We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ

ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message "RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย" Posted by โปโป on 26-Apr-17 at 00:03 AM 242 “พี่เอ๋ นี่แสบมากเลยนะ” อั้นพูดกับเราเมื่ออยู่ในลิฟต์สองต่อสอง “แสบอะไร” “พี่คงเอาไปพูดทั่วโรงแรมแล้วสิ” “บ้าเหรอ ใครจะเอาไปพูด มันดีนักเหรอไง” เราฉุนกำลังคิดจะพูดด้วยซะหน่อยมาว่ากันแบบนี้ได้ไงเนี่ย “ถ้าพี่ไม่พูดเพื่อนพี่เขาจะมาแซวผมทำไม” อั้นยังดูเป็นเดือดเป็นแค้น “ไม่เชื่อก็ตามใจ แล้วแต่เธอ” เราก็ไม่สนหรอก อะไรกันนักหนาแค่เอากะกระเทย รับไม่ได้แล้วนอนแบให้ทำไม เสียงลิฟต์เปิดระหว่างทางทีน่ากำลังเข็นผ้าไปส่งเมด พอเห็นเราทั้งคู่ก็ทำหน้าเหมือนรู้แกว “ฮั่นแน่ จีบกันอยู่เหรอจ๊ะ ขัดคอรึเปล่าเนี่ย” อั้นยิ่งหัวเสียไปกันใหญ่เขาชี้หน้าเราตอนที่ทีน่าหันหลังให้ เรายักไหล่ไม่แคร์ต่อกิริยาของเขา พอลิฟต์เปิดก็เดินออกโดยไม่รอ อั้นต้องเอาเอกสารมาที่ฝ่ายเงินเดือนทุกวัน วันนี้บอสทั้งคู่ไม่อยู่เราต้องเซ็นต์ใบเบิกจ่ายค่ายาของพนักงานแทน พอพี่ฝ่ายการเงินให้เขาตามมาให้เราเซ็นต์ที่ห้อง เราปิดประตูจากที่เคยเปิดไว้แล้วอยู่ดูงานอย่างอื่นต่อ เสียงเคาะประตูของเลขาหัวหน้าพร้อมกับค่อยๆโผล่หน้าเข้ามาทีละนิดเพื่อขออนุญาต “มีเอกสารให้เซ็นต์แทนนายคะเอ๋” “มีอะไรบ้างบอกพี่เขานะ”เลขาอาวุโสเดินออกไปทิ้งไว้แต่น้องอั้น เขาปิดประตูออฟฟิศแล้วนั่งอยู่ต่อหน้าเรา เราไม่สนใจก้มหน้าตรวจเอกสารที่วางอยู่ต่อหน้าแล้วจรดปากกาลงชื่อให้เขา เราเหลือบตามองดูอั้นหลังจากที่เซ็นต์เสร็จพร้อมกับดันแฟ้มให้เขา “มีอะไรอีกรึเปล่า” “เห็นมั๊ยเพื่อนพี่แซวอีกแล้ว” เรามองหน้าเขา “แล้วทำจริงรึเปล่าหล่ะ” เขาไม่ตอบหากแต่ขยับตัวจะลุกขึ้นเราเอื้อมมือจับที่แฟ้มยื้อเอาไว้ “ล้อเล่นน่า เพื่อนพี่เขาก็งี้แหล่ะ ไม่ว่าจะเป็นพี่หรือเป็นใคร ถ้าอยู่กับผู้ชายตามลำพังก็จะโดนแบบนี้ ถ้าอั้นไม่คิดมากเกินกว่าเหตุก็ไม่น่าจะอารมณ์เสียนี่” เราเดินลุกไปยืนที่ข้างประตูมองออกจากกระจกไปข้างนอกห้อง ทุกคนก้มหน้าก้มตาอยู่กับงานตัวเอง อั้นลุกขึ้นยืนรวบแฟ้ม “ว่าแต่อั้นเถอะ คิดอะไรรึเปล่า แต่พี่คิดนะว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันเหมือนวันนั้นอีก” เขามองหน้าเราอย่างงุนงง เราเปิดประตูห้องให้เขา แล้วเดินออกไปค้นงานที่เอพีต่อ อั้นเดินผ่านเราจากด้านหลังลมเบาๆจากการเดินสวนมันโชยกลิ่นอ่อนๆของตัวเขาที่เราสูดดมมาทั้งคืนก่อนหน้านี้ เราเผลอมองตามเขาไปอย่างช่วยไม่ได้จริงๆที่มันทำให้รู้สึกวาบหวามแบบนี้ เราคงชอบเขาขึ้นมาแล้วกระมัง “เอ๋” เสียงแหบๆของโมที่ปลายสายคอยกระตุ้นเตือนให้เราตอบคำถามของเขา เราเผลอตัวไปคิดถึงอั้นอีกจนได้ “อะไรนะ ไม่ได้ฟัง” “ทำอะไรอยู่ใจลอยเหรอ” เราสะดุ้งจากภวังค์ “กำลังดูทีวี” “สนใจฟังหน่อยสิ นี่คิดถึงนะถึงโทรมาหาเนี่ย ถ้าไม่ตั้งใจฟังจะได้วาง” “แค่นี้ก็โกรธ” “ไม่ได้โกรธ ไม่อยากเสียเวลาต่างหาก” เรารีบหันความสนใจมาที่ปลายสาย “แล้วเมื่อไหร่จะกลับกรุงเทพฯซะที” “ก็แล้วเมื่อไหร่จะมา” “มันลางานลำบาก ตอนนี้มันช่วงไฮซีซั่น” “เลี่ยงตลอด” “โมนั่นแหล่ะ แวะมาหาซักทีสิ จะลงแดงอยู่แล้ว” “จริงเร้อ” “จริงๆ” เรายิ้มขันตัวเองที่ตอแหลได้แม้กระทั่งกะโม “นะ นะ” เราอ้อนเขาเล็กน้อย “ขอคิดดูก่อนแล้วกัน อยากจะพักสักหน่อยเหมือนกัน งานหนักชิบหาย” น้ำเสียงฟังเหมือนเหนื่อยจริงๆ เขาวางหูไปแล้ว เราชักรู้สึกไม่ดีกับการเอาล่อเอาเถิดของเรากะโมนี่มันจะเข้าทำนองสามวันจากนารีเป็นอื่นรึเปล่านะ เราส่ายหน้า ชั้นไม่ใช่ผู้หญิง เราบอกตัวเองแบบนั้นแล้วนอนคว่ำหน้ากับหมอนหลับตานึกถึงความหวานนุ่มลิ้น รสชาดของอั้น ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่านนี่สินะหญ้าอ่อนมันก็หอมหวานอย่างนี้นี่เอง แม้จะเคยผ่านหญ้าอ่อนมาหลายต่อหลายครั้งแต่ตอนนั้น เราก็หญ้าอ่อนเหมือนกัน ถ้าเปรียบกับพี่ภูหรืออาจารย์โต เราก็คงเป็นหญ้าอ่อนสำหรับแกเช่นกัน “ว่าไงจ๊ะ อั้น” เราเดินเข้างานพอเห็นแผ่นหลังอั้น เราก็รีบสาวเท้าให้ทันแล้วทักเขาโดยไม่หันกลับไปมองเขาอีกที่เช่นกัน กลิ่นน้ำหอมที่บรรจงเลือกให้อินเทรนด์ผู้ชายคงจะโชยผ่านจมูกเขาเหมือนกับหลายคนที่ทักอย่างชื่นชมว่าชอบกลิ่นนี้ เสียงย่ำฝีเท้าที่ตามมายังเป็นจังหวะเดิมแต่สักพักเหมือนการก้าวตามจะเร่งขึ้นเร็วกว่าเดิม “จะรีบไปตามควายที่ไหนยะ” เราสะดุ้ง ที่แท้ก็เป็นทีน่านั่นเอง “นึกว่าใครเหรอยะ เดินงี้น้ำหอมตลบซอย ชั้นวิ่งตามกลิ่นมานึกว่าใคร วันนี้ฉีดอะไรมาหล่ะ” นึกไม่ออกหรอก น้ำหอมหลายต่อหลายขวดที่วางในตู้เย็นฉีดไม่ซ้ำกลิ่นจนตัวเองก็จำไม่ได้ว่าเป็นกลิ่นไหน เราหันไปยิ้มอย่างเซ็งในอารมณ์กับทีน่า อั้นมันเลี้ยวไปทางไหนนะ “เอ๋ หล่อนมีอะไรกะอั้นมันเหรอ” “ทำไม” “เมื่อกี๊นะ ชั้นเห็นมันเดินตามหล่อนอยู่ดีๆ พอมันหันมาเจอชั้นมันก็หยุดแล้วเดินกลับไปทางเดิม” “ไม่มี” “ไม่เชื่อ” “ตามใจ” “นี่ แล้วสำเร็จรึยังหล่ะ ที่จะติดต่อให้หน่ะ หรือว่าแดกเองไปแล้ว” “บ้าเหรอทีน่า พูดแบบนี้ใครได้ยินเข้าไม่ดีรู้มั๊ย พี่แจ่มด้วยแกยิ่งหวงของแกอยู่” “หวงไว้ให้อีกระเทยแผนกแกหน่ะสิ” “ปาก” “จริงๆ อีกระเทยที่ห้องแกนะแหล่ะตัวร้าย” วงการโรงแรมนี่มันกระเทยเยอะจริงๆ “เขาไม่ใช่กระเทยซะหน่อย เขาเป็นเกย์” “เกย์ อี๋นะสิ แต่งหน้าซะขาวยังงั้น นี่มันไม่ยอมรับอะไรซักอย่างหรอก มันว่ามันเป็นผู้ชายแท้ๆ ผู้ชายแท้ๆที่ไหนกันอยากจะอ๊วก”ทีน่าทำเหมือนจะอ๊วกออกมาจริงๆ “เขาก็อยากดูดีนะแหล่ะ นี่อย่าไปแขวะชาวบ้านเขาเลยตัวเองไม่กล้าก็บอกมาเถอะ” “กล้า” “งั้นก็ไปนั่งกินข้าวที่แคนทีนกะอั้นให้ดูหน่อยสิ ถ้าแน่จริง” เรารู้ว่าทีน่ากลัวปากพี่แจ่ม เพราะแผนกนั้นเขามาพร้อมกันทั้งห้อง แต่ตอนเช้าทุกคนมาไม่พร้อมกัน เราเลือกนั่งอีกด้านของแคนทีนที่ประจันหน้ากับอั้นพอดี เขาทำเป็นไม่สนใจอ่านหนังสือพิมพ์ไปกินข้าวไปทีน่าวางจานข้าวต่อหน้าอั้นและบังอั้นจากสายตาเรา เรายิ้มขำอยู่คนเดียวก่อนจะลุกเอาถาดไปเคลียร์ เดินผ่านโต๊ะของคนทั้งคู่ เราแสร้งยิ้มที่มุมปากให้อั้นเห็นเขาหลบสายตาเราไม่ทันมันก็ประสานกันแว่บนึง อั้นทำทีเป็นหัวเราะกับเรื่องที่ทีน่าชวนคุย หากแต่สายตาเขายังคอยระวังหลังเหมือนรู้ว่าเราจ้องมองจากที่เทเศษอาหาร เราเดินตัวปลิวโฉบผ่านอีกรอบแล้วออกจากแคนทีนไปทำงาน รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งแกล้งเขาเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกชอบเขาขึ้นมาเป็นทวีคูณ สมน้ำหน้าตัวเองนัก “พี่เอ๋” ชมพู่วิ่งตึกตักตามเรามาข้างหลัง “พี่เอ๋รู้มั๊ย วันนี้วันเกิดอั้นนะ” แล้วมาบอกชั้นทำไมนี่ “ทำไมพี่ต้องรู้ด้วยเหรอวันเกิดใคร” ข้อมูลใหม่ “แหม พอดีอั้นมันจะพาไปเลี้ยงเล็กๆน้อยๆหน่ะพี่ เห็นมันชวนพี่ทีน่าด้วย เลยมาถามพี่อีกคน พี่เอ๋คุยสนุก” “เจ้าภาพเขาไม่ได้ชวน ใครจะกล้าไปกินของเขา ว่ามั๊ยชมพู่” “แหมพี่เอ๋ก็ ทีพวกพี่ยังเลี้ยงโบว์ลิ่ง เลี้ยงเหล้าอั้นได้เลย” “มันผ่านไปชาตินึงแล้วมั๊ง แล้วเขาจะมาเลี้ยงพี่คืนทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” “ระวังพี่ทีน่าจะคว้าไปนา” “พี่ไม่กลัวหรอกทีน่าหน่ะ เขาเพื่อนพี่ พี่ไม่ได้คิดอะไรกะเขานี่” เหมือนรู้สึกว่าใครที่อยู่ข้างหลังฟังการสนทนาโต้ตอบเรากะชมพู่ผ่านทางเดินนั้นอยู่ เราหันกลับไปมอง หน้ามันชาอย่างแรงอั้นเดินอยู่ข้างหลังพร้อมกับเกย์หญิงแผนกบุคคล คนที่ทีน่าไม่ปลื้ม แม้จะอยู่โรงแรมเดียวกันแต่เขาทำตัวเชิดๆ เวลาคุยก็เหยียดๆ ตัวเองตำแหน่งอะไรนักหนา เรานึกถึงตำแหน่งของหล่อนแล้วถึงเลิกคิดโต้ตอบ จะมาอ้างว่าจบนอกแล้วมาทำท่าสูงส่งใส่เรานะเหรอ แต่เรื่องที่เม้าท์กะชมพู่นี่มันก็สมควรให้เขาเหยียดที่มุมปากหรอกนะ ชมพู่รู้สึกไม่เป็นการส่วนตัวเลยรีบจ้ำอ้าวไปอีกทางเพื่อจ่ายเอกสารแต่ละแผนก เกย์ทำท่าไฮโซเลี้ยวไปทางห้องจีเอ็ม อั้นเดินตามมาเรื่อยๆจนถึงหน้าลิฟต์ เขายืนรออย่างคนที่ใจจดจ่อ คอยมองไฟที่บอกชั้น พอลิฟต์เปิดเขาแทบจะวิ่งเข้าทันที เราตามแทบไม่ทันเพราะอั้นเหมือนจะแกล้งกดให้ลิฟต์ปิดเร็วกว่ากำหนด บานเลื่อนมันกระแทกเราจนเซ รู้สึกเจ็บที่แขนพอสมควร เรานิ่งหน้าคลำแขนตัวเองที่โดนบานเลื่อนมันชน แล้วมองหน้าเขา เขาอมยิ้มคงจะเห็นท่าที่เราตกใจเมื่อครู่ แล้วเขาก็ระเบิดหัวเราะเมื่อประตูลิฟต์ปิดสนิท “เธอแกล้งชั้น ชั้นจะไปฟ้องพี่แจ่ม” เราฉุนขาดเลยทีเดียว “วิ่งไม่ดูตามาตาเรือเองนี่” มัวแต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกันอยู่จนไม่ได้กดชั้นที่จะไป ไฟบอกชั้นมันผ่านไปแล้วมีคนที่ชั้นบนกดเรียกอยู่อั้นรีบกดชั้นที่เป็นออฟฟิศบัญชีแต่ไม่ทัน เราได้แต่ขำ “สมน้ำหน้า” เรายืนมองเขาจากด้านในของลิฟต์ ผู้ชายคงคิดว่าเราเป็นผีเฝ้าลิฟต์กระมัง เพราะมันวนเวียนมาเจอกันตลอดเวลาทั้งที่โรงแรมก็ออกจะกว้าง “อยากจะอยู่กับเรานานๆละสิ” เรายังยืนแขวะเขาที่เดิม อั้นขยับตัวมามองเรา “ใครบอก อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย” “ระวังน๊า ยิ่งหนียิ่งเจอ” ลิฟต์ไปจอดที่ชั้นบนสุดประตูเปิดออก ชั้นบนสุดมีสโตร์เก็บของและทางออกไปดาดฟ้าโรงแรมห้ามพนักงานที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป ประตูเปิดอยู่นานเพราะอั้นออกไปชะโงกดูหาคนเรียกขึ้นมา “ระวังนะ ชั้นนี้มันเฮี้ยนนะ ขึ้นลิฟต์คนเดียวระวังมาโผล่ที่นี่นะอั้น” เรายังคงล้อเขาอีก เขากดปิด ประตูเคลื่อนปิดช้าๆตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ พอมันจะปิดสนิทบานเลื่อนก็หยุดแล้วเปิดออกอีกครั้ง อย่างเร็ว...ไม่มีใครคราวนี้เราเองกลับรู้สึกยะเยือกขึ้นมาบ้าง รีบขยับเข้ามาใกล้อั้นกว่าเดิม ลิฟต์เก่าแล้วเหมือนมันรวนๆ จู่ๆมันก็บานเลื่อนมันก็เลื่อนปิดดังปังแล้วล็อก “น่ากลัวหว่ะ” อั้นหันมามองหน้าเรา ที่ตกใจว่าลิฟต์จะร่วงมากกว่ากลัวผีแล้ว อั้นกดชั้นบัญชีแล้วมองหน้าเราอย่างยิ้มเยาะ “กลัวจนซีดเลยเหรอพี่เอ๋” เราไม่ตอบ ได้แต่เงียบหัวใจมันเต้นโครมครามเพราะบานเลื่อนที่กระแทกกับอีกฝั่งเมื่อครู่ต่างหาก “กลัวลิฟต์ตก แต่ไม่เป็นไรหรอก ติดลิฟต์อยู่กับอั้นน่าจะภาคภูมิใจมากกว่า” เรารวบรวมสมาธิแล้วตอแยเขาต่อ “ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นผมจะหาทางออกไปให้ได้” เขายิ้มออกมาบ้างแล้ว “Happy Birthday นะ” เราบอกกับเขาก่อนจะออกจากลิฟต์พร้อมยิ้มอย่างสดชื่นมือนั้นลูบผ่านเป้าเขาตอนเดินออกไปด้วยอั้นหลบไม่ทัน มันนูนเป็นก้อนเมื่อเราสัมผัสผ่าน อั้นรู้สึกตัวช้า เราเห็นแต่เขาชี้หน้าเราตอนที่บานเลื่อนเจ้าปัญหาปิดลงช้าๆ “เมื่อกี๊พี่ทำอะไร” เขาโทรมาทันทีที่เรานั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน “ทำอะไร ก็อวยพรให้แล้วนี่” “ไม่ใช่ตอนนั้น ตอนก่อนออกจากลิฟต์” “อ๋อ” เราไม่พูดต่อ “ประเจิดประเจ้อ ไม่รู้จักอายคน” “มีแต่ผีนะสิ อยู่กันแค่สองคนยังจะมาอายอีก” “ทีหลังไม่ทำแบบนี้อีกนะ” “แล้วนี่เธอพูดโทรศัพท์อยู่ที่ไหน ไม่กลัวใครจะได้ยินเหรอ” “ในล็อกเกอร์ ไม่มีใครได้ยินหรอก ว่าไง รับปากรึเปล่า” “อยากจะรับปากอยู่นะแต่มันอดใจไม่ไหวนี่” “จะพาไปอดที่ถ้ำกระบอก” “ไม่ต้องถึงถ้ำหรอก แค่เอากระบอกใส่น้ำมาให้สักกระบอกก็หายแล้ว” อั้นเงียบ “ว่าไงหล่ะอั้น” เขาเงียบอีกแล้วสัญญาณก็ขาดไปเหมือนวางหูแล้ว เราเอนหัวพิงพนักแล้วหัวเราะเบาๆจนลืมระวัง “ทำงานจนเป็นบ้าแล้วเหรอ” รองบอสเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ “ไปแกล้งใครเขาเหรอ” “เพื่อนมันโทรมาหาเล่าเรื่องตลกให้ฟัง” รองวางงางให้ต่อหน้า “เดี๋ยวเอ๋ ไปHR นะ ไปหาพี่แจ่ม เอาพิมพ์รีพอร์ทการเข้าออกพนักงานมาให้พี่” รองยื่นรายชื่อพนักงานที่ต้องพิมพ์รายงานการเข้าออกให้เรา “ไม่ต้องสงสัยอะไร ทำตามที่สั่ง และเป็น confidential” แกสั่งเสร็จก็เดินออกไปทันที เรารีบลงไปที่HR เข้าไปสั่งพิมพ์รายงานในห้องพี่แจ่ม น่าสงสัยนะ สี่ห้าคนนี่เป็นเพื่อนสนิทกัน เวลาเข้างานใกล้เคียงกันแต่เราเห็นแค่คนเดียวที่มาพร้อมเรา ส่วนที่เหลือไม่เคยมีสายทั้งที่ทุกคนในแผนกรู้ว่าสาย เราเป็นระดับผู้จัดการแล้วเลยไม่ต้องรูดบัตร แต่พวกลูกน้องหรือบรรดาพี่ๆในแผนกนี่แหล่ะรูดบัตรแทนกันจนเป็นเรื่อง” พี่แจ่มยืนดูเราอยู่ห่างๆ “เอ๋ เดี๋ยวพี่ฝากฟอร์มไปด้วยนะ” พี่แจ่มหยิบกระดาษสี่ห้าใบแล้วใส่ซองยื่นให้เรา เราเดินออกจากห้องพี่แจ่ม อั้นกำลังก้มๆเงยๆกับการกรอกเอกสารให้พนักงานอยู่คนเดียวใกล้ๆทางออก เป็นเพราะวันนี้เป็นวันเกิดเขารึเปล่านะ ทำไมหน้าตาดูผ่องใสขับความหล่อให้กระจ่างกว่าเดิม “นี่กลับห้องได้แล้ว” พี่แจ่มตามมาแหวใส่ พอดีกับเกย์สาวเดินเข้าออฟฟิศพอดี “อะไรเหรอพี่แจ่ม” หล่อนเป็นออฟฟิสเซอร์ ทำท่าตกอกตกใจเอามือทาบอก “นี่เดี๋ยวจะย้ายอั้นไปฝึกที่เซคคิว สาวๆพวกนี้จะได้เลิกชะม้ายชายตากะเขาซะที เอ๋ก็เป็นไปกะเขาด้วยนะ เห็นเงียบๆก็ไว้ใจไม่ได้ซักคน” “แหมก็งี้แหล่ะพี่ พวกเนี้ยเขาเห็นผู้ชายไม่ได้หรอก” พี่แจ่มไม่แน่ใจกับประโยคที่ได้ยินจากปากลูกน้องแก ความปากไวของแกจะทำให้ลูกน้องแกไม่นับถือเราที่อยู่ในระดับที่สูงกว่าเอาซะแล้ว อีนี่ เรานึกในใจก่อนที่จะยิ้มให้พี่แจ่ม “พวกเอ๋ก็เป็นแบบนี้แหล่ะพี่ ชื่นชมก็แสดงออกให้รู้ ไม่รู้จะเก็บกดเก็บงำไว้ทำไม เดี๋ยวคลั่งอกแตกตายพอดี ว่ามั๊ย ติ๊ด” เราถามแม่ท่าทางไฮโซที่ปฏิเสธความเป็นสาว และไม่ยอมรับความเป็นเกย์ของหล่อนด้วย เรายิ้มพร้อมกับหอบหิ้วเอกสารออกจากห้องHR กลับสู่รังของตัวเอง กะว่าจะไม่แขวะชาวบ้านแล้วแต่มันอดคันปากไม่ได้

Go back     FAQ       Conferences Post form Your Message Name*: Subject*: อัพโหลดรูปภาพ Message*:   HTML Ok Use [] in place of <> HTML Reference   Images Ok   Click on a smilie to add it to your message.   Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***

Palm-Plaza.com All rights reserved.

Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.