We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย"
Posted by POPO on 03-Aug-16 at 09:07 PM
62
"พี่โด่ง พรุ่งนี้ออกเดินทางกี่โมงพี่"
"หกโมงเช้า ต่างคนต่างไปแล้วไปเจอกันที่เชียงใหม่เลย"
"พวกเพื่อนพี่ไปกันยังไง"
"ไปรถตู้ของเจ้าของบ้าน พวกนั้นอยุ่เคาน์เตอร์คงต้องปิดบัญชีเสร็จก่อนแล้วจะตามมา สิ้นปีจะยุ่งมาก" แกอธิบาย "
"แล้วพี่ไม่ต้องช่วยเขาเหรอ"
"พี่อยู่ธุรการไม่ต้องวุ่นกับพวกนั้น ขับรถไปรอดีกว่า มีเอ๋มาด้วยอย่างนี้ไม่ต้องรอใครแล้ว เวลาเจอเพื่อนพี่แล้วอย่าแรดนะ"
"บ้าพี่โด่งใครแรด" เราเถียง แรดตรงไหนวะ
"ห้ามงอน แล้วก็ทำตัวให้เป็นปกติด้วย"
"พี่ว่าเอ๋ผิดปกติเหรอ" เรามองหน้าพี่โด่งอีกที "เอ๋คงเก็บความเป็นกระเทยไม่มิดมั๊งพี่"
"ไม่ได้ห้ามขนาดนั้น แต่ว่าเอาเป็นว่าให้ลดลงนิดนึงนะครับ"
พี่โด่งลูบหัวเราเล่น
"พี่โด่งสบายใจรึยัง" เราถามแกอีกครั้ง
"พี่ไม่ได้เป็นอะไรนี่"
"จริงเหรอ" เราเอามือไปลูบที่เคแก "แล้วทำไมเช้านี้น้องไม่ตื่นหล่ะ" ลูบไปตามลำช้าๆบีบเบาๆ
"เห็นมั๊ยกวนจนน้องตื่นแล้ว" เคพี่โด่งพองตัวขึ้นแล้วกระดกอยู่ในกางเกง "เอ๋ดูน้องหน่อย" พี่โด่งยกขาชันขึ้นข้างนึงน้องชายโผล่ออกมาจากขากางเกงใส่นอนบานๆ แกกระดกมันเล่นพร้อมกับรูดมันเล่น หันหน้ามามองเราแล้วยกตัวถอดกางเกง ออกไป เรานอนอยู่ข้างล่างพี่โด่งลุกขึ้นคร่อมที่หน้า แต่ยังไม่ให้เราดูดแกจับมันตีที่ปากเราแรงๆหลายที
"เมื่อวานพูดไม่ดี ต้องตี" แกดีดเคกับปากเราหลายทีมือของเราบีบก้นแน่นๆของพี่โด่งเล่น กลิ่นอ่อนๆจากปลายเคมันเร้าใจจนน้ำลายสอ พี่โด่งยังคงแกล้งเราต่อด้วยการจับมันถูไปทั้งหน้าเรา แล้วแกก็ลุกจากเตียงเราตามจะไปจับ
พี่โด่งวิ่งเข้าห้องน้ำ "เดี๋ยวๆ ปวดเยี่ยว"
"เซ็งเลย" พี่โด่งล้างเคอย่างดี แต่เล่นยังไงก็ไม่ลุก พี่โด่งหัวเราะ
"อด" แกหันหน้ามาทำหน้าทะเล้นใส่ "สมน้ำหน้าเมื่อคืนอยากนอนหลับเอง"
"พี่ทำไมไม่ปลุกหล่ะ"
"ปลุกทำไม พี่จัดการไปแล้วนี่ตอนกลางวัน ใครอยากได้อีกก็ต้องอยู่รอ" เราก็งอนขึ้นมาอีก หันหลังให้ เตียงขยับเล็กน้อยพี่โด่งคงนอนเขย่าตัวเล่น เราคิดไปอย่างนั้นก็เลยหลับตานอนต่อ จนเคลิ้มๆไปแล้ว รู้สึกว่ามือพี่โด่งกำลังรูดกางเกงเราออก มันคุ้นกันแล้วเรานอนคว่ำเพราะกลัวแกจะมาจับน้องเราเหมือนกัน พี่โด่งตีหัวเบา "ตื่นๆ " เราแกล้งนอนต่อ "ง่วง" พี่โด่งไม่ว่าอะไรนอกจากขยับตัวเรามาที่กลางเตียง แล้วนอนทับลงมา เรารู้สึกถึงการล่วงล้ำมันเจ็บพอดู
"พี่โด่ง เจ็บอีกแล้ว เอาออกเถอะ"
"ไม่เอา นอนเฉยๆ"
"เฉยได้ไงก็มันเจ็บ"
"เข้าไปจนหมดลำแล้วเพิ่งบอกว่าเจ็บ" แกนอนทับลงมาจูบแก้มเรา "แล้วดันพรวดเข้ามาจนสุด "โอย"
"พี่โด่งโกหก"
"เอาน่า เอาน่า หมดแล้วจริง" แสบก้นจังเลยแต่สักพักมันก็กลายเป็นความเสียว เจ็บ แสบ เสียว สามรสเลย
"นอนนิ่งเลยนะ"พี่โด่งพูดอยู่ข้างๆหู "ชอบละสิ" พี่โด่งคว้านเป็นวงข้างใน มันเหมือนกับอะไรดิ้นอยู่ในตัวเรากล้ามเนื้อเหมือนถูกรบกวน พี่โด่งก้มหน้าก้มตาซอยได้สักพักก็ดึงออกเอาเคมาถูกับร่องก้นแล้วก็กระตุกไปมา น้ำหยดแรก กระทบที่แก้มก้นแล้วหยดต่อมาก็ละเลงอยู่ที่หลัง พี่โด่งยังคงเอาปลายกดไปตามตัวเราอยู่ เราเสียวจนซึมไปแล้ว
พี่โด่งเดินจูงมือเราเข้าห้องน้ำแล้วล้างที่หลังให้เราก็ฟอกเค แก จนสะอาดทั้งคู่ ทำท่าว่าจะกินงูพี่โด่ง พี่โด่งดันตัวไว้ "อย่าเพิ่งเลย เจ็บปลายอยู่" พี่โด่งเดินแก้ผ้าอยู่ในห้องจนสาย ค-ยแกว่งไปแกว่งมาต่อหน้าเรา อยู่อย่างนั้นเหมือนแกยั่ว เรากำลังนอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่พื้น ก็มานั่งชันเข่าที่หน้า เคอยู่ในระดับสายตาเราพอดี พอเราจะจับแกก็ลุกขึ้น แล้วก็มานอนทับเราทำทีเป็นกระเด้า เราก็หันหลังไปมอง พี่โด่งก็หยุดทำแล้วลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า
"ไปกินข้าวกันเอ๋" เราแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเลยลงไปรอที่รถ อพาร์ทเม้นท์เล็กๆอย่างนี้คงรู้จักกันหมด หนุ่มหล่อหลายคนเดินผ่านจนต้องมองตาม คันขึ้นมาอีกแล้ว พี่พงษ์เดินลงมาพร้อมหนุ่มหน้าใส เราได้แต่ยืนมองที่รถ จนเด็กหนุ่มเดินไปแล้ว พี่พงษ์ก็เดินมาหาที่รถ
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่" แกเดินมาทัก
"เมื่อวาน"
"มิน่า ไอ้โด่งปิดห้องเงียบเลย "
"คนที่ลงมากับพี่ ใครเหรอหล่อจัง"
"หล่อ แล้วมีเงินซื้อรึเปล่า" เรางงในคำตอบของแก
"ทำไมต้องซื้อด้วย" เด็กบ้านนอกอย่างเราไม่ทันกับสิ่งที่แกพูด
"กินของฟรีนะแหละดีแล้ว ทำงานแล้วค่อยซื้อกิน" แกพูดเป็นนัยๆ "ไอ้โด่งก็แปลก เราอยู่ใกล้ๆ ไม่ยักชวนเราเลย หล่อนอยู่ไกลจะตายชักกลับชวน มีอะไรดียะ"พี่โด่งเดินตามมาแล้ว
"ก็ไม่มีอะไรนี่ " เราตอบไปตามเรื่อง พี่โด่งเดินมาถึงรถพี่พงษ์ก็คว้าหมับที่เป้าพี่โด่งไม่ยักหลบ พี่พงษ์ก็บีบเบาๆอญุ่นาน เรางงในความสัมพันธ์ของทั้งคู่
"ไปไหนกันรูปหล่อ" แกเอามือออกแล้วถาม
"พาเมียไปกินข้าว" พี่โด่งตอบพี่เพลิน
"อ้าวงั้นก็ต้องให้แนไปด้วยสิ ก็เมียเหมือนกัน"
"อย่างแกเรียกว่าทำบุญโว๊ย" พี่โด่งพูดเสร็จก็เดินหัวเราะ ขึ้นรถประจำที่คนขับ เรายืนเซ่ออยู่เป็นนาน มองตามหลังพี่พงษ์ไป พี่โด่งบีบแตรเรียกเราขึ้นรถ รถออกจากอพาร์ทเม้นท์แล้ว คำพูดของพี่เพลินก็ก้องเข้ามาในหู "เอ๋ ต้องระวังตัวบ้างนะ ผู้ชายเราไม่รู้หรอกว่ามั่วรึเปล่า ถ้าเอ๋ป้องกัน อย่างน้อยเราก็ระวังตัวได้ในระดับหนึ่ง ไม่ใช่ผัวใช่เมียกัน โรคยังไม่มียารักษานะ น้องพี่มันบอกแล้วนี่เมืองไทยก็เจอเยอะแล้วด้วย เจ๊ละเกลียดจริงๆ ไอ้โรคบ้านี่ทำไมมันมาเกิดกับพวกเราก่อนนะ" ความรู้ของเรากับพี่เพลินก็เป็นไปตามข่าวที่หนังสือพิมพ์นำเสนอเท่านั้น ว่าพวกรักร่วมเพศเป็นตัวแพร่เชื้อ บางส่วนก็คงถูก เพราะพฤติกรรมมั่วอย่างที่น้องพี่เพลินเล่าให้ฟัง แล้วหันไปมองหน้าคนขับ แล้วพี่โด่งมั่วรึเปล่านะ ส่วนเราเราคิดว่าเรามั่วอย่างแน่นอน อยู่กันสองคนไม่ได้คิดอะไร ถ้าไม่เจอพี่โด่งกับพี่พงษ์ แสดงต่อกันอย่างนี้เรารู้สึกกลัวกระเทยด้วยกันขึ้นมา แล้วนี่พี่พงษ์กับพี่โด่งไปถึงขั้นไหนแล้ว และเราจะทำยังไงดีนี่ หมดสนุกเลย
"เป็นอะไร"
"พี่โด่งมีอะไรกับพี่พงษ์แล้วเหรอ" เราถามโดยไม่หันไปมองหน้า
"เชื่ออีพงษ์มัน แค่เมาหลับแล้วมันแอบดูดพี่ไปทีเดียวก็คุยเป็นวรรคเป็นเวร"
"แต่พี่โด่งก็ไม่ได้ปฏิเสธ ตอนที่เขาจับเล่นนี่"
"เพื่อนกัน ก็ให้มันจับอย่างนี้ทุกวันแหละ ไม่เอาหรอก ถามอย่างนี้กลัวอะไรอยู่ใช่มั๊ย" เราหันหน้าไปมอง บรรยากกาศจะพาให้หมดสนุกอีกแล้ว "พี่โด่งหันหน้ามามอง ตั้งแต่มีเรื่องโรคบ้านี่ พี่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวเหมือนก่อน อยากทีก็ต้องใส่ถุงป้องกัน ข่าวก็มาทุกวัน มีเอ๋นี่แหละที่พี่มีอะไรด้วยเป็นเรื่องเป็นราว สำคัญว่าเรานะมั่วหรือเปล่า" เรารู้สึกสะอึก พูดไม่ออก ส่ายหน้าโกหก
"ถ้าเอ๋ไม่สบายใจด้วยเรื่องแค่นี้ เราก็ไม่ต้องยุ่งกันอีกก็ได้นะครับ เที่ยวๆกันแล้วก็แยกย้ายกันกลับ" เราเชื่อใจพี่โด่งแต่ตัวเราเราไม่เชื่อใจตัวเอง
"ว่าแต่เอ๋จะทนได้เหรอ อยู่กับพี่ทุกวัน แบบนี้ของมันเคยๆกันแล้วนี่" พี่โด่งพูดยาวกว่าทุกที
"งั้นก็ใส่ถุงสิพี่"
"โอยไม่มันหรอก ถ้าไม่มั่นใจก็ไม่ต้องเอากันเลย" พี่โด่งหน้าตายังคงราบเรียบไม่มีอะไรผิดปกติที่สีหน้าและแววตา
"เราไม่ไว้ใจพี่แล้วละสิ เสียดายที่พี่ไว้ใจเอ๋นะ" พี่โด่งหันหน้ามามองอีกครั้ง เราเอนหน้าไปพิงที่ไหล่แก
"เอ๋ไม่ได้คิดขนาดนั้น เอ๋แค่กลัวเท่านั้นเอง" จูบที่ไหล่แกเบา พี่โด่งละมือจากพวงมาลัยข้างนึงมาลูบที่ผม
"พี่คิดว่าพี่ชอบเอ๋แล้วนะ อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุขดี ถึงเอ๋จำไม่ใช่ผู้หญิง พี่คิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาอะไร ถ้าเราจะคบกันไปแบบนี้ เพราะถึงเวลาของมันแล้วก็คงจะแยกย้ายกันไปเอง"
"เอ๋ก็คิดอย่างนั้นแหละ อีกไม่นานพี่ก็มีครอบครัว เอ๋ก็ต้องโตขึ้นทุกวัน" เราพูดเบาๆ
"คิดได้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่เสียใจตอนที่พี่ไปอยู่กับคนอื่น ตอนนี้พี่มีเวลาให้เราเต็มที่ คิดเอาเองว่าต้องการอะไรนะครับ"
รถจอดที่ร้านอาหารเลียบแม่น้ำเจ้าพระยา เราเลือกที่นั่งที่ติดกับแม่น้ำ บรรยากาศดีมาก แสงแดดส่องกระทบกับผิวน้ำเป็นประกาย เรือข้ามฝาก เรือหางยาวแล่นผ่านไปมา บนผืนน้ำ พี่โด่งทานอาหารช้าๆพร้อมกับมองหน้าเราบ่อยครั้ง แกดูแลเราดีจนเรารู้สึกว่าเราเองต่างหากที่ไม่ดี นึกแล้วเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมาช่วงห่างจากพี่โด่ง ผู้ชายกี่คนที่ผ่านมาในระหว่างสี่ห้าเดือน พี่แขก หนุ่ย พี และขาประจำ ..ตั้ม
ล่าสุดก็รถทัวร์มหาสนุก พัฒน์ เราคิดว่าตัวเองสกปรกเหลือเกินไม่คู่ควรกับความดีของพี่โด่งเลยสักนิด
"กินสิเอ๋ กับข้าวอร่อยดีนะร้านนี้พี่มาบ่อย"
"พี่โด่ง เอ๋ขอโทษนะ"
"เฮ้ยนี่ขอโทษกันกี่ครั้งแล้วตั้งแต่มาเนี่ย ทำอะไรผิดเหรอ ดีแล้วที่คุยกับแบบนี้ นี่ละผู้ชายเขาคุยกัน จะมาอ้ำอึ้งเหมือนผู้หญิงกว่าจะเคลียร์กันได้ ดีแล้วละเอ๋ พูดออกมาตรงๆจะได้คุยกันได้ทกเรื่อง เอ้าๆกินข้าวเร็ว " ค่อยกินข้าวได้ขึ้นมา เรายิ้มออก พี่โด่งชวนคุยเรื่องสนุกๆจนความหดหู่เมื่อกี๊มันมลายหายไปจนสิ้น
...หากดวงใจฉันมีปีกบิน เหลิงลอยเมฆินทร์ได้ดังฝัน จะอยู่ไหนไม่เคยหวั่น ฉันบินมาพลันอยู่ใกล้เธอ แต่บัดนี้เราห่างกันสุดกู่ เธอคงไม่รู้ว่าฉันพร่ำเพ้อ ค่ำเช้าทุกวันฉันเฝ้ามองเหม่อ คร่ำครวญถึงเรียกเธอหาเธอเรื่อยมา
...เฝ้าแต่ครวญเสียงเพลงฝากลมเพื่อคลายทุกข์ตรมท่วมอุรา ฝากกระซิบถึงเธอว่าทุกคำสัญญาจดจำมั่น.........
....อีกไม่ช้าคงกลับมาสู่เคลียคลอชื่นชู้เหมือนดังใฝ่ฝัน ยิ่งคิดคราใดฉันยังใจหวั่น..........หากเธอแปรผันฉันคงขาดใจ
......ยิ่งคิดคราใดฉันยังใจหวั่น..........หากเธอแปรผันฉันคงขาดใจ

เราฮัมเพลงนี้ตามร้านอาหาร เตี่ยมีแผ่นของจิตติมา เจือใจที่บ้าน รู้สึกชอบเหมือนกัน เปิดบ่อยจนร้องเป็น พี่โด่งมองหน้าแล้วเขินสายตาเรา หลบสายตาอมยิ้มมองไปที่แม่น้ำแทน..............

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.