มามะ มาต่อกัน ชอบ หรือถูกใจก็มาคุยกันบ้างนะคะ ..................................................................
หนุ่มหน้าเข้มกระโจนขึ้นคร่อมทับร่างงาม ทำให้ไม่สามารถคลานหนีได้อีก ในเมื่อเขาต้องละทิ้งการปฏิบัติกามกิจกับคู่ขาเพื่อมาดูนายหน้าหวาน ทั้งที่ความใคร่ของเขายังไม่ถูกบำบัด ดังนั้นคนที่จะทำให้อารมณ์ของเขาสงบลงก็คือคนที่รบกวนเขายามวิกาลนั่นเอง
"แกจะทำอะไรฉัน"
เสียงร้องถามอย่างตื่นตระหนกดังมาจากปากเรื่อสีกุหลาบที่กำลังสั่นระริกด้วยความกลัว ชายหนุ่มทำหน้าหื่นๆ
"ปล้ำเอาเป็นเมีย....ชัดเจนไหม ....เมื่อกลางวันเกือบจะได้เล่นสนุกกันแล้ว แต่นายดันมาสลบเสียก่อน ฉันไม่อยากจะมีอะไรกับท่อนไม้ เลยต้องปล่อยไป..."
เขายิ้มเหี้ยมเกรียม
"อุตส่าห์จะหาความสุขกับคู่ขาตอนกลางคืน นายก็ดันมาแหกปากร้องขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มของฉัน แต่ก็ดี ตื่นขึ้นมาแบบนี้ ฉันจะได้ต่อจากที่ทำค้างไว้เสียเลย"
หนุ่มหน้าสวยมีทีท่าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ตาคู่สวยมองไปที่ท่อนล่างของเขาที่กำลังคักคักดันกางเกงนอนจนโป่งอย่างตกใจ ใบหน้าซีดเผือด รีบอ้อนวอนขอความเห็นใจปากคอสั่น
"ไม่นะ ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำฉันเลย ฉันกลัวแล้ว"
"อย่ามาขอร้องเสียให้ยากเลย ถึงอย่างไร คืนนี้นายก็ไม่รอดเงื้อมือฉันแน่"
หนุ่มหน้าเข้มไม่รอให้เสียเวลา เขาจับขาเรียวนั้นแยกออกจากกัน แล้วใช้น้ำหนักตัวกดร่างงามไม่ให้ขยับ มือแข็งแรงช้อนสะโพกขึ้น จากนั้นมังกรตัวมหึมาก็แทรกตัวเข้าไปในถ้ำเล็กแคบอย่างรวดเร็ว
และเหมือนครั้งแรก เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นจากปากของคนถูกรุกราน ร่างนั้นกระตุกเฮือก และเกร็งแข็ง สองมือถูกยกขึ้นปิดหน้า ปากอ้ากว้าง น้ำตาไหลรอดผ่านร่องมือออกมาเป็นสาย แต่ครั้งนี้ ชายหนุ่มไม่หยุดการกระทำของตัวเอง เขากระแทกร่างลงไปจนมิด ก่อนจะกดแช่นิ่งไว้ ไม่อาจจะไปต่อได้ เพราะร่างกายเล็กแคบตอดรัดจนเขาถึงกับเผลอครางออกมาเสียงดังลั่น
เมื่อพันไมล์ลืมตาขึ้น ก็พบว่าตัวเองตาพร่าไปหมด หัวหมุนติ้ว ความเจ็บปวดแล่นผ่านจากช่องทางแคบขึ้นมาถึงหัวใจ เจ็บกายและปวดร้าวใจไปพร้อมๆกัน หนุ่มหน้าหวานสะอื้นฮักด้วยความโทมนัส เมื่อเห็นใบหน้าของคนโฉดลอยเด่นอยู่ใกล้กับหน้าของตัวเอง หนุ่มหน้าหวานหลับตาลง กัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพื่อระงับความเจ็บปวดที่แล่นริ้วขึ้นมา
มีเสียงหัวเราะอย่างหยามเหยียดดังมาให้ได้ยิน ร่างกายของคนใจร้ายขยับรุนแรงต่อเนื่องอย่างไร้ความปราณีส่งผลให้คนที่ถูกกระทำต้องกรีดร้องออกมาด้วยความปวดร้าวแทบขาดใจ ก่อนที่สติจะดับวูบลงอีกครา
"อะไรวะ ใจเสาะจริงโว้ย นิดหน่อยก็เป็นลม บอบบางเกินไปแล้ว"
โจรหนุ่มหน้าเข้มโวยวายอย่างหัวเสีย หลังจากพยายามกระแทกกระทั้นร่างใหญ่โตเข้าไปในร่างเล็กแคบหลายครั้ง ทว่ามันก็ไม่อาจจะทำให้เขาบรรลุปลายทางแห่งสวรรค์ อารมณ์ของเขามอดลงตั้งแต่รู้ว่าคนตัวบางหมดสติไปแล้ว
แสนก้าวถอนกายออกจากร่างเล็ก แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างคนที่สลบไม่ได้สติ ในสมองครุ่นคิดไปร้อยแปด จิตใจร้อนรุ่มไม่เยือกเย็นเหมือนเวลาทำเรื่องเลวร้ายแบบครั้งก่อนๆ ความรู้สึกบางอย่างคอยบอกเขาอยู่ตลอดเวลาว่าการลักพาตัวหนุ่มคนนี้มาข่มขืน มันอาจจะก่อให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมาภายหลัง เพียงแต่ลางสังหรณ์ของเขามันไม่บอกว่าน่าจะเป็นเรื่องอะไร
"ขอให้แกพูดถูกสักครั้งเถอะวะ ไอ้สามวา ฉันไม่อยากทำผิดกับคนบริสุทธิ์"
หนุ่มหน้าคมพึมพำกับตัวเอง ที่ผ่านมาเขาเคยชินกับการทำเรื่องชั่วๆ เอารัดเอาเปรียบเบียดเบียนเฉพาะคนเลวๆด้วยกัน แต่จะเว้นไว้สำหรับคนดีๆ เขาไม่อยากให้ตัวเขาแปดเปื้อนไปมากกว่านี้ หากว่าต้องทำให้คนบริสุทธิ์เสียหาย
ตอนที่รับงานนี้มาทำ เขาก็คุยกับเพื่อนรักของเขาจนกระทั่งเข้าใจว่างานไหนเขารับ งานไหนเขาทำไม่ได้ เพื่อนก็ยืนยันหนักแน่นว่า คนที่ให้เขาช่วยจัดการคือคนเลวจริงๆ เพื่อนของเขาต้องการให้ชายหนุ่มที่ชื่อพันไมล์ได้รับความอับอาย เสียชื่อเสียง จึงขอร้องให้เขาพาพวกมารุมโทรมและถ่ายคลิปเอาไว้ จะได้เอาไปเป็นหลักฐานแก้แค้นบ้าง
ทว่าเมื่อแสนก้าวได้เห็นหน้าซื่อใสของชายหนุ่มที่เขาพาตัวมา เขาก็เปลี่ยนใจกะทันหัน เลือกที่จะจัดการพันไมล์ด้วยตัวเอง อะไรบางอย่างมันบอกว่า หนุ่มหน้าหวานอาจจะไม่ได้ร้ายกาจอย่างที่ถูกกล่าวหา
