ม่ะ มาต่อกัน จะมีใครมาอ่านไหมน้า......................................................
โจรหนุ่มยกมือขึ้นกุมศีรษะ รู้สึกตกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นึกไม่ถึงว่าคนที่เขาจับตัวมาจะยังบริสุทธิ์อยู่
คนที่ไหว้วานให้เขามาทำภารกิจลงโทษคนชั่วบอกกับเขาว่าหนุ่มคนนี้ผ่านมือใครต่อใครมาอย่างโชกโชน แต่ทำไมพอโดนเขาทำถึงได้มีเลือดออกมากมายเช่นนี้ เหมือนคนที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน และนี่เป็นครั้งแรกของเขา
รู้สึกสงสัยมาตั้งแต่ตอนแรกที่กดร่างกายส่วนนั้นของเขาลงไป โจรหนุ่มพบกับความผิดปกติบางอย่าง ช่องทางที่ควรจะขยายกว้างเหมือนคนที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชนกลับเล็กแคบ ฝืดและคับแน่น ราวกับไม่มีผู้ใดได้ล่วงล้ำเข้าไปภายในมาก่อนแม้แต่คนเดียว ถ้าเป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริง หนุ่มคนนี้ก็คงมีเขาเป็นคนแรก และไม่ได้เป็นการยินยอมพร้อมใจ แต่เป็นการข่มขืนกระทำชำเรา
ร่างงามนั้นยังคงสั่นระริก ความเจ็บปวดรวดร้าวจากการถูกข่มขืนปรากฏให้เห็นบนใบหน้าสวยนั่น ฟันขาวๆขบลงบนปากสีชมพูแน่นเหมือนจนห้อเลือด น้ำตาไหลพรากอาบแก้มไม่ขาดสาย
โจรหนุ่มหน้าคมรู้สึกสับสนงุนงงยิ่งนัก ข้อมูลที่ได้มากับความเป็นจริงมันดูแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง จนทำให้เขาไม่แน่ใจว่าอากัปกริยาที่เกิดขึ้น เป็นเพราะหนุ่มคนนี้ไม่เคยเจอกับของใหญ่โตแบบเขา หรือว่านี่เป็นครั้งแรกของหนุ่มหน้าหวานกันแน่
โจรหนุ่มก้มหน้าลงไปจะถามคนที่เขาเพิ่งย่ำยี แต่ก็พบว่าคนที่เพิ่งโดนเขารังแกหมดสติไปแล้ว ช่างใจเสาะเสียจริง นี่ยังไม่ได้เริ่มต้นทำอะไรเลย ยังสลบเหมือดถึงขนาดนี้ ถ้าหากว่าเขาเอาจริงจะเป็นยังไงกันนะ ไม่ร้องกันบ้านแตกเลยหรือ
หนุ่มหน้าคมค่อยๆถอนแก่นกายออกจากร่างน้อยอย่างเสียดาย ใจหนึ่งอยากจะทำต่อ แต่อีกใจก็บอกให้หยุด การทำอะไรกับคนที่ไม่มีสติสัมปชัญญะ มันไม่ก่อให้เกิดความประทับใจสักเท่าไหร่ สู้รอเริ่มต้นใหม่ยามที่หนุ่มหน้าหวานคนนี้ตื่นขึ้นมาดีกว่า น่าจะได้อารมณ์ดี
เขาใช้ผ้าขนหนูพันร่างงามนั่น ก่อนจะหันมาจัดการใส่เสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย แล้วก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ชายหนุ่มหันมามองคนที่ยังสลบไสลอยู่บนเตียง ท่าทางคงจะไม่ฟื้นง่ายๆ คงไม่มีทางได้ยินการสนทนาของเขากับผู้บงการเป็นแน่
"เฮ้ย แกแน่ใจหรือเปล่าวะ ว่าคนที่หลอกลวงทำให้ครอบครัวน้องแกต้องบ้านแตกสาแหรกขาดคือคนที่แกจับมาให้ฉัน"
ทันทีที่ติดต่อได้ เขาก็ถามสิ่งที่สงสัยออกไป
"ก็ใช่นะสิ ไม่ผิดตัวหรอกน่า ยัยธารใสเอารูปมาให้ดูแถมยังเป็นคนพาฉันไปหาไอ้นั่น รับรองว่าไม่เกิดการอุ้มพลาดแน่ๆ แล้วเป็นไง จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง ไอ้คนเลวที่ทำร้ายครอบครัวน้องสาวฉันถูกแกกับพวกรุมโทรมแล้วใช่ไหมวะ"
เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างอยากรู้อยากเห็น โจรหนุ่มหน้าเข้มพ่นลมหายใจออกมาทางจมูก เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง
"เรียบร้อยแล้ว"
และเป็นครั้งแรกอีกเช่นกัน ที่โกหกเพื่อนรัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ต้องพูดปดออกไปเช่นนั้น รู้แต่ว่าอยู่ดีๆก็นึกสงสารคนที่ถูกมัดอยู่กับเตียง ความทุกข์ทรมานที่ฉายชัดอยู่บนใบหน้าขาวงามนั่น รบกวนจิตใจเขาอย่างมาก
มีเสียงหัวเราะดังลั่นด้วยความสาสมใจดังมาจากเพื่อนรักของเขา ราวกับว่าสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับเด็กคนนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว
"ดีมากเพื่อน ขอบใจมากนะ ที่แกช่วยกู้หน้าให้น้องสาวฉัน กลับมาถึงกรุงเทพเมื่อไหร่ เรามากินข้าวด้วยกันนะ แสนก้าว"
คนบงการเอ่ยปากชวน โจรหนุ่มรับคำ ทว่าใบหน้าหวานๆที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดยังรบกวนจิตใจเขาอยู่
"แล้วนายพันไมล์นี่ จะให้ฉันทำยังไงล่ะ"
"ก็แล้วแต่นายแล้วกัน จะเอาตัวไว้ปรนเปรอสักกี่วันก็แล้วแต่นาย ถ้าเบื่อเมื่อไหร่ ก็ปล่อยกลับบ้านแล้วกัน อ้อ อย่าลืมถ่ายรูปแบล็คเมล์ไว้ด้วยล่ะ เผื่อว่าวันหลังจะเอามาใช้ประโยชน์ได้ ถ้าหากไอ้หนุ่มนั่นทำตัวแย่อีก"
เพื่อนรักของเขาวางหูไปแล้ว พร้อมกับคำแนะนำในการจัดการกับคนร่างบางที่นอนสลบไสลไม่ได้สติ หนุ่มหน้าเข้มยกมือขึ้นเสยผมที่ปรกหน้าผาก ถอนหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม ความรู้สึกบางอย่างมันบอกกับเขาว่าครั้งนี้เขาอาจจะกำลังทำเรื่องที่ผิดพลาดอยู่ก็ได้
ขอให้เรื่องที่เพื่อนของเขาพูดเป็นความจริงด้วยเถอะ ถึงแม้เขาจะเป็นคนเลว แต่เขาก็พอจะมีคุณธรรมประจำใจอยู่บ้าง ตรงที่เขาจะเลือกเหยื่อที่เป็นคนเลวด้วยกัน เพื่อลงโทษแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน แต่สำหรับผู้บริสุทธิ์เขาไม่อยากแตะต้อง ถ้าหากคนที่เขาจับมาเป็นคนดี และเขาเผลอทำร้ายไปด้วยเข้าใจผิด เขาคงต้องเสียใจไปตลอดกาล
เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างรุนแรงราวกับฟ้ารั่ว บ้านทั้งหลังอยู่ในความมืดสลัว มีแสงฟ้าแลบแปลบปลาบให้เห็นเป็นระยะ ลมพายุพัดแรงจัด หอบเอาฝนกระแทกเข้ากับหลังคาและฝาเรือนดังซ่าๆ ฟังคล้ายเสียงคนคร่ำครวญหวนไห้ สลับกับเสียงดังปึงปังเหมือนอะไรกระทบกระแทกกัน
หนุ่มหน้าเข้มชะงักกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ พลางเงี่ยหูฟังเสียงที่เกิดขึ้น ต้นเสียงนั้นดังอยู่ในห้องนอนที่ใช้เป็นที่กักขังชายหนุ่มร่างบอบบาง คนที่ทำลายครอบครัวน้องสาวของเพื่อนรัก พอได้ยินถนัดชัดเจนเขาก็ผละออกจากร่างเปลือยของหญิงสาวร่างอวบอัด คนที่เขากำลังโรมรันพันตูอย่างเมามันบนเตียง คนถูกทิ้งทำหน้างงๆ ที่อยู่ๆคู่นอนของตัวเองก็หมดอารมณ์ดื้อๆ เธอผวาเข้ามากอด แต่ก็ถูกผลักออก ทำให้สาวอวบหน้างอง้ำด้วยความไม่พอใจ ถามด้วยน้ำเสียงฉุนๆ
"เป็นอะไรไปอีกล่ะ ห่วงไอ้หนุ่มตัวซีดนั่นหรือไง แสนก้าว"
"อือ...ว่าจะไปดูเขาหน่อย ไม่รู้ร้องโวยวายทำไม อาบจันทร์นอนอยู่ที่นี่ก่อนนะ"
ชายหนุ่มพูดจบ ก็คว้ากางเกงนอนขึ้นมาสวมลวกๆ จากนั้นเขาก็เดินไปเปิดประตูห้องนอน และก้าวตรงไปยังห้องที่มีเสียงร้องดังลอดออกมา โดยไม่สนใจคนบนเตียงที่นั่งหน้าง้ำงุ่นง่านด้วยความโกรธที่ถูกทำให้อารมณ์ค้าง
ในความมืดที่สลัวลาง มีเพียงแสงจากสายฟ้าฟาดเป็นระยะ พอให้สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดอ้าไว้รับลม ซึ่งบัดนี้ฝนและลมพายุซึ่งพัดเทกระหน่ำสาดซัดเข้ามาทำให้หน้าต่างไหวเหวี่ยงกระแทกกันดังปึงปัง เป็นต้นเหตุของเสียงที่ดังอื้ออึงเมื่อครู่
ร่างบางๆนั่งอยู่บนเตียง มีเสียงหายใจหอบสะท้าน อย่างคนที่หวาดกลัวอะไรบางอย่าง
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงร้องโวยวายดังลั่นจนคนตกใจกันทั้งบ้าน"
โจรหนุ่มหน้าเข้มเดินไปปิดหน้าต่าง แล้วเปิดไฟให้ความสว่าง แถวนี้แม้จะกันดาร แต่ก็มีไฟปั่นใช้เอง ทำให้พอจะได้แสงไฟในยามค่ำคืน
