>ถ้าเป็นคู่กันจริงๆ เดียวพรหมลิขิตก็พามาเจอกันเองล่กรีนจ๋า
>
>สู้ไ นะครับพี่เคท คงจะมีนักอ่านเงาบ้างล่ะครับ
....................................
อย่าอยู่ในมุมมืดนานนะคะ ออกมาแสดงตัวกันบ้างก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่าา เหงาอ่ะ เหมือนอยู่คนเดียวในห้อง แล้วพูดคุย โดยไม่รู้ว่ามีใครฟังเรื่องเล่าของเราหรือเปล่าอ่ะ หรือว่าจะลงแค่เป็นลิงค์ให้ไปอ่านกันเองในเวปดีคะ
....................................
เอาล่ะ มาแล้ว ก็ลงนิยายสักหน่อย จะได้ไม่ทิ้งกันนานไป
...............................
ที่ผับที่ผมทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ มีการจัดงานลอยกระทงด้วย และเพื่อเป็นการฉลอง ทางร้านจึงมีการจัดกิจกรรมพิเศษ เพื่อดึงคนเข้าร้าน นั่นคือจัดให้มีกิจกรรมประกวด การเต้น ประกอบเพลง เพื่อค้นหาสุดยอดคนเท้าไฟ
จะเดี่ยว จะคู่ หรือจะกลุ่มก็ได้ โดยมีรางวัลเป็นถ้วย และการเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของร้าน ซึ่งสามารถจะเข้ามาเปิดเหล้ากิน ได้ลดครึ่งราคาตลอดทั้งปี รางวัลแม้ไม่มากมายนัก แต่ก็ดึงดูดลูกค้าขาแดนซ์ชอบเที่ยว และคนที่สนใจอยากพิสูจน์ความสามารถให้มาลงชื่อเข้าแข่งขันกันมากมาย ซึ่งในวันงานพวกเราอาจจะต้องเหนื่อยกันมากหน่อย เพราะว่าต้องคอยดูแลแขกที่มาเที่ยวที่ร้าน และยังต้องช่วยกันดูเรื่องคนประกวดด้วย
คืนวันงาน ผมมาที่ร้านตั้งแต่สี่โมงเย็น พนักงานทุกคนต้องมาช่วยกันจัดเตรียมความพร้อมของสถานที่ เพื่อเตรียมต้อนรับแขก เนืองจากบัตรเข้าชมพร้อมเครื่องดื่ม ได้ถูกจองไปจนหมดแล้ว และมีนักเต้นเท้าไฟ ลงสมัคร ทั้งเดี่ยว คู่ และเป็นทีม รวมแล้วกว่า 50 คน ถ้าไม่เตรียมความพร้อมให้ดีๆ งานอาจจะกร่อยได้
ประมาณทุ่มกว่าๆ คนก็ทยอยเข้ามาในงาน นักเต้นก็มาลงชื่อเพื่อรอคิวแสดง เมื่อพวกเขามากันครบแล้ว ก็จะมีการจับฉลากว่าใครจะแสดงก่อนหลัง ตามลำดับ
ผมต้องทำหน้าที่ในการจัดคิวให้กับนักเต้น โดยช่วยกันกับพนักงานอีก สองคน คนหนึ่ง เป็นคนรับผิดชอบเรื่องการจัดงานนี้โดยตรง และอีกคนเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ถูกดึงตัวมาช่วยงานเหมือนกับผม
พอสองทุ่ม คนเริ่มจะเต็มร้าน หลังจากปล่อยให้คนดื่มด่ำไปกับน้ำเมา และโยกตัวไปกับเสียงเพลงได้สักพัก ก็ถึงคิวรายการประกวด
พิธีกรออกไปประกาศ ในขณะที่นักเต้นแต่ละคน ซึ่งอยู่ในห้องแต่งตัวด้านหลังเวทีต่างพากันลุ้นตัวโก่ง เมื่อจะถึงคิวตัวเอง บางคนก็เครียด ว่าจะทำได้ไม่ดี
บางพวกก็ซ้อมแล้วซ้อมอีกให้เกิดความมั่นใจ ณ วินาทีนี้ ต่างคนต่างไม่สนใจใคร คิดแต่เรื่องของการออกไปแสดงเท่านั้น ผมและเพื่อนก็เพียงแค่ คอยเรียกคอยตาม นักเต้น ให้ตรงกับลำดับที่ได้เท่านั้น
นักเต้นถูกเรียกไปเรื่อยๆ พอจัดคิวให้เสร็จ ผมกับเพื่อนก็จะแวบออกมาดูเขาเต้นกันข้างเวที รู้สึกสนุกตามไปด้วย เหมือนกิจกรรมนี้ จะสร้างความสนุกสนานให้กับทั้งผู้เข้าประกวด และแขกที่มาเที่ยวในร้าน มีเสียงเชียร์ เสียงปรบมือ เป่าปากเปี๊ยวป๊าว เวลาคนที่ตัวเองเชียร์ เต้นได้ดี บ้างก็เต้นตามไปด้วย แม้แต่ผมเอง ก็ยังอดที่จะโยกตามไปด้วยไม่ได้
จำนวนคนที่ยังรอเต้นอยู่ ลดลงไปเรื่อยๆ จนเหลือเพียงแค่ไม่กี่กลุ่ม ผมกับเพื่อนยังคงทำหน้าที่จัดคิวต่อไป สลับกับการวิ่งออกไปดูเขาเต้นกัน จนกระทั่งเหลือทีมสุดท้าย เป็นการเต้นคู่ ทีมนี้เพิ่งมาสมัครเมื่อตอนหัวค่ำนี้เอง ซึ่งทางคนจัดก็ยอมให้เขามาร่วมกิจกรรมด้วย เพราะยังไงก็ได้เงินค่าสมัครอยู่แล้ว
ตอนที่ผมเดินเข้าไปเพื่อจะเรียกทีมสุดท้ายให้เตรียมพร้อมที่จะแสดง ผมก็ต้องตกตะลึง เมื่อได้เห็นหน้าผู้เข้าประกวดชัดๆ
คนที่ผมตามหามาตลอดช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เขามาอยู่ตรงหน้า นางฟ้าของผมมาประกวดเต้นด้วย และเป็นทีมสุดท้าย ที่จะขึ้นไปแข่งในวันนี้
ผมมองหนุ่มหน้าหวานตรงหน้า ตาไม่กระพริบ วันนี้ เขาแต่งกายด้วยชุดเสื้อยืดพอดีตัวสีดำ แขนสั้น เผยให้เห็นลำแขนขาวผ่องน่ากัด นุ่งกางเกงยีนส์เอวต่ำจนมองเห็นขอบกางเกงใน และหน้าท้องขาวเนียนกับขนรำไร ใบหน้าสวยล้อมกรอบด้วยเรือนผมยาวสีดำถึงราวนม คงเป็นวิกหรือไม่ก็ต่อผมมา แต่มันก็ทำให้ใบหน้าเขาดูสวยหวานอย่างประหลาด
เขากำลังซ้อมอย่างขะมักเขม้น กับเพื่อนผู้ชายหัวทองๆ หน้าตาตี๋หน่อยๆ พอทั้งสองหันมาเห็นผม หนุ่มผมทองก็ถามขึ้น
“ถึงคิวของพวกเราแล้วหรือน้อง”
“เอ่อ ยังครับ อีก 1 คิว แต่ผมมาบอกให้เตรียมตัวไว้ก่อน”
ตอบคำถามไป แต่ตาก็ยังมองนางฟ้าหน้าหวาน และผมก็เห็นเขามองตอบมาเช่นกัน เหมือนเขาจะยิ้มด้วย แต่เป็นลักษณะอมยิ้มแก้มตุ่ย น่ารักมากๆ
โอ๊ย เห็นแล้ว ใจละลาย ตอนนี้ มือเท้าผมเย็นเฉียบไปหมดแล้วด้วยความตื่นเต้น ที่ได้เห็นคนที่ผมเฝ้าฝันถึงอีกครา รู้สึกทำอะไรไม่ถูก
ทั้งอยากวิ่งเข้าไปกอด ทั้งอยากเป็นลมล้มตายไปตรงหน้า การได้เห็นคนที่เราชอบโดยไม่คาดฝัน
ทั้งที่เราเที่ยวได้ตามหาเขาจนอ่อนใจ และหมดหวังที่จะได้เจอ
แล้วอยู่ๆเขาก็โผล่มาตรงหน้า มันทำให้ผมเกือบสติแตก
“ถ้างั้นพี่ โจ้ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน ตื่นเต้นว่ะ”
หนุ่มผมทองขอตัวออกไปห้องน้ำ ตอนนี้ทั้งห้องก็เลยเหลือผมกับนางฟ้าสองคน ยืนเผชิญหน้ากัน
“เอ่อ......”
ผมพยายามจะทักเขา แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี นางฟ้ายิ้มให้ผม คงจะเดาออกว่าผมประหม่าเมื่อเจอเขา เลยถามผมขึ้นมาก่อน
“สบายดีไหมกรีน”
“เอ่อ สบายดีครับ ผมเพิ่งไปคฤหาสน์มา…..”
