุณบิ๊ก... น่ารักจังเข้ามาบอกข่าวด้วย
รอไหวอยู่แล้วหล่ะคะ // นั่งพับเพียบพร้อมรีเฟรชทุกๆ 10 นาที

คุณNiddy - ผมแนะนำให้ไปนอนก่อนดีกว่านะครับ นอนดึกไม่ดีต่อสุขภาพน้า ขอโทดที่ปล่อยให้ค้างเมื่อคืน เมื่อเช้าไปโรงเรียนไหวรึเปล่าครับเนี่ย แนะนำให้นอนเรวๆแล้วตื่นมาอ่านพรุ่งนี้อย่างสดชื่นดีกว่าครับ 55

คุณsimplelife -<[ คิดอยู่ตลอดว่าทำไมเชนถึงได้แลดูเกลียดชังเอ็กซ์นักหนา เพิ่งจะได้คำตอบเอาตอนนี้ว่าจริงแล้ว ๆ อิจฉา ตะหาก[BR>ทั้งสองคนมีพร้อมเหมือน ๆ กันเกือบทุกอย่าง ยกเว้นคนรักและเพื่อน เอ็กซ์มีเพื่อนตาย ในขณะที่เชนมีเพื่อนกิน
เอ็กซ์มีคนที่รักเอ็กซ์มากอย่างโจ แต่เชนมีเพียงแค่คู่นอนกับเซ็กส์ชั่วคราวข้ามคืน....อ่าาหห์]] เนี่ยแหละครับที่ผมพยายามจะสื่อ ดีใจน้ำตาแทบไหลที่มีคนวิเคราะห์ออกมาได้ตรงตามที่อยากให้เป็นขนาดนี้

คุณpathumthong คุณ Big roll - ขอบคุณสำหรับความฟินที่มีให้เสมอมานะครับ ^ ^

คุณเลิกอ่าน - ตอนแรกเห้นชื่อแล้วตกใจ อย่าพึ่งหนีนิยายผมไปไหนนะครับ 55

ขอบคุณ คุณวู้วววว คุณสาวเยอรมัน คุณJuvia คุณranma คุณ ABC คุณเล็กสยาม คุณX&Joe Fc มากๆเลยนะครับ สำหรับคอมเม้น ><

สุดท้ายก้ต้องขอบคุณบิ๊ก ที่เป้นตักให้เรานั่ง มาจนถึงตอนนี้ อีกไม่กี่วันก็ต้องแยกกันแล้วทั้งกับบิ๊ก แล้่วก็กับผู้อ่านทุกท่านด้วย ใจหายมากเลยครับ

ติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ แต่ถ้าไม่ไหว ก็ไปนอนแล้วมาอ่านตอนเช้าดีกว่านะครับ ^ ^

วินาทีต่อมา มีหลายสิ่งเกิดขึ้นพร้อมกัน ไอ้เดชที่ร่างเปลือยเปล่าถูกถีบจนกระเด็น คนสี่คนก้าวเข้ามาในห้อง ไอ้นัท ไอ้ก๊อต ไอ้อาร์ต และไอ้แมน..

“ไอ้แมน..”ผมร้องไห้ ไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อนในชีวิตที่เห็นพวกมัน ตอนนี้พวกไอ้เชนเบนความสนใจไปอย่างสิ้นเชิงกับการปรากฏตัวขึ้นของเพื่อนผมที่เหลือ ที่ตอนนี้ต่างพุ่งเข้าประเคนทั้งหมัดทั้งถีบใส่พวกมันราวกับห่าฝน ไอ้แมนเป็นคนพุ่งเข้ามาคนแรก มันถีบไอ้ครูเดชจนล้มกระเด็นออกไป ร่างไอ้โจถูกทิ้งลงกับพื้น ไอ้สวะสองคนที่ตรึงร่างไอ้โจไว้ถูกไอ้ก๊อตไล่เตะจนกระเด็น พวกมันดิ้นลนลานเพราะอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยกางเกงถูกถอดอยู่ที่ปลายขา ในขณะที่ไอ้เชนเข้าต่อสู้กับไอ้อาร์ตแบบตัวต่อตัว ไอ้นัทหยิบไม้พลองมาฟาดใส่ไอ้พีที่ล็อกผมอยู่ทำให้ผมมีโอกาสชกหน้าไอ้ต้น ผมทรุดลงกับพื้น คลานเข้าไปหาไอ้โจที่ยังคงเปลือยร่าง มันตัวสั่นเทิ้มและน้ำตาไหล ควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมยกร่างมันขึ้น กอดไว้แนบอก จูบหน้าผากมันอย่างหนักหน่วง เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ ผมเกือบจะเสียมันไปเสียแล้ว

“ไม่เป็นไรนะ กูอยู่นี่ กูอยู่นี่”ผมกอดร่างมันแน่น ในขณะที่การต่อสู้เกิดขึ้นรอบตัว ไอ้โจยังคงร้องไห้อย่างหนักและไม่ได้สติแม้แต่นิดเดียว ผมดึงกางเกงที่ปลายขามันขึ้นมาสวมแล้วติดตะขออย่างลวกๆ กอดมันไว้แน่นก่อนที่เสียงไอ้แมนจะดังขึ้น
“พาไอ้โจออกไป”โดยไม่รีรอ ผมช้อนร่างไอ้โจขึ้นด้วยพละกำลังเท่าที่เหลือ ก่อนจะเดินออกไป ผ่านไอ้เดชที่กำลังแลกหมัดซัดกระหน่ำกับไอ้แมนที่งัดทุกกระบวนท่าวิวาทเข้าแลกกับมัน ไอ้นัทเข้ามาช่วยจากด้านหลัง แต่ก็ถูกไอ้ต้นกับไอ้พีลากไป ไอ้ก๊อตที่รุกไล่กับพวกมันอีกสองคนก็กำลังอยู่ในสภาพเสียเปรียบ และไอ้เชนขึ้นคร่อมไอ้อาร์ตที่พลาดท่าเสียหลักล้มลงไปกับพื้น

ผมนึกเป็นห่วงพวกเพื่อนๆที่มาช่วยผม แต่ตอนนี้ผมต้องพาไอ้โจออกไปก่อน ร่างของมันในอ้อมแขนผมยังคงสั่นอยู่เลย ผมออกมาจากโรงยิมเก่า ผ่านร่างของไอ้แม็คที่นอนร้องโอดโอยอยู่บนพื้น ก่อนที่ผมจะพบว่ามีผู้ชายสูทดำอีกสามคนวิ่งเข้ามา

“พี่โจ้”ผมจำคนสนิทของไอ้แมนได้ดี ครางด้วยความโล่งอก แน่ใจว่าพวกมันรอดแน่แล้ว

“นายน้อยล่ะครับ”พี่โจ้ถาม ผมพยักหน้าไปทางโรงยิมเก่า บรรดาลูกน้องมาเฟียไม่รีรอรีบวิ่งออกไปทันที พี่โจ้หันมาพูดกับผม

“มีรถจอดรอคุณอยู่ครับ บอกให้พาไปส่งที่บ้านได้เลย”ผมพยักหน้า วิ่งอุ้มพาไอ้โจออกไป ไม่สนใจไอ้บอลที่พึ่งโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ สีหน้าของมันตกใจมาก ผมไปถึงหน้าโรงเรียน มีรถกับผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งจอดรออยู่แล้ว เค้าเปิดประตูให้ผม ผมใส่ร่างไอ้โจเข้าไปก่อนจะเข้าไปนั่งตาม ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออก ผมดึงร่างไอ้โจขึ้นมากอดอีกครั้ง กดหัวมันลงซบไหล่ผม ปลอบโยนมันเบาๆโดยไม่สนใจคนขับเลยสักนิด

“ไม่เป็นไรนะ กูอยู่กับมึงแล้ว ไม่ต้องกลัว”ผมจูบหน้าผากมันซ้ำๆ จนกระทั่งไอ้โจมีปฏิกิริยาตอบสนอง มันเกร็งมือที่ทาบหน้าอกผมไว้ ผมยิ้มทั้งน้ำตานองหน้า ฟังเสียงแรกที่ออกจากปากมัน

“เอ็กซ์...”

..........

รถของลูกน้องไอ้แมนเคลื่อนตัวมาจอดหน้าบ้านผม ผมบอกขอบคุณเขาเมื่อเขาบอกว่าจะกลับไปรับนายน้อยมาที่นี่ ไอ้โจยืนข้างผม ทั้งตัวสวมเพียงกางเกงนักเรียนตัวเดียว มันยืนกอดอก ตัวสั่นนิดๆตรงกล้ามท้องขาวๆของมันมีรอยช้ำจากการถูกต่อย ผมนิ่วหน้า เวลาที่มองรอยช้ำนั้น ผมรู้สึกแย่เหมือนตัวเองเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้น ผมเปิดประตูรั้วแล้วประคองมันเข้าไปแต่เดินไปได้สองสามก้าวมันก็ทรุดตัวลง โดยไม่ขออนุญาติ ผมก็ช้อนตัวมันขึ้นมาไว้ในวงแขน

“เห้ย ทำไร”ไอ้โจโวยวาย ผมยิ้มกริ่ม เหตุการณ์น่าสะพรึงเหมือนยืนอยู่บนปากเหวเมื่อครู่ยังค้างอยู่ในหัว แต่ที่ยังยิ้มออก เป็นเพราะร่างอุ่นๆในอ้อมแขนผมตอนนี้ มันยังอยู่กับผม ปลอดภัยและไม่บุบสลาย นี่แหละที่สำคัญ

“อย่าบ่นน่า จะพาเข้าบ้าน”ผมอุ้นมันตัวลอยผ่านทางเดินหน้าบ้านเข้าไป พ่อแม่ผมไปญี่ปุ่นตั้งแต่วันศุกร์แล้ว วันนี้จึงไม่มีใครอยู่บ้าน

“ปล่อยกูลงเหอะ กูเดินเองได้”มันขยับตัวเล็กน้อย ไม่กล้าดิ้นแรงๆเพราะกลัวตก

“ไม่ต้องอายหรอกน่า ที่บ้านไม่มีคนอยู่”ผมสบตามัน มันคงรู้ว่าผมไม่ยอมปล่อยมันลงแน่ มันจึงก้มหน้างุด ผมอุ้มมันวิ่งขึ้นบันไดไป รู้สึกเหมือนพาเจ้าสาวเข้าหอยังไงก็ไม่รู้

เมื่อเข้ามาในห้องผม ผมวางตัวมันลงบนเตียง ก่อนจะโน้มตัวไปหามัน จ้องหน้ามันแน่นิ่ง

“ปลอดภัยแล้วนะ” ผมพูดเสียงเครือ ความรู้สึกอัดแน่นเต็มอกจนยากจะบรรยาย ทั้งรัก โล่งอก และเสียใจ

“เจ็บมากมั้ย”ต้องใช้เวลาพอควรผมถึงจะรู้ตัวว่ามันหมายถึงผม แล้วผมก็ตระหนักได้ว่าผมมีแผลและรอยช้ำมากกว่าไอ้โจเสียอีก แต่ผมไม่ใส่ใจความเจ็บปวดเหล่านี้เลยสักนิด ผมปล่อยให้มันเกาะกินร่างของผม ปล่อยให้เป็นโทษทัณฑ์ที่เป็นต้นเหตุทำให้ไอ้โจต้องเจอเรื่องแบบนี้

“ไม่เจ็บหรอก ให้กูเจ็บซะบ้างก็ดี ปล่อยไว้แบบนี้แหละดีแล้ว” ผมก้มลงมองรอยช้ำที่หน้าท้องของมัน เอื้อมมือไปลูบมันเบาๆ

“พูดแบบนั้นได้ไง เดี๋ยวกูทำแผลให้นะ”มันทำท่าจะลุกขึ้น แต่ผมไม่ยอมให้มันไป ผมคว้าร่างมันมากอดเอาไว้แน่น ผมกลัวว่าถ้าปล่อยมันไปจากผมอีก ผมจะต้องเสียมันไป

“ไม่ต้อง... โจ.. กูไม่เจ็บ” ผมห้ามน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ได้จริงๆ ผมเกือบจะต้องเสียมันไปแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะทนได้ยังไง

“ขอโทดนะ”ผมพูดเสียงเครือ มันเอื้อมมือมาปาดน้ำตาผม ผมจับมือมันไว้แนบแก้ม

“ขอโทดทำไม”

“กูทำให้มึงเจอเรื่องแบบนี้ เพราะกู พวกมันถึงทำร้ายมึง แถมกูยังปกป้องมึงไม่ได้...”มันยกมือขึ้นปิดปากผม สายตาที่มองมาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย

“อย่าคิดแต่จะปกป้องกูสิ ถ้าเรารักกัน ก็ต้องปกป้องซึ่งกันและกัน ไม่ใช่เหรอ”วินาทีต่อมา เราก็โผเข้ากอดกันแน่น ทุกส่วนของร่างกายบดเบียดเข้าหากันราวกับถวิลหาอีกฝ่ายมานาน เพียงแค่สบตากัน เราต่างก็รู้ว่าเราปรารถนากันและกันมากแค่ไหน...

แม้ท่อนลำที่ขยายตัวของผมจะเรียกร้องเซ็กส์ที่ตอบสนองความอยาก แต่ผมกดความรู้สึกนั้นลงไปได้อย่างไม่ยากเย็น ผมผละจากริมฝีปากมัน หอมแก้มมันซ้ำๆอย่างรักใคร่จนมันหัวเราะและหันหน้าหนี หลังจากที่ผ่านชั่วเสี้ยววินาทีที่เกือบจะเสียมันไป ความต้องการทางร่างกายของผมก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกแล้ว

“อา....ซี้ดดด...”ไอ้โจครางออกมาเมื่อผมก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอมัน ผมไม่เร่งร้อน สัมผัสมันอย่างอ่อนโยนเพราะอยากให้มันมีความสุขกับผมให้มากที่สุด นี่ต่างหากล่ะที่เป็นสิ่งสำคัญ...

“อือออ........ โจจ..โจ..”ผมครางเรียกชื่อมัน ฝังหน้าลงกับซอกคอแล้วดูดคอมันอย่างแรงหลายครั้ง ผมอยากสร้างรอยประทับของผมไว้บนตัวมันให้มันรู้ว่ามันเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น

ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาที่แผงอกเปลือยเปล่าของไอ้โจ ผมลงลิ้นบนหัวนมสีชมพูของมัน ทั้งเลียและดูดอย่างทะนุถนอม ในขณะที่อีกมือก็ใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบีบหัวนมอีกข้างสลับกับสะกิดหัวนมที่แข็งชูชันนั้นอย่างถี่รัว

“อื๊อ.....อะ อ๊า...เสียว”เสียงครางด้วยความเสียวซ่านของไอ้โจยิ่งทำให้อารมณ์ของผมพุ่งทะยานขึ้น ผมบดร่างแกร่งของผมเข้าหามัน ลงลิ้นไปทุกส่วนบนตัวมันอย่างรักใคร่ ทั้งกล้ามอกกล้ามท้อง และไรขนบางๆที่ลามลงไปในกางเกง ทุกส่วนของร่างกายมันช่างเย้ายวนและน่าสัมผัสเหลือเกิน ผมทำรักมันอย่างเบามือ พยายามไม่ทำให้มันเจ็บมากไปกว่าเดิม

ผมปลดตะขอกางเกงนักเรียนของมันออก ตอนนี้ท่อนลำของมันแข็งตัวอยู่ในกางเกงจนพาดเป็นลำนูนเด่นขึ้นมา ผมเอื้อมมือไปบีบตามท่อนลำอันใหญ่ของมันก่อนจะมองหน้ามันอย่างหยอกล้อ ไอ้โจหน้าแดงเบือนหน้าหลบสายตาผม ผมหัวเราะก่อนจะก้มลงเอาหน้าซุกไซร้ท่อนลำนั้นอย่างถวิลหา ท่อนลำที่แข็งผงาดนี้แหละที่เป็นตัวบ่งชัด ว่ามันก็รู้สึกแบบเดียวกับผม...

ผมรูดซิบกางเกง ดึงกางเกงของมันออกทางปลายขา ซึ่งมันก็ยกก้นขึ้นเล็กน้อยให้ผมถอดออกแต่โดยดี ตอนนี้ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมทำให้ผมเงี่ยนจนควยขยายใหญ่ขึ้นอีก ไอ้โจนอนแผ่อยู่ตรงหน้าผม ตามันปรือด้วยความเสียวซ่าน เรือนร่างขาวแกร่งมีสีชมพูเพราะเลือดสูบฉีด ทั่วร่างมีเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียวที่ห่อหุ้มท่อนลำขนาดเขื่องเอาไว้ ที่ปลายท่อนควยของมันมีน้ำซึมออกมาจนเลอะกางเกงในเป็นวง

“เงี่ยนล่ะสิ”ผมถาม ยิ้มยั่วมันก่อนที่จะถอดเสื้อของตัวเองออก ท่อนควยที่อยู่ในกางเกงในสีขาวผงกขึ้นทันที ผมก้มลงไปสูดดมกลิ่นของมันผ่านกางเกงใน ใช้ปากงับไปตามท่อนลำเขื่องนั้นเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปจับขอบกางเกงใน แล้วค่อยๆถอดออกช้าๆยิ่งกางเกงในร่นลงไปมากเท่าไหร่ เลือกในกายผมก็ยิ่งสูบฉีดด้วยความตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น

ต้นขาแข็งแกร่ง เนินหมอยดกดำที่ปกคลุมตรงโคนท่อนลำเขื่องสีขาวสะอาดตา พวงไข่แฝดสองใบ่กับหัวควยแดงบานที่ถูกหนังหุ้มถอกร่นให้ปรากฏ ท่อนลำนั้นดีดผึงขึ้นมาเมื่อกางเกงในหลุดออก ผมดึงกางเกงในมันออกทางปลายขา จ้องมองเรือนร่างสุดเซ็กส์ของมันอย่างละลานตา แม้จะเคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่มันกลับสร้างความเสียวซ่านให้ผมยิ่งกว่าร่างกายของใครทั้งนั้น

“ควยมึงโคตรน่าดูดเลย”ผมพูด จ้องควยสีขาวกับหัวบานแดงนั้น

ผมแหกขามันออก มองหน้ามันเป็นเชิงขออนุญาตก่อนจะอ้าปากครอบท่อนควยสีขาวนั้นเข้าไป มันทั้งแข็งทั้งอุ่นคับปากผมไปหมด ผมห่อปาก รูดขึ้นรูดลงอย่างช้าๆ แลบปลายลิ้นออกมาเลียหัวควยอย่างถี่ๆ ทั้งตวัดลิ้นและลากลิ้นไปมาตามรูควย
“อ๊า...... เอ็กซ์ กูเสียว....ซี้ดดด…..”ไอ้โจดิ้นพราด ผมล็อกขามันไว้แน่น ปรนเปรอความเสียวให้มันด้วยปากอย่างสุดฝีมือ ควยของมันสะอาดมาก ผมห่อปากรูดขึ้นลง เลียเน้นๆตรงหัวก่อนจะขยับไปเลียซอกขาทั้งสองข้าง จากนั้นก็เลียและอมไข่แฝดเข้าไปทีละใบ

“อะ...... อื๊อ.......จะออกแล้ว”ไอ้โจโดนผมทำเสียวจนมันต้องเด้งเอวเข้าใส่ปากผม ปากร้องครางและจิกผ้าทึ้งผ้าปูที่นอน ผมยิ่งลงมือหนักขึ้น คว้าท่อนลำของมันมาดูดเน้นๆอีกครั้ง จ้องหน้ามันที่กำลังบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน เสียงครางของมันกระเส่าขึ้นเรื่อยๆ มันพยายามผลักหัวผมออก แต่ผมกลับดูดดุนท่อนควยมันแรงขึ้น แลบลิ้นเลียตวัดถี่ๆจนมันครางด้วยความเสียวแทบขาดใจ

“อะ........... ฮาาา .......อ๊าาา......ไม่ไหวแล้วว เอ็กซ์ น้ำแตกแล้ว อ๊า...อ๊อออห์....”เสียงครางตอนน้ำแตกของมันฟังแล้วเสียวจนผมน้ำแทบแตกตาม ท่อนควยของมันกระตุกหงึก ส่งน้ำควยพุ่งทะลักทลายเข้ามาในปากผม มันพุ่งแรงจนตกลงไปถึงคอหอยเลยทีเดียว ผมอ้าปากรับน้ำมันทุกหยาดหยดอย่างไม่รังเกียจ รสชาติน้ำว่าวของมันไม่คาวเลยแม้แต่น้อย ผมดูดเลียท่อนควยทำความสะอาดให้มันจนหมดจด

ผมยันตัวขึ้น จูบปากมันโดยที่น้ำเงี่ยนส่วนหนึ่งของมันยังค้างอยู่ในปาก ก่อนที่จะจับมือมันให้มาวางบนเป้าที่โป่งนูนแทบระเบิดของผม จับมือมันให้ขยำควยผมไปมา

“มึงน่ารักชิบหายเลยว่ะ รู้ตัวมั้ย”ผมหอมแก้มมัน ไอ้โจยังคงหน้าแดงด้วยความอาย และหอบหายใจเล็กน้อยจากการถึงจุดสุดยอดเมื่อครู่ ผมลุกขึ้นยืน จัดการถอดกางเกงทั้ง3ชั้นออกในทีเดียว ท่อนควยที่สวยงามไม่ต่างจากของไอ้โจทว่ามีขนาดใหญ่กว่าผงาดง้ำ หนังหุ้มร่นลงมาโชว์หัวถอกแดงบาน ลำควยนั้นยาวมากและเฉียงไปทางซ้ายนิดๆ ที่หัวควยมีน้ำเงี่ยนซึมออกมา ไอ้โจจ้องมองน้องชายผมของผมอย่างไม่วางตา ผมคุกเข่าลงตรงหน้ามัน ยื่นควยไปที่ปาก ชักว่าวเบาๆสองสามครั้ง ไอ้โจเงยหน้ามองผม ผมยิ้มอ้อน

“ดูดให้หน่อยนะ นะครับ”ผมพูดเสียงกระเส่า มันหน้าแดงเมื่อผมพูดแบบนั้น ทว่ามันก็ไม่ปฏิเสธ มันจับท่อนควยผมชักว่าวเข้าออกเบาๆ

“ทำไมของมึงใหญ่จังวะ”มันพูด มือยังคงเล่นกับน้องชายผมอย่างเพลิดเพลิน

“พูดยังกะของมึงเล็ก”ผมหัวเราะ ปล่อยให้ไอ้โจเล่นกับน้องชายผมได้ตามชอบใจ ผมอยากให้มันครอบครองร่างกายของผม ต่อจากนี้ร่างกายของผม ผมจะยกให้มันเป็นเจ้าของเพียงคนเดียวเท่านั้น ...

ผมมองด้วยความตื่นเต้น เมื่อมันผงกหัวขึ้น มันมองหน้าผมอย่างแน่ใจทำให้ผมต้องหยักหน้าหงึกๆ แล้วมันก็ค่อยๆอ้าปากครอบท่อนควยของผมเข้าไป

“ซี้ดดด....”แค่ลิ้นมันแตะหัวควยผม ผมก็เสียวซ่านจนต้องแหงนหน้าคราง มันพยายามอมเข้าไปให้มิดลำแต่ทำไม่ได้เพราะควยผมใหญ่เกินไป มันจึงห่อปากตรงหัวเงี่ยงแล้วดูดดุนไปมาในขณะที่อีกมือก็ชักควยและลูบไข่ผมไปพร้อมกัน

“ฮะ..โอ๊ยยย....เสียว...สุดยอดด.... เลียตรงหัวด้วย..... อือ...... อย่างงั้น”นี่เป็นครั้งแรกที่มันดูดควยให้ผม บางทีอาจจะเป็นการดูดควยครั้งแรกของมันด้วยซ้ำ แต่มันเรียนรู้เร็วมาก ฟันแทบจะไม่ครูดลำควยผมเลย ไอ้โจเอิ้อมมือมาจับบั้นท้ายผม ก่อนจะเอานิ้วควานไปมาตรงรูนั้นเบาๆ

“อะ....อาาา....ทำไมเก่งแบบนี้วะ.....ดูดเก่งชิบหายเลย....เสียววเว้ยยย” ผมครางไม่ได้ศัพท์ โดนไอ้โจเล่นเสียวทั้งข้างหน้าข้างหลังจนน้ำแทบแตก ผมมองท่อนควยของผมที่ผลุบหายเข้าไปในปากของมัน มองใบหน้าของคนที่ผมรักผงกหัวเข้าออก พยายามมอบความสุขให้กับผม ให้ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างที่ใครก็ไม่มีวันทำได้

“เป็นอะไรไป กูทำไม่ดีเหรอ”ไอ้โจหน้าเสีย ผมดูรู้ว่ามันคิดอะไรจึงรีบก้มลงไปจูบปากมันอย่างอ่อนโยน

“ใครว่าละ มึงเก่งโคตรเลย เสียวจนแทบทนไม่ไหวแน่ะ แต่กู....ยังไม่อยากแตกตอนนี้”ผมหลิ่วตาให้มัน ก่อนที่ช่วงเวลาสำคัญจะมาถึง ผมเลื่อนตัวลงไปที่ส่วนล่างของมัน ก่อนจะจับท่อนขาสองข้างของมันยกขึ้น เผยให้เห็นบั้นท้ายกลมกลึงสวยงาม

ผมค่อยๆแหวกร่องสวาทของมัน เผยให้เห็นรูสีชมพูที่ตอดตุบๆ ผมอดใจไม่ไหวจนต้องฝังหน้าลงไป ลงลิ้นรอบๆรูนั้นอย่างกระหาย

“อ๊าา....เอ็กซ์....... เสียว...อื๊อ.....”ผมเลียรอบๆรูนั้น จากนั้นก็เกร็งลิ้นแล้วแยงเข้าไป ยิ่งทำให้ไอ้โจเสียวจนร้องครางดังขึ้น

“อ๊ะ...”ไอ้โจสะดุ้งเฮือก เมื่อผมสอดนิ้วกลางเข้าไปในรูตูดของมัน ความฟิตคับแน่นที่ผมเคยได้สัมผัสมาแล้วตอดรัดนิ้วผมซะจนผมอยากใส่ท่อนควยเข้าไปเดี๋ยวนั้น แต่ผมก็ค่อยๆชักนิ้วเข้าออก จากนั้นก็เพิ่มนิ้วเข้าไปจนเป็นสามนิ้ว ผมควานนิ้วไปมาหมุนควงและบิดไปข้างๆ ไอ้โจร้องคราง มันเจ็บจากการกระทำครั้งก่อนของผม ครั้งนี้ผมต้องแก้ไขความผิดพลาดนั้น ให้มันรู้ว่าผมจะไม่มีวันทำให้มันเจ็บอีก
ผมหยิบเควายจากหัวเตียงมาป้ายตรงรูนั้น ก่อนจะหยัดกายขึ้น ค่อยๆจับท่อนควยที่แข็งแทบระเบิดไปจ่อตรงปากประตู

“โจ... กูขอนะ” ผมมองหน้ามัน ยิ้มให้ บอกให้มันเชื่อใจผม แล้วมันก็ยิ้มตอบ แม้จะดูหวั่นๆเล็กน้อยก็ตาม

แล้วผมก็ค่อยๆยัดท่อนควยมหึมาของผมเข้าไป ไอ้โจสะดุ้งเฮือก ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บเมื่อร่างกายถูกรุกล้ำ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งก่อน ผมโน้มตัวลงไปจูบมัน ใช้มือถอกควยมันรัวๆเพื่อช่วยคลายความเจ็บ

“อะะ.....อ๊า.......เจ็บ....”ไอ้โจครางลั่นเมื่อผมถอนปากออก ตอนนี้ควยผมผ่านไปได้ครึ่งลำแล้ว ผมรู้ว่ามันเจ็บแต่ก็พยายามอดทนเพื่อผม เพื่อให้เราผ่านจุดนี้ไปได้ด้วยกัน นั่นทำให้ผมยิ่งรักมันมากขึ้น แค่ยัดท่อนควยเข้าไปครึ่งเดียว รูตูดมันก็ตอดรัดท่อนควยผมซะจนน้ำแทบแตกแล้ว

“ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว”ผมกระซิบข้างหูมัน ดูดไซร้ซอกคอมันแรงๆอดกลั้นเต็มที่ ถอกควยให้มันจนแข็งขึ้นมาอีกครั้ง

“ซี้ดดดด......อย่าเกร็งสิ ตูดมึงโคตรตอดควยกูเลย............ ปล่อยตัวสบายๆนะ....... อ้าขากว้างๆ.....”มันทำตามที่ผมบอก เมื่อรูตูดของมันคลายความเกร็งลง ผมก็รีบยัดควยอีกครึ่งลำเข้าไปทีเดียวเพราะน้ำผมต้องแตกออกมาแน่ถ้าผมทนให้มันค้างอยู่แบบนี้

“อ๊าาาา......”ไอ้โจครางลั่น ผมรัวมือชักว่าวให้มัน ก้มลงไปประกบปากมันอีกครั้ง แช่ควยไว้ในตูดมันแบบนั้น สิ่งที่ผมสนใจไม่ใช่อารมณ์ของตัวเอง แต่เป็นความรู้สึกของไอ้โจ

“เจ็บมากมั้ย”ผมถาม คลอเคลียใบหน้ามัน

“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บแล้ว ทำอย่างที่มึงต้องการเถอะ”มันเลื่อนสองมือขึ้นประคองหน้าผม ผมยิ้ม จูบมันอย่างขอบคุณ รู้สึกตื้นตันจนน้ำตาคลอ มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆที่คนที่เรารักอยู่อ้อมกอด ร่างกายของมันเป็นของผม และผมก็มอบร่างกายของผมให้เป็นของมัน เราเป็นของกันและกัน...

“อะ...อ๊าาาา......อ๊าา.......”มันส่งเสียงครวญครางเมื่อผมเริ่มขยับตัวถอนควยออกแล้วเสียบควยกลับเข้าไป ท่อนควยของผมเสียดสีกับผนังลำไส้มัน ช่องทางของมันตอดรับผู้บุกรุกอย่างไม่เกรงกลัว ผมเงยหน้า หลับตา ซึมซับความเสียวสุดยอด มองดูควยตัวเองหายเข้าไปในร่างกายมันมิดลำ ผมจับขามันแหกออก กระเด้าควยเนิบช้าแต่หนักแน่น ไอ้โจส่งเสียงครางลั่นทุกครั้งที่ควยผมเข้าไปจนสุด

“ซี้ดดดด....เสียวโว้ย....ตอดสัส”ผมครางดิบเถื่อน ชอบท่านี้มากเพราะได้เห็นไอ้โจทำหน้าเสียวอย่างชัดเจน ซึ่งมันก็รู้ตัวแล้วว่าผมจ้องหน้ามันอยู่ มันจึงพยายามหันหน้าหนี แต่ผมกระเด้าควยแรงขึ้นทำให้มันต้องอ้าปากครางทำหน้าเหยเกอย่างเสียวสุดๆ

“อืออ.......... อย่าแกล้งสิ........อ๊า.......เบาๆ....เสียว....อื๊อ....”เสียงครางของมันเพราะจนทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะก้มลงไปจูบมัน พร้อมกับกระเด้าเอวส่งควยเข้าไปอย่างต่อเนื่อง โดยผมไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของมันเลย

“รักกูปะ”ผมมองหน้ามันแล้วถาม ยิ้มกริ่ม ไอ้โจลืมตาขึ้น หน้าแดงแป๊ดทำหน้าเหมือนจะบอกว่า มาถามอะไรตอนนี้

“ฮะ.....อ๊าาาา.....”เมื่อไม่ยอมพูด ผมก็กระเด้าควยเข้าไปแบบเน้นๆเย็ดเสยพร้อมร่อนเอวให้ท่อนควยคว้านไปทั่วช่องทางที่ตอดรัดของมัน ไอ้โจเสียวจนครางเสียงสั่น ผมยิ้มกริ่ม ถอนควยออกจากตูดมัน เอาหัวควยไปจ่อตรงปากประตูแต่ไม่ยอมยัดควยเข้าไป

“ว่าไงครับ รักไหม”ผมถาม ก้มลงไปดูดคอมัน ไอ้โจจิกทึ้งที่นอน บิดกายเร่าๆ

“อื๊ออ.. อย่าแกล้งกู...กูไม่ไหวแล้ว”ผมหัวเราะหึหึ วนควยอยู่ตรงปากประตู ถ้ามันหนักปากไม่ยอมพูด ก็ทนเสียวแบบนี้ต่อไปแล้วกัน

“คงต้องหยุดทำแล้วมั้ง มึงไม่รักกูนี่”ผมทำท่าจะลุกขึ้น มันจับแขนผมเอาไว้ทันที ผมยิ้ม จ้องหน้ามัน รอฟังคำตอบ

“ระ..รัก รักสิ รักมาก รักมาตลอด”ผมดีใจจริงๆเมื่อได้ยินคำนั้น ประกบปากจูบมันทันทีก่อนจะยัดควยเข้าไปในร่างกายมันอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่มีการออมจังหวะอีกแล้ว ผมกอดมันไว้แน่น จูบปากมันอย่างหนักหน่วงเด้าบั้นเอวโหมจังหวะรักอย่างต่อเนื่อง

“อะ....... อ๊า..........โอ๊ยยย........”ไอ้โจครางดังลั่น ผมเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็ว ยกมามันข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าก่อนจะยัดเยียดกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าไป โอบกอดลูบไล้ร่างกายมันไปทั่วทุกส่วน

“กูก็เหมือนกัน... รักมากนะครับ..รู้ไหม”ผมกระซิบมันที่ข้างหู ไอ้โจน้ำตาซึม ต่อไปมันก็ไม่ต้องทรมานเพราะผมอีกแล้ว ผมจะทำให้มันมีความสุขเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้

“อาาาา....โจจจ....โจจจจจ...สุดยอดเลย...อ่าา....เม่งเอ๊ยยย”ผมซี้ดปาก เย็ดมันหนักหน่วงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมพลิกมันให้นอนคว่ำลงก่อนจะจับให้มันอยู่ในท่า
คลาน ผมทาบตัวลงไปบนแผ่นหลังมัน จูบไซร้โลมเลียไปทั่วแผ่นหลัง กระเด้าควยด้วยความเสียวกระสันสุดขีด หน้าขาผมกระแทกบั้นท้ายมันเกิดเสียงดังป้าบ

“ฮา..หะ ....อื๊ออ.....” ไอ้โจเอื้อมมือมาถอกควยตัวเองแต่ผมจับมือมันออก

“อย่ารีบสิ เดี๋ยวกูทำให้เอง....”ผมจูบไซร้ติ่งหูมัน กอดมันไว้แน่นแล้วกระเด้าเข้าไปแบบเน้นๆจังหวะรักของเราโหมกระหน่ำรุนแรง จนไม่มีอะไรหยุดได้อีกแล้ว ผมเย็ดมันในท่านั้นอยู่นาน ก่อนที่จะจับมันนอนหงายอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าความเสียวซ่านใกล้จะมาถึงจุดสิ้นสุด

“ซี้ดดดด...จะใส่ไม่ยั้งแล้วนะ”ผมบอกมัน จับขามันแหกกว้างออก จากนั้นก็รัวควยกระเด้าเข้าใส่ไม่ยั้ง ไอ้โจตัวสั่น เตียงสั่นเพราะแรงกระแทก เสียงครางของเราสองคนดังระงมไปทั่วห้อง

“อ๊าาาา........ เอ็กซ์............เอ็กซ์....”ผมกระหน่ำเย็ดลืมตาย ความเสียวซ่านพุ่งทะลุเมื่อมันเรียกชื่อผม

“อาา.......... เป็นไง... ชอบล่ะสิ.........กูเย็ดเสียวมั้ย”ผมรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านมหาศาลที่มารวมตัวกันที่ถุงไข่ส่งขึ้นมาถึงท่อนควยพร้อมจะปล่อยออกมาแล้ว ไอ้โจเองก็ควยแข็งแทบระเบิดโดยที่ผมไม่ต้องสัมผัสเลย

“อือออ........เสียว เสียวที่สุดเลย.....น้ำกูจะออกแล้ว ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาา...”มันครางลั่น ส่ายหน้าไปมาอย่างสุดจะทน ผมก้มลงไปดูดคอมัน กระซิบบอกรักอ่อนหวาน

“รักนะครับ รักที่สุดเลย เอ็กซ์รักโจนะ”เพียงเท่านั้น น้ำเงี่ยนมากมายก็พุ่งออกจากลำควยของมันโดยไม่ต้องชักเลย น้ำรักของมันพุ่งไกลไปถึงใบหน้าของมและลำคอ ก่อนจะหกรดลงบนตัวอีกเป็นจำนวนมาก รูตูดของมันตอดขมิบต่อเนื่องเมื่อถึงจุดสุดยอด บีบรัดไปทั่วลำควยจนผมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“อ๊าาาา.....แตกแล้ว....โอออว...เย็ดดดดดด...อ้าาา.........โจจจจจ......โจจจจ”ผมเรียกชื่อมันดังลั่นห้อง ก่อนที่ความเสียวซ่านจะระเบิดออกมาพุ่งเข้าใส่ตัวของไอ้โจ น้ำของผมมากมายจนทะลักออกมาข้างนอก ผมกระเด้าควยต่อเนื่องอีกสองสามครั้ง ปล่อยน้ำรักเข้าใส่ร่างกายมันจนหมด กอดมันไว้แน่น ซึมซึบวินาทีเสียวสุดยอดนี้ไว้ มันเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น ทั้งผมและมันต่างหอบเหนื่อย เราจ้องตากัน ก่อนที่แรงดึงดูดระหว่างเราจะเพรียกหาให้เราประกบริมฝีปากกันอีกครั้ง

“สุดยอดเลย...”ผมพูด หอมแก้มมันเบาๆ นี่เป็นเซ็กส์ที่ดีที่สุดในชิวิตของผม จริงๆแล้วต้องเรียกว่าทำรักจะดีกว่า ผมไม่เคยมีความสุขมากขนาดนี้มาก่อนเลย

“มึงเป็นเมียกูแล้วนะ”ผมยิ้ม มันหน้าแดงเมื่อผมพูดคำนั้น ผมก้มลงไปกอดมัน แต่ยังไม่ยอมถอนควยออก

“ใครเมียมึง”มันพูดด้วยความอาย ผลักอกผมออก ผมจับมือมันไว้ แกล้งกระดกควยที่ยังค้างอยู่ในรูตูดมันสองสามครั้ง ที่น่าอัศจรรย์ก็คือ ควยผมยังแข็งไม่ยอมลงเลย

“แล้วเมื่อกี้ใครบอกรักกู ใครครางเพราะควยกูล่ะ หรือว่าจำไม่ได้ กูจะได้เตือนความจำให้”ผมโน้มใบหน้าลงไปบนคอมัน เริ่มลูบไล้ตัวมันอีกรั้งแต่มันผลักหน้าผมออก

“เอ็กซซซ์ พอแล้ว... ไอ้หื่น กูไม่ไหวแล้ว”มันพูด ผมหยุดมือ

“แต่กูอยากทำอีกนี่นา น้องกูยังไม่ลงเลยเห็นมั้ย” ผมชี้ให้มันดูท่อนควยผมที่ยังค้างอยู่ในรูตูดของมัน ไอ้โจหน้าแดงก่ำ

“ไอ้ทะลึ่ง...เอาออกไปได้แล้ว....กูยังขยะแขยงไอ้พวกนั้นอยู่เลย..ขอกูไปอาบน้ำก่อนนะ”ผมเข้าใจความรู้สึกของมันดี ผมเองก็อยากให้มันล้างคราบของไอ้พวกคนชั่วพวกนั้นออกไปเหมือนกัน แล้วผมก็เกิดความคิดขึ้นบางอย่าง

ผมถอนควยออกจากรูตูดมัน ไอ้โจพลิกขยับตัว ร้องโอยนิดๆ น้ำเงี่ยนมากมายไหลออกมาจากรูตูดที่บานเพราะควยผม

“ใส่ไม่ยั้งเลยนะ กูจะเดินไหวมั้ยเนี่ย”มันพูด จ้องหน้าผมอย่างคาดโทษราวกับจะบอกว่าเป็นความผิดของผม

“อ้าว โทดกูได้ไง มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอ เห็นครางเอาๆ”ไอ้โจขว้างหมอนใส่ผม ซึ่งผมหลบทัน ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่ผมไวกว่ามันในตอนนี้

“ป่ะ ไปอาบน้ำกัน”ผมพูด แล้วผมก็ช้อนร่างมันขึ้นทันที ไอ้โจโวยวายบอกให้ปล่อยทันที

“อะไรกัน ก็อยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ จะพาไปอาบนี่ไง”ผมพูดยิ้มกริ่ม

“ไม่ต้อง กูอาบเองได้”มันชกอกผมแต่ผมหัวเราะร่วน เดินพามันเข้าไปในห้องน้ำทันที

“ไม่ต้องอายกูหรอกน่า กูเห็นของมึงหมดแล้ว”ผมพูดด้วยเสียงยั่ว กวาดสายตามองร่างในอ้อมแขน ไอ้โจฟึดฟัดอย่างโมโหแต่ไม่สามารถทำอะไรผมในสภาพนี้ได้

เมื่อเราเข้ามาอยู่ในห้องน้ำด้วยกัน ไอ้โจก็ตกเป็นของผมอีกครั้ง โดยที่มันไม่ขัดขืนแม้แต่นิดเดียว ซึ่งทำให้ผมมีความสุขซะจนครางลั่นห้องน้ำ เราร่วมรักกันใต้สายน้ำเย็นฉ่ำ ผมรีดเอาความสุขจากไอ้โจจนมันหมดแรง ผมอาบน้ำให้มัน ทำความสะอาดจนแน่ใจว่าไม่เหลือร่องรอยใดๆของไอ้พวกชั่วนั่นเหลืออยู่อีกแล้ว จากนั้นผมจึงพามันมานอน ทายาให้บริเวณที่มันถูกชก จากนั้นจึงนอนกล่อมมันจนมันหลับไป

“โจ”ผมพูดขึ้นตอนที่มันสะลึมสะลือใกล้จะหลับ ไอ้โจใส่ชุดนอนของผม ผมนอนกอดมันไว้หลวมๆ

“หืม”มันตอบ สิ่งที่ผ่านมาทั้งวันคงจะทำให้มันเพลียมากแล้ว

“ขอกอดแบบนี้..ทุกคืนเลยได้มั้ย”ผมกระซิบที่ข้างหู ไอ้โจไม่ตอบ แต่เบียดร่างเข้ากับอกผมมากขึ้น

“ได้สิ”

ตอนหน้า จะเป็นตอนจบ ของภาคนี้แล้วนะครับ ^ ^

...และคอมเม้นท์ทีหลัง

ทุกคนว่าเพราะมั้ยครับ ผมร้องตอนอยู่บ้านตลอดเลย แต่ปาล์มมันบอกว่าไม่เพราะอ้ะT T 5555

ขอขอบคุณ “คุณปาล์ม” และ “คุณแฟนปาล์ม” (คุณบิ๊ก) ที่ร่วมกันสร้างสรรค์ Love Scene ฉากล่าสุดนี้ขึ้นมา

ผมยกให้เป็น “Love Scene แห่งทศวรรษ”

แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างได้อย่างชัดเจนของสิ่งที่เรียกว่า “Make Love” และ “Fucking” ได้อย่างชัดเจน..คุ้มค่ากับการอดหลับอดนอน และยกเลิกกิจกรรมทุกอย่าง...เพื่อรอคอยตอนล่าสุดของคุณปาล์ม

ขอขอบคุณ “คุณปาล์ม” อีกครั้งนะครับ...ที่ช่วยเติมเต็มสิ่งที่ผมคาดหวังและรอคอยมาตลอด...ในช่วงหลายๆปีของการอ่านนิยาย...ขอขอบคุณมากๆครับ.

แมนโครตฮีโร่เลย