We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย"
Posted by POPO on 03-Aug-16 at 08:29 PM
39
..รถมาถึงอัมพวาก็ค่อนข้างเย็นทีเดียวพี่โด่งขับมาเรื่อยๆช้าๆ
"พี่จะไปไหนเนี่ย" เราถามเมื่อแปลกใจที่ทางเริ่มเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆต้นไม้รกครึ้มระหว่างสองข้างทาง หน้าฝนทำให้ต้นไม้เขียวสด ถนนไม่ค่อยดีนักทางแคบพี่โด่งต้องใช้สมาธิพอสมควร รถแล่นเข้าทางเล็กๆแล้วมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งมองผ่านตัวบ้านไป ก็เห็นแม่น้ำแม่กลองอยู่อีกด้านนึงของบ้าน พี่โด่งลงจากรถแล้วเรียกเราให้ลง
"ถึงแล้ว" แกบิดขี้เกียจข้างๆรถ เราไม่เคยมาที่นี่
"อ้าวโด่ง มาซะค่ำเลยลูก" ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับยายเราเดินออกมาดูที่หน้าบ้าน "พี่โด่งยกมือไหว้เราก็ทำตามอัตโนมัติ พี่โด่งแนะนำเรากับย่าว่าเป็นน้องที่อพาร์ทเม้นท์เดียวกันติดรถมาเที่ยวด้วย เราแวะโทรหาแม่เมื่อตอนกินข้าวกลางวันแล้ว แม่ค่อนข้างจะเป็นห่วง ยังดีที่อาจารย์ไปบอกให้ก่อน มีแต่สั่งว่าอย่าทำให้เจ้าของบ้านเดือดร้อนเราก็รับคำแต่โดยดี พี่โด่งพาเราเดินเข้าบ้านหลังจากปิดประตูเราเดินทะลุตัวบ้านไปอีกด้านนึง บ้านย่าพี่โด่งเข้าได้สองทาง ทางเรือก็ได้ ทางรถก็ได้ ระเบียงด้านที่ติดแม่น้ำทอดตัวยาวลงไปในน้ำ แม่น้าแม่กลองกว้างไกลสุดตามองหินอีกฝั่งลิบๆ น้ำขุ่นเพราะหน้าฝน ลมเย็นโชยเอื่อย พ่อพี่โด่งเสียไปแล้วเหลือแต่แม่อยู่ที่ระนองคนเดียว พี่สาวพี่โด่งทำงานในกรุงเทพฯเหมือนกัน ส่วนย่าก็อยู่บ้านหลังนี้กับปู่สองคน พี่โด่งเป็นหลานหนึ่งในสองที่มี และบ้านหลังนี้ก็คงเป็นมรดกตกทอดถึงแกในไม่ช้า ถึงไม่ใช่หลังใหญ่โตแต่บรรยากาศรายล้อมดูอบอวลด้วยความรักของผู้ใหญ่ จึงหล่อหลอมให้พี่โด่งเป็นคนอารมณ์ดี ยกเว้นความรุนแรงซึ่งเราไม่เข้าใจอาจจะเป็นเพราะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กก็เป็นได้ ปู่เป็นข้าราชการบำนาญอยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไร ผิดกับก๋งของเรายังทำมาหากินอยู่เพราะมีเมียและลูกเยอะไหนจะหลานอีก อาม่าเราเป็นเมียหลวงแต่แยกกันอยู่กับก๋งแล้วส่วนก๋งอยู่กับเมียคนเล็กคือคนที่สาม เรากินข้าวเย็นกันที่ระเบียงหลังบ้าน พี่โด่งกินเหล้ากับหลังข้าวเย็นส่วนเรากับย่าช่วยกันเก็บถ้วยจานไปล้าง ผู้ใหญ่สมัยนั้นคงยังไม่เข้าใจสิ่งที่เป็นอยู่อย่างนี้นัก พี่โด่งบอกยังไงแกก็เชื่อตามนั้น
"มาเที่ยวไกลๆนี่ พ่อแม่ไม่ห่วงเรอะลูก"
"ขออนุญาตแล้วคับ" เราพูดครับไม่ค่อยเต็มเสียงไม่ถนัดปาก เก็บจานเสร็จย่าก็ปลอกผลไม้เราก็เป็นลูกมือ แต่เพราะเป็นคนไม่ละเอียดจึงทำเสียเป็นส่วนใหญ่
"เด็กผู้ชายนี่มือหนัก งานแบบนี้ไม่ค่อยถนัดละสิ มาย่าทำเองเดี๋ยวมีดบาดมือเปล่าๆ ไปนั่งกับพี่เขาที่ระเบียงไป" เราทำท่าจะลุก "เอ๋ เอาผลไม้ไปให้พี่เขาด้วย" ช่วงที่เราเอื้อมมือไปหยิบจานที่ข้างหน้าแก ย่าก็วางมีดลงแล้วจับหน้าเราพินิจพิจารณา "เด็กสมัยนี้ผิวพรรณ สวยนะ พ่อแม่คงไม่ให้ทำงานหนักเลยละสิ เป็นเด็กผู้ชายอย่าสำอางค์มากนัก ต้องทำตัวให้เข้มแข็งจะได้เป็นที่พึ่งของลูกเมีย" ย่าพูดอะไรนี่ เราหน้าแดง อีกหน่อยต้องมีลูกมีเมียเหรอนี่ ขนลุก รีบหยิบจานแล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปที่ระเบียงบ้านทันที ปู่เดินสวนเข้าบ้าน
"ปู่ไปเอนหลังก่อนนะ เจ้าโด่งนั่งคนเดียว นี่เรายังเด็กอย่าริกินเหล้าหล่ะ ไอ้นั่นมันเก่งก็ให้มันกินคนเดียว" เห็นผู้ใหญ่ปรามอย่างนี้ พลางนึกในใจหนูไม่เด็กแล้วคะ มีผัวเยอะแล้ว มองตามจนปู่เข้าบ้านไปแล้ว พี่โด่งนั่งเอกเขนกพิงกับพนักม้านั่งอย่างสบายอารมณ์ ระเบียงไม่มีหลังคา ถ้าฝนตกก็ต้องรีบวิ่งเข้าบ้าน เหล้าดองยาของปู่พร่องไปเยอะ กินเป็นทุกอย่างเลยนะพี่โด่งนี่ ตางี้หวานเยิ้มเราเดินไปนั่งที่ด้านริมสุดของระเบียง ห้อยขาลงไปในน้ำแกว่งเท้าไปมา พระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว เรือหางยาวหลายลำแล่นผ่านคลื่นเล็กๆสาดมาเป็นระลอก มันสงบยิ่งนัก มองไปข้างหน้าแล้วชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก พี่โด่งถือแก้วเหล้ามานั่งใกล้ๆ
"เป็นไง ชอบมั๊ย" อยากจะซบลงที่บ่าเหลือเกิน
"คืนนี้เราจะนอนกันที่ไหนพี่" พี่โด่งชี้ไปห้องเล็กๆถัดจากระเบียงซึ่งแยกออกจากตัวบ้าน ด้านล่างเป็นน้ำ ต้องเดินบนสะพานไม้ทำเองเล็ก
"นั่นไงบ้านพี่ ไม่ใช่สิ ต้องเรียกเรือนหอ" พี่โด่งพูดขำๆ
"พี่นี่พูดเล่นทุกทีเลย"
"เอ๋ กินเหล้ามั๊ย" เราส่ายหน้า "กลัวเมา เดี๋ยวเสียตัว"
"ยังเหลืออีกเรอะ" พี่โด่งนั่งเอนไปข้างหลัง เรามองไปข้างหน้าอย่างนิ่งนาน รู้สึกดีจริงๆ ได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่รักอย่างนี้ อยากให้เวลาหยุดอยู่แค่นี้จริงๆ ฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ เมฆดำบดบังดวงจันทร์ ดูท่าแล้วคืนนี้ฝนคงจะตกอีก กลิ่นฝนลอยมาเอื่อยๆ เหล้าหมดแล้วพี่โด่งชวนเราเข้าบ้าน ปู่กับย่านอนดูข่าว เรานั่งคุยกับผู้ใหญ่จนถึงสามทุ่ม
"โด่ง ย่าไปดูห้องให้แล้ว เดินดีๆนะลูก ย่าบอกพร้อมหยิบกุญแจให้ เราทั้งคู่สะพายเป้เดินตามกันไป พี่โด่งแกล้งขย่มสะพานไม้เล็กๆนั่น เรากลัวจนไม่กล้าเดินต้องรอให้แกเดินถึงฝั่งก่อน ห้องเล็กๆ มีหน้าต่างรอบตัวบ้าน เราเปิดหน้าต่างออกหมด พี่โด่งกางมุ้ง เปิดพัดลมแรง ฝนตกแล้วดีที่ไม่สาดเข้ามาคืนนี้คงฝันดีนอนฟังเสียงฝนกับคนที่รัก พี่โด่งหน้าแดงกล่ำ ตัวแดงไปทั้งตัว ถอดเสื้อนอนบนฟูก เราอาบน้ำท่ามกลางสายฝนที่ตุ่มหลังบ้าน หลังคาบ้านบังตัวไม่ให้ถูกฝนแค่นิดเดียว ถึงเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกันก็ไม่เคยใช้ชีวิตแบบนี้มาก่อน พี่โด่งไปอาบน้ำสิ เราเรียกเพราะเห็นแกหลับ ฝนตกหนักขึ้นทุกที ............

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.