ผมนั่งกินเค้กที่ซันเตรียมมาให้อย่างเงียบ ๆ ในหัวผมมันปั่นป่วนไปหมด จริง ๆ แล้วผมมีความสุขนะครับ แต่ความสุขนี้มันก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่ซันทำอะไรให้ผมก็ตาม แต่ก็รู้สึกกลัว กลัวว่าจะเป็นเหมือนทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา พวกไอ้นุเองก็กินเค้กกันด้วยความสนุกสนาน คงมีแต่ผมกับซันเท่านั้นที่จ้องหน้ากัน แทนคำพูดอะไรมากมายหลายหลาก ผมยังสงสัยเรื่องเสื้อของซันอยู่ ผมบอกเพื่อน ๆ ว่าผมจะไปเข้าห้องน้ำ แน่นอนครับ ผมเชื่อว่าซันต้องตามมาแน่ ผมไม่ได้ตั้งใจมาเข้าห้องน้ำหรอก แล้วก็เป็นเช่นนั้นครับ ซันตามมาด้วย เรามีอะไรต้องคุยกันจริง ๆ
ต้า มีความสุขมาก ๆ นะครับ ซันพูดก่อน
ขอบคุณนะซัน ผมขอบคุณจริง ๆ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีอยู่แล้ว
ก็ดีนะครับ ผมก็อยากให้ต้ามีความสุขจริง ๆ จริง ๆ แล้วผมมาในวันนี้ก็ไม่ได้มาพูดอะไรมากมายหรอกนะครับ ผมรู้ดีอยู่ว่าระหว่างเรามันซับซ้อนมากเหลือเกิน ผมแค่จะมาอวยพรวันเกิดต้าเท่านั้นนะครับ อย่าคิดอะไรมาก
ผมพยักหน้าตามที่ซันพูดไปเรื่อย
ถึงผมจะเป็นคนที่โลเลในสายตาของต้า แต่ไม่ต้องห่วงนะต้า นับตั้งแต่นี้ไป ผมรู้แล้วว่าควรทำอย่างไร อย่างที่บอก ผมมาหาต้าในวันนี้ ไม่ได้มาพูดอะไรเรื่องเหล่านั้นหรอกนะ ผมขอบคุณต้านะที่ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน คุณคือของขวัญที่วิเศษที่สุดเลย
น้ำตาผมคลอเบ้า ซันก็เหมือนกัน ซันเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตผมเช่นกันนะ
ต้าเห็นไหม ผมใส่เสื้อที่ต้าซื้อให้ผมเป็นของขวัญด้วย ผมยังไม่ได้ขอบคุณเลย ผมถือโอกาสนี้ขอบคุณต้าเลยละกันนะครับ
เสื้อตัวนี้ ซันไม่ได้ให้พี่เซนต์หรอกเหรอ ผมเห็นพี่เซนต์ใส่
ปล่าว ตั้งแต่ที่ซันไม่ได้เอาลงจากรถ ตอนผมเอาของออกก็เห็น ก็เลยรู้ว่าต้าคงให้ผม มันเป็นของสำคัญของผมมากเลยนะครับ ผมจะให้ใครได้ยังไง
อืม ขอบคุณมากนะ ที่ชอบของขวัญที่ผมให้ น้ำตาผมไหลออกมาแล้ว ณ จุดนี้คงไม่มีอะไรต้องเคลือบแคลงสงสัยในระหว่างเราสองคนอีกแล้ว
ซันยื่นมือเอามาปาดน้ำตาที่ไหลออกมา ต้า เข้มแข็งนะ ผมเชื่อว่าต้าเข้มแข็งนะ ผมเองก็จะเข้มแข็งเช่นเดียวกันครับ
อืม ซันไม่ต้องห่วงผมนะ ผมเข้มแข็ง ผมเก่งอยู่แล้ว ผมเอามือตัวเองเช็ดน้ำตา แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา
ผมเดินออกมา ไปที่โต๊ะ ก็ไม่เห็นซันแล้ว ผมก็เลยถามพวกไอ้นุ
อ้าว แล้วซันล่ะ
เขาไปแล้วว่ะ ไอ้นุตอบผม
ในหัวผมตอนนั้นเหมือนมีเสียงระฆังดังก้องในหัว งงไปหมด สมองกับขาไม่ได้ไปด้วยกันเลยในตอนนั้น ผมวิ่งตามออกไปที่ที่จอดรถ หวังเพียงว่าจะทันเห็นเขาอีกครั้ง
ผมมองไปรอบ ๆ วิ่งดู ในใจพลางปวดขึ้นมาเป็นจังหวะ ในระหว่างที่ผมมองหาซัน ไม่มี ไม่มี ไม่มี ปากผมพร่ำพูดอยู่เรื่อย ๆ ในระหว่างที่เดินมองหา
เขาไปแล้วล่ะมึง เสียงไอ้นุตะโกนมา
ผมทรุดตัวลงร้องให้เลย ต้า เข้มแข็งนะ ผมเชื่อว่าต้าเข้มแข็งนะ ผมเองก็จะเข้มแข็งเช่นเดียวกันครับ เสียงของซันยังดังก้องอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไอ้นุเดินมาพยุงตัวผม กูว่าเรากลับกันเถอะ
เขาไปแล้วว่ะมึง เขาไปแล้ว ซันไปจากชีวิตกูแล้ว ผมร้องให้โดยที่ไม่สนว่าจะมีคนอยู่บริเวณนั้นหรือไม่
มึงทำดีที่สุดแล้วว่ะ มึงทำดีที่สุดแล้ว ไอ้นุปลอบผม
จากนั้นผมและเพื่อน ๆ ก็กลับ โดยที่ไอ้นุค้างที่ห้องผมวันเวลาผ่านไป ชีวิตคนเดียวเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผม ผมผ่านวันเวลาอันยากลำบากมาอย่างยากเย็น บ่อยครั้งนะครับ ที่ผมท้อแท้ ผมก็ได้แต่คุยปรึกษากับพี่รุ่งบ้าง ครอบครัวผมบ้าง เพื่อนบ้าง ทำบุญบ้าง ผมพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ไปสถานที่เดิม ๆ เพื่อป้องกันความทรงจำที่เราเก็บเอาไว้ มันพุ่งพล่านขึ้นมาอีก นานพอดูเลยล่ะครับ ที่ความรู้สึกของต้าคนเดิมจะฟื้นคืนกลับมา คนที่สนุกสนานเหมือนเมื่อก่อนจะต้องกลับมาให้ได้ครับ ชีวิตผมหลังจากนี้จะต้องมีความสุขให้ได้
ในที่สุดวันเวลาที่ผมเฝ้ารอมาตลอดก็มาถึงซะที ผมเรียนจบในที่สุด จบพร้อม ๆ กับพวกไอ้นุ ใบหน้าเปื้อนยิ่้มของผม จริง ๆ แล้วมันก็เป็นเหมือนอะไรบาง ๆ เคลือบหัวใจที่มีแผลฉกรรจ์อยู่ แต่ไอ้รอยยิ้มบนใบหน้านี้แหละ เป็นสิ่งที่สร้างความสุขและคลายความกังวลของคนรอบข้างที่รักและหวังดีกับผม ไม่นานหลังจากจบ ผมก็ได้งาน อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้เลือกงานมากมายนัก รายได้ก็ธรรมดานะครับ คนที่โชคดีที่สุดก็คงจะเป็นไอ้บาส เพราะว่าที่บ้านมันฝากงานให้ เงินเดือนได้เกินหนึ่งหมื่นบาทในตอนนั้น ซึ่งแค่นี้พวกเราก็อึ้งกันไปตาม ๆ กันแล้วครับ ผมย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านตัวเอง เพราะว่าไม่จำเป็นต้องเช่าห้องอยู่แถว ๆ มหาวิทยาลัยอีกต่อไปแล้วครับ เชื่อไหมครับ หลังจากผมทำงานได้แค่เดือนกว่า ๆ ผมก็ได้รับข่าวดีทางโทรศัพท์
ต้า ๆ เอ็งพอจะมีเวลาว่างช่วงต้นเดือนหน้ารึเปล่าวะ พี่รุ่งถามผม
มีอะไรล่ะพี่ ผมถาม
คือ ๆ พี่จะผูกผีแล้วว่ะ พี่รุ่งตอบ
อะไรวะพี่ ผูกผี 5555 ผมขำกับภาษาของพี่แก
ก็ ก็ พี่จะแต่งเมียแล้วน่ะสิ
หา จริงดิ เมื่อไหร่วะพี่ เล่ามาเลย ๆ
ผมคุยกับพี่แกนานพอสมควร เรื่องก็มีอยู่ว่า ในช่วงเวลาหลังจากที่ผมยุ่งๆ กับการเรียนในเทอมสุดท้ายนั่นแหละ ที่พี่แกพบรัก และก็สานต่อความรักมาจนถึงวันที่เค้าสองคนตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ผมรู้สึกดีใจกับพี่รุ่งแกจริง ๆ ที่แกจะมีคนที่รักอยู่ด้วย คอยดูแลกันไป สำหรับผม งานสำคัญของพี่ที่สำคัญกับผมมากมีเหรอผมจะไม่ไป แม้จะถูกหักเงินค่าจ้างรายวัน เพราะยังไม่พ้นโปร ผมก็ไปครับ ผมรับปากไปงานพี่รุ่งเลยครับ
หลังจากรับปากพี่รุ่งแกแล้ว ผมก็ต้องหาของขวัญให้กับพี่รุ่งกับว่าที่ภรรยาของพี่เค้า ผมก็ไปเดินห้างที่ใกล้บ้านของผม ผมก็เดินเล่นไปเรื่อย ผมชะงักเพราะได้เห็นยี่ห้อที่เคยซื้อให้กับซัน แต่ก็พยายามเดินผ่านไปโดยเร็ว ไม่ได้มองอะไรมากมาย และคิดว่าจะไม่ซื้อยี่ห้อนั้นอีก (น่าสงสารเจ้าของยี่ห้อนั้นนะครับ) ผมไม่รู้จะซื้ออะไรให้พี่แกจริง ๆ ผมเองก็ไม่ได้มีเงินมากมายอะไร ผมก็เลยคิดว่าใส่ซองให้แกเยอะหน่อยก็แล้วกัน ก็เลยไม่ได้ซื้ออะไร กลายเป็นว่ามาเดินเล่นเฉย ๆ
ใกล้ถึงวันที่พี่รุ่งจะแต่งงานแล้วซิ ผมก็หาซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ตัวไปใส่ เนื่องจากงานนี้จะจัดขึ้นที่บ้านของลุงผมเอง ลุงเปี๊ยกทำเป็นดุแต่ก็ใจดีนะครับ เห็นว่าพี่เค้าทำงานมานาน ก็เลยช่วยจัดงานด้วย ผมเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ซื้อตั๋วรถเรียบร้อยแล้วด้วย แล้วผมก็ได้รับโทรศัพท์เป็นเบอร์ที่ผมไม่ได้บันทึกไว้
ฮัลโหล สวัสดีครับ
ฮัลโหล ใช่ต้ารึเปล่า นี่พี่เซนต์นะ
ผมงง ๆ อ่อ ว่าไงพี่
ไม่ได้คุยกันนานเลย เป็นอย่างไรบ้าง พี่เซนต์ถาม
พี่ เข้าเรื่องเลยก็ได้นะ มีอะไรรึเปล่า แล้วนี่ได้เบอร์ผมได้ยังไง
มะรืนนี้ซันจะไปเรียนต่อแล้วนะ
ห๊า ผมพยายามข่มใจแล้วถามต่อ พี่มาบอกผมทำไม
คือ พี่พูดตรง ๆ นะ พี่เองก็สงสารซัน อย่างน้อยก่อนที่ซันจะไป ซันคงอยากจะต้าแหละ
แต่ผมกับซันไม่ได้เจอกันนานแล้วนะพี่ ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเจอกับเขาอีก อีกอย่างมะรืนนี้ผมยังไม่กลับจากต่างจังหวัดเลย วันที่ซันจะบิน จะเป็นวันที่ผมต้องนั่งรถกลับพอดี
อ่อ ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่างน้อยพี่ก็ได้บอก พี่ขอบใจต้ามากนะ ต้ารักษาคำพูดดีมาก พี่จึงอยากจะให้ซันได้เจอต้าก่อนไป นี่เป็นสิ่งที่พี่จะให้ซันได้
ไม่เป็นไรพี่ แล้วพี่ไปด้วยรึเปล่า
พี่บินไปกับซันด้วยเลย คงไปอยู่ด้วยสักอาทิตย์สองอาทิตย์ ให้อะไร ๆ มันลงตัวก่อน
อืม ฝากดูแลซันด้วยนะพี่ รักซันมาก ๆ นะพี่
เอาเป็นว่า เดี๋ยวพี่ส่งข้อความรายละเอียดไว้ให้ละกัน ถ้าตัดสินใจมาก็มานะ แค่นี้นะ พี่เซนต์วางหูไป
ผมได้รับข้อความ เป็นรายละเอียดของซันว่าจะเดินทางอะไรยังไง
ณ สนามบิน ผมเดินไปดูตารางบินที่หน้าจอ TG... ตอนนี้เปิดให้ check in แล้ว ผมก็เดินไปที่ทางเข้าเคาว์เตอร์ของสายการบิน ทุกก้าวที่เดินไป ผมตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะทำหน้ายังไง ฝึกทำฝึกพูดตั้งหลายรอบ ผมเห็นเค้าแล้ว เห็นพี่เซนต์ เห็นพ่อแม่เค้า เห็นคนยืนอยู่กลุ่มใหญ่พอสมควร เพื่อน ๆ คงจะมาส่ง
ผมเห็นพี่เซนต์กระซิบกับซัน แล้วซันก็มองมา ซันยิ้มให้ผม ผมเองก็ยิ้มตอบซัน เมื่อเดินถึงกลุ่ม ผมก็สวัสดีพ่อแม่ของซัน ท่านก็รับไหว้ (ท่านคงจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะเพื่อนก็มากันเยอะ)
เดินทางโดยสวัสดิภาพนะซัน ขอให้ประสบความสำเร็จในการเรียนนะ ผมยิ้ม
นี่ต้ารู้ได้ยังไง ยังแอบสืบข่าวของผมอยู่เหรอ 5555 ซันหัวเราะ
ต้องขอบคุณพี่เซนต์ พี่เค้าบอกผมน่ะ
ซันหันไปมองพี่เซนต์แล้วยิ้มให้กัน ณ ตอนนั้นผมก็รู้แล้วว่า ความรัก จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้หายไปไหน และมันไม่มีวันจะหายไป หากเราเลือกที่จะจดจำ ผมเห็นเขาสองคนแล้ว ผมคิดว่า เค้าเหมาะสมกันที่สุดแล้ว ทุก ๆ เรื่อง
ผมมองซันแล้วกางแขนออก ซันเองก็กอดผมทันที ผมตบหลังซัน เสียงผมสั่น ๆ บอกกับซันไปว่า โชคดีนะ โชคดี
ต้าก็เหมือนกัน
เราสองคนออกจากอ้อมกอดสุดท้าย ผมบอกซันว่า ผมคงต้องขอตัวก่อน เพราะว่าต้องไปธุระต่อนะครับ เพราะตอนนั้นเป็นช่วงสาย ๆ ผมสวัสดีพ่อกับแม่ซันอีกครั้ง และไม่ลืมที่จะยกมือโบกอำลาซันเป็นครั้งสุดท้าย ซันโบกมือลาตอบผม และนั่นเป็นภาพสุดท้ายก่อนผมจะหันหลังกลับแล้วเดินน้ำตาไหลจากมา จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมก็ไม่ได้เห็นเขาอีกและไม่ได้ข่าวของเขาอีกเลย
ถ้าจะรักใครซักคน จงรักด้วยหัวใจ สมองมีไว้คิดเหตุผลเรื่องอื่นในชีวิตมากพออยู่แล้ว ให้ใจได้คิดและเลือกทำบ้าง สุดท้ายแล้วผลมันจะเป็นอย่างไร ก็ปล่อยให้มันเป็นไป เพราะเชื่อเถอะว่า ความทุกข์ที่มันอาจจะเกิดขึ้นนั้น มันกลั่นมาจากความสุขที่คุณได้รับมาก่อนหน้านั้นแล้ว เหตุผลหรือความรัก สองสิ่งนี้มันอาจจะไปด้วยกัน หรือ มันอาจจะขนานกันไปตลอดกาลก็ได้ ขึ้นอยู่กับคุณ คุณ แล้วก็คุณนะครับ
ก่อนหน้าที่ผมจะไปหาซันที่สนามบิน ผมโทรไปหาพี่รุ่ง ปรึกษาแกเรื่องนี้ แล้วแกก็บอกผมว่า
ไปหาเขาเถอะ เอ็ง สำหรับพี่ ต่อให้เอ็งมาหรือไม่มา พี่ก็รับรู้ได้ว่ะ ว่าเอ็งมีความสุขไปกับพี่
ผมเองก็อยากไปงานพี่มาก ผมว่ามันก็สำคัญมากนะ
เอ็งใช้ใจตัดสินซิ อย่าใช้สมอง พี่รุ่งพูดมาทำเอาผมอึ้งไปเลย
งั้นขอให้พี่รุ่งมีความสุขนะ มีความสุขมาก ๆ นะ
อืม เอ็งก็ต้องมีความสุขมาก ๆ นะ
ขอบคุณพี่รุ่ง ไอ้นุ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับชีวิตผม ไอ้ต้าคนนี้เจออะไรมามากมายเหลือเกินในช่วงชีวิตหนึ่ง แต่นั่นแหละ คือสิ่งที่หล่อหลอมให้ต้าคนนี้ เป็นอย่างทุกวันนี้
ซัน ผมขอบคุณมากนะ สิ่งที่เราเคยทำด้วยกัน มันจะไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ มันจะอยู่ติดตัวผมไปตลอดชีวิต ถึงเราจะไม่ได้พบกันแล้ว แต่ผมก็มีความสุขนะ และถ้าเลือกได้ใหม่ ก็ยังคงจะเลือกเดินเข้าไปขอซื้อ ช็อกโกแลตเย็น อีกครั้งนะครับ ^_^
