บทที่ 1เวลาบ่ายสามโมงของวันทำงานกลางสัปดาห์ ตรงทางขึ้นลานจอดรถชั้นสี่ของห้างสรรพสินค้าย่านชานเมือง มีรถยนต์สองประเภทสองราคากำลังขับตามกันขึ้นมาเพื่อหาช่องว่างจอดอยู่ คันหน้าคือรถมินิ คูเปอร์ รุ่นท็อปสีแดงเข้มป้ายแดง ส่วนคันหลังที่ขับวนตามอยู่ห่างๆนั้น คือรถกระบะเก่าๆสีเหลืองขึ้นสนิม รุ่นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว แต่ติดฟิมล์กรองแสงเบอร์ศูนย์ห้ามาใหม่เอี่ยม กระบะหลังบรรทุกลังกระดาษใบใหญ่อยู่หลายใบ รูปร่างหน้าตาและลักษณะการแต่งกายของคนทั้งคู่ ก็ช่างเหมาะสมกับยานพาหนะที่ใช้อยู่เสียจริงๆ
เจ้าของรถขนาดเล็กแต่สวยหรูคันหน้า เป็นชายหนุ่มรูปร่างโปร่งบางอายุยี่สิบสี่ปี อยู่ในชุดเสื้อเชิร์ตแขนยาวสีเทาพับแขนเสื้อขึ้น กับเกงเกงสแลคสีดำราคาแพง สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตร ผิวขาวเนียนผุดผ่อง ผมสีน้ำตาลเข้มเส้นเล็กละเอียด ดวงตาเรียวรีเป็นประกาย ใบหน้ารูปไข่สดใส จมูกโด่งได้รูปสวยกำลังดี ริมฝีปากบางแดงระเรื่อตามธรรมชาติ ทั้งหมดเมื่อประกอบรวมกัน ทำให้เขาดูน่ารักมากกว่าคำว่ารูปหล่อ
ส่วนเจ้าของรถเศษเหล็กคันหลัง เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำอายุยี่สิบห้าปี อยู่ในชุดกางเกงยีนส์สีซีดขาดเข่า กับเสื้อยืดสีน้ำเงินตัวเก่าๆ เขาสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบสามเซนติเมตร ผิวสีแทนคล้ำแดด ผมดกดำหยักศกยาวระต้นคอ ใบหน้าเข้มเต็มไปด้วยหนวดเครารุงรัง มีรอยแผลเป็นน่าเกลียดตรงข้างแก้มซ้าย จมูกโด่งคมสันได้รูป ทั้งหมดเมื่อประกอบรวมกัน ทำให้เขาดูเหมือนผู้ร้ายใจโหดเหี้ยมมากกว่าคำว่าหล่อเหลา
นายชลันธร หนุ่มร่างสูงใหญ่ผู้ขับรถเศษเหล็กพึมพำออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม เมื่อเห็นรถกระป๋องแต่ราคาหมดกระเป๋ากำลังถอยเข้าช่องจอดระหว่างรถตู้กับรถปิกอัพแวนทรงสูง แววตาภายใต้แว่นดำดุดันขึ้นอย่างน่ากลัว เคลื่อนรถกระบะขึ้นสนิมเข้าไปเบียดชนตรงกระจังหน้าของรถคันเล็กหรูด้านคนขับรวดเร็ว
โอ๊ะ! โอ๊ย! ชลันธรอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อรถของตนถูกเฉี่ยวชน เศษเหล็กวิ่งได้หักหน้าออกแต่ไม่ยอมหยุด พุ่งไปข้างหน้าอีกหลายเมตรกว่าจะเบรก ถอยหลังกลับมาพร้อมกับหักหน้ารถออกห่าง กระบะคันโทรมหยุดลงเมื่อประตูอีกด้านอยู่ตรงช่องว่างระหว่างช่องจอด แต่ก็ยังไม่ยอมดับเครื่องยนต์
อะไรวะเนี่ย! หนุ่มไฮโซกระแทกฝ่ามือกับพวงมาลัยด้วยความโมโห ดับเครื่องแล้วเปิดประตูก้าวออกมาจากรถ กระแทกประตูปิดอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ ครั้นเมื่อเห็นเจ้าของรถที่ขับมาเฉี่ยวชนรถตน ชลันธรรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาทันที พอชายร่างสูงผู้มีใบหน้าน่ากลัวลงมาจากรถโดยไม่ดับเครื่องยนต์ หนุ่มไฮโซเหลียวซ้ายแลขวาด้วยสัญชาตญาณระวังภัย
ขอโทษครับ ชายร่างสูงใหญ่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงห้าวทุ้ม เอาแขนข้างหนึ่งไขว่หลังไว้ก่อนจะก้าวอ้อมท้ายรถเดินไปหาคู่กรณี ชายหนุ่มร่างเล็กขยับถอยหลังอัตโนมัติ
คุณมาชนรถผมได้ไง เห็นมั๊ยเนี่ย รถผมอยู่ในช่องแล้ว ชลันธรต่อว่ากลับเสียงขุ่นทั้งที่รู้สึกหวาดๆ เนื่องด้วยรูปร่างของอีกฝ่ายสูงใหญ่กว่าตนมาก แถมใบหน้ายังเต็มไปด้วยหนวดเครารุงรัง แล้วยังมีแผลเป็นน่าเกลียดอีก ภาวนาขออย่าให้เป็นพวกมิจฉาชีพเลย พอคนร่างสูงถอดแว่นตาออกเอาไปเกี่ยวไว้ที่คอเสื้อ พลันที่สบตากับดวงตาคมลึกสีน้ำตาลเข้มนั้น ชายหนุ่มรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว ความหนาวเย็นแผ่ซ่านเกาะกุมหัวใจจนเต้นแรง
ขอโทษ ผมใจลอยไม่ทันมอง เดี๋ยวผมจ่ายค่าเสียหายให้ หนุ่มร่างสูงแสดงความรับผิดชอบก่อนจะขยับถอยหลังไปเปิดประตูรถคันโทรมของตนออก หันมองรอบบริเวณแล้วก้าวพรวดเข้าไปหาอีกฝ่ายรวดเร็ว
คุณจะ... ชลันธรถอยกรูด้วยความตกใจสุดขีด แต่พอหันหลังจะวิ่งหนีวงแขนแข็งแรงก็ตวัดรัดร่างของเขาเอาไว้
ช่วยดัวะ...อื๊อ...ชะ...อื๊อ...อื๊อ หนุ่มไฮโซร้องขอความช่วยเหลือได้แค่นั้น ฝ่ามือหนาก็ตะปบปิดปากกับจมูกเสียก่อน จมูกสูดกลิ่นฉุนในอุ้งมือใหญ่เข้าไปเต็มปอด ร่างโปร่งบางดิ้นรนไปมาเพื่อเอาชีวิตรอด ชายร่างสูงใช้วงแขนแข็งแรงรัดร่างเหยื่อแน่นขึ้น กอดลากถอยหลังไปทรุดนั่งลงยังเบาะรถที่เปิดประตูอ้าอยู่รวดเร็วไม่ทันกระพริบตา ไม่นานร่างที่เอนหลังพิงไหล่กว้างอยู่นั้นก็อ่อนพับไป
ชลันธรฟื้นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในสภาพไร้อิสระเสียแล้ว แขนสองข้างถูกใส่กุญแจมือติดกันอยู่ ขาก็ถูกมัดติดกันเอาไว้ มีกระดาษกาวปิดปากอยู่อย่างเหนียวแน่น เขานอนขดทแยงมุมอยู่ท้ายรถฟอร์จูนเนอร์ที่กำลังวิ่งด้วยความเร็งสูง หนุ่มไฮโซส่งเสียงครางในลำคอก่อนจะพลิกตัวขึ้นมานอนหงายคู้เข่า ใช้เท้าถีบฝาปิดท้ายรถอยู่นานเพื่อให้คนขับรู้ แต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็ได้แต่นอนนิ่งด้วยความหวาดกลัวจับใจ เขาโดนชายผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์โปะยาสลบตรงลานจอดรถ ถ้ามันต้องการแค่ของหรือแค่รถคงไม่จับตัวมา มันจับเขามาเพื่อเรียกค่าไถ่หรือเพื่ออะไร ไม่อยากเชื่อว่าตนจะโดนลักพาตัวในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า รปภ.ไม่ดูกล้องวงจรปิดเลยหรือ
ชลันธรพยายามลุกขึ้นนั่งเพื่อดูข้างทาง แต่ก็ไม่สามารถยันกายลุกขึ้นได้ เขาทำเสียงดังแค่ไหนแต่คนที่กำลังขับรถอยู่ก็ไม่สนใจ ยังเปิดเพลงดังและยังคงขับรถด้วยความเร็วสม่ำเสมอ ทำราวกับว่าไม่มีเขาผู้ซึ่งถูกมัดเหมือนหมูเหมือนหมาอยู่ท้ายรถอย่างนั้น หลังจากทำเสียงดังเรียกร้องความสนใจจากโจรเรียกค่าไถ่อยู่นาน เมื่อไม่เป็นผลชายหนุ่มจึงกลับมานอนนิ่งๆ เขาต้องเก็บแรงไว้เผื่อมีโอกาสหนี ชลันธรนอนมองทิวทัศน์ข้างทางเงียบๆ เพื่อจดจำว่ารถคันนี้วิ่งผ่านจุดเด่นอะไรบ้าง แต่ก็ไม่มีจุดเด่นอะไรให้เขาจดจำสักอย่าง เขามองเห็นแต่ความมืดสลัว เห็นเพียงเงาตะคุ่มของต้นไม้ข้างทาง เสาไฟฟ้า และเห็นแสงไฟที่เคลื่อนผ่านกระจกนานๆครั้งเท่านั้น เขารู้แค่ว่ารถคันนี้กำลังวิ่งอยู่บนถนนต่างจังหวัด เพราะนานๆทีถึงจะเห็นแสงสว่างจากหลอดไฟฟ้าริมทาง
ชลันธรนอนมองทิวทัศน์พลางครุ่นคิดถึงชะตากรรมของตัวเองอยู่เงียบๆยาวนาน สุดท้ายก็เผลอหลับไปเพราะความอ่อนล้า ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นเมื่อศีรษะไถลไปชนกับขอบเบาะ รถเลี้ยวไปตามทางโค้งถี่ขึ้นจนเขาต้องนอนเกร็งตัวเอาไว้ เวลาผ่านไปไม่นานนักรถก็วิ่งขึ้นไปตามทางขรุขระเพราะตัวรถโยกไปมา ทำให้ร่างของเขากระเด้งกระดอนขึ้นลงจนรู้สึกเจ็บหลังไปหมด แต่แล้วพื้นรถก็เอียงวูบเหมือนกำลังวิ่งลงไปตามทางลาดชัน
หนุ่มไฮโซนอนตัวสั่นตัวคลอนอยู่ไม่นานรถก็ถูกจอดลงเมื่อถึงที่ราบ เขาถูกจับมัดทรมานอยู่ในรถคันนี้มากี่ชั่วโมงแล้ว เพราะในความรู้สึกมันช่างยาวนานเสียเหลือเกิน ชลันธรได้ยินเสียงกุกกักจากด้านหน้าแล้วก็มีแสงจากไฟฉายสว่างขึ้น พอได้ยินเสียงเปิดประตูลงจากรถ ชายหนุ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจอีกครั้ง ฝาปิดท้ายรถถูกกระชากเปิดขึ้นอย่างแรง ตามมาด้วยแสงไฟฉายสาดส่องใส่หน้าจนตาพร่ามัว แล้วมือใหญ่แข็งแรงก็จับกระชากขาเขาให้เหยียดตรงออกไป
เมื่อชายร่างสูงหน้าเหี้ยมแก้เชือกมัดขาคนที่นอนอยู่ตรงพื้นรถออกเสร็จ เขาก็เอื้อมไปจับแขนที่ใส่กุญแจมือติดกันอยู่ดึงลากลงจากรถรวดเร็ว ร่างโปร่งบางหล่นจากท้ายรถลงไปกองกับพื้นฝุ่นทันที เสียงครางในลำคอด้วยความเจ็บยังไม่ทันจบ มือข้างนั้นก็ดึงกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นแล้วลากตามไป ตอนนี้แสงนำทางมีเพียงแค่แสงสว่างจากไฟฉายในมือของคนข้างหน้า ถ้าถูกปิดดับลง หนทางที่คนร่างเล็กก้าวเดินตามไปอยู่นั้นก็จะมืดมิด เหลือเพียงแต่มือแข็งแรงของร่างสูงใหญ่เท่านั้นที่จะนำพาก้าวไป เวลาคนข้างหลังสะดุดกับอุปสรรคขวางกั้น ถ้าคนเดินนำทางอยู่ข้างหน้าปล่อยมือ กายอ่อนล้าข้างหลังก็คงล้มลงไปนอนซบหน้ากับพื้นดินอย่างยอมพ่ายแพ้แก่โชคชะตา
ชลันธรถลาตามแรงฉุดขึ้นบันไดไม้ตามหลังร่างสูงบึกบึนไปอย่างทุลักทุเล พออีกฝ่ายกระชากประตูเปิดออก มือหนาก็ผลักเขาเข้าไปในห้องอันมืดมิดอย่างแรง ตั้งหลักได้รีบหันกลับไปมอง เห็นร่างสูงใหญ่ดำทะมึนเดินตามเข้ามาหา ชายหนุ่มถอยหลังกรูจนไปชนเข้ากับผนังห้อง ใบหน้าขาวเหยเกด้วยความเจ็บปวด พอมือใหญ่ค่อยๆเอื้อมขึ้นมาตรงหน้า ดวงตาเรียวรีเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
โอ๊ยย ซี๊ดด เจ็บ ชลันธรร้องออกมาทันทีที่นิ้วแกร่งกระชากกระดาษกาวออกจากปาก
กูเปิดปากให้แล้วมึงอย่าส่งเสียงร้องเป็นอันขาด เพราะต่อให้มึงแหกปากจนหมดลมตาย ก็ไม่มีใครได้ยิน ชายร่างสูงกำยำที่สาดแสงไฟฉายใส่ใบหน้าเหยเกของอีกฝ่ายอยู่กล่าวก้องบอกขึ้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องแล้วคล้องล็อคกุญแจประตูด้านนอกแน่นหนา กักขังเชลยไว้ภายในห้องอันมืดมิดเพียงลำพัง ชลันธรทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรงพร้อมกับความรู้สึกหวั่นกลัว ไม่รู้ว่าจะมีสิ่งเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นกับตนอีกในวันข้างหน้า
หนุ่มร่างสูงใหญ่ผู้มีใบหน้าอัปลักษณ์ เดินหน้าเคร่งออกมายืนนิ่งอยู่ในความมืดหน้าชานเรือนไม้ ขายาวยกขึ้นเตะราวระเบียงไม้ระบายอารมณ์ออกมา ในที่สุดเขาก็ได้ตัวคนที่ทำให้น้องสาวฆ่าตัวตายมาอยู่ในกำมือ เป็นเวลากว่าแปดชั่วโมงที่เขาขับรถโดยไม่หยุดพัก ถึงแม้จะเมื่อยล้าแต่เขาก็ต้องทน ต่อจากนี้ก็จะมีแต่บทลงโทษคนที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องพังพินาศย่อยยับเท่านั้น ลงโทษให้สาสมกับการดูถูกเหยียดหยามมนุษย์ด้วยกัน แบ่งชนชั้นด้วยจำนวนวัตถุที่ครอบครองและฐานันดรที่สมมุติขึ้น โดยมนุษย์ผู้ชอบกดขี่มนุษย์ด้วยกันเช่นพวกมัน ไม่สนใจวัดค่าของมนุษย์ซึ่งเกิดมาจากแหล่งเดียวกัน ด้วยคุณธรรมความดีที่มีอยู่ภายในจิตใจแม้แต่น้อย ดังนั้นคนอย่างมันก็ต้องโดนลงทัณฑ์ด้วยทฤษฎีชนชั้นที่มันยึดมั่นเช่นกัน....
**************************************************************
