เวลา 7.00 น เป็นช่วงเวลาที่แสงอาทิตย์เริ่มฉายสงสาดส่องอย่างเต็มที่ ทำลายความหนาวเย็นจากหมอก และน้ำค้างยามค่ำคืน และเติมเต็มแทนที่ด้วยความอบอุ่นโอบรอบตัวเรา นับเป็นเวลาเริ่มต้นของสิ่งมีชีวิตที่ดีที่สุดในช่วงวันเลยทีเดียว
จิ๊บ จิ๊บๆๆๆ จิ๊บ จ๊บ เสียงนก ร้อง ดังมาจากนอกระเบียง
ผม ค่อยๆยกเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ เห็นแสงสีขาวประกายทองสว่างเจิดจ้า สะท้อนเป็นประกายสีรุ้งระยิบระยับที่หางตา มันสว่างวาบ วูบไปวูบมา จนไม่อาจจะทนมองต่อไปได้ ผมจึงต้องวางเปลือกตาลงอีกครั้ง
ตื่นได้แล้ว สายแล้ว ผมลืมตาโพลงขึ้นทันที ที่ได้ยินเสียงเล็กๆ แหลมๆ ที่ไม่เหมือนเสียงคนพูดกับผม เพราะมันเป็นเสียงของ นก อ่อ ...โทษที ต้องพูดว่าเป็นความคิดของ นก ต่างหาก ( นี่คงเป็นพัฒนาการอีกขั้นของพลังจิตผม อ่านความคิดสัตว์ได้ .............เยี่ยมมมมมม เจ๋งไปเลยยย แทนที่จะหยุดเวลา ย้อนอดีต รู้อนาคต แต่กลับมาฟังนกพูดได้
.
ลุกได้แล้ว ลุกได้แล้ว ขี้เกียจจจจจจจ ขี้เกียจจจจจจจจจจ นกคิด
หยุดคิด หยุดแหกปากร้อง แล้วไปผสมพันธุ์ซะ ผมใช้พลังจิตสั่ง แล้วเสียงนกก็หายไปทันที
( เย่ยยยยยย่ ดีใจจัง สะกดจิตนกได้ ด้วยยยยยยย ........... )
อื้อออออออ เสียงผมนอนบิดขี้เกียจ มันคงได้เวลาต้องลุกจากเตียงจริงๆ อะนะ ถ้าคุณตื่นมาแล้วได้ยินความคิดของนกแบบนั้น ( แต่ถ้าไม่ได้ยินก็นอนต่อไปเถอะ ฮ้าววววววว ) ผมลุกขึ้นมาอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนก่อนจะหันไปมอง พ่อ นอนกอด ต่อ ที่เตียงฝั่งตรงข้าม
......เวลาสายๆอย่างนี้ ดูเหมือนว่าคงไม่ได้มีแต่นกเท่านั้นที่ออกมาหากิน ยังมีแสงผีเสื้อเล็กๆจากลายผ้าม่านออกมาโบยบินบนผืนผ้าห่มสีขาวราวปุยเมฆที่ปกคลุมบนร่างกาย ต่อ ด้วยอีกเหมือนกัน เอ๊ะ.... ..แต่...เมื่อวานผมเห็นแสงมันไปตกกระทบอยู่ที่ตัว พ่อ นี่นา แล้วทำไมวันนี้ถึง...... หรือว่าตอนนี้ ตอนนี้สาย กว่าเมื่อวานอย่างนั้นล่ะสิ พอคิดได้ก็เลยรีบหันควับไปดูนาฬิกา ............ เฮ้ยยยยย
พ่อ จะแปดโมงแล้วนะ ไปทำงานสาย เดี๋ยวก็โดนเจ้านายบ่น ต่อ จงใจพูดเอาคืนที่เมื่อวาน พ่อเป็นคนปลุก พ่อ เคลื่อนมือมาขยี้ที่หัว ต่อ หยอกเย้าเบาๆ
ย้อนนนนน เหรอ ย้อน พ่อ เหรออออออออ เรา ฮึ พ่อ พูด ด้วยน้ำเสียงอมยิ้ม
พ่อออออ ปี 3 แล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ มาขยี้หัวอยู่ได้ ต่อ พูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ หน้าตาเซ็งๆ
แนะ........ทีนี้ล่ะมาพูด ทีเมื่อคืน....มีเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มานอนตักพ่อ พ่อ พูดกระซิบที่กกหูเบาๆ ต่อ ต้องทำคอหด หดคอ เพราะหนวดเคราไร ไร ที่มาเสียดสีต้นคอ มันจั๊กกะจี้ จั๊กกะเดียม จนทนไม่ไหวจริงๆ ต่อ เหวี่ยงศอกกระทุ้งน่าอก พ่อ ด้วยความบ้าจี้ แล้วพยายามดิ้นออกจากวงแขนของ พ่อ
สู้เหรอ จะหนีไปไหน พ่อ ไม่ไห้หนี พ่อ พูด พร้อมกับพลิกตัวขึ้นค่อม ต่อ ล็อกแขน ล็อกขา ไม่ให้ขยับ
ดูซิว่า จะหนีไปไหน พ่อ พูด
พ่อออออ ไม่เอา ไม่เล่นแล้ว คาบแรกผมมีส่งงานนะ พ่ออออ ต่อ พูด พร้อมกับพยายามขยับ
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดี๋ยววันนี้ พ่อ จะขับรถไปส่งถึงหน้ามหาลัยเลย พ่อ พูด แล้วแกล้ง มุดซอกคอ ให้หนวดเคราไซร้ไป ไซร้มา ทำอย่างกับว่า ต่อ อายุแค่ 8 ขวบ อย่างนั้นแหละ
5555555 555555 5555555 5555555555 ต่อ หลับตาปี๋ อ้าปากหัวเราะดังลั่นไม่หยุด จน พ่อ ต้องเป็นฝ่าย หยุด ไซร้ แล้วมองหน้า ต่อ
ยอมรึยัง พ่อ ถามแบบอมยิ้ม
ฮะ ฮะ ฮะ ยอม ฮะฮะ ยอม อะไร ต่อ พูดไปหอบไป แล้ว พ่อ ก็ก้มหน้าซุก ไซร้ซอกคอ ต่อทันที
5555555 55 5555555 5555555 5555555 ต่อ หัวเราะจนน้ำตาเร็ด พ่อ ไซร้ซอกคอซ้าย ซอกคอขวาจนหนำใจ แล้วมหยุดองหน้า ต่อ อีกครั้ง
ทีนี้ ฮะ ฮะ ยอม ฮะ พ่อ ฮะ รึยัง ฮะ ฮะ พ่อ ถามไป หอบไป
ฮะ .. ฮะ.. ยอมๆ .. แคก... ยอมแล้ว...แคกๆ... ยอมแล้วพ่อ ต่อ พูด ไป หอบไป ไอด้วย
แต่พ่อ ฮะ ฮะ พ่อ .. ต้อง ฮะ ฮะ ไปส่ง แคก ถึงหน้าตึกเลยนะ ต่อ ต่อรอง พ่อก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆ
ได้เลย พ่อพูดเสียงเบาๆ ใกล้ๆ หน้า ต่อ แล้วทำท่าว่าจะก้มลงมาอีก ต่อ เห็น หนวดเครา พ่อ ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา เรื่อยๆ เรื่อยๆ ตรงๆต่อหน้า ต่อตา ไม่ได้เบี่ยงไปซอกคอซ้าย หรือ ขวา ต่อ พยายามจะหันหน้าหนี แต่จะหนีไปไหน หนีไปซ้ายก็โดนขวา หนีขวาก็ต้องโดนซ้าย พ่อ ใกล้เข้ามาทุกที ทุกที ต่อ เห็นแต่ ดวงตา ของ พ่อ ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนมองไม่เห็นอย่างอื่น ต่อ หลับตาปี๋ ขมวดคิ้ว คอเกร็ง ไหล่กร็ง มือเท้าเกร็ง ตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้แล้วนอกจาก รอ รอ รอ ต่อ กลืนนำลายลง เอื้อก เห็นลูกกระเดือกเคลื่อนอย่างชัดเจน และ แล้ว ......เวลานั้นก็มาถึง .....สัมผัสแค่เพียงเสี้ยวอึดใจแต่เหมือนใช้เวลารอมาอย่างยาวนาน เพื่อเตรียมพร้อมกับ สัมผัส สัมผัส....นั้น
ไข้ลดลงแล้วนะเรา แต่หน้ายังแดงๆอยู่นิดหน่อย เสียงพ่อ พูด พร้อมกับใช้หลังมือหยาบๆแตะที่หน้าผาก ของ ต่อ
แบบนี้ก็ไปเรียนได้แล้ว ไปๆ อาบน้ำ เดี๋ยวพ่อไปส่ง สายมากแล้ว พ่อ พูด พร้อมกับลุกขึ้นแล้วดึงมือ ต่อ ให้ลุกตามไปห้องน้ำด้วย ส่วนผม น่ะเหรอ ตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของครอบครัวยังไงก็ไม่รู้ หรือไม่งั้นก็ เป็น ตัวประกอบ กิ๊ก ก๊อก ไม่มีความสำคัญอะไร ที่ทำได้ก็แค่นั่งมองดู พ่อ กับ ต่อ กุมมือกัน ดวยแข็งแกว่งไปมา ต่อหน้าต่อตาเท่านั้นเอง
เจ
เวลา 7.00 น เป็นช่วงเวลาที่แสงอาทิตย์ เริ่มฉายแสงสาดส่องอย่างเต็มที่ อุณหภูมิความร้อนจึงไม่เหมาะกับการนอนคลุมโปง ชิว ชิว อยู่บนเตียง ไม่เหมาะกับการวิ่งออกกำลังกายยามเช้ารับแสงแดดอ่อนๆ อ่อยเหยื่อพวกเดียวกันในสวนสาธารณะ ( ยกเว้นจะทาครีมกันแดด ไม่อย่างนั้นถ้าผิวเสียขึ้นมา ถึงอ่อยเหยื่อติด ได้ก็ไม่คุ้มเสีย ) และยิ่งไม่เหมาะเข้าไปใหญ่ถ้าจะใช้เป็นเวลาเดินทางบนท้องถนน เพราะคุณอยู่ที่ กรุงเทพ ไม่ว่าจะทำอะไรในช่วงเวลานี้ ก็ไม่เหมาะ ไม่สมควร ไม่แนะนำ ให้ทำอะไรๆทั้งสิ้น
เจ อาบน้ำแต่งตัว เดินลงมาจากบันได เห็น พ่อ กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์หน้าตาเคร่งเครียดอยู่หัวโต๊ะอาหาร ส่วนแม่ ก็กำลัง จัดวางอาหารอยู่ที่โต๊ะ เจ เดินลงมาแล้วแอบเลี้ยวเดินเข้าห้องครัว แล้วหยิบยาทุกๆสีในกระเป๋ากางเกงยกเว้น ยาเม็ดเล็กๆสีขาว ตอกเข้าปากลืนลงคอแล้วดื่มน้ำในตู้เย็นตามลงไป ก่อนที่จะเดินไปยังโต๊ะอาหาร
หน้าตาดูไม่ค่อยดีเลย ลูกไม่สบายรึป่าว แม่ ถาม พร้อมกับ เขี่ยข้าวในจาน
ป่าวนี่ แม่ เจ ไม่ได้เป็นไร เจ ตอบ แล้วตักข้าวใส่ปาก
โตขนาดนี้แล้ว ต้องหัดดูแลตัวเอง รับผิดชอบตัวเอง ไม่ใช่ว่าปล่อยเอาไว้จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ พ่อ พูด ทั้งๆที่ยังดูหนังสือพิมพ์อยู่ บรรยากาศรอบๆโต๊ะอาหารเริ่มขมุกขมัวลงทันที
ช่วงนี้ ใกล้สอบรึยังลูก แม่ เปลี่ยนเรื่องพูด กู้สถานการณ์กลับคืน
อาทิตย์หน้า มีบางวิชาเริ่มทยอยสอบ แล้วแม่ เจ กลืนข้าวจนหมด แล้วตอบ
ช่วงนี้ เจ อาจจะต้องไปติวห้องเพื่อน ไม่ได้กลับมานอนบ้านนะครับ เจ เงยหน้าพูดเสร็จ ก็ก้มหน้ามองกับข้าว
ติวห้องเพื่อน พ่อ ย้ำ
ทำไม ไม่ให้เพื่อนมาติวห้อง แก ล่ะ เพื่อนผู้หญิงก็ชอบมาห้องแกบ่อยๆอยู่แล้วนี่ พ่อ ประชด โดยที่ยังมีหนังสือพิมพ์ปิดหน้าอยู่ แม่ หยุดตักข้าวเหลือบหางตามามอง พ่อ
อิ่มแล้วครับ เจ พูด แล้วลุกขึ้น
แกจะรีบไปไหน มหาลัยก็อยู่แค่นี้ พ่อ พูด แล้วพลิกหน้า หนังสือพิมพ์ถัดไป
พ่ออออ แม่ พูด พร้อมกับวางช้อนส้อม
พ่อ พ่อ จะพูดอะไรก็พูดตรงๆมาเลยดีกว่า เจ พูดตรงๆ เสร็จ พ่อ ก็ปิดหนังสือพิมพ์ ถอดแว่นสายตา
แก พา ผู้หญิง มานอนที่บ้านใช่มั้ย พ่อ ถามตรงๆ เจ อึ้งไปสักพัก ยังไม่ได้พูดอะไร
แก เห็นที่นี่เป็นโรงแรมรึไง พ่อ ด่าอ้อมๆ แล้วชี้หน้า เจ ด้วยขาแว่นเก่าๆ ( มันเจ็บมาก ที่ถูกชี้หน้าด้วยขาแว่น )
พ่อ พูดอะไร เจ ไม่เคยพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน เจ พูดความจริงตรงๆ แต่ดูเหมือนไม่จริง ไม่ตรง
ยังจะโกหกอีก พ่อ ตะโกนเสียงดัง พร้อมกับเอามือตบโต๊ะ
พ่ออออออ ให้ชั้นคุยกับลูกเอง แม่ กู้สถานการ์อีกครั้ง ก่อนจะแตะมือพ่อแทคทีมเปลื่ยนตัวลงสนาม แม่หันมามองหน้า เจ แล้วถอนหายใจ
เจ ..... แม่เห็นผ้าอนามัยใช้แล้วที่ห้องน้ำข้างบน และผ้าอนามัยที่ยังไม่ได้ใช้ในตู้เสื้อผ้าลูก แม่ พูดอย่างใจเย็น
แม่...... แม่ค้นตู้เสื้อผ้า เจ เหรอ เจ ตะโกนใส่หน้าแม่เสียงดัง เพราะกำลังอินกับอารทณ์ของ พ่อ อยู่
นี่ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง คนที่ผิด คือ แก นะ แม่ ลุกขึ้นยืนพูดเสียงดัง พ่อแอบเหลือบไปมอง แม่
แล้วไหนจะยกทรง ไหนจะ กกนผู้หญิงอีก แก จะว่ายังไง แม่ พูดต้อน เจ ติดกำแพงหลังชนฝา
เจ...ไม่...ได้ พา ผู้หญิง มา นอน ที่บ้าน เจ พูดตรงๆอีกครั้ง แล้วกระโดดปีนข้ามกำแพงไปมหาลัยหน้าตาเฉย
ดู ..... ดู ดูมัน นิสัยเหมือนผู้หญิงไม่มีผิด พ่อ พูดเสริม แม่ หันมามองค้อนด้วยสายตา
