ตอนที่ 97พี่สุได้งานโรงแรมในเครือต่างประเทศแถวสุขุมวิทที่เปิดใหม่ ไม่น่าเชื่อเลยว่าสุดท้ายจะเหลือเพียงเรา พี่ตู่แต่งงานและลาออกไปก่อนหน้า ส่วนอรถูกย้ายไปทำบัญชี ปุ๊ไปอยู่บริษัททัวร์เหลือแค่ต่ายที่เราสนิทมากที่สุด แต่ไม่นานก็ลาออกไปอีกคน พี่ๆผู้ชายรอบดึกก็ไม่สนิทกันมากพวกพี่ๆมีลูกมีเมียกันหมดเราก็เป็นแค่น้องสาวตัวน้อยๆท่ามกลางพวกเขาเท่านั้น ตัวเราเองก็ถูกย้ายมาทำแทนพี่สุเป็นรีเซฟชั่นรอบดึก งานที่เคยมองว่ามันไม่มีอะไรก็เป็นเรื่องยากขึ้นทุกที ต้องทนฝืนยิ้มกับทุกสถานการณ์ มีเพียงหรั่งที่คอยเอาใจใส่คอยมาคุยด้วย เรากลับบ้านพร้อมกันทุกวันความใกล้ชิดมันเริ่มผูกพันใจของเราไว้กับหรั่งทีละนิดทีละนิด
เอ๋ ไม่อยากไปหาที่ทำงานใหม่เหมือนคนอื่นเหรอ
เฉยๆ ยังไม่เดือดร้อนอะไร อยู่นี่ไปเรียนหนังสือง่ายกว่า เราตอบแล้วหรั่งละ
ก็มองๆอยู่ เบื่อแล้วงานโรงแรมอยากไปทำอย่างอื่น
ดีนะที่เรียนจบแล้วไม่ต้องกังวลอะไร เราเอนไปซบที่ไหล่ของเขาที่กำลังนั่งดูวีดีโออยู่
เป็นอะไรเหรอ หรั่งหันมาถาม
ปล่าว กำลังมีความสุขเราค่อยๆเอนตัวลงหนุนที่ตักเขา คืนที่ผ่านมามีแต่ความสุข หรั่งบอกเราว่าเขาไม่ใช่เกย์แต่การมีเซ็กส์กับเราคือความชอบส่วนตัวมากกว่า จริงๆแล้วเขายังชอบผู้หญิงอยู่
เอ๋ อย่าแต่งตัวเป็นผู้หญิงเดินตามถนนนะ
ทำไมเหรอ
ไม่รู้สิ มันตลกผู้ชายแต่งตัวเป็นผู้หญิง
เราก็คิดอย่างนั้นแหละ เราเป็นแค่ในใจก็เกินพอแล้ว แค่นี้คนก็มองออกโดยไม่ต้องแต่งหรอก เราซุกหน้าลงเป้าของเขาที่ปราศจากเสื้อผ้า สูดดมแท่งทวนและลูกแฝดกลิ่นของมันเย้ายวนใจมากปลายลิ้นทักทายเคที่กำลังหดตัวอยู่เล่น หรั่งเอนตัวลงนอนเราก็เลื่อนตัวอยู่ในระดับเดียวกัน ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของเราทั้งคู่ไว้ เรานอนหนุนแขนเขาจูบเบาๆ ที่เครารำไรที่แก้ม
ดีจังวันนี้ที่ได้อยู่ด้วยกัน
เอ๋ ไม่เบื่อเหรอ เล่นอยู่ได้ทั้งวัน หรั่งถามเมื่อเห็นว่ามือเรายังป้วนเปี้ยนอยู่ที่หว่างขาเขา
ชอบ เขาเอามืออีกข้างมาตีที่หัวเราเบาๆทีนึง
เล่นเอาเราหมดแรงเลยนะ หมดแรงบ้าอะไรกัน มันกระดกตัวอีกแล้ว เรามองหน้าหรั่ง หรั่งก็พยักหน้า
อย่าช้านะตัวเอง เสียวสุดๆอีกแล้วหรั่งบอกว่าหมดแรงแบบไหนกันนี่ ยังเบิ้ลได้อีกต่างหาก
เราไม่คาดคิดว่าวันนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายระหว่างเรากับหรั่ง เพียงรู้แค่ว่าเขามีปัญหาเรื่องการทำงานแต่เขาก็ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังทุกครั้งที่มาค้างด้วยก็นอนหวานกันอย่างนี้ตลอด หรั่งมีแค่เซ็กส์ที่หยิบยื่นให้กันเท่านั้น หากเมื่อเราถามถึงความในใจหรั่งบอกได้เพียงว่า
เป็นเพื่อนกันก็ดีแล้วนี่เอ๋ จะถามทำไมว่ารักรึเปล่า ไปกันเรื่อยๆอย่างนี้ไม่ชอบเหรอเอ๋ หรั่งไม่ได้ขยายความอะไรอีกเราก็ต้องเงียบเพราะไม่อยากให้เขารำคาญจนไม่อยากมาหาอีก
หรั่งมีปัญหาทะเลาะกับหัวหน้าบ่อยจนถูกพักงานและก็ลาออกไปในที่สุด นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ เราพยายามนัดเจอหรั่งแต่เขาก็ไม่มาตามนัด คงเป็นเพราะเขาไปเริ่มงานที่ใหม่ หรั่งไปทำงานเป็นคนส่งเอกสารของบริษัทไฟแนนซ์ พี่สมบอกว่าหรั่งชอบทำตัวเป็นเด็ก สั่งงานอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องหัวหน้าเรียกไปคุยก็ไม่ยอมปรับตัว การเป็นsecurity ไม่ใช่แค่เดินลอยไปลอยมา ต้องดูแลความเรียบร้อยทั้งแขก พนักงาน และทรัพย์สินของบริษัท เรารู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก
เรานัดเจอกับหรั่งจนได้ กินข้าวกันแล้วนั่งคุยกันตรงร้านอาหารแถวที่ทำงานหรั่งที่สีลม
ทำไมหรั่งต้องหลบหน้าเราด้วย เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้วเหรอ
เราอยากอยู่เงียบๆสักพัก
เงียบจนไม่รับโทรศัพท์เลยเหรอ แล้วเรื่องของเราสองคนที่เคยคุยกันหล่ะ
ลืมมันเถอะ เอ๋ ไม่มีอะไรน่าจดจำหรอก
ทำยากนะสิ เราไม่คิดมาก่อนว่าหรั่งจะขาดการติดต่อไปแบบนี้ ยังไงเราก็ยังอยากที่จะคบกับหรั่งเหมือนเดิมนะ แม้แต่เป็นแค่เพื่อนก็ยังดี
เอาไว้เราว่างๆ แล้วจะโทรหานะ เขายิ้มให้อีกครั้งก่อนจะเรียกเก็บเงิน
เราจะรอวันนั้นนะ หรั่งพยักหน้าเหมือนเสริมความมั่นใจ
...........เธอบอกให้ลืมให้หมด ลืมใจที่เคยรักกัน ลืมความผูกพันมานานเกินไป.................ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเธอไม่มีใจให้ฉันเหมือนเคย...................ยังคอยห่วงหาหลับตาภาพเธอชิดใกล้ ลึกในหัวใจเจ็บเพียงใดเจ็บเพียงใดใครเลยจะรู้...............................
หรั่งไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอธิบายมันคงเป็นเพราะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับเขา เขาไม่ได้คิดอะไรเลยมีเพียงเราเท่านั้น ที่เอาใจไปผูกกับตัวเขาเอง หลงคิดว่าสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้มันคือความรัก นี่เราเองต้องกลายมาเป็นคนอกหักซ้ำอีกจนได้สินะ เราเดินเข้าไปนั่งเหม่อในสวนลุมอยู่นานหลังจากที่หรั่งขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้านไปแล้วถึงแม้จะไปทางเดียวกันได้แต่เขากลับไม่ชวน แม้ว่าเราจะมีกิจกรรมเข้าจังหวะกับนก หรือถาอีกบ่อยๆ แต่เราก็รู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เกิดจากหัวใจ มันเกิดจากความต้องการทางร่างกายเท่านั้น เราคิดเสมอว่าหรั่งจะแทนที่พี่โด่งคนที่หายหน้าไปนานได้ แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครแทนที่ใคร เราเปรียบเทียบไม่ได้ว่า เรารักใครมากกว่าใคร รู้แค่ว่าเมื่อนึกถึงแต่ละคนก็เจ็บปวดเหมือนกันหมด พี่สมถึงจะเป็นผู้ชายแต่แกก็เข้าใจเราบ้างเหมือนกัน ทุกครั้งที่แกมาอยู่ดึกก็จะพูดถึงหรั่งให้ฟัง พวกเขายังติดต่อกันอยู่ ยกเว้นเรามั๊งที่หรั่งไม่เคยคิดจะติดต่อมีเพียงเราที่เป็นคนคอยตะเกียกตะกายตามหา เรายังถวิลหาวงแขนของเขาอยู่ทุกวัน แต่วันนี้เขาจากไปแล้ว ไปพร้อมกับบอกให้เราตัดใจ เราทำงานอย่างเหงาๆอยู่ได้ไม่นานก็ลาออก มาเรียนหนังสือแม้ทุกคนที่ทำงานจะรั้งไว้ แต่เราไม่สามารถยืนอยู่กับค่ำคืนที่ไม่มีวงหน้าของคนๆนั้นคอยแวะเวียนมาหยอกทุกคืนได้หรอก เรากลายเป็นเด็กเรียนจนเหลืออีกไม่กี่วิชาก็จะจบ
ทำไมถึงขั้นต้องลาออกจากงานหล่ะเอ๋ พี่เพลินมองหน้าเดี๋ยวก็เรียนจบอยู่แล้วจะได้ไม่ต้องหางานให้ลำบาก
ไม่เป็นไรหรอกพี่เพลิน เพื่อนที่ออกไปทำงานที่อื่นเขาคุยกับหัวหน้าไว้แล้ว เดี๋ยวพักสักเดือนก็เริ่มงานใหม่ได้เลย แม่ดีใจกับเรามากที่ลาออกจากงานแต่เราก็ไม่อยากให้แม่ลำบากมากนักเพราะรู้ว่าน้องยังเรียนหนังสืออีก เราเลิกให้แม่ส่งเงินมาให้เป็นปีแล้ว ทำมาหากินด้วยตัวเองมีบ้างที่ส่งมาให้ที่บ้านเป็นพิเศษ
เจ๊บอกแล้วไง ว่าอย่ารักผู้ชาย คบได้ เอาได้แต่อย่ารัก ไม่ยอมโตสักทีนะเรา
พี่เพลินทำยังกะไม่เคยรักใครงั้นแหละ ว่าเอ๋อยู่ได้
เออ แกเก่ง
อย่างอนสิ เอ๋จำคำพี่ทุกอย่างแหละ เอ๋จะเปลี่ยนตัวเองใหม่ไม่ให้เสียชื่อพี่หรอกน่า
สำคัญอย่ามั่วนะจ๊ะ ไหนลองนับดูสิกี่ไม้แล้วนี่ตั้งแต่ไปอยู่กรุงเทพฯ เอ๋วันก่อนพวกลูกศิษย์อาจารย์โตมาเที่ยวตลาดกัน โอ้โหมันโตขึ้นเยอะจนจำไม่ได้ ไปเรียนกรุงเทพฯกลับมาโดยเฉพาะไอ้หนุ่ม เจ๊กรี๊ดเลย
แล้วนะหล่ะ ไม่ชอบแล้วเหรอ
ไม่เร้าใจแล้วกี่ปีก็เหมือนเดิม ไม่ยักเป็นหนุ่มสักที พี่เพลินส่ายหน้า อาจารย์โตมีลูกอีกคนแล้วนะ เขาถามถึงเอ๋บ่อยๆว่าไม่ยักมาเที่ยวบ้านบ้าง
แล้วพี่เพลินบอกเขาว่าไง
ก็บอกว่าเอ๋มันติดค-ยเพื่อนแกนะแหล่ะ เลยกลับไม่ถูก เราหัวเราะกับคำตอบพี่เพลิน
แกคงเชื่อหรอก
แกเชื่อนะ แกบอกว่าเพื่อนแกก็คงติดรูเอ๋เหมือนกัน ไม่ค่อยติดต่อมาเลย เราหัวเราะขำๆ พี่โด่งหายไปเกือบปีแล้วสินะแกคงยุ่งจนไม่มีเวลาที่จะโทรมาคุยด้วย หรือเราเองมัวแต่คั่วกับหรั่งจนลืมพี่โด่งไปแล้ว เราหยุดพักที่บ้านหลายวันมาคราวนี้เราไม่ได้กลับไปอย่างเหี่ยวแห้งเพราะอะไรนะเหรอ ก็เพื่อนของโอนะสิมาจากจังหวัดมาเที่ยวที่บ้าน โอกินเหล้าเป็นแล้วด้วย แม่ก็ขี้เกียจจะดุ เราเล็งแมนไว้แล้วตั้งแต่เขามา โอก็รู้ว่าตัวเองมีพี่สาวไม่ใช่พี่ชาย มิใยที่เราจะพยายามทอดสะพานผ่านไปทางโอ โอก็ได้แต่ตอบว่า
พี่เอ๋ ก็ลองจีบเอาเองสิ แต่ต้องเลี้ยงเหล้านะ น้องที่รักเสนอไอเดีย
เตี่ยจะได้ตีเอาสิ มาเลี้ยงเหล้าอะไรในบ้าน
โอ๊ย ก็ไปกินที่บ้านตลาดสิ โง่ไปได้ พี่อย่าขี้เหนียวนะ อยากได้ก็ต้องลงทุน
ก็ต้องจีบเองอีก ถ้าจีบไม่ติดหล่ะ โอหันหน้ามาหัวเราะ
พี่เอ๋นะเหรอ จะจีบไม่ติด อย่าหลอกเด็กแล้วกัน
แมนกับเอสเดินมาแล้ว เรารู้สึกกระชุ่มกระชวยเมื่อมองดูชุดเด็กช่างกลขากางเกงลีบๆยาวๆ ของแมนและเอส มันน่านัก ทั้งสองคนคนไหนก็ได้เลยวันนี้........................
ตอนที่ 98
เราเลือกเอาร้านอาหารในตลาดเป็นที่กินเหล้ากับโอและเพื่อนกินกันจนร้านปิดแล้วก็เดินมากลับบ้านเราบอกโอว่าไม่ดีนักที่จะไปทำอะไรที่ตลาดเพราะเกรงใจเตี่ยกับแม่ เราโตพอที่แยกแยะได้ว่าที่ทำมาหากินของครอบครัวไม่ควรจะทำอะไรแบบเด็กๆอีก โอไม่ว่าอะไร ถึงบ้านเราอาบน้ำแล้วเตรียมจะเข้านอน โอยังไม่มีห้องของตัวเอง จะมานอนห้องเราตอนที่เราไม่อยู่แทน โอนอนกับน้องเหมือนเปิดโอกาสสำหรับเราแต่เราสิจะทำยังไงดีนะ แมนกับเอสถูกดันเข้ามาที่ห้องเรา เพราะโอบอกว่า
ห้องกูมันแคบ น้องมันนอนกันแล้ว พวกมึงนอนห้องพี่เอ๋แล้วกัน พี่เอ๋ฝากเพื่อนหน่อยนะ อย่าทำอะไรมันหล่ะ
โอพูดกวนๆ ไหนว่ายกให้แล้วนี่นา พวกมึงอย่าทำอะไรพี่กูนะโว๊ย
ใครจะไปทำวะ พี่น้องกันจริงมั๊ยเจ๊ แมนตาเยิ้มยักคิ้วให้ แล้วแยกตัวไปอาบน้ำเหลือแต่เอสนั่งคุยกับเราต่อที่ห้อง
พี่เอ๋ นอนบนเตียงนะเดี๋ยวพวกผมนอนที่พื้นเอง แมนกลับจากอาบน้ำก็ไล่เอสไปอาบ เอสอิดออดเพราะขี้เกียจ
เฮ้ย อย่าขี้เกียจสิวะ เดี๋ยวห้องพี่เขาเหม็น เอสลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปอาบน้ำในที่สุด
พี่เอ๋มีกางเกงขาสั้นมั๊ย แมนถาม เราลุกไปรื้อในตู้หากางเกงขาสั้นแล้วยื่นให้แมน แมนใส่กางเกงใส่เสื้อ เราปูผ้าที่พื้นให้แมน แล้วลงไปนั่งใกล้ๆ วาบหวิวอารมณ์บอกไม่ถูก เมื่อมองกางเกงขาสั้นที่รัดเป้าจนนูนของแมน กลืนน้ำลายอย่างลำบากมาก เอสกลับมาแล้วเช็ดตัวเสร็จใส่กางเกงขาสั้นอีกตัวแล้วก็ล้มตัวลงนอน ถัดไปจากแมน เราปิดไฟที่ห้อง พร้อมลืมตาโพรงในความมืดนี่จะหลับได้ยังไงนะ เพื่อนน้องถ้ามีอะไรจะขาดความนับถือกันเปล่าๆ แต่ว่าความอยากของกระเทยมันห้ามได้ที่ไหน เราปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปกับเสียงแอร์ที่ครางเบาๆแล้วนอนคว่ำ มือควานลงไปข้างเตียงที่แมนนอนอยู่ ไล่ไปตามลำตัวก่อนที่จะไปหยุดที่เป้ากางเกงขาสั้นของแมน ลูบคลำให้แน่ใจแมนยังคงนอนนิ่ง จนเราล้วงเข้าไปในกางเกงเขาก็รู้สึกตัว แววตาในความมืดนั้นเรารู้เลยว่าใช่ แมนหันหน้าไปดูเพื่อนแล้วค่อยๆลุกขึ้นมาบนเตียง เอสกรนเบาๆ เราทั้งคู่ชะโงกดูจนแน่ใจ
พี่เอ๋ แข็งแล้วพี่ เรางัดท่อนของเด็กปวช ปีสุดท้ายออกมา
แมนเคยโดนดูดรึยัง ต้องถามย้ำให้แน่ใจ
เคยสิพี่ ว่าแต่พี่เอ๋จะดูดทำไม เอากันเลยดีกว่ามือเรายังเค้นอยู่ที่ลำเด็กสิบแปดอย่างหื่นในอารมณ์ เคยาวๆของแมนคงทำให้สนุกได้นะคืนนี้
แล้วเอาเป็นเหรอ
ง่ายจะตาย ว่าแต่พี่เอ๋เคยโดนรึยัง มันดีนะพี่ เราเออออ แล้วหยิบถุงยางมาใส่ให้แมน ก่อนจะนอนหงายเอาขาคร่อมที่บ่าของแมนไว้ หำเด็กกำลังสอดเข้ามาแล้วถึงไม่ใหญ่อย่างคนอื่นแต่แมนก็คล่องตัวดีเล่นเราครางอู้เลยทีเดียว กำลังเพลินๆอยู่เสียงของเราทั้งคู่คงทำให้เอสตื่น เอสงัวเงียลุกขึ้นมามองการออกกำลังกายของเรากับแมนกลางดึก
ทำอะไรวะ ไอ้แมน เขาถามเบาๆ เรารู้สึกอายมากเอาจะขาลง
พี่เอ๋ อย่าเอาขาลงสิใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวหลุด แมนยังโยกต่อ เอสนั่งมองไม่นานก็ลุกขึ้นมาที่หน้าเรา
พี่เอ๋ดูดให้หน่อย ขนาดของเอสใหญ่กว่าแมนเล็กน้อย ปลายเปิดแล้วเราดูดไม่ค่อยถนัดเพราะแรงกระแทกของแมน เอสก้าวมาคร่อมที่หน้าเราแล้วเอามือค้ำฝาไว้ ซอยเป็นจังหวะขนของแอสแทงจมูกจนรู้สึกคันยิบๆ แมนดันเข้ามาแรงๆแล้วก็เสร็จ เขารีบชักออก เอสถามหาถุงยางเขารีบใส่แล้วลากเราลงที่พื้นจัดท่าให้เราโก้งโค้งหน้าเราคร่อมอยู่ที่หว่างขาของแมนเราดูดเคที่เลอะด้วยน้ำว่าวให้แมนอีกรอบ คราบหวานๆยังอยู่ครบ แมนสูดปากเผลอกดหัวเราแรงตามจังหวะที่เอสสอยมาจากด้านหลัง
พี่เอ๋ ดูดแรงๆ เร็วจะแตกแล้ว เราทำตามอย่างว่าง่าย น้ำหวานๆไหลระลอกลงคอเราแล้ว แมนกดหัวเราไว้กับพงหญ้าของเขา ส่วนเอสยังขะมักเขม้นพิสูจน์ถ้ำอย่างใจเย็นเขาเอามือมารูดของเราเล่นด้วยเราพยายามปัดป้องแต่เอสก็จับมันไว้แน่นแล้ว เราก็ปล่อยเลยตามเลยเลิกอาย ไม่นานเราก็เสร็จไปพร้อมกับมือของเอส ก่อนน้ำจะออกเรารีบปัดมือเอสออก แล้วเอามือตัวเองกำเอาไว้ เหนียวมือ เอสดันอย่างแรงอีกครั้งก่อนจะดึงถุงยางออกแล้วละเลงลำที่หลังเรา ตายแล้วแฉะทั้งหน้าทั้งหลัง สองหนุ่มนอนแผ่หราเรารีบหาผ้ามาเช็ดแล้วลงไปห้องน้ำ ล้างทำความสะอาด ออกจากห้องน้ำเดินสวนกับเตื่ยที่ตื่นมาอาบน้ำตอนตีสี่
ตื่นเช้าเลยนะวันนี้
นอนไม่หลับเตี่ย มันร้อน เราไม่กล้าสบตาเตี่ย เรารีบเดินกลับห้องสองตัวแสบ เอาผ้ามาคลุมตัวอยู่แต่ยังเปลือยเหมือนเดิม เราเปิดโคมไฟ พร้อมกับเปิดผ้าคลุม แมนหัวเราะแล้วกระดกเคใส่หน้าเราอีก ส่วนเอสเอามือกุมไว้แล้วนอนหันข้างให้ เหนื่อยจริงๆ กลิ่นสบู่หอมๆของเราคงเร้าอารมณ์แมนอีก เขาขึ้นมานอนบนเตียงกับเรา
ยังไม่ครบหลักสูตรเลยนะคืนนี้ เราจูบที่ปากบางของแมนแล้วสอดลิ้นเข้าไป ไม่มียึกยักขัดขืน เป็นเหมือนกันนะหนุ่มน้อย
พี่เอ๋ มันส์จริงๆ พี่ว่ามั๊ย
พี่ยังไม่อิ่มเลย พรุ่งนี้แมนก็กลับบ้านแล้วนี่
ผมก็มาที่นี่เรื่อยๆแหละ แล้วพี่จะมาบ้านอีกเมื่อไหร่
ยังไม่รู้ เรายังจับเคที่เหนียวนั้นรูดเล่นจนมันความเหนียวมันแห้งคามือ เราหลับไปทั้งๆที่กระโปกยังอยู่ในมือ ตื่นมาสายโด่งเพราะโอมาเคาะห้อง สองคนลุกลี้ลุกลนใส่กางเกงแล้วเปิดประตู
เฮ้ย ทำไมตื่นสายจังวะ ลงไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวกูไปส่งน้องไปโรงเรียนแล้วจะมารับพวกมึงไปส่งบ้าน สองคนนี้อยู่ต่างอำเภอ โอจะเอารถกระบะไปส่งทุกครั้งที่มา
ไม่ต้องรีบหรอก ยังนอนไม่พอเลย เราบอก โอเอาอะไรมากินด้วยนะ หิวข้าว โอพยักหน้าแล้วเดินลงไปพร้อมน้องเล็กที่กำลังจะไปโรงเรียน เอสลุกขึ้นไปอาบน้ำ เรากับแมนก็นั่งจูบกันเล่นต่อ แมนลุกอีกแล้ว เราเดินนำแมนลงมารอที่หน้าห้องน้ำ ตัวแมนมีผ้าขนหนูผืนเดียว นั่งรอเอสอาบเสร็จก็ทำทีเดินไปก่อน แมนเดินตามให้เอสเห็นจะจะ เราดูดเคแมนต่ออย่างหื่นกระหายหลังจากที่ทำความสะอาดแล้ว และก็ทำอะไรกันอีกยก อยากจะถอดถุงยางออกจริงๆ มันไม่อุ่นเนื้อไม่ได้แนบเนื้อเลย แต่จะทำยังไงได้ เราต้องระวังตัวไว้ก่อนดีกว่าที่จะไประแวงคนอื่นในภายหลัง แมนชักออกเอาเคมาจ่อปาก น้ำขาวใสเลอะไปตามรูปปากของเรา เราดูดไข่สมนาคุณอีกรอบก่อนจะชำระร่างกายกันทั้งคู่ แล้วมานั่งหน้าแฉล้มรอกินข้าวหลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
พี่เอ๋ พวกนี้มันทำอะไรพี่รึเปล่า โอเหมือนเช็คผลงาน
ไม่ได้ทำอะไรนี่ ก็นอนกันเฉยๆ เด็กดีทั้งนั้น เราหันไปอมยิ้ม
ว้า ไอ้พวกนี้ ต่อไปกูไม่เลี้ยงเหล้าอีกแล้ว อุตส่าห์บอกให้เทคแคร์พี่กูดีๆ เราขำโอแล้วนั่งอมยิ้มคนเดียว
โอ กูอยู่ต่ออีกวันได้มั๊ยแมนถามเมื่อเอส เดินไปรอที่รถแล้ว
ทำไมวะ เรามองหน้าทั้งคู่ โอเหมือนรู้ทัน
พี่เอ๋ เดี๋ยวมันก็ซีดหรอก เราขำน้องชาย แต่ก็ไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไร
เออ เออ พี่เอ๋เขากลับพรุ่งนี้ คืนนี้มึงนอนเป็นเพื่อนเขาอีกคืนก็ได้
พูดกูมึงกับกูได้ไงกูเป็นพี่เขยมึงนะโว๊ย
ส้นตีนนี่ เด็กพวกนี้พูดกันถึงพริกถึงขิง มึงเอาพี่กู กูไม่เตะให้ก็บุญแล้ว พี่เอ๋อย่าให้เตี่ยกับแม่รู้นะ
จะให้รู้ได้ไง โอมองหน้าเราอีกที เพิ่งสังเกตพี่เอ๋วันนี้นี่เอง ทำไมพี่หน้าหวานอย่างนี้ แล้วโอก็ส่ายหน้า เรากับโอสนิทกันทำไมโอไม่เป็นกระเทย แต่เราเป็นแปลกใจอยู่เหมือนกัน เรากินข้าวเที่ยงกันเสร็จก็ออกไปดูหนังกันทั้งสามคน พี่เพลินหมั้นไส้จนเดินมาแซวที่ร้านตอนเย็น เพราะแมนนั่งอยู่กับเรา
อะไรยะ แมนบ้านช่องไม่กลับ
ก็อยู่กับเมียนี่จะกลับทำไม
ปาก ระวังเถอะเดี๋ยวเตี่ยได้ยินแน่ โดนตีแน่เอ๋พี่เพลินจุ๊ปากแล้วหัวเราะร่วน อาจารย์โตอุ้มลูกมาซื้อของที่ร้าน
หวัดดีฮะ เราไหว้อาจารย์
ไงเรา สบายดีมั๊ย โตขึ้นเยอะนี่ โด่งเป็นไงบ้าง กลับจากเมืองนอกรึยัง
ไม่รู้ฮะ เขาหายไปนานแล้ว
มันก็อย่างนี้แหละ เอาแน่ไม่ได้ คบกับโด่งก็ต้องทำใจกว้างหน่อย
พี่โด่งไม่ได้ชอบกระเทยนี่อาจารย์ ทำไมเอ๋ต้องทำใจกว้างด้วยหล่ะ เราจัดของให้แล้วเดินมาส่งที่หน้าร้าน ลูกคนเล็กกำลังอ้อแอ้น่ารัก แล้วอาจารย์เป็นไงบ้าง มีลูกซะแล้ว
มันถึงเวลาต้องมีแล้วนะสิ เดี๋ยวเอ๋ก็มี
ไม่มีทาง เอ๋ไม่ชอบผู้หญิง
เพื่อนครูหลายคนก็เคยพูดแบบนี้ ก็เห็นมันมีลูกกันทุกคน อาจารย์ยังมองภาพกระเทยรุ่นเก่าอยู่
ดูแลไอ้โด่งมันบ้างนะเอ๋ ครูว่ามันคงชอบเอ๋จริงๆ แต่ว่า
แต่ว่า เอ๋ไม่มีจิ๋ม เราสวนอาจารย์ทันที อาจารย์ส่ายหน้า
ไม่มีก็ไม่มี นะครูฝากความคิดถึงไปหามันด้วย อาจารย์ขับรถออกไปแล้ว แกจะมาฝากฝังพี่โด่งกับเราทำไมกัน ในเมื่อทุกอย่างพี่โด่งเป็นคนตัดสินใจเองทั้งนั้น ถ้าแกไม่โทรมาหาเราจะรู้ได้ไงว่าแกอยู่ห้องรึเปล่า จะให้ลองสุ่มโทรไปก็ไม่มีคนรับหลายครั้ง ทำไมจะไม่อยากไปหาแต่ถ้าเขาไม่พร้อมเราจะทำยังไงได้ ได้แต่นั่งรอส่วนบุญที่เขาจะหยิบยื่นให้ก็เท่านั้นแหล่ะสำหรับพี่โด่ง คืนนี้จะมีความสุขกับแมนเองก็เฝือๆ เพราะพี่โด่งมารบกวนจิตใจอีกจนได้ คนอะไรไม่รู้จากกันไปนานแล้วแต่ยังวนเวียนอยู่ในความรู้สึกเสมอเลย
แมนล่อเราทั้งคืนจนเราอิ่มแทบสำลักเขาอยู่รอจนเราขึ้นรถตอนเช้าอีกวัน
พี่เอ๋ ตอนผมไปสอบเข้าโรงเรียนที่กรุงเทพฯ ผมไปค้างกับพี่นะ แมนบอกพร้อมกับขอเบอร์โทรศัพท์ไว้
แล้วโอหล่ะ
ไม่เอาหรอก ขี้เกียจไป ได้สิทธิ์เรียนต่อแล้วจะไปทำไม พี่เอ๋อยู่กรุงเทพฯไปคนเดียวเถอะ ไม่เอาด้วยหรอกเรายักไหล่ ก็ตามใจนะ รถมาแล้วข้างๆเป็นหนุ่มวัยทำงาน แต่มันเป็นตอนกลางวัน เขามองเราแปลกๆเหมือนกลัว เรานึกในใจเรื่องอะไรมากลัวฉัน ฉันออกจะสวยขนาดนี้ รถออกจากท่าตอนเที่ยงกว่าจะถึงกรุงเทพฯก็เย็น เราตั่งใจว่าจะลองโทรหาพี่โด่งดูเผื่อแกจะอยู่เมืองไทยแล้วก็เป็นได้ มันเหมือนมีลางสังหรณ์ว่าแกอยู่
อยู่ซักที พี่โด่งมารับหน่อยที่หมอชิต กลับหอไม่ถูก
เอ๋ออกจากงานทำไมไม่บอกพี่ แกถามมาจากปลายสาย โทรไปเมื่อวานว่าจะไปหาซักหน่อย
ก็เคยอยู่ที่ไหนหล่ะ มารับได้มั๊ย จะไปหาแล้ว
นั่งรถมาที่อพาร์ตเมนท์เลยสิ
ก็กระเป๋ามันหนัก แบกไม่ไหว
กว่าพี่จะไปถึงก็ดึกพอดี นั่งแท็กซี่มานะครับจะได้เร็วๆ เดี๋ยวรถติดมัวแต่อ้อนอยู่ได้
คิดถึงพี่จัง เราอ้อนอีก
หายคิดถึงแน่ พี่โด่งหัวเราะเบาๆ พี่รอกินข้าวนะเอ๋ มาเร็วๆ พี่โด่งวางหูไปแล้วเรานั่งแท็กซี่ไปหาพี่โด่งตามใจนึก เราไม่อิดออดอีกแล้ว ทิฐิมานะต่างๆต้องวางไว้หากรักเขา และขาดเขาไม่ได้จะเล่นแง่ทำไม สิ่งที่ดีที่สุดมองวันนี้แค่วันนี้ อย่ามัวทำตัวเป็นปฏิทินที่มองแต่วันข้างหน้า หรือทำตัวเป็นไดอารี่ที่บันทึกแต่อดีต ต้องทำตัวเป็นนาฬิกา ที่เดินอยู่กับปัจจุบันเท่านั้นชีวิตถึงจะมีความสุข จริงมั๊ยคะ.............
