"ก็แค่ไม่อยากให้มีผีเฝ้าแอ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น เขายิ่งพูดกันว่าแถวนี้ผีดุอยู่ด้วย ไม่มีใครกล้าลงไปว่ายเท่าไหร่ ตั้งแต่มีคนเห็นผู้หญิงเดินออกมาจากหลังน้ำตกนั่น"แสนก้าวชี้มือไปยังหน้าผาที่มีน้ำตกหล่นเป็นสาย พันไมล์ขนลุก ถึงแม้จะไม่ค่อยอยากเชื่อคำพูดของหนุ่มหน้าเข้มสักเท่าไหร่ แต่ประสบการณ์เฉียดตายของตัวเองที่ผ่านมา ทำให้เขารู้สึกเสียวสยองไม่หาย
"ดีสิ ฉันจะได้มาหลอกหลอนแกให้ตายตกไปตามกัน"
ปากยังแข็งไม่เลิกรา จากที่สงสารเมื่อครู่ แสนก้าวเลยรู้สึกหมั่นไส้ ปล่อยมือจากคนตัวเล็ก และผลักออกไปให้ห่างๆ
"เสียใจ คนเลวๆ อย่างฉัน ผีไม่อยากเอาไปอยู่ด้วยหรอก เหมือนที่นายก็รอดมาได้เช่นเดียวกัน"
พูดจบ แสนก้าวก็ลุกขึ้นยืน แล้วเอากางเกงยีนส์ที่ถอดวางไว้ออกมาสวมทับกางเกงบ๊อกเซอร์ที่เปียกน้ำ และทำท่าจะเดินออกไปจากที่ตรงนั้น พันไมล์มองตาม แต่ไม่ยอมลุก จนแสนก้าวต้องหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ สั่งให้ลุกตามมา ถ้าไม่อยากเป็นอาหารของเสือสิงห์กลางไพร ดีไม่ดีพวกลูกน้องเขาพากันมาอาบน้ำ จะกลายเป็นของหวานอันโอชะ ก่อนจะถูกฆ่าหมกคาป่า
คำขู่ได้ผล พันไมล์รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินตามแสนก้าวไปทันที หนุ่มหน้าเข้มหัวเราะหยัน พันไมล์ทำเป็นรักนวลสงวนตัว กลัวใครมาแตะต้อง ทำท่าเหมือนคนบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยมีใครได้สัมผัสมาก่อน ทั้งที่ประวัติชีวิตโชกโชนเหลวแหลก ทำตัวเสื่อมเสียสถาบันไฮโซ
ร่างเล็กบอบบางเดินตามร่างสูงใหญ่ไปติดๆ ในใจก็ครุ่นคิดอะไรหลายอย่าง รวมทั้งเรื่องที่โจรหนุ่มได้ช่วยชีวิตเขาไว้ด้วย ที่จริงหมอนี่ก็เป็นคนดีอยู่เหมือนกัน คงไม่ได้อยากทำร้ายเขาถึงชีวิต ไม่งั้นคงปล่อยเขาตายไปนานแล้ว แต่พอมาคิดอีกที หรือว่านี่จะเป็นแผนการณ์ชั่วร้ายของโจรหน้าหล่อ ที่ไม่อยากเห็นเขาตายง่ายๆ แต่อยากแกล้งทรมานเขาเล่น ให้เขาตายทั้งเป็น
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัดกลุ้ม สถานภาพของเขาในที่แห่งนี้ เป็นเพียงแค่เชลย หรือเหยื่อที่ถูกพามาทำมิดีมิร้าย เขาต้องพยายามหาทางเล็ดลอดออกไปให้ได้ ก่อนที่โจรหนุ่มจะเปลี่ยนใจ พาลูกน้องมารุมข่มขืนเขา บางทีการหนีไปตายดาบหน้า ดีกว่ารอเวลาที่จะตายกลายเป็นผีเฝ้าป่าอยู่ที่นี่
พอคิดว่าจะหนี พันไมล์ก็พยายามจะรวบรวมสติอารมณ์ไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน เขาสังเกตสังกาไปรอบๆตัว ดูว่าจะมีทางหนีตรงไหนได้บ้าง ก็พบว่าสองข้างทางเป็นต้นไม้รกทึบ แสดงว่ารังโจรแห่งนี้ ต้องอยู่ในป่าในดอยที่ไหนสักแห่ง และน่าจะกันดารพอควร เพราะไฟฟ้าสิ่งอำนวยความสะดวกไม่มี ต้องใช้ไฟปั่นกันเอง ดึกๆหน่อยก็ใช้แค่ตะเกียง ไม่รู้ว่าถ้าหนีออกจากป่าแห่งนี้ จะต้องหนีไปนานแค่ไหน จึงจะสามารถเดินทางไปสู่หมู่บ้านที่ใกล้ที่สุดได้ ดูเหมือนหนทางในการจะหนีมันช่างมืดมนเสียจริง แต่เขาก็จะลองทำดู
