We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดลับเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR (บอร์ดรูป Devil), (บอร์ดวีดีโอ Zombie) ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Subject: "คนคุก ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง : ก้าวทางผิด"     Previous Topic | Next Topic
Printer-friendly copy     Email this topic to a friend    
Conferences Story Club Topic #949
Reading Topic #949
MD.CHANG
Member since 28-Sep-18
57 posts, Rate this user

"คนคุก ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง : ก้าวทางผิด"
 
29-Sep-18, 10:02 AM (SE Asia Standard Time)
Click to EMail MD.CHANG Click to send private message to MD.CHANG Click to view user profileClick to add this user to your buddy list  
   ผู้เรียบเรียง

ต้องขอโทษหลายๆคนที่ติดตามผลงานเรื่องเล่าที่ได้นำมาให้อ่านกันเพราะรู้สึกทิ้งช่วงนานเหลือเกิน ด้วยมีเหตุจำเป็นที่ติดต่อกับเจ้าของเรื่องไม่ได้ขณะหนึ่งเพราะเจ้าของเรื่องเดินทางไปทำงานประเทศเพื่อนบ้านแต่ขณะนี้ติดต่อได้แล้วและได้แลกไลน์กับเจ้าของเรื่องมาเรียบร้อยเพื่อให้สะดวกในการติดต่อนะครับซึ่งเจ้าของเรื่องก็ได้ถ่ายทอดประสบการณ์มาให้เป็นชุดๆผมจึงต้องนำมาปรับแก้ไขให้เข้าใจง่ายและได้อรรถรสในภาษาของตัวเอง ซึ่งตัวละครจะอ้างอิงมาจากสถานที่จริงและบุคคลจริงแต่ขอแปลงและตัดทอนชื่อหรือนามสกุลนิดหน่อยเพื่อความเป็นส่วนตัว เพราะหลายท่านได้พ้นโทษออกมาใช้ชีวิตส่วนตัวแล้ว หากมีผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ และขอย้ำเรียนว่า ภาพประกอบในทุกๆตอนของเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหาโดยสิ้นเชิงนำมาประกอบเพียงแค่ให้ได้อรรถรสในการจินตนาการเท่านั้น --- แพทผู้เรียบเรียง

ศัพท์เบื้องต้น

พงส. = พนักงานสอบสวน
รจ. = เรือนจำ
หัวหน้า = เจ้าหน้าที่เรือนจำ / ผู้คุม
ผชล. = ผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงาน ( นักโทษชั้นเยี่ยม )
บุ๊ค = บัญชีเงินฝากของนักโทษผ่านเรือนจำ
ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง


สวัสดีครับ ผมชื่อ “ ทศ “ ปีนี้ก็อายุครบ 29 ปีแล้ว รูปร่างสูงขาวออกแนวตี๋นิดหน่อย ขอถ่ายทอดประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผมหลงเดินทางผิดและเข้าไปใช้ชีวิตในเรือนจำแห่งหนึ่งในช่วงระยะหนึ่งทำให้มีประสบการณ์พิเศษในดินแดนคุกมาถ่ายทอดให้ทุกท่านฟังขอยืนยันว่าเรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงกับตัวผมเอง ไม่ได้แต่งเติมหรือมโนใดๆทั้งสิ้นขอเริ่มเรื่องนะครับ
21พฤษภาคม 2554

เป็นวันเสาร์ที่ผมจะต้องจดจำไปตลอดชีวิตขณะนั้นผมอายุได้ 23 ปี เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยรัฐมีชื่อแห่งหนึ่งในภาคกลางตอนบนภาคเหนือตอนล่าง ประมาณตีหนึ่งขณะที่ผมขับรถกลับบ้านแถวหน้าวัดสีคิ้วคณารามกับแฟนสาวหลังจากกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนสนิทแถวหน้าสถานีรถไฟสีคิ้วพอผ่าน สภ.สีคิ้ว ปรากว่ามีด่านตรวจ เจ้าหน้าที่ได้เรียกตรวจปัสสาวะผมนี่ตกใจหน้าซีดแสดงพิรุธชัดเจน ก็แหงล่ะครับเพิ่งจะเสพยามาจากบ้านเพิ่งตะกี้ส่วนแฟนก็ตกใจ แต่เขาไม่ได้เสพยามา หลังจากผมตรวจปัสสาวะเสร็จเรียบร้อยผลก็ชัดเจนครับ ฉี่สีม่วง ตร.ก็ขออนุญาตควบคุมตัวตามกฎหมาย ทันทีที่ถูกสับกุญแจมือลงบนข้อแขนทั้งสองข้างผมนี่อยากจะร้องไห้ปล่อยโฮลงไปตรงนั้นเลย สิ่งต่างๆที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผมในจินตนาการที่ผมคิด สับสนไปหมด กลัวพ่อ กลัวแม่ และกลัวญาติๆรุมประณาม หรือตัดญาติขาดมิตรกันไปเลยเพราะครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่ คนทั้งอำเภอรู้จัก พ่อแม่มีหน้ามีหน้า มีเกียรติแล้วยังมีอนาคตผมที่ต้องดับวูบลงเพราะความคิดโง่ๆของผมที่อยากลองยาเสพติดที่เพื่อนๆยุให้ลองเสพดู ตร.ควบคุมตัวผมเข้าห้องขังทันทีรอสว่างถึงจะขอสอบสวนขยายผล ส่วน” แบม “ แฟนสาวของวัย 21 ของผมตกใจและรีบโทรศัพท์ติดต่อทางบ้านผมทันที ไม่กี่อึดใจพ่อและแม่ก็เดินทางมาโรงพักเจอผมในสภาพที่อยู่ในห้องขัง แม่ร้องไห้ไม่พูดอะไร ผมเกาะลูกกรงมองทะลุไปนอกห้องขังที่มีประตูกระจกกั้นอยุ่พ่อมีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด ท่านผู้กำกับ ท่านสารวัตร และท่านร้อยเวรฯมาพูดคุยกับพ่อ จากนั้นร้อยเวรฯ ก็นำพ่อเดินเข้ามาในห้องควบคุมผู้ต้องหาแต่แม่ขอยืนอยู่ข้างนอก เพราะยังรับไม่ได้ “ แกทำแบบนี้คิดว่ามันดีแล้วใช่ไหมแล้วเป็นยังไงทีนี้จะทำยังไง ในเมื่อแกทำตัวแบบนี้ หลักฐานชัดขนาดนี้ พ่อก็จนปัญญาให้กฎหมายว่ากันไป “ พ่อพูดแล้วหันหลังเดินกลับไป ร้อยเวรฯ ปิดประตูกั้นห้องควบคุมผมเห็นพ่อโอบไหล่แม่เดินลงโรงพักไป ผมทรุดตัวนั่งลงในห้องแคบๆ ที่มีลูกกรงกั้นอยู่มีห้องน้ำเป็นที่นั่งเตี้ยๆ มีปูนก่อขึ้นมาบังนิดหน่อยให้พอเห็นว่าทำอะไรอยู่พื้นเหนียวๆ ห้องอับๆ มีเศษกระดาษหนังสือพิมพ์ปูหลายแผ่น ในห้องควบคุมผู้ต้องหามีผู้ต้องหาร่วมทั้งผม 4 คน แต่พวกเขานอนดูผมที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างเงียบๆผมเอาหลังพิงกำแพงปูน ในใจคิดสารพัดว่าจะเป็นยังไง ถ้าพ่อแม่ไม่เอาผม ไม่ช่วยผม ผมจะเจออะไรกันผมนั่งอยู่เกือบชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงไขกุญแจห้องควบคุมผู้ต้องหาแล้วมีตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามา “ เฮ้ย ทศพล เอาเสื่อ หมอน ผ้าห่ม ไป นอนซะ “พี่ตำรวจเอาเครื่องนอนมาให้ผม ผมรับอย่าง งงๆ “ พ่อนายเค้าฝากร้อยเวรฯให้ช่วยดูหน่อย ร้อยเวรฯ เลยให้ไปเอาที่บ้านพักมาให้ ” พี่ตำรวจบอกผมรับแล้วปูเสื่อเอาหมอนวางไว้ แต่ยังไม่นอนเพราะนอนไม่หลับนั่งคิดอะไรวุ่นวายไปหมด จนในที่สุดเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่ทราบ


ประมาณเก้าโมงเช้า มีตำรวจมาไขกุญแจห้องควบคุมแล้วนำตัวผมไปสอบสวนเมื่อออกไปจากห้องควบคุม ผมเห็นพ่อ แม่และญาติสองสามคนมานั่งรออยู่นานแล้วพี่ตำรวจเอาผมไปหน้าห้องสอบสวนพ่อแม่และญาติๆนั่งรออยู่ด้านหน้าก่อนเข้าห้องสอบสวนผมคุกเข่าลงไปกราบเท้าพ่อกับแม่แล้วปล่อยโฮลงตรงนั้นแม่กอดผมไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้เสียงสั่น ส่วนพ่อได้แต่ลูบหัวผมเบาๆความผิดครั้งนี้ผมรู้ว่าทำให้ครอบครัวเสียหายหลายๆอย่าง ทั้งชื่อเสียงและเกียรติที่สะสมกันมา แต่พ่อและแม่ก็ไม่ได้เคยด่าทอให้เสียใจก่อนเข้าห้องสอบสวนพ่อบีบไหล่ผมเบาๆ “ พูดไปตามความจริง หนักจะได้เป็นเบาหลักฐานชัดแบบนี้ ต้องทำใจนะทศ พ่อจะพยามช่วยเท่าที่กฎหมายเปิดช่องให้ “ พ่อบอกผมเดินคอตกเข้าไปในห้องสอบสวนพนักงานสอบสวนถามรายละเอียดต่างๆตั้งแต่เริ่มต้นจนโดนจับผมรับสารภาพแต่ไม่พาดพิงใคร โดยเฉพาะเพื่อนได้แต่บอกว่ารับยามาจากเพื่อนที่มาร่วมงานวันเกิดเพื่อนสนิทแต่ผมไม่รู้จักคนนำมาให้เป็นการส่วนตัว และเสพไปเพียงปริมาณน้อย อีกทั้งไม่มีของกลางในตัวผมผมไม่เคยมีประวัติทางคดีใดๆพนักงานสอบสวนจึงแจ้งข้อหาคือเสพยาเสพติดให้โทษประเภทที่ 1 เมื่อเสร็จแล้วแล้วพนักงานสอบสวนก็ทำสำนวนเพื่อส่งให้อัยการในวันรุ่งขึ้นทันทีผมเดินออกมาพบเพื่อพบพ่อแม่และญาติ โดยมีท่านรอง ผกก.และร้อยเวรฯ มายืนคุยอยู่ พ่อถามเรื่องการประกันตัวท่านรองฯบอกว่า จริงๆก็ประกันตัวได้แต่ต้องประกันในชั้นศาล ในวันจันทร์ พงส.จะนำสำนวนสั่งฟ้องไปให้อัยการพิจารณาเพื่อสั่งฟ้องแล้วจะนำตัวผมไปขึ้นศาลจากนั้นค่อยประกันตัวก็ได้พ่อบอกงั้นวันจันทร์จะไปรอที่ศาลเลยในตอนเช้า แม่ให้ญาติไปซื้อของใช้และของกินมาเยอะแยะเรียกว่าจะเลี้ยงทั้งโรงพักได้เลยเมื่อพี่ตำรวจตรวจข้าวข้องเครื่องใช้เสร็จก็ช่วยยกเข้าไปในห้องควบคุมผู้ต้องหาพวกผู้ต้องหาในห้องซึ่งตื่นกันแล้วก็นั่งดู เพราะยังไม่มีใครเข้ามาเยี่ยมข้าวหมูแดง ข้าวหน้าเป็ด ก๋วยเตี๊ยว แห้ง-น้ำ แม่ซื้อมาเยอะมา ไม่รวมขนม นมเนยน้ำอัดลม สบู่ ยาสีฟัน ผ้าเช็ดตัว สารพัด “โห ขนมาขนาดนี้มึงจะอยู่เป็นปีเลยหรือ ไอตี๋ ” มีเสียงเพื่อนร่วมชะตากรรมของผมคนหนึ่งพูดขึ้นมา อีกสองคนหัวเราะลั่น ดูทั้งสามคนเหมือนไม่ค่อยกลัวเลยการอยู่ในห้องขังเลยต่างจากผมที่อยากจะแหกห้องขังออกไปใจจะขาด ผมเองไม่ได้อยากจะสุงสิงอะไรกับคนพวกนี้มากเพราะดูแต่ละคนเถื่อนๆอยู่ แม้ว่าน่าตาจะไม่ได้โหด เถื่อนเหมือนกิริยาแต่เพื่อความอยู่รอดในห้องขังก็ต้องหาเพื่อนไว้คุยบ้าง ก่อนที่ผมจะเป็นบ้าไปซะ “กินข้าวด้วยกันครับ “ ผมพูดแล้วยื่นข้าวกล่องให้ทั้งสามคนพร้อม น้ำอัดลม น้ำดื่มขนมและผลไม้ กับของใช้อีกจำนวนหนึ่ง “ แหม กู ก็รอมึงชวนนี่ล่ะไอตี๋ “ พี่คนเดิมพูดยิ้มๆแล้วทั้งสามคนก็มานั่งล้อมวงกินข้าวด้วยกันกับผม ดูแต่ละคนเหมือนจะหิวกันมากเพราะกินแบบเอาเป็นเอาตาย ต่างกับผมที่แทบจะกินอะไรไม่ค่อยลงหลังจากเสร็จมื้อเช้าในห้องขังแล้ว ก็จัดของในห้องขังแล้วอาบน้ำจากนั้นก็มานั่งคุยกัน จึงทำให้ได้รู้ว่าแต่ละคนเป็นมายังไงผมขอแนะนำเพื่อนร่วมห้องขังของผมให้ทราบก่อนนะครับ

1.พี่โทน อายุ 26 ปี เข้ามาในคดีพยายามฆ่าพี่โทนเป็นคนรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวๆหน่อย มีลายสักเต็มหลัง มีหนวดเป็นไรๆบ้านอยู่ในอำเภอเดียวกับผมแต่อยู่แถวบ้านหัน พี่โทนเคยเข้าเรือนจำมาแล้วสองครั้ง

2.พี่นัน อายุ 24 ปี เข้ามาในคดีเสพยาเสพติดเหมือนผมแต่พี่นันมีของกลางเป็นยาเสพติด 5 เม็ดพี่นันเป็นคนรูปร่างบึกๆหน่อย ผิวดำแดง เป็นคนยิ้มง่าย ตลก บ้านอยู่แถวกุดน้อยอำเภอเดียวกับผม

3.ไอเขียด วัยรุ่นอายุน้อยที่สุดในห้องขัง อายุ 19 ปี เข้ามาในคดีเสพยาเสพติดและไม่มีของกลางเหมือนผมแต่ไอเขียดเคยมีประวัติเข้าสถานพินิจมาแล้วในคดีเสพยาเสพติดนี่แหละเมื่อปีก่อนยังไม่ทันพ้นคุมประพฤติก็มาโดนอีกเลยต้องมาอยุ่ที่เดียวกันไอเขียดเป็นเด็กอาชีวะด่านขุนทดแต่มาโดนจับที่สีคิ้วนี้ ไอเขียดเป็นคนรูปร่างๆผอมๆลีนๆ มันโม้ว่าเป็นนักมวยอยู่นะ น่าตาก็ประมาณเด็กบ้านๆ ทั่วไปๆ

ทั้งสามคนดูเหมือนญาติระอา เพราะไม่มีใครมาเยี่ยมเลย และรอ พงส.ส่งสำนวนฟ้องศาลในวันจันทร์ทั้งนั้นตำรวจต้องหาข้าวปลา มาให้กิน แต่พอมีผมเข้ามาอีกคนญาติมาเยี่ยม เพื่อนมาเยี่ยมซื้อขนม อาหาร มาให้เยอะแยะจนแจก ตร.กินกันไม่หวาดไม่ไหว เรียกว่าอิ่มจนจุกพวกนี้เลยพลอยอิ่มไปด้วย ไม่นานก็สนิทกัน และทำให้ผมยิ้มได้บ้าง รุ่งเช้า พงส.ก็นำพวกเราทั้ง4 คนไปศาลเพื่อส่งฟ้องและเมื่ออัยการ สั่งฟ้องเรียบร้อย ก็ส่งไปฝากขังในเรือนจำอำเภอสีคิ้วและพ่อก็ได้ยื่นประกันตัวผมทันที ศาลก็เมตตาอนุญาตให้ประกันตัว เนื่องจากผมมีหลักทรัพย์ประกันตัวสูงกว่าอัตราโทษไม่มีพฤติกรรมหลบหนี มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง มีผู้รับรองถูกต้อง โดยนัดฟังคำพิพากษาในวันที่31 พ.ค.54 ผมเตรียมตัวกลับบ้านก่อนจะกลับผมได้ไปลาเพื่อนทั้งสามคนและให้เงินติดตัวไปในเรือนจำคนละ 500 บาท พี่โทน พี่นันและไอเขียดจับมือผม ผมได้แต่บอกว่าแล้วเจอกันนะพี่เพราะยังไงก็รู้ชะตาตัวเองว่าต้องเข้าไปในเรือนจำอยู่แล้วผมกลับมาอยู่บ้านไม่ออกไปไหน ไม่รับสายใคร และไม่มีเพื่อนๆคนไหนมาหา วันเวลาผ่านไปเร็วมากจนในที่สุดวันสำคัญในชีวิตก็มาถึง


31พฤษภาคม 2554

บ่ายสามโมงกว่า ศาลออกพิจารณาคดีท่านผู้พิพากษากล่าวนำถึงพฤติกรรมจากสำนวนของพนักงานสอบสวนส่งถึงอัยการจนมีความเห็นสั่งฟ้องและท่านได้พิจารณาพิพากษาดังนี้ “ จำเลยได้กระทำความผิดตาม มาตรา 91 ในพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษพ.ศ. 2522ที่ระบุฐานความผิดและบทลงโทษไว้ว่า ผู้ใดเสพยาเสพติดให้โทษในประเภท 1อันเป็นการฝ่าฝืนมาตรา 57 หรือยาเสพติดให้โทษในประเภท 2 อันเป็นการฝ่าฝืนมาตรา 58ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หกเดือนถึงสิบปี และปรับตั้งแต่ห้าพันบาทถึงหนึ่งแสนบาท และศาลได้ไต่สวนแล้วเห็นควรสั่งจำคุกจำเลยเป็นเวลา3 ปี ปรับ 50000 บาท หากแต่ศาลพิจารณาจากองค์ประกอบเห็นแล้วว่าจำเลยได้รับสารภาพและให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี อีกทั้งจำเลยไม่เคยมีพฤติกรรมความประพฤติ หรือเคยก่อคดีต้องโทษมาก่อน เป็นเหตุอันควรที่จะให้จำเลยได้สำนึกกลับตัวศาลจึงพิจารณาลดโทษจำคุกจำเลยลงกึ่งหนึ่งเหลือโทษต้องจำคุกเป็นเวลา 1 ปี 6 เดือน และปรับ 50000 บาท “

สิ้นเสียง “ เคารพศาล “ ดังขึ้น ท่านผู้พิพากษาเดินออกจากห้องพิจารณาคดีมีเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์มาควบคุมตัวผมเข้าไปในห้องพักผู้ต้องหาบริเวณด้านหลังศาลพ่อแม่และญาติขออนุญาตเจ้าหน้าที่พูดคุยกับผมครู่หนึ่ง พ่อบอกว่าจะไปรอที่เรือนจำเพราะกว่าจะผมจะเดินทางไปถึงก็คงช่วงเย็น ต้องรอคนอื่นที่รอพิจารณาคดีอีกผมเองก็น้อมรับคำตัดสินและยอมรับชะตาชีวิตตัวเองหลังจากใช้เวลาในช่วงประกันตัวทบทวนตัวเองที่บ้านแต่ที่กังวลใจหลังจากนี้ชีวิตผมจะเป็นยังต่อ ชีวิตหลังกำแพงคุกมันจะเป็นยังไงประมาณ 17.00 น.เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ของรจ.สีคิ้ว ก็นำผมและผู้ต้องขังคนอื่นๆขึ้นรถหกล้อที่มีกรงขังไว้ด้านหลังกลับเรือนจำถึงหน้าประตูใหญ่เรือนจำทุกคนลงจากรถ ผู้ต้องขังคนอื่นๆที่ใส่เสื้อและกางเกงขาก๊วยสีน้ำตาลมีโซ่ตรวนล่ามขาอยู่เดินกันเป็นแถวผมเห็นพ่อยืนคุยอยู่กับเจ้าหน้าที่เรือนจำสามสี่คน เจ้าหน้าที่คนนึงเดินมาหาผมพร้อมพ่อ“ พ่อฝากเงินไว้ให้แล้วนะเอาไว้ใช้ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ พ่อจะมาเยี่ยม “ พ่อบอกพร้อมยื่นเป้ใส่เสื้อผ้าของใช้ผมนิดหน่อยให้“ ไม่ต้องห่วงนะไอหลาน ยังไงก็ไม่ลำบากนัก ถือว่ามาเปลี่ยนประสบการณ์ “เจ้าหน้าที่เรือนจำคนที่เดินมากับพ่อพูดขึ้น แล้วพยักหน้าให้เจ้าหน้าที่เรือนจำอีกคนนำตัวผมเข้าไปในประตูเหล็กบานใหญ่

ด่านแรกก่อนจะเข้าไปในเรือนจำ หลังประตูเหล็กใหญ่ ก็เจอเจ้าหน้าที่เรือจำหน้าตาดุคนนึงสั่งให้รื้อของออกจากเป้เพื่อตรวจวัตถุต้องห้าม เมื่อเสร็จด่านแรกก็เดินผ่านเข้าประตูเหล็กบานที่สอง เป็นทางเท้าเข้าไปซ้ายมือเป็นแดนผู้ต้องขังหญิงขวามือเป็นแดนพยาบาล หรือโรงพยาบาลในเรือนจำเดินผ่านมาอีกหน่อยก็เป็นกองงานช่างไม้ ทางด้านซ้ายมือติดกับแดนผู้ต้องขังหญิงส่วนขวามือจะเป็นกองงานกระดาษและกองงานปั้นกระถาง กองงานเพาะชำ ติดกับโรงพยาบาลในเรือนจำเมื่อผ่านประตูลวดเหล็กเข้าไป จะมีอาคารชั้นเดียวตั้งเด่นอยู่ด้านหลังเป็นสนามหญ้ามีต้นมะม่วงปลูกโดยรอบ ตรงนี้เรียกว่าแดนกลางหรือแดนแรกรับอาคารตรงหน้าผมจะเรียกว่าฝ่ายควบคุมและรักษาการณ์พวกผู้ต้องขังที่มาจากศาลทั้งหมดพร้อมผมก็จะมายืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่ด้านหน้าฝ่ายควบคุมและรักษาการณ์ใครมีของอะไรที่มาจากศาล ให้กองไว้ตรงหน้า จะมีผู้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ (ผู้ต้องขังชั้นเยี่ยมที่ได้รับการแต่งตั้งเป็น ผชล. )มาค้นสิ่งของต้องห้ามในเรือนจำเช่น ยาเสพติด อาวุธ สิ่งของมีค่า เป็นต้นหลังจากนั้นก็จะสั่งให้ทุกคนแก้ผ้าออก เป็นครั้งแรกที่ผมต้องแก้ผ้าให้คนแปลกหน้าดูและต้องทำท่าลุกนั่งสิบกว่าครั้ง (มาทราบทีหลังว่าคือการตรวจยาเสพติดที่เผื่อจะมีนักโทษซุกในช่องทวารหนัก )เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมถูกส่งไปพบหัวหน้าแดนกลางพร้อมกับผู้ต้องหาที่ฝากขังเข้าใหม่พร้อมผมสิบกว่าคน

พี่เล็ก ( ประวัติ ) เป็นนักโทษชั้นเยี่ยม หัวหน้าแดนกลาง และหัวหน้าผชล. เป็นคนปากช่องเข้ามาในคดียาเสพติด มีโทษจำคุกคงเหลือ 5 ปี เป็นหัวหน้านักโทษของแดนกลางทำการจัดห้องนอนให้พวกเราผู้มาใหม่

ผมเริ่มแปลกที่แปลกทาง และสำรวจภายในแดนกลางตรงที่เรานั่งอยู่ติดกับลานอาบน้ำของนักโทษในเรือนจำ เป็นอ่างปูนขนาดใหญ่ สองอ่างตรงกลางมีทางเดิน ตรงลานปูนด้านหน้าก่อนจะถึงตัวอ่างจะมีเสาเหล็กคล้ายๆราวแต่จะมีท่อแป่บเหล็กทำเป็นฝักบัวอาบน้ำ ทั้งสองฝั่ง และถัดจากอ่างอาบน้ำจะเป็น บล็อกส้วม คือจะกั้นเป็นบล็อคๆเข้าไปนั่งถ่าย แต่จะมีก่อปูนมาครึ่งหนึ่งให้พอเห็นหน้าคนที่อยู่ในบล็อค ส่วนตรงข้ามจากลานอาบน้ำข้ามสนามหญ้าไปจะเป็นโรงอาหารเป็นอาคารเปิดโล่ง มีเวทีไว้ทำกิจกรรมและฝั่งตรงข้ามของเวทีจะเป็นร้านค้าสวัสดิการที่ขายของกินของใช้ของนักโทษซึ่งจะใช้บุ๊คหรือเงินในบัญชีแทนเงินสด ใครมีญาติมาเยี่ยมแล้วญาติฝากเงินไว้ให้ในบัญชีก็ไปเบิกเป็นคูปองมาแลกซื้อของได้หรือจะใช้เป็นบุหรี่ กรองทิพย์ – กรุงทอง แทนค่าเงิน ก็ได้ และด้านหลังเวทีของโรงอาหารจะเป็นแดนสูทกรรมใช้กระกอบอาหารและเก็บข้าวสารที่ใช้เลี้ยงนักโทษ มื้อเย็นนี้หลังจากพวกเราที่มาใหม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผชล.จะพาเราไปกินข้าว พี่เล็กเดินมาหาผม “ น้องทศ กระเป๋าเดี๋ยวเอามาไว้ที่ล็อคเกอร์พี่ก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ส่วนนี้กับข้าวพ่อแม่ฝากหัวหน้าประชันมาให้ “พี่เล็กยื่นถุงกับข้าวเยอะแยะส่งมาให้ผม ไปถึงโรงเลี้ยงบนโต๊ะมีแกงส้มน้ำใสเห็นปลาทูตัวเล็กๆกับผักแตงกวา ไชเท้า และมีปลาทูเค็มทอดวางเป็นสำรับอยู่ 2 ชุดมีถังใส่ข้าวแข็งๆ ออกสีชมพูๆอยู่ แค่กับข้าวมือแรก ผมก็แทบจะอ้วกแล้วยังดีที่มีอาหารอร่อยๆที่พ่อแม่ฝากมาให้กิน ผมแบ่งกับเพื่อนๆร่วมชะตาอีกสิบกว่าคนเมื่อกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย พวกเราถูกนำแยกไปเข้าแดนเรือนนอนซึ่งจะอยู่ติดกับแดนกลาง โดยจะมีประตูรั้วเหล็กกั้นอยู่และมีลวดหนามเป็นแผงกั้นแดน เดินเข้าไปแดนเรือนนอนซ้ายมือจะเป็นศาลาทรงไทยมีพระพุทธรูปอยู่ เป็นพุทธสถาน ให้ผู้ต้องขังใช้ปฏิบัติธรรม ส่วนขวามือจะเป็นลานดินกว้างๆเอาไว้ให้ออกกำลังกาย หรือพักผ่อนกัน เรือนนอนจะมีสองอาคารซ้ายขวา

เรือนนอน 1
อยู่ทางด้านซ้ายมือมีสองชั้น ชั้นล่าง มี 7 ห้อง ประกอบด้วยห้องฝ่ายการศึกษาและพัฒนาจิตใจ , ห้องสมุด , ห้องเรียน 1, ห้องเรียน 2 , ห้องตัดผม , ห้องชุมชนบำบัดหรือ ทีซี และห้องน้ำเจ้าหน้าที่เรือนจำ สำหรับชั้นบนจะเป็นห้องขังนักโทษมีด้วยกันห้องดังนี้ ห้องซอย 1 ใช้ขังนักโทษเด็ดขาดที่อยู่ช่วยฝ่ายตัดผมและฝ่ายการศึกษาฯประมาณ 10 กว่าคน เป็นห้องที่ไม่กว้างขวางนัก ห้อง 1/1ใช้ขังนักโทษแรกรับและนักโทษที่ฝากขัง มีนักโทษรวมกันเกือบ 50คน มีพี่หมาย ( สมหมาย ) เป็นหัวหน้าห้องพี่หมายเป็นนักโทษชั้นเยี่ยม เป็น ผชล. เข้ามาในคดียาเสพติด เหลือโทษจำคุก 4ปีกว่า ห้อง 1/2 ใช้ขังนักโทษแรกรับและฝากขังห้องที่2 และจะมีนักโทษเด็ดขาดคดีอาญาทั่วไปอยู่ปะปนด้วย ห้องกว้างเท่าๆกับห้อง1/1 แต่ปริมาณนักโทษก็เยอะอยู่ดี ห้องซอย 1/2 ใช้ขังนักโทษของพวกชุมชนบำบัดหรือทีซี ที่มีประมาณ 20 คน เป็นห้องลักษณะเดียวกับห้องซอย 1/1

เรือนนอน 2
อยู่ทางด้านขวามือมีสองชั้น ชั้นล่างมี 2 ห้อง ประกอบด้วย ห้อง 2/1 เป็นห้องนอนรวมของนักโทษเด็ดขาดคดีอาญาที่มีอัตราโทษน้อยรอการปล่อยตัวหรือรอวันลดโทษห้อง 2/2 เป็นห้องนอนรวมของนักโทษเด็ดขาดคดียาเสพติดที่มีอัตราโทษน้อยรอการปล่อยตัวหรือรอวันลดโทษแต่ห้องนี้จะมีนักโทษคดีอาญาปะปนอยู่ด้วยเนื่องจากห้อง 2/1 ห้องล้น ชั้นล่างมี 2 ห้อง แต่ละห้องจะมีนักโทษประมาณ 120-150 คน ส่วนชั้นบนจะมีห้องซอย 2/1 เป็นห้องขังนักโทษฝ่ายสวัสดิการและฝ่ายการศึกษาฯบางส่วนประมาณสิบกว่าคน และยังเป็นห้องควบคุมการเปิดโทรทัศน์ในโรงนอนทั้งหมดอีกด้วย ต่อมาเป็นห้อง2/1 ใช้ขังนักโทษเด็ดขาดคดียาเสพติด มีพี่เล็ก ( ประวัติ )เป็นหัวหน้าหน้า ห้อง 2/2 ใช้ขังนักโทษเด็ดขาดคดียาเสพติด ห้อง 2/3 ใช้ขังนักโทษเด็ดขาดคดียาเสพติดและคดีอาญาทั่วไปปนกันมีพี่โอ หัวหน้านักโทษกองงานกระดาษ เป็นหัวหน้าห้อง และสุดท้าย ห้องซอย 2/2ใช้ขังนักโทษช่วยงานแดนสูทกรรม ประมาณสิบกว่าคนซึ่งพวกแดนสูทกรรมจะต้องตื่นแต่เช้ามืดมาทำอาหารเลี้ยงนักโทษจึงต้องแยกห้องพิเศษ

ลักษณะห้องนอน ก็จะเป็นการห้องกว้างๆมีโทรทัศน์หนึ่งเครื่อง และพัดลมห้องละ6 – 8 ตัว มีห้องส้วมเป็นบล็อก 2 บล็อกและมีโอ่งใส่น้ำกิน 1โอ่ง ประจำห้อง ยกเว้นห้องซอยที่จะมีพัดลมน้อยกว่า และมีบล็อกส้วม 1 บล็อกเท่านั้น การนอนของนักโทษจะแบ่งแยกขาใหญ่ขาเล็กชัดเจนพวกขาใหญ่จะมีที่นอนที่เย็บมาจากผ้าห่มผ้านวม สารพัดผ้าขนาดพอดีตัวขนาดกว้างกว่าโลงศพนิดหน่อยและจะมีเบ้แบกที่นอนขึ้นไปให้เวลาเอาที่นอนมาตากแดดส่วนคนที่ขาเล็กหรือไม่มีเส้นสาย ก็จะมีแค่ผ้าปูผืนเดียวทับบนเสื่อน้ำมันแค่นั้นเองเจ้าหน้าที่เรือนจำต่อจากนี้ไปผมจะเรียกหัวหน้า นำพวกเราขึ้นไปบนเรือนนอน 1พี่เล็กก็เดินขึ้นตามมา พร้อมส่งเอกสารให้พี่หมายหัวหน้าห้อง “ หมายทศ นี่ หัวหน้าฝ่ายฝากมา ดูๆด้วย “พี่หมายพยักหน้าผมและเพื่อนๆที่มาด้วยกันถูกส่งมาห้อง 1/1 เจ็ดคนที่เหลือไปห้อง 1/2 และทันทีเมื่อประตูห้องขังปิดผมรู้สึกใจหาย 1 ปี 6 เดือนซินะที่ผมต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ประมาณหกโมงทุกคนต้องเคารพธงชาติพร้อมกันในห้องขังบนโรงนอนมีพี่ๆนักโทษชั้นดีหลายคนมาทำหน้าที่กรอกประวัติแรกรับผมกับพวกเพื่อนๆที่เข้าใหม่มาด้วยกัน“ พี่ทศๆ “ มีเสียงเรียกหนึ่งดังขึ้น ผมหันไปมองที่ต้นเสียงก็เจอ อ่าวนั่นไอเขียดนี่นา ผมเริ่มยิ้มได้ อย่างน้อยก็มีคนที่รู้จักกันมาแล้วไอเขียดเดินมาหาผมแล้วนั่งใกล้ๆ ผมถามหาพี่นันกับพี่โทนไอเขียดบอกพี่สองคนอยู่ห้อง 1/2 ห้องข้างๆกันนี่เองผมรู้สึกเบาใจไปบ้างอย่างน้อยก็มีคนที่รู้จักอยู่บ้าง “ ไอตี๋มานี่หน่อย “ พี่หมาย เรียกผมเข้าไปหา “ไปเถอะพี่ทศ พี่หมายเค้าใหญ่อยู่ในนี้ “ ไอเขียดบอกผมผมค่อยเดินไปหาพี่หมายที่นอนประจำของแกตรงประตูห้องขัง ที่ต้องค่อยๆเดินเพราะว่าในห้องนอนมันมีผู้ต้องขังที่ต้องนอนเอาเท้าชนเท้าหัวชนหัวสลับแถวกันเต็มไปหมดแต่เมื่อยังไม่ถึงเวลานอนหลายคนก็ยั่งนั่งคุยกันบ้างหรือปูที่นอนของตัวเองนอนเล่นดูโทรทัศน์ไปบ้างตามเรื่อง


การเดินไปไหนมาไหนจึงต้องระวังหน่อย ถ้าไม่อยากมีเรื่องกับใคร ผมเดินไปหาพี่หมาย “เด๋วมึงนอนตรงนี้ละ พี่หมายชี้ลงไปบนพื้นที่ติดกับเบาะของพี่หมายแล้วพี่หมายก็เอาผ้านวมที่ใช้เป็นผ้าห่มมาให้ผมปูนอนกับหมอนใบหนึ่ง “เอานอนไปก่อนพรุ่งนี้ค่อยหาใหม่ “ พี่หมายบอก แล้วหันไปสั่งนักโทษที่อยู่ใกล้ๆพี่หมาย“ ไอบังขยับไปหน่อย ให้ไอตี๋นี่นอนตรงนี้ไป คนสุดท้ายให้ไปนอนข้างโอ่งโน่น “พี่นักโทษที่อยู่ใกล้ๆ ทำหน้าเหวอ .... “ เฮ้ยยย พี่หมายย น้องหรอ ” แล้วหัวเราะผมเข้าใจเอาเองว่าคำว่า” น้อง “ ที่พี่บังพูดหมายถึงน้องชายตอนหลังถึงเข้าใจว่าไม่ใช่เลยมันเป็นคนละเรื่องเลยเมื่อผมได้ที่นอนเรียบร้อยก็นั่งดูหนังไปเรื่อยผมสังเกตเหตุเพื่อนที่เข้ามาใหม่พร้อมผมไปได้ที่นอนแถวข้างๆบล็อกส้วมหลายคน และไม่มีผ้าปูนอนสงสารนะแต่ผมจะช่วยยังไง เพราะนี่เป็นวันแรกที่อยู่ในเรือนจำของผม 20.00 น.มีสัญญาณเตือนสวดมนต์และร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี จากนั้นก็ปล่อยให้ดูทีวีจนถึงเวลา 22.00 น.ก็เข้านอน โดยในแต่ละห้องจะให้นักโทษเข้าเวรฯ คนละ1 ชั่วโมงเพื่อรายงานยอดให้หัวหน้าเมื่อเวลาเดินมาตรวจเวรฯซึ่งใครไม่อยากเข้าเวรฯเองก็จ้างได้ ในคืนแรกผมนอนไม่ค่อยจะหลับถึงแม้ว่าจะมีที่นอนที่สบายกว่าคนอื่นแต่ก็ยังอดคิดถึงบ้านไม่ได้และในเรือนนอนก็จะไม่ปิดไฟ เปิดไฟสว่างจ้า ผมนอนสะดุ้งหลายครั้ง จนพี่หมายต้องตื่น“ กลัวหรือไอตี๋ในนี้มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนักหรอกนะถ้ามึงอยู่เป็นและทำตัวดีๆ เชื่อกุ นอนซะมึง“ พี่หมายพูดและยิ้มให้ผมอย่างใจดี ผมอาจจะเหนื่อยล้าครู่หนึ่งก็หลับไป

สำหรับบทแรกอาจจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นนะครับแค่แนะนำตัวและดำเนินเรื่องความเป็นไปเป็นมาที่ทำให้ผมได้เข้ามาอยู่ในดินแดนกำแพงสูงนี้และขอเตือนเพื่อนๆอย่าหลงผิดไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเลยนะครับมันไม่ดีต่อตัวเองและครอบครัวแน่นอน ผมเจอมาแล้วกับตัวเอง สำหรับตอนหน้าจะเริ่มมีเรื่องสนุกๆให้ติดตามกันอย่าเพิ่งเบื่อนะครับ


  Alert แจ้งลบข้อความนี้ | IP |
|
| boyplaza.net Gay Movies หนังใหม่อัพเดททุกวัน เริ่มต้น 50 บาทเท่านั้น โหลดได้ไม่จำกัด 3 วัน
Printer-friendly page | Edit | Reply | Reply With Quote | Top
unknown
Guest

1. "RE: คนคุก ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง : ก้าวทางผิด"
In response to message #0
 
28-Aug-19, 11:35 PM (SE Asia Standard Time)
 
   ติดตามนะครับ


  Alert แจ้งลบข้อความนี้ | IP Printer-friendly page | Edit | Reply | Reply With Quote | Top
A
Guest

2. "RE: คนคุก ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง : ก้าวทางผิด"
In response to message #0
 
07-Sep-19, 06:07 PM (SE Asia Standard Time)
 
   รอตอนต่อไป


  Alert แจ้งลบข้อความนี้ | IP | boyplaza.net Gay Movies หนังใหม่อัพเดททุกวัน เริ่มต้น 50 บาทเท่านั้น โหลดได้ไม่จำกัด 3 วัน Printer-friendly page | Edit | Reply | Reply With Quote | Top
อีจัน
Guest

3. "RE: คนคุก ตอนที่ 1 ปฐมเรื่อง : ก้าวทางผิด"
In response to message #2
 
16-Sep-19, 01:04 AM (SE Asia Standard Time)
 
   รอๆๆๆ นะครับบบอยากอ่านมากๆ


  Alert แจ้งลบข้อความนี้ | IP Printer-friendly page | Edit | Reply | Reply With Quote | Top

Conferences | Topics | Previous Topic | Next Topic

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com

Our Sponsor


Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.


 free counters