ตอนที่ 4 (ต่อ)
...เมื่อมาถึงหน้าห้องของแฟน วิทย์คิดว่าต้นคงออกไปข้างนอกแล้วตามที่โทรคุยกัน จึงไขกุญแจสำรองที่ต้นเคยให้ไว้เปิดเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตู ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้วิทย์รู้สึกชาไปทั้งร่างกาย เมื่อเห็นต้นกำลังยืนกอดอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่งในห้อง โดยที่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้สวมเสื้อ นุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว ทั้งคู่หันมามีสีหน้าตกใจ ต้นรีบผละจากผู้ชายคนนั้นวิ่งมาหาวิทย์ที่ยืนตัวแข็งอยู่
เอ่อ วิทย์ฟังพี่อธิบายก่อนนะ ต้นพูดอย่างร้อนรน
เนี่ยเหรอพี่ต้น ที่บอกว่ามีธุระ วิทย์กัดฟันพูดน้ำเสียงนิ่ง พยายามควบคุมสติให้ได้มากที่สุด โทษทีนะครับ ที่มารบกวน ผมแค่มาเอาเอกสารสมัครงานเท่านั้นแหละ พูดจบวิทย์ก็เดินไปหยิบซองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ และรีบเดินออกจากห้องไปทันทีโดยไม่ฟังคำอธิบายใด ๆ ทั้งสิ้น ถ้าไม่เกรงใจว่าต้นอายุมากกว่า วันนั้นต้นคงโดนต่อยไปสักหมัดสองหมัดแล้ว
หลังจากวันนั้นไม่ว่าต้นจะพยายามโทรหาวิทย์เท่าไหร่ทั้งเบอร์มือถือและเบอร์ที่บ้านวิทย์ก็ไม่ยอมรับสาย ช่วงนั้นวิทย์ขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านโดยไม่ออกไปไหน และไม่ติดต่อใครทั้งสิ้น จนเข้าอาทิตย์ที่สองวิทย์ถึงได้ตัดสินใจโทรหาก้อง เพื่อชวนไปเที่ยวซาวน่า
จนกระทั่งเช้าวันนี้ ที่บ้านออกไปทำบุญกันหมด เหลือวิทย์อยู่เฝ้าบ้านคนเดียว เมื่อเสียงโทรศัพท์ในบ้านดัง วิทย์จึงต้องไปรับ แต่เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใครวิทย์ก็ทำท่าจะวางหู
เดี๋ยวก่อนวิทย์ ฟังพี่อธิบายหน่อยได้ไหม ถ้าพี่อธิบายเสร็จแล้ววิทย์ยังยืนยันจะไม่ติดต่อพี่อีก พี่ก็จะไม่ว่าอะไร แต่ขอให้พี่ได้พูดสักนิดเถอะนะ
วิทย์ยอมฟังต้นอธิบาย เพราะถึงอย่างไรลึก ๆ วิทย์ก็ยังรักต้นอยู่
คนที่วิทย์เห็นวันนั้นน่ะ เขาเป็นหัวหน้าของพี่ที่โรงพยาบาล พอเขารู้ว่าพี่ไม่สบายก็เลยมาเยี่ยม แล้วตอนเข้าห้องน้ำน่ะ เขาเปิดก๊อกผิดดันไปเปิดก๊อกฝักบัวเสื้อผ้าก็เลยเปียกหมด พี่เลยต้องเอาผ้าไปอบให้ ช่วงที่รอผ้าแห้ง จู่ ๆ เขาก็เข้ามากอดพี่บอกว่าเขาแอบชอบพี่มานานแล้ว แต่พี่ก็บอกเขาไปว่าพี่มีวิทย์อยู่แล้ว เขาก็บอกไม่เป็นไรแล้วก็ยิ่งกอดพี่แน่นเข้าไปอีก ตอนนั้นวิทย์ก็รู้ว่าพี่ไม่สบายเลยไม่มีแรงขัดขืนเท่าไหร่ แล้วพอดีจังหวะนั้นวิทย์ก็เปิดประตูเข้ามา...เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้แหละ วิทย์จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้นะ แต่พี่ขอยืนยันว่ายังไงพี่ก็รักวิทย์คนเดียว เสียงต้นเริ่มสั่นเครือ
แล้วทำไมพี่ไม่เห็นเคยพูดถึงพี่คนนี้ให้ผมฟัง วิทย์ยังไม่ปักใจเชื่อเท่าไหร่ แต่ก็ใจอ่อนลงมานิดหนึ่ง
ก็พี่เห็นว่าเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับพี่ และพี่ก็ไม่ได้สนใจเขาด้วย คนที่พี่แคร์มีแต่วิทย์คนเดียวเท่านั้น ต้นพยายามอธิบายน้ำเสียงสั่นเครือมากขึ้น วิทย์กลับมาหาพี่เหมือนเดิมนะ พี่สัญญาว่าจะไม่ให้เขามาหาที่ห้องอีก วิทย์จะได้สบายใจ นะ...วิทย์....พี่ขอร้อง
สรุปคือเราเข้าใจผิดไปเอง ตอนนี้ก็ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว พี่ต้นบอกว่าเขารักเรามากนะ เขาขาดเราไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีเราเขาคงอยู่ไม่ได้
เออ ๆ ดีใจด้วย คราวหลังมีอะไรก็คุยกันให้รู้เรื่องก่อนแล้วกัน อย่าหุนหันพลันแล่นแบบนี้อีก ก้องแสดงความยินดี แม้ว่าลึก ๆ จะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เดี๋ยวเราไปอาบน้ำต่อก่อนนะ พอดีจะรีบไปธุระข้างนอก ก้องรีบตัดบท เพราะยังทำใจคุยกับวิทย์เหมือนเดิมไม่ได้
โอเค งั้นคืนนี้เราโทรมาใหม่นะ จะออกไปข้างนอกเหมือนกัน พี่เขาชวนไปดูหนังน่ะ ไม่รู้นายได้ไปดูหรือยัง เรื่องโกซิกส์น่ะ
อ๋อ เรื่องที่เคนเป็นพระเอกน่ะเหรอ ยังไม่ได้ดูหรอก รู้แต่ว่าเรื่องนี้พระเอกหน้าโง่ โดนหลอกจนเกือบจบเรื่อง....ไม่คุยแล้ว เดี๋ยวไปธุระไม่ทัน ก้องทำเป็นอ้างว่ามีธุระ ทั้งที่จริง ๆ ตนก็แค่จะไปดูหนังเหมือนกัน
หลังจากวางสาย ก้องนั่งเหม่ออยู่ข้างโทรศัพท์สักพัก ก่อนจะรวบรวมสติพร้อมกับบอกตัวเองว่า ต้องตัดใจจากเขาให้ได้ ยิ่งตอนนี้เขากลับไปคืนดีกับแฟนแล้ว โอกาสที่เขาจะหันมาหาเรายิ่งไม่มีทางเป็นไปได้
