พันไมล์กวาดตามองไปโดยรอบอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดลงตรงที่มือของแสนก้าวชี้ให้ดูเมื่อสักครู่ บนเรือนไม่มีใครอยู่ มีเพียงเขาและโจรหนุ่ม ทว่าข้างล่างนั่น ห่างออกไปตรงต้นไม้ใหญ่ใกล้บันไดทางขึ้นเรือน มีแคร่ไม้ไผ่ตั้งอยู่ ตรงนั้นมีชายฉกรรจ์ จำนวน 5-6 คน กำลังล้อมวงทานอาหาร มีเสียงพูดคุยเฮฮา ดังมาให้ได้ยิน ไม่มีใครสักคนมองขึ้นมาบนเรือน แต่หากมีอะไรดึงดูดความสนใจสักนิด สายตาทุกคู่ก็จะพุ่งมองมา ตำแหน่งที่พวกลูกน้องของแสนก้าวมานั่งคุยกัน เป็นตำแหน่งที่สามารถมองเห็นบนเรือนได้ทั้งนอกชานและหน้าต่างห้องนอนที่คุมขังพันไมล์ แสนก้าวจึงไม่กลัวว่าเหยื่อของเขาจะหนี เพราะไม่มีทางที่จะรอดหูรอดตาคนของเขาได้หลังจากที่ถูกผลักให้ออกไปยืนโล่งโจ้งกลางแจ้ง และพันไมล์ได้สำรวจดูคร่าวๆแล้วว่าไม่มีความปลอดภัย ชายหนุ่มก็หันหลับกลับวิ่งเข้ามาหลบข้างในบ้านเกือบจะทันที แทรกตัวเบียดคนที่ยืนขวางประตูเอาไว้ ตั้งใจจะวิ่งหนีกลับห้อง ทว่ายังไม่ทันจะได้ทำอย่างที่คิดก็ถูกแสนก้าวซึ่งจับความเคลื่อนไหวของเหยื่อกามของตัวเองตลอดเวลาคว้าหมับเข้าที่แขน และกระชากจนหงายหลังกลับมา
“จะไปไหน อยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ก็พามาอาบแล้วไง อย่าบอกนะว่าอายไอ้พวกข้างล่างนั่น”
เขากระชากร่างเปลือยให้ออกมายืนข้างหน้า และผลักคนตัวเล็กให้ออกไปนอกชานอีกครั้ง แต่พันไมล์ต่อต้าน ดึงดันที่จะกลับเข้ามาหลบข้างใน ไม่ยอมออกไปโชว์อาบน้ำแบบเปลือยกายให้ใครต่อใครเห็น
พันไมล์เคยเปลือยกายต่อหน้าคนอื่นมาบ้าง แต่ก็เป็นไปในลักษณะของการเต็มใจไม่ได้ถูกบังคับ และในสถานการณ์ปกติ เช่นการเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเพื่อเดินแบบ ในห้องน้ำภายในสถานออกกำลังกาย หรือสระว่ายน้ำ ทว่าในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย และเต็มไปด้วยผู้คนที่ไม่เป็นมิตร มีแต่จ้องจะทำร้าย ข่มเหงน้ำใจเขา การเปิดเผยเนื้อตัวให้คนอื่นเห็นก็อาจจะเป็นการเชื้อเชิญให้คนมาเหยียบย่ำรังแกได้ง่ายขึ้น
“อายจริงๆ หรือว่าแกล้งอาย เรียกราคาให้สงสารเนี่ย”
แสนก้าวเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม พันไมล์จ้องหน้าโจรหนุ่มเขม็ง ใบหน้าบึ้งตึง ไม่ตอบคำถามเหน็บแนมนั่น จนโจรหนุ่มต้องถามซ้ำด้วยน้ำเสียงกึ่งตวาด ทำให้พันไมล์จำใจต้องตอบคำถามนั้น ด้วยเกรงว่าคนที่กำลังคุกคามเขาจะทำเสียงดังจนคนข้างล่างสนใจขึ้นมาดู
“ฉันไม่อาบที่ข้างนอกนี่ จะเข้าไปอาบข้างใน”
“อาบที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“ไม่...”
น้ำเสียงเกือบเป็นตวาด พอเห็นแสนก้าวยืดตัวขึ้น หน้าเริ่มบึ้ง มือที่ยื้อยึดเขาเริ่มกำแน่นกว่าเดิม เสียงของพันไมล์ก็เริ่มอ่อนลง
“ฉันไม่สะดวกที่จะอาบข้างนอกนั่น อยากอาบข้างในมากกว่า ขอร้องเถอะนะ...”
ท่าทีอ่อนลงของคนตัวเล็กกว่า ทำให้แสนก้าวต้องขมวดคิ้วด้วยความกังขา คนปากกล้าทำไมยอมหงอเขาง่ายๆ กลัวว่าเขาจะทำร้าย หรือว่ากลัวเขาจะเอาจริงให้แก้ผ้าอาบน้ำท้าทายสายตาท่ามกลางสายลมแสงแดด
ยิ่งเห็นท่ายืนหนีบๆ และมือที่ปิดบังของสงวนของตัวเองให้พ้นจากสายตาคนมอง เขาก็ยิ่งเกิดความฉงนหนักกว่าเดิม ทำไมพันไมล์ต้องทำท่าเหนียมอายอย่างนั้นด้วย ดูไม่เหมือนคนที่ชื่นชอบการโชว์อย่างที่เพื่อนรักของเขาบอกสักนิด ถึงไม่ได้มีจริตมารยา หรือแสดงท่าทีหวงตัวแบบผู้หญิง แต่ก็ดูไว้ตัวไม่ยอมให้ใครแตะต้องได้ง่ายๆ
เป็นผู้ชายด้วยกัน แก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าผู้ชาย ก็ไม่เห็นว่าจะต้องอับอายตรงไหน เรื่องราวที่ได้ยินได้ฟังมาเกี่ยวกับหนุ่มคนนี้ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของคนที่เชี่ยวชาญช่ำชองในเรื่องกามกิจ ชอบโชว์เนื้อตัวให้คนอื่นดู ภาพชายหนุ่มเปลือยกายทั้งตัวเพื่อถ่ายแบบ เห็นเรือนร่างและอวัยวะเพศชัดเจนไม่มีปิดบังซ่อนเร้น ที่สามวาเพื่อนรักหยิบมาให้เขาดู ยังติดตามาจนถึงทุกวันนี้ ไม่นับรวมภาพถ่ายของพันไมล์ในขณะที่กำลังมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นๆในลักษณะสวิงกิ้งอีกด้วย
เขาเชื่ออย่างสนิทใจว่าภาพเหล่านั้น เป็นภาพจริง เพราะหาร่องรอยการตัดต่อไม่พบ และถ้ามันเป็นภาพปลอม คนทำก็คงจะมีฝีมือด้านโฟโต้ชอป ชั้นเซียน เพราะดูเนียนเหมือนภาพจริง ทั้งการโพสต์ท่าและแสงเงา รวมถึงอารมณ์บนใบหน้า
ดังนั้นการมาทำตัวเหนียมอาย ไร้เดียงสา จึงน่าจะเป็นแค่ละครฉากหนึ่ง ที่เหยื่อกามของเขาจัดมาเพื่อเรียกคะแนนสงสารเขาจะได้ปล่อยตัวไป
