ใช้เนตทรู หน้าเวปมันไม่ค่อยอัพเดท แก้พร็อกซี่ก็ไม่หาย เมื่อสองสามวันก่อน ก็เข้าปาล์มไม่ได้เลย ใจจะขาดอ่ะ ตามปกติ ต้องเข้ามาอ่านอะไรในปาล์มทุกๆวัน จัดเป็นหน้าโปรดหน้าหนึ่งเลย ชอบเข้ามาซุ่มอ่าน คนที่นี่คุยกัน ที่นี่เป็นศูนย์รวมของกูรูมากมาย ได้อะไรดีๆไปเยอะ จัดเป็นเอนไซโคพีเดียได้เลยนะเนี่ย บางอย่างก็มารู้จากปาล์มนี่แหละ เอิ้กๆๆๆๆแล้วก็ชอบให้ Try Again บางทีกดส่งไปสามสี่รอบ ก็ติดแอดมิน ซะงั้น ฮ่าฮ่าฮ่า
.................................................................
ไม่รู้ว่าเป็นการบังเอิญหรือจงใจ มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกลวนลามจากผู้ชายด้วยกัน แล้วเจ้าความคิดนี้มันก็ส่งให้ผมเกร็งตัวขึ้นมา
"หยุดวิจารณ์เสียทีได้ไหม แล้วก็รีบเช็ดตัวเร็วๆเข้า"
ผมทำเสียงหงุดหงิดใส่เขา แต่เด็กหนุ่มนั้นไม่แสดงท่าทีโกรธตอบ เขากำลังตั้งอกตั้งใจทำความสะอาดให้กับร่างกายท่อนล่างของผม ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ลำตัวของผมในส่วนนั้นอย่างไม่วางตา
"เฮ้ น้องชายของคุณเขาตื่นแล้วล่ะ"
เด็กหนุ่มหันมาหัวเราะกับผม ผมเม้มริมฝีปากแน่น เพื่อสะกดกั้นความรู้สึกภายใน
"มันเป็นปฏิกิริยาธรรมชาติน่ะ ออกมาถูกอากาศเย็น มันก็เลยตื่นตัว"
ผมบอกเขาเหมือนกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมชาติไม่เห็นจะต้องตกใจเสียหน่อย
"นายก็รีบเช็ดตัวฉันเร็วๆสิ อย่ามัวอ้อยอิ่ง ฉันหนาวนะ"
ผมหันไปเร่งเขา ด้วยความที่อยากจะหลบเลี่ยงไปจากสถานการณ์ที่น่าอับอายเช่นนี้
"แล้วจะจัดการอย่างไรกับน้องชายคุณดี" เขาเลิกคิ้วถามผม
"เฉยๆเหอะน่า เดี๋ยวมันก็สงบเอง"
ผมบอกอย่างไม่สนใจใยดี แต่ใจก็นึกภาวนา ให้หมอนี่เลิกยุ่งเกี่ยวกับอวัยวะของผมเสียที นึกโทษตัวเองที่ร่างกายบางส่วนทำให้ขายหน้า ยิ่งตื่นเต้นแบบนี้ มันยิ่งคึกคักใหญ่
"ผมจัดการให้มันสงบลงดีกว่า"
เขาพูด ผมรีบส่ายหน้า ร้องห้ามเสียงหลง
"ไม่ต้องงงงงงงง...."
แต่ช้าไปเสียแล้ว เจ้าโจรร้ายรูปหล่อเอื้อมมือมาเกาะกุมของรักของหวงของผม เขาลูบไล้หยอกล้อ จนมันคึกคักยิ่งขึ้น ผมพยายามจะกระเถิบก้นหนี ปากก็ร้องห้าม แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวมือ เขาลงน้ำหนักที่ขาสองข้างที่ทับขาผมไว้ แล้วใช้มือข้างที่ว่างหยิบผ้ามาอุดที่ปากผมอีกครั้ง เพื่อไม่ให้ผมโวยวาย
มือของเขาเคลื่อนไหวขึ้นลงบนตัวน้องชายของผม ทั้งหยอกเอินอย่างรุนแรง และลูบไล้อย่างทะนุถนอม แรกๆผมก็เบี่ยงก้นหนีมือเขาอุดตลุด แต่เจ้ามือปลาหมึกนั้นก็เคลื่อนไหวตามผมไปอย่างไม่ลดละ เขาขยับมือขึ้นลงทำราวกับว่ากำลังรูดเมือกออกจากตัวปลาไหล
น่าแปลกที่สัมผัสของไอ้โจรโรคจิตคนนี้กลับปลุกเร้าความรู้สึกภายในกายของผม
ในยามนี้ผมไม่รู้ว่า ควรจะเรียกร้องให้เขาหยุดดี หรือ ให้ทุกอย่างมันดำเนินต่อไปจนถึงที่สุดของมัน ทั้งกลัว ทั้งอาย และทั้งหวาบหวามเสียวซ่านจนผมใจสั่น ผมหลับตาปี๋ กัดผ้าที่อยู่ในปากแน่น พยายามที่จะไม่มองในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เพราะคิดว่ามันอาจจะช่วยให้ผมสงบลงได้บ้าง แต่ก็เปล่าเลย ร่างกายของผมตื่นตัวอยู่ในมือของเขา อยู่ภายใต้การควบคุมของเจ้าของมือผู้ทรงพลัง
อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านถึงขีดสุด ร่างกายเกร็งเขม็ง รู้สึกได้ถึงความสุขสุดยอดที่ไม่เคยมีใครทำให้ผมได้ขนาดนี้มาก่อน สักพัก ผมก็ทะลักทะลายความสุขออกมาจนเลอะรดมือเขา
ผมลืมตาขึ้น ก็เห็นเด็กหนุ่มจ้องมองผมอยู่ก่อนแล้วด้วยดวงตาฉ่ำเยิ้ม เขายิ้มให้ผม แล้วยกมือที่เลอะๆนั้นขึ้นมาดม มีแววพออกพอใจในดวงตาคู่นั้น และแล้ว เขาก็ทำในสิ่งที่ต้องอึ้ง เมื่อเขาแลบลิ้นสีชมพูของเขาออกมาเลียมือที่เลอะไปด้วยน้ำจากร่างกายของผมออกจนหมด
"อื้อ กลิ่นหอม และรสชาติดีทีเดียว"
