We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: คำสารภาพของเด็กขาย ของคุณดิน"
Posted by ดิน on 31-Jan-12 at 00:42 AM
หลังจากผ่านมรสุมอีกบท ก็กลับมาโพสต่อครับ

มีคนถามว่า ไม่กลัวเค้าเอาไปพิมพ์เหรอครับ

สารภาพว่า ตอนแรกก็คิดเยอะ แต่ มาคิดได้ว่า คนอ่านเค้ารู้ว่า ใครเขียน และ ผมก็ไม่เคยขายให้ใคร ใครเอาไปเค้าก็ละเมิดลิขสิทธิ์ ก็เป็นวิจารณญานของคนอ่านที่รักของผมละครับ ว่า... จะทำไงกะคนฉวยโอกาสนะครับ

.........................................................................................................

บทที่ 50 นิยายรักขาดตอน (3)

“...มาวันนี้ เธอหายไป ทิ้งฉันให้ ฝันไฝ่ละเมอ
เฝ้าคอยเพ้อ เธอหนอเธอไม่เจอแม้เงา...”

ใจผมร้อนเป็นไฟ... เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็ก แวะไปที่ร้านก่อน ไปลาพี่รัตน์ บอกจะไปเชียงใหม่ สี่ห้าวัน พี่รัตน์ถามผมว่า มีอะไรหรือเปล่า แต่ ผมไม่ได้บอกอะไร... บอกแค่ว่าจะขึ้นรถไฟไปคืนนี้...

ผมไปที่สถานีรถไฟที่ใกล้ที่สุด เพื่อซื้อตั๋วรถไฟตู้นอน แล้วออกไปหาอะไรทาน... ยังมีเวลาอีก สองชั่วโมงกว่าๆ ที่จะถึงเวลา...

แบกเป้เดินไปที่ ร้านอาหารที่ใกล้ที่สุด... สั่งเบียร์มาดื่มเพื่อดับความร้อนรุ่ม... สังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูก...

“ษาสัญญา... ษาจะรักพี่ดินคนเดียว”

นั่นเป็นคำมั่นสัญญาที่น้องเค้าบอกผมก่อนจะไปเรียนที่เชียงใหม่...

.........................................................................................................

ผมขึ้นไปบนรถไฟอย่างลอยๆ อาจจะด้วยฤทธิ์เบียร์ หรือ อะไรก็ตาม ทำให้ผมไม่สนใจอะไรนัก... เดินไปหาที่นั่งตามเบอร์ พอเจอ ก็ทรุดตัวลงนั่งพิงพนัก... หลับตาอย่างอ่อนแรง...

“ดิน... ใจเย็นๆ มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็ได้”

เสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างๆ... ผมลืมตาดู “ไอ้ชล” ผมอุทานเบาๆ

มันนั่งลงตรงหน้า... จับมือผมไว้... “มึงไม่ต้องถามหรอก ว่า กูมาได้ไง กูรู้แต่ว่า ตอนคนที่กูรักมีความทุกข์ กูควรอยู่ใกล้ๆ เขา... มึงว่าจริงไม๊”

มันยิ้มให้ผม... ก่อนจะส่ง ผ้าเย็นเช็ดหน้ามาให้... “มึงเช็ดหน้าเช็ดตาซะ... ปรกติมึงหล่อกว่านี้นะ ดิน...”

ผมหัวเราะออกมาได้ รับผ้าเย็นจากมันมาเช็ดหน้าเช็ดตา... “ไอ้เวร... ตามมารังควาญกูจนได้...”

ไอ้ชลยิ้มกว้างจนตาหยี... “กูดีใจ ที่มึงหัวเราะได้แล้ว...”

...ไม่นาน คนจัดเตียงก็เข้ามาจัด... ไอ้ชลมันได้เตียงบน ส่วนผมได้ที่นอนล่าง แต่ถึงเวลานอนจริงๆ มันก็ลงมานอนกับผมอยู่ดี... แถมมีลูกอ้อน ขออมไอ้ดินน้อยก่อนนอนด้วย ผมบอกไม่เอากลัวคนเห็น มันก็บอกว่าอย่างนี้แหละตื่นเต้นดี ทำสถิติ... ดูมันไอ้ลามก... ผมไม่กล้าดิ้นมากนัก กลัวเตียงข้างๆ ได้ยิน แล้วมันก็ทำของมันจนสำเร็จอ่ะ... หุ หุ...

.........................................................................................................

เรามาถึงเชียงใหม่กันตอนเช้า... นั่งรถสองแถวไปที่บ้านพักที่ผมเคยมาพักกับน้องษาคราวก่อน ป้าเจ้าของจำได้ ทักทายกันเป็นอันดี... แล้วผมกับไอ้ชลก็ออกมาเช่ารถมอเตอร์ไซค์...

อันดับแรก ผมไปที่หอพักของน้องษา ตามที่อยู่ที่เคยเขียนจดหมายมาหา ซึ่งเป็นหอพักของทางมหาวิทยาลัย แต่ คนดูแลบอกว่า น้องษาย้ายออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน...

ผมยืนงงอยู่พักนึง... ไม่มีวี่แววเลยสักนิดว่าน้องษาจะย้ายหอ ผมไม่เคยได้รับการบอกกล่าวใดๆ... แต่ก่อนจะเดินออกไป น้องนักศึกษาที่ท่าทางจะรู้จัก น้องษา ก็บอกว่าให้ไปลองหาที่หอพักแห่งหนึ่ง อยู่หลัง มหาวิทยาลัย โดยบอกที่อยู่ให้ผมเสร็จสรรพ

ผมขับมอเตอร์ไซค์โดยมีไอ้ชล ซ้อนท้าย ไปที่หอที่ว่านั้น... แต่เจ้าของหอพักก็บอกว่าไม่มี... ถามหอพัก แถวนั้น ก็บอกว่าไม่มีเหมือนกัน...

วันนั้น และวันรุ่งขึ้นอีกวันนึงเต็มๆ ที่ผมขี่มอเตอรไซค์ตามหาน้องษา ทั้งที่คณะ... ทั้งที่หอพักต่างๆ ที่พอจะมีคนบอกว่าเห็น แต่ก็ไม่เจอ เหมือนน้องษาเจตนาจะหลบหน้าผม

ผมขี่มอเตอรไซค์ จนหมดแรง ในที่สุดก็มาหยุดพัก ที่ศาลาพักผู้โดยสาร ไม่ไกลจากอนุสาวรีย์ ครูบาศรีวิชัย อันเป็นที่เคารพสักการะ ของคนเชียงใหม่ และคนที่มาเที่ยว... ค่ำแล้ว... แต่ก็ยังมีคนมาสักการะ พ่อครูบาฯ กันอย่างไม่ขาดสาย....

ไอ้ชลเดินไปซื้อน้ำที่ร้านค้า มาให้ มันเทน้ำใส่ผ้าขนหนูจนชุ่มแล้วยื่นให้ผม....

“ดิน มึงเช็ดหน้าเช็ดตาบ้าง”

“กูทำผิดอะไรเหรอ ชล... น้องเค้าถึงทิ้งกูไป” ผมเอ่ยเบาๆ... ตาแดงก่ำ (มันบอกผมทีหลัง) ริมฝีปากแห้งผาก... “กูรักน้องเค้า กูไม่เคยรักใครมากเท่าเค้า”

มันโอบใหล่ผมอย่างปลอบใจ “กูรู้... รู้ว่ามึงรักน้องเค้าแค่ไหน... น้องเค้าก็คงรู้ แต่เค้าคงมีเหตุผล...” มันบอก... เพราะไม่รู้จะพูดอะไรได้ดีไปกว่านั้น...

.........................................................................................................

“...ขอวิงวอน ขอพรพระทุกๆ องค์
ช่วยจงดล ฉันพ้นรักเขาเศร้าทรวง...”

“กูอยากไหว้พ่อครูบาฯ” ผมเอ่ยเบาๆ มองไปที่อนุสาวรีย์สำริดสีดำองค์ใหญ่ ปิดทอง เด่นเป็นสง่า...

“เดี๋ยวกูไปซื้อดอกไม้ให้... มึงไปรอตรงนั้นก่อน”

มันชี้ไปที่หน้าศาล... ผมไปยืนรอมันไม่นาน... มันก็กลับมาพร้อมกับดอกไม้ธูปเทียน ของผมชุดนึง ของมันชุดนึง...

ผมจุดธูปเทียนสักการะ คุกเข่า พนมมือ มองไปที่หน้าองค์รูปปั้นพระครูบา ศรีวิชัย... อธิษฐานเบาๆ

“ผมมากราบสักการะด้วยความศรัทธา... ตอนนี้ จิตใจของผมเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม ขอบารมีพ่อครูบาศรีวิชัย จงช่วยดลบันดาลให้ผม ผ่านพ้นห้วงเวลาแห่งความทุกข์นี้ ไปด้วยดีด้วยเถิด... สาธุ”

ปักธูปที่กระถาง ถอยออกมา กราบสามครั้ง แล้วถวายเงินเข้ามูลนิธิไปจำนวนนึง... ก่อนจะเดินไปปิดทองที่องค์รูปปั้นของพระครูบาฯ แล้วเดินมารอไอ้ชล ที่รถมอเตอร์ไซค์

“ไปไหนต่อ ดิน” มันถามผม...

ผมมองไปที่ถนนขึ้นดอยสุเทพ... (สมัยก่อนยังขึ้นได้ 24 ชั่วโมงนะครับ)

“กูอยากขึ้นดอยฯ....”

มันขึ้นคล่อมมอเตอรไซค์ “กูขับให้...”

ผมไม่คัดค้าน... ยื่นกุญแจส่งให้มันแล้วขึ้นซ้อน...

ไม่นานนัก เราก็ขึ้นไปสักการะ องค์พระธาตุ... อย่างเคย ผมอธิษฐานขอให้ผ่านพ้นเวลาแห่งความทุกข์ไปด้วยดี ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม... เสร็จแล้วก็ขับลงมาจอดที่ ที่พักริมทาง ที่ทางการทำไว้ ข้างทาง มองลงไปเห็นวิวเมืองเชียงใหม่ยามค่ำคืน เห็นแสงไฟระยิบระยับเต็มไปหมด...

ผมมองลงไปข้างล่าง ไอ้ชลมันเดินมายืนข้างๆ... “มึงต้องเข้มแข็งนะดิน... กูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ กูอยากจะบอกว่า... นอกจากน้องคนนั้นแล้ว ยังมีอีกหลายๆ คน ที่รักมึง... เช่นป๊ามึง ม๊ามึง พี่มึง น้องมึง... และ กู...”

ผมหันมามองหน้ามัน... “ไม่หรอก ชล... กูไม่เคยคิดสั้น ทำร้ายตัวเอง... กูอยากรู้แค่ว่า น้องเค้าไม่รักกูแล้วใช่ไหม กูผิดอะไรหรือเปล่า... เท่านั้น... แต่กู...บอกได้แค่ว่า ผู้หญิงที่กูรักที่สุด รองจากม๊ากู... ก็คือน้องเค้า... กูไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะรักใครได้มากเท่าน้องเค้าอีกหรือเปล่า...”

ไอ้ชลโอบใหล่ผม ตบเบาอย่างปลอบโยน... สายตามันมองไกลลงไปข้างล่าง....

“กูไม่รู้ว่าน้องเค้าเป็นยังไง แต่ถ้ากูเป็นน้องเค้า กูจะรักมึงมากเหมือนกัน ถึงเป็นอย่างนี้ก็เหอะ... กูไม่รู้ว่ามึงรักกูบ้างหรือเปล่า แต่ กูก็รักมึง...รักมาก... แต่กูก็ไม่หวังว่ามึงจะมารักกูเหมือนน้องเค้าหรอก...” มันพูดขาดหายไปเฉยๆ

“เราลงไปข้างล่างกันเหอะนะ” จู่ๆ มันก็บอกออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย....

.....บนดอยสุเทพตอนสามทุ่ม เดือนพฤศจิกายนเย็นยะเยือก... เราสองคนอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาทำให้ค่อนข้างจะทรมานพอสมควร ผมดึงมือไอ้ชลไว้... เพราะเห็นมันตัวสั่นสะท้าน

“ชล กูขับให้ดีกว่า” ปรกติไอ้ชลไม่ชอบอากาศเย็นเท่าไรนัก ตรงข้ามกับผม... เวลาอยู่ห้องมันจะเปิดแอร์นอนเฉพาะตอนที่ผมไปนอนด้วยเท่านั้น...

มันยื่นกุญแจให้ผมโดยดี... พอมันนั่งซ้อนได้ มันก็กอดผมแน่น... “หนาวว่ะ ดิน...”

“มึงกอดกูแน่นๆ นะชล กูจะขับช้าๆ ไม่นานหรอก...” ผมบอกมัน ตอนนั้น... ผมสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก... ค่อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์กลับมาที่บ้านพัก...

นานพอสมควรในความรู้สึกผม... กว่าจะมาถึงที่บ้านพักไอ้ชลก็ หน้าแดง ปากแดง ผมจับหน้าผากมันดู ร้อนจี๋เลย เอาละสิ ไอ้ดิน... ตามหาคนนึง อีกคนนึงจับไข้แล้ว...

ผมประคองมันขึ้นมาที่ห้อง... อาบน้ำไม่ได้แล้วละ... ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไอ้ชล เอาผ้าชุบน้ำ เช็ดหน้าเช็ดตัวมัน ก่อนจะเผ่นออกไปหาข้าวต้มกับยามาให้มันกิน...

“ชล... มึงกินข้าวก่อนนะ จะได้กินยา...”

มันทำท่าจะปฏิเสธ แต่ พอเห็นผมมองอย่างตั้งใจ มันจึงฝืนตัวขึ้นมากิน...แต่กินได้สองสามคำก็วางช้อน... แต่ผมไม่ยอม... บังคับมันกินจนได้ครึ่งชาม แล้วยื่นยาให้มัน... ไอ้ชลรับไปกินอย่างว่าง่าย... ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ....ผมเอาผ้าห่ม ห่มให้มัน ก่อนจะบอก

“มึงนอนไปก่อนนะ”

เอาชามข้าวไปเก็บ อาบน้ำเสร็จ ผมก็มานั่งเล่นที่ ระเบียง... มองไปที่ ลำน้ำปิงที่ใหลเอื่อยๆ กระทบกับแสงจันทร์เป็นระลอก... ความคิดของผมมีแต่ “น้องษา” และคำถามว่า ทำไม... ทำไม... อยู่ตลอด...

นานแค่ไหนไม่รู้... ที่ผมนั่งจมอยู่กับภวังค์ตรงนั้น... แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่อ มีผ้าห่มมาห่มให้ที่ใหล่พร้อมกับคำถาม

“ทำไมมึงไม่นอน... มึงไม่ใช่เหล็กไหลนะดิน” ไอ้ชลนั่งลงข้างๆ ผม จับมือผมไว้ “กูรู้ว่ามึงคิดมากเรื่องแฟนมึง แต่มึงต้องพักผ่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ เราจะไปตามหาน้องเค้าอีกนะ”

ผมส่ายหน้า “กูยอมแล้ว... ชล... น้องเค้าคงไม่อยากเจอกูแล้ว... พรุ่งนี้เราไปจองตั๋วรถกลับกันเถอะ... ตามไปก็ไม่มีประโยชน์... ถ้าน้องเค้าไม่อยากเจอกูแบบนี้...” ผมเอามือขึ้นลูบหน้าตัวเอง ไม่อยากให้ได้ชลมันเห็นหยดน้ำที่ขังอยู่ตรงลูกตา...

“เราไปนอนกันเถอะ...” ผมลุกขึ้น พร้อมกับดึงมันลุกตามผม “มึงหายแล้วเหรอ” เพราะจับมือมัน ไม่มีอาการร้อนแล้ว...

ไอ้ชลยิ้มเห็นฟันขาว ตาหยี... “เออ... กูจะหายเร็วกว่านี้อีก ถ้าหมอมันฉีดยากูแทนให้กินยาเม็ดน่ะ... ต้องเป็นเข็มยาวเจ็ดนิ้ว ฝังมุกหกเม็ดด้วยนะ....” ดูมัน... พอหายไข้ก็กวนตีนเลย

ผมตบกระบาลมันเบาๆ ไปทีนึง... ก่อนจะกอดคอมันเดินไปที่เตียง...

พอมันนอนลง ทำท่าจะหลับตา... ผมก็ทาบตัวลงคล่อมตัวมัน... จับมือมันมากำเข็มฉีดยาเจ็ดนิ้วแข็งผงาดที่มันพูดถึง

“ไม่อยากให้กูฉีดยาให้แล้วเหรอ”

มันลืมตาขึ้น... มองตาผม... ก่อนจะคว้าคอผมลงไปจูบ... ซึ่งผมก็ตอบสนองมันอย่างเต็มใจ.... (เซ็นเซอร์)....

.........................................................................................................

เดี๋ยวอ่านตอนสุดท้ายของ ซีรีย์ นิยายรักขาดตอน เลยนะครับ

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.