ตอนที่ 9
สวัสดีปีใหม่
คืนนั้น กว่าก้องและวิทย์จะออกจากร้านก็เกือบสามทุ่ม ฝนที่ตกลงมาตั้งแต่นั่งอยู่ในร้านก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แถมตกหนักขึ้นอีกด้วย วิทย์เมามากจนเดินแทบไม่ไหวต้องให้ก้องช่วยประคอง
เฮ้ย ทำไมมันตกหนักขนาดนี้วะเนี่ย แล้วนายจะกลับบ้านไหวเหรอ ก้องแหงนหน้ามองฟ้าแล้วหันมาถามวิทย์
ม่ายเปนไร เรากลับเองด้ายยย วิทย์พูดลิ้นพันกันแทบไม่เป็นภาษา นายม่ายต้องห่วงเราร้อก
ไม่เอาอ่ะ ขืนนายไปสภาพนี้คงไม่ถึงบ้านแน่ ๆ ไปค้างบ้านเราดีกว่า ก้องพูดด้วยความเป็นห่วงทั้งที่ตัวเองก็เมาเหมือนกัน แต่ก้องยังมีสติดีกว่าเพราะไม่ได้กินเยอะเท่าวิทย์
มะต้องห่วง เรากลับได้ วิทย์พยายามฝืนเดินด้วยตัวเอง เห็นมะ บอกแล้วว่ากลับด๊ายย พูดไม่ทันขาดคำวิทย์ก็เซจนหน้าเกือบทิ่มไปบนฟุตบาท ดีที่ก้องรับไว้ทัน
อย่าดื้อสิวะ แม่ง เมาแล้วยังทำอวดดีอีก นั่น แท็กซี่มาพอดี ไปนอนบ้านเราแหละคืนนี้ ก้องรีบโบกเรียกแท็กซี่และดันวิทย์เข้าไปในรถก่อนตัวเองจะตามเข้าไป
ประมาณสองชั่วโมงกว่า ก้องและวิทย์ก็มาถึงคอนโดในสภาพเปียกปอนด้วยกันทั้งคู่ ฝนยังคงเทกระหน่ำลงมาราวกับฟ้ารั่ว ก้องรีบไขกุญแจห้อง พาวิทย์เดินไปนั่งที่โซฟา แต่ยังไม่ทันถึง วิทย์ก็เซจะล้ม ก้องพยายามฝืนดึงตัวไว้ แต่เสียจังหวะ เลยล้มกลิ้งไปด้วยกัน ร่างเปียกโชกของวิทย์ทาบทับอยู่บนตัวก้อง ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่ตามเส้นผมของวิทย์หยดลงบนหน้าผากก้องสองสามหยด ก้องรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวทั้งที่เขาก็เปียกฝนอยู่เช่นกัน
วิทย์จ้องมองเข้าไปในแววตาของก้อง ราวกับกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง ขณะที่ก้องก็เหมือนโดนมนตร์สะกดจนร่างกายขยับเขยื้อนไม่ได้ วิทย์เลื่อนมือมาลูบที่แก้มก้องเบา ๆ และก้มลงจูบปากก้องอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรุนแรงมากขึ้นจนก้องสัมผัสได้ ปลายลิ้นอุ่น ๆ ของวิทย์เริ่มซุกไซ้ไปทั่วเรือนร่างของอีกฝ่าย เลือดในกายทั้งคู่ฉีดพล่าน แม้ก้องยังพอมีสติ แต่ก็มิอาจต้านทานแรงปรารถนาได้อีกต่อไป
ฝนเริ่มซาลง ร่างเปลือยเปล่าของชายสองคนบนผืนพรมสีน้ำเงินเข้ม นอนกอดก่ายกันราวกับเป็นเนื้อเดียว วิทย์หลับไปแล้วด้วยความเมา ส่วนก้องยังนอนลืมตาอยู่ในวงแขนของวิทย์ ก้องเงยหน้ามองวิทย์นิดหนึ่ง ก่อนจะซบหน้าไปที่แผงอกของวิทย์พร้อมรอยยิ้มที่มีความสุข
นายอย่าหลอกเราอีกคนนะก้อง เราไม่กล้าเชื่อใจใครอีกแล้ว
เสียงวิทย์ละเมอภายใต้ผ้าห่มอุ่นที่ก้องห่มให้หลังจากก้องเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และพาขึ้นมานอนบนเตียงนุ่ม
ก้องก้มลงไปหอมแก้มวิทย์แล้วพูดว่า
เราไม่มีวันหลอกนายหรอกวิทย์ เพราะเรา...รัก...นาย จากนั้นก้องก็ลุกไปปิดไฟที่หัวเตียง และออกไปนั่งอยู่คนเดียวที่ระเบียงทั้งคืนโดยไม่ได้นอน