ก้านจอดจักรยานหน้าร้านชำ เขามองเข้าไปในร้าน เห็นบอลส่งยิ้มแป้นแร้นออกมาให้ แว่วเสียงก๋งตะโกนออกมาจากหลังร้าน.
จะไปเล่นน้ำก็ระวังตัวด้วยนะ เดี๋ยวเกิดตกน้ำตกท่าไปก๋งเป็นห่วง รีบไปรีบกลับด้วย บ่ายๆโกใหญ่จะมาจากกุ่งเทพ..
บอลรับคำไปส่งๆแล้วเดินไปที่จักรยานของตัวเอง ก้านโบกไม้โบกมือเป็นเชิงห้าม มันทำหน้างงแล้วเดินตรงมาที่จักรยานเขา
ไปคันเดียวกันนี่แหละ กูปั่นมึงซ้อน..
หูย..ฝายอยู่ตั้งไกล..จะปั่นไหวเหรอพี่..
ตัวเล็กเท่าแมวอย่างมึง ทำไมจะซ้อนท้ายกูไม่ได้ รีบๆขึ้นเถอะน่า เดี๋ยวสายแล้วแดดจะร้อน.. ก้านเร่ง อันที่จริงเขากลัวว่าเด็กอื่นเกิดมาเจอแล้วขอตามไปด้วยมากกว่า บอลกระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักยานอย่างกระฉับกระเฉง พอก้านปั่นพ้นรัศมีร้านชำเขาก็พูดขึ้นมาลอยๆ
ไม่กลัวตกจักรยานหรือไง เกาะเอวกูไว้สิ
จักรยานเก่าๆแล่นไปตามถนนลาดยางสายเล็กๆในหมู่บ้าน ด้วยอัตราเร็วที่ห่างจากคำว่าอันตรายไปมากโข แต่บอลก็ทำตามอย่างว่าง่าย ก้านปั่นจักรยานพ้นหมู่บ้าน สุดทางลาดยางก็เปลี่ยนเป็นทางลูกรังขรุขระ สองข้างทางเป็นนาข้าวสุดลูกหูลูกตา
พี่ก้านห่อข้าวไปกินด้วยเหรอ?
ใช่ กูเอามาเผื่อมึงด้วย ก้านตอบสั้นๆ เขาวางแผนจะอยู่กับมันที่นั่นทั้งวัน เลยฝายขึ้นไปเป็นลำธารเล็กๆ เงียบและปลอดคน นานๆครั้งจึงจะมีชาวบ้านผ่านเข้าไปหาของป่า เกือบทั้งอาทิตย์ที่ก้านจินตนาการเห็นตัวเองกับมันที่นั่น เปลือยเปล่า.. เล่นน้ำด้วยกัน และ..
เมื่อไหร่พี่ก้านจะเริ่มซ้อมวิ่ง.. มันถามขัดจังหวะ ก้านสลัดความคิดออกจากหัว ขืนยังมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนั้นคงมีอันต้องจอดแวะเถียงนาข้างทางแน่ๆ
ซ้อมเดือนหน้า ทำไมหรือ..
อดกลับบ้านพร้อมพี่ก้านเลย.. เด็กชายบ่น ช่วงซ้อมกีฬาก้านต้องอยู่ซ้อมที่โรงเรียนจนเย็นแล้วค่อยกลับรถสองแถวเที่ยวสุดท้าย
มึงก็อยู่ดูกูซ้อมสิ แล้วค่อยกลับบ้านพร้อมกัน หรือมึงจะอยู่เล่นกับเพื่อนก็ได้
ไม่ได้หรอกพี่ ผมต้องรีบกลับมาช่วยงานก๋ง..
พ้นจากทุ่งนาก็เป็นพงหญ้าสูงท่วมหัว ต้นไม้ใหญ่เริ่มหนาตา ทางลูกรังนั้นแคบลงและขรุขระมากขึ้นเรื่อยๆ ทว่าก้านตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานโดยไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ใจเขานั้นลอยไปถึงฝายล่วงหน้าแล้วด้วยซ้ำ..
ทำไมถึงอยากกลับบ้านพร้อมกูล่ะ ใครมีปัญหากับมึงหรือ..
โห่พี่ใครจะกล้ามีปัญหากับผม มีแต่พี่นั่นแหละ แกล้งผมอยู่คนเดียว..
ก้านหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ เขาเคยแกล้งมันมาแล้วสารพัดเรื่อง ครั้งหนึ่งเมื่อยังเด็กเขาเคยหลอกมันว่ากินพริกขี้หนูแล้วจะวิ่งเร็วมันก็หลงเชื่อ ลูกคนจีนอย่างบอลซึ่งไม่ค่อยได้กินเผ็ดเจอพริกขี้หนูเม็ดเป้งเข้าไปถึงกับน้ำตาไหลเป็นทาง
กระนั้นมันก็ยังไม่เข็ด เขาหลอกอะไรมันก็หลงเชื่ออยู่เรื่อยๆ แม้แต่อุบายตื้นๆที่เด็กอื่นในหมู่บ้านไม่ยอมหลงกล แต่ลงถ้าก้านได้พูด ไอ้บอลก็พร้อมจะปักใจเชื่อเขาอยู่เสมอ ครั้งหนึ่งก้านเคยหลอกมันว่าไปได้ผงอาคมจากหลวงพ่อ ใครได้เจิมหน้าแล้วจะแคล้วคลาดจากภยันตราย เด็กอื่นรู้ทันเขากันหมด แต่ไอ้บอลหลับตาให้เขาเจิมหน้าอย่างว่าง่าย ก้านละเลงหน้ามันด้วยเขม่าดำๆที่เตรียมมาจนหน้าลายพร้อยอย่างแมวคราว ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของเพื่อนๆ วันนั้นทั้งวัน ไอ้บอลเดินว่อนทั่วหมู่บ้านทั้งที่หน้ามอมไปด้วยเขม่า กว่ามันจะรู้ตัวว่าโดนหลอก ก็ตอนกลับบ้านไปหาก๋ง
ก้านจำครั้งสุดท้ายที่เขาแกล้งมันได้ดี อยู่ๆเขาก็นึกพิเรนทร์ยกโขยงไปเล่นซ่อนแอบในวัดช่วงโพล้เพล้ ซ้ำยังโบ้ยให้บอลเป็นคนหาโดยไม่ต้องเลือกให้เสียเวลา พอบอลเริ่มปิดตานับ ก้านก็นัดแนะให้เพื่อนๆแยกย้ายกันกลับบ้าน ทิ้งมันไว้ที่วัดคนเดียว
พอนับเสร็จบอลก็แข็งใจเดินตามหาเพื่อนอยู่ในวัดจนพลบค่ำ ก้านนึกสังหรณ์ใจจนกลับไปดูที่วัดอีกที เขาเห็นมันเดินตามกุฏิที่ทั้งมืดและเงียบ พอเขาถามมันไปว่าหาใครไม่เจอแล้วทำไมไม่ยอมกลับบ้าน มันก็ตอบมาตามประสาเด็กแค่เพียงว่า
เกิดพี่ก้านโดนผีลักไปซ่อนใครจะช่วย
นับแต่นั้นเขาก็เลิกแกล้งมัน รวมไปถึงคำว่า ไอ้บอลลูกเจ๊กก็อันตรธานไปจากปากของเด็กๆในหมู่บ้านตามคำสั่งของก้าน
เหนื่อยไหมพี่ เดี๋ยวผมช่วยปั่น บอลอาสาแข็งขันหลังจากปล่อยให้ก้านปั่นจักรยานมาเกินครึ่งทาง ก้านหัวเราะลงลูกคอ
มึงนั่งไปเถอะ กูปั่นจักรยานนี่ก็เท่ากับฝึกกำลังขาไปด้วย ก้านบอก อีกไม่ไกลจะถึงลำธารเล็กๆซึ่งต้องเดินย้อนทางน้ำขึ้นไปอีกจึงจะถึงฝาย สองข้างทางนั้นร่มครึ้มด้วยไม้สูงใหญ่ บอลสูดไอป่าชื้นๆอย่างปลอดโปร่งใจ เขาไม่ค่อยได้มาเล่นที่ป่าเหมือนเด็กอื่นในหมู่บ้าน ทุกครั้งที่เขาติดสอยห้อยตามก้านมาเที่ยวเล่นที่นี่ เขาจะออกอาการตื่นเต้นดีใจเกินหน้าเกินตาคนอื่นเสมอ
ก้านจอดจักรยาน ทางแคบๆในป่านั้นคดเคี้ยวเกินกว่าจะปั่นไหว บอลกระโดดลงจากรถแล้วเดินตามก้านซึ่งจูงจักรยานนำหน้าไปช้าๆ ไม้ใหญ่สองข้างทางเริ่มแน่นขนัดขึ้นเรื่อยๆ สองหนุ่มเดินตามทางจนทะลุป่าไปถึงลำธารเล็กๆ แล้วเดินย้อนทางน้ำขึ้นไปยังฝาย ก้านจูงจักรยานนำหน้าอย่างระมัดระวัง คอยชำเลืองมองคนที่เดินตามหลังอยู่เป็นระยะ..
ชอบมาเที่ยวที่นี่มากหรือไง.. ก้านถามยิ้มๆ เพราะคนที่มาด้วยดูจะรื่นเริงเป็นพิเศษ..
ชอบสิพี่ ป่านี่สวยดี ผมอยากมีบ้านในป่า... บอลตอบอย่างกระตือรือร้น สำหรับก้านแล้วป่าที่ไหนๆก็เหมือนกันหมด ตั้งแต่เล็กจนโตเขาก็เข้ามาเที่ยวเล่นในนี้จนปรุ แต่ถ้าคนที่มาด้วยจะร่าเริงขนาดนี้..
งั้นเรามาที่นี่บ่อยๆดีไหม? ก้านถาม
ถ้าก๋งให้มาก็มา แต่ถ้ามีงานที่ร้านก็มาไม่ได้..
ก้านถอนใจยาวจูงจักรยานเดินนำหน้าไปเงียบๆ ทางเดินเลียบลำธารแคบและรกชัฏ เต็มไปด้วยโขดหินใหญ่น้อยตะปุ่มตะป่ำ กระทั่งถึงฝายทีก่อหยาบๆด้วยหินและขอนไม้ที่มีอยู่แถวนั้น น้ำเหนือฝายนั้นใสเย็นราวกับกระจก ก้านจอดจักรยานพิงไว้ที่โคนไม้ใหญ่ ไม่ลืมหยิบเอาห่อข้าวติดมือมาด้วย เขาพาบอลเดินย้อนกระแสน้ำขึ้นไปทางต้นลำธารอีก
มันไกลหน่อยนะ มึงเดินเหนื่อยไหมเนี่ย... ก้านถาม ส่วนใหญ่เด็กๆจะเล่นน้ำกันตรงฝาย มีแค่เขาที่เดินสำรวจย้อนขึ้นไปทางต้นน้ำ มันสวยกว่า เงียบกว่า น้ำในลำธารใสเย็นกว่า..
ไม่เหนื่อยพี่ เดินแค่นี้เอง บอลรีบตอบทั้งที่แก้มเรื่อเป็นสีชมพู อึดใจใหญ่ๆก้านก็พาบอลเลาะลำน้ำไปจนถึงแอ่งน้ำเล็กๆ ก้านหยุดยืนตรงโขดหินใหญ่ ลอบมองสีหน้าตื่นเต้นของคนที่มาด้วยอย่างพึงพอใจ..
โห..พี่..ผมไม่รู้มาก่อนนะนี่ว่าข้างบนสวยขนาดนี้ บอลกระโดดขึ้นไปยืนเคียงร่างสูงใหญ่ของก้าน กวาดตามองไปทั่วบริเวณอย่างตื่นตาตื่นใจ ผิวน้ำใสแจ๋วเหมือนกระจกมองทะลุไปถึงโขดหินที่อยู่เบื้องล่าง ต้นไม้ที่ขึ้นข้างลำธาร รูปทรงอ่อนช้อยคดเคี้ยวกว่าที่เห็นตรงฝายหลายเท่า
เล่นน้ำกันเถอะ.. ก้านพูดแล้วถอดเสื้อวางตรงโขดหิน อวดกล้ามแกร่งเกินวัยต่อหน้าบอล ชั่วอึดใจเขาก็ถอดกางเกงแล้วยืนเปลือยเปล่าบนโขดหิน เขามองหน้าบอลแล้วพูดยิ้มๆ
เอ้า..ถอดเสื้อผ้าสิ จะเล่นน้ำไม่ใช่เหรอ?
บอลหน้าร้อนผ่าว อันที่จริงเขาก็เคยแก้ผ้าเล่นน้ำกับก้านนับครั้งไม่ถ้วน แต่นับจากเหตุการณ์บนเถียงนา พอได้มาเห็นร่างเปลือยเปล่าของก้านแบบนี้ เขารู้สึกเขินๆพิกล
ก้านเลิกชายเสื้อยืดของบอลขึ้น มันยกแขนให้เขาถอดออกทางศีรษะอย่างว่าง่าย แต่พอเขาทำท่าจะถอดกางเกงให้ มันรีบร้องโวยวาย
เฮ้ย! เดี๋ยวผมถอดเองพี่..
ก้านยืนหัวเราะดูมันถอดเสื้อผ้าจนร่างเปลือยเปล่าเหมือนกัน เขาใช้สายตาสำรวจผิวเนียนๆนั้นอย่างพึงพอใจ ก้านไม่เคยเห็นผิวแบบนี้จากใครมาก่อน มันขาวมันเนียนจนดูเหมือนเรืองอยู่กลางแดดในบางที แม้แต่ตามแข้งขานั้นก็เกือบจะไร้ขน กระทั่งพุ่มขนใต้ท้องน้อย ยังพึ่งขึ้นเป็นไรอ่อนๆไม่ได้ฟูหยาบเหมือนเด็กวัยรุ่นส่วนใหญ่ ก้านหย่อนตัวลงน้ำเพื่อดับอารมณ์รุ่มร้อน เขาตั้งใจจะเล่นน้ำกับมันก่อน มีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันจะทำเรื่องนั้นตอนไหนก็ได้
บอลหย่อนตัวลงน้ำตามก้าน ทันที่ที่ตัวถึงน้ำก้านก็ใช้มือซัดน้ำเข้าหน้าโครมใหญ่ เด็กหนุ่มหัวเราะร่าแล้วเอามือวาดน้ำเป็นทางให้น้ำกระเซ็นใส่ก้านเพื่อเป็นการตอบโต้ ลำน้ำที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงหัวเราะดังลั่น ก้านตรงเข้ากอดปล้ำร่างผอมบางไว้ในอ้อมแขน รู้สึกสุขใจจนแทบหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ครู่ใหญ่ที่คนทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างสนุกสนาน ก้านโผขึ้นจากน้ำ แว่วเสียงตะโกนที่ลอยมาจากทางฝายทำให้ก้านอยากเอาหัวโขกหินเสียให้รู้แล้วรู้รอด..
วู้ววววว...ไอ้ก้าน ไอ้บอล พวกมึงอยู่ไหน ได้ยินกูหรือเปล่า.....วู้ววววว...
.................................................................................................
จบตอนแล้วครับ ^^ ก่อนอื่นขอบคุณคนอ่านและทุกๆคอมเม้นต์เลยนะครับ การคาดเดา/ติ/ชม/วิจารณ์จากคนอ่านเป็นสิ่งที่คนเขียนยินดีอยู่แล้ว เพราะจะได้เอามาแก้ไขปรับปรุง
ถ้าไม่มีคำวิจารณ์จากคนอ่าน คนเขียนก็จะไม่มีภาพสะท้อนของตัวเอง ผมอาจจะไม่ได้ตอบทุกเม้นต์ก็จริงแต่ผมแฮปปี้กับการอ่านทุกเม้นต์ครับ ^^ (อันนี้ขอโทษไปแล้วที่ไม่ได้ตอบเม้นต์เป็นการส่วนตัว คือเค้าเล่นเน็ตในเวลางานน่ะ)
อย่างที่ออกตัวไปแล้วว่านิยายเรื่องนี้เกิดจากการหมกมุ่นกับการดูหนังโป๊สารพัดแนว ก็เลยไม่ได้ปูพื้นตัวละครอะไรมาก คนเขียนก็เพิ่มรายละเอียดไปทีละน้อย คนอ่านก็จะค่อยๆรู้จักตัวละครไปทีละน้อย ซึ่งบางทีตัวละครก็จะมีทับไลน์กันบ้าง บุคลิกคล้ายๆกันบ้างในตอนต้นเรื่อง (แต่คิดว่าเขียนๆไปบุคลิกของแต่ละตัวละครคงจะคลี่คลายไปเอง ^^) ส่วนการที่คนอ่านคาดเดาเนื้อเรื่อง ผมไม่มีปัญหานะครับ สนุกดีซะอีก สารภาพตามตรงว่าเนื้อเรื่องส่วนใหญ่มาจากหนังโป๊ที่สุ่มดูตอนค่ำๆ ถ้าฉากไหนเด็ดโดนใจ คนเขียนก็จะเกิดความเฮี้ยน เฮ้ย! ฉากนี้เด็ดว่ะ อยากเขียน จากนั้นก็จะดันเนื้อเรื่องไปหาฉากเซ็กซ์ที่ตัวเองอยากเขียน 55 เพราะฉะนั้นคนอ่านจะแนะนำหนังโป๊เด็ดๆก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะไปหามาดู
ออกตัวก่อนว่าอาทิตย์หน้าผมมีสอบ อาจจะลงได้น้อยหรือไม่ลงเลย แต่หลังจากนั้นก็จะพยายามลงให้สม่ำเสมอกว่านี้ หรือไม่ก็คงพัฒนาฉากเซ็กส์ให้หวือหวากว่านี้ ยังไงก็ขอบคุณคนอ่านและทุกๆคอมเม้นต์นะครับ ติ-ชม ได้เต็มที่ วันนี้ผมไปล่ะ..^^
ปล. พอดีว่ามีคนที่รู้จักเป็นการส่วนตัวได้มาอ่านนิยายนี้ ผมเลยขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ชี้แจงว่า ผมเป็นคนเรียบร้อย ขี้อาย ไม่ได้ผาดโผนเหมือนนิยายนะครับ..
