เจ้าโจรลักพาตัว แกะกระดุมเสื้อผมออกทุกเม็ด แล้วแบะเสื้อออกจากกัน เขาเอาผ้าชุดน้ำค่อยๆเช็ดเนื้อตัวของผม เริ่มจากใบหน้า ลำคอ แล้วเลื่อนต่ำลงมาที่แผ่นอก หน้าท้องเหนือกางเกงที่ผมใส่ไปทำงาน แขนทั้งสองข้าง และมือที่ถูกพันทนาการไว้กับหัวเตียง ตัวของเขาโน้มเข้ามาใกล้ชิด ใบหน้าของเขาห่างจากผมไม่กี่คืบใกล้จนกระทั่งไออุ่นจากลมหายใจของเขาเป่ารดหน้าและต้นคอของผม ผมจับจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา กลัวว่าเขาจะทำอะไรเกินเลย อยู่ๆเขาก็เงยหน้ามายิ้มให้ผม มันเหมือนยิ้มของเด็กๆเวลาที่ได้เล่นของเล่นที่ถูกใจ
"เอาล่ะข้างบนเสร็จแล้ว ก็เหลือแต่ข้างล่าง"
เขาทำหน้าทะเล้น ยิ้มเห็นฟันขาวสะอาด และลักยิ้มข้างแก้มของเขา ผมใจหายแว๊บ ส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ยินยอม แล้วพยายามเบี่ยงตัวหนีมือของเขาที่ยื่นมาตะปบที่เข็มขัด พยายามหนีบขาให้ชิดกันมากที่สุด เท่าที่จะทำได้ กริยาของผมเหมือนผู้หญิงที่กำลังดิ้นรนป้องกันตัวเองให้รอดพ้นจากการถูกข่มขืน
"ไม่เอา ไม่ต้องเช็ดหรอก" ผมบอกเขาเสียงดังลั่น
"มันจะอับแย่นะ ไม่ดีหรอก ทำความสะอาดให้ดูสดชื่นดีกว่า"
เขาไม่ฟังสิ่งที่ผมพูดแม้ผมจะบ่ายเบี่ยงอย่างไรก็ตาม ผมพยายามเบี่ยงเอวดิ้นหนีมือเขา ทำให้เขาถอดเข็มขัดไม่ถนัด เด็กหนุ่มเลยเปลี่ยนจากการนั่งตะแคงข้างเป็นก้าวขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วกางขาออกกว้างคร่อมทับร่างกายท่อนล่างตั้งแต่หน้าขาลงมาของผมไว้
จากนั้นเขาก็ใช้ขาทั้งสองข้างกดทับขาของผมไม่ให้ดิ้นหนีได้ เขาปลดเข็มขัดผมออก แล้วปลดตะขอกางเกง แล้วรูดซิบลง เจ้าเด็กลูกครึ่งค่อยๆรูดกางเกงของผม ลงไปที่หน้าขา และก่อนที่ผมจะทันห้าม เขาก็รูดเจ้ากางเกงในสีขาว ปราการด่านสุดท้ายของผมลงมา ผมเบือนหน้าหนีไปอีกทาง หลับตาลง ด้วยความรู้สึกอับอายที่ต้องเปลือยร่างต่อหน้าคนอื่น
อันที่จริง ผมก็ไม่ใช่คนขี้อายอะไรนัก ผมเคยเปลือยกายต่อหน้าเพื่อนผู้ชายด้วยกันเวลาที่เราอยู่ในห้องอาบน้ำ หลังจากเล่นกีฬาด้วยกันจนเหงื่อโชก กับผู้หญิงเวลาที่มีอะไรกัน ผมก็ชอบที่จะเปลือยกายให้เธอเห็น แต่ต้องไม่ใช่ในสถานการณ์ที่ดูอิหลักอิเหลื่อแบบนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าคนแปลกหน้าที่ลักพาตัวผมมาอย่างไม่มีวัตถุประสงค์แน่ชัด
"น้องชายของคุณสวยจังเลย ไม่ใหญ่มาก แล้วก็ไม่เล็กเกิน ดูน่าทะนุถนอม ผิวพรรณก็นุ่ม
ไม่มีเส้นเอ็นปูดโปนให้เห็นเลย ป่าของคุณก็ไม่รกทึบจนเกินไป ดูเป็นป่าละเมาะสวยดี"
เขาพูดยิ้มๆ ดวงตาจับจ้องอยู่ที่น้องชายของผมสักพัก จากนั้นเขาก็หันมาส่งสายตาหวานเยิ้มให้ มือที่จับผ้าขนหนู เลื่อนจากหน้าท้องที่เขากำลังเช็ดถูลงต่ำมาถึงท้องน้อย แล้วหยุดนิ่งไม่ไปที่อื่น นอกจากวนเวียนเช็ดถูอยู่กับเจ้าหนูน้อยของผม
ผมอายหน้าแดงก่ำ เปลือยกายให้ผู้ชายด้วยกันมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ก็แย่พออยู่แล้ว แถมซ้ำเจ้าโจรลักพาตัวนิสัยประหลาดคนนี้ยังมาวิพากษ์วิจารณ์สรีระของผมให้ได้อายหนักยิ่งขึ้นไปอีก มือของเจ้านี่ก็ซุกซนไม่อยู่สุข หลายต่อหลายครั้งที่มือของเขาเผอิญมาโดนเจ้าน้องชายของผมโดยตรง
