เย็นวันรุ่งขึ้น ไอ้นัยยังมาไม่ถึงโรงเรียนผมครับ เพราะมันโทรบอกผมว่ามีงานที่ต้องทำให้เสร็จก่อน อาจมาช้าหน่อยขณะที่ผมกำลังซ้อมเพลงอยู่ที่ชมรมการแสดง ไอ้กันก็เดินมาแอบซุ่มดูอยู่ที่ประตูห้องด้วยสีหน้าเครียดๆ ผมเห็นแบบนั้นเลยบอกน้องแองจี้ ขอเบรกซ้อมไว้ก่อน แล้วผมก็เดินไปหาไอ้กันที่หน้าห้อง
มีไรป่ะกัน แล้วไม่ซ้อมบาสเหรอ ผมถามออกไปแอบสังเกตสีหน้าไอ้กัน ดูไม่ค่อยดีนัก ท่าทางจะมีเรื่องอะไรแน่
เดี๋ยวจะไปซ้อมแล้วว่ะ แต่อยากคุยกับมึงก่อน ไอ้กันมองหน้าผมทำหน้าเครียด
เรื่องไอ้เบสต์อะดิ ผมเดาทางไปก่อนแล้ว
ฮื่อ
มันไม่ยอมเลิกกับกูว่ะ
เฮ้อ ไอ้กันบอกพลางถอนหายใจ กูไปคุยกับมันเมื่อวาน มันยืนกรานไม่ยอมเลิกท่าเดียว
ทำไมวะ มันเองก็ไม่ค่อยดูแลมึงเท่าไหร่ เสือกยื้อทำเหี้ยไร ผมอดที่จะบ่นออกไปไม่ได้
กูก็ไม่รู้ว่ะ ไอ้กันเสียงแผ่ว มึงดูนี่สิเอก
ไอ้กันเปิดหน้าอกให้ผมดู ก็เห็นรอยฟันกัดจนเป็นสีม่วงเข้มอยู่สองสามที่ ตัวไอ้กันซึ่งขาวอยู่แล้ว ยิ่งทำให้รอยนั่นดูน่ากลัวมากขึ้น แถมยังมีรอยฟกช้ำดำเขียวอีกหลายจุด
เย็ดแม่ง
.มันทำมึงขนาดนี้เลยเหรอวะ เลวชาติจริงๆไอ้เบสต์ ผมอดที่จะด่าออกมาไม่ได้ ก็แม่งโหดร้ายจริงๆ
ผมเริ่มนึกถึงแผนการที่ผมคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้ น่าจะถึงเวลาแล้วนะ ที่ผมจะต้องช่วยไอ้กันซะที
กูขอถามมึงอีกทีนะกัน ผมจับไหล่ไอ้กันทั้งสองข้างจ้องหน้ามันนิ่ง มึงอยากเลิกกับไอ้เบสต์กี่เปอร์เซ็นต์วะ
ที่ผมถามออกไปแบบนั้น เพราะรู้ครับว่า ไอ้กันมันรักไอ้เบสต์ไม่น้อย การเลิกกับคนที่เรารัก มันไม่ง่ายอย่างที่เราคิดหรอก
ไอ้กันหยุดคิด เม้มปากแล้วมองตาผมนิ่ง
ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไอ้กันบอกออกมาอย่างมั่นใจ ทำเอาผมต้องยิ้มออกมาด้วยความโล่งอก
ต้องอย่างนี้สิวะกัน ผมบีบไหล่มัน คนเลวๆแบบมัน มึงอย่าไปคบอีกเลย เดี๋ยวกูจะช่วยมึงจัดการมันเอง
ผมเลยดึงไอ้กันไปตรงบันได ซึ่งห่างจากห้องซ้อมไปพอสมควร ก่อนที่ผมจะบอกแผนการณ์คร่าวๆ ให้ไอ้กันฟัง พอไอ้กันได้ฟังแผนของผม มันถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ
มันต้องเลิกกับกูแน่ ขอบใจว่ะเอก ไอ้กันยิ้มแล้วดึงผมไปกอดแน่น ผมเลยกอดมันกลับไปบ้าง พลางลูบหลังมันเบาๆ
อา
..ผมรู้สึกดีจังเลยครับ ที่กำลังจะได้ช่วยเพื่อนคนนึงให้หลุดพ้นจากความทุกข์
มึงนี่น่ารักจริงๆเลยนะ เอก ไอ้กันยิ้มกว้างแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ทำเอาผมเหวอไปเลย แลกเบอร์กันก่อนเหอะ เดี๋ยวจะได้โทรนัดกัน
แล้วไอ้กันขอตัวกลับไปซ้อมบาส ผมรับรู้โดยเซ้นส์ได้ครับว่า มันหอมแก้มผมเพราะอยากขอบคุณผมจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยแน่นอน
ผมกลับเข้ามาซ้อมต่อ ไม่นานนักไอ้นัยก็เดินเข้ามาในห้อง ด้วยสีหน้าที่บอกบุญไม่รับ มันมองตาผมอย่างแข็งกร้าว ตาแดงก่ำ
นี่มันกำลังโกรธอะไรกูหรือเปล่าวะ
ผมซ้อมต่อจนถึงช่วงพัก จึงเดินไปหาไอ้นัย พยายามชวนมันคุย แต่มันก็ทำเหมือนไม่อยากคุย ถามคำตอบคำ
.เชี่ย
..งอนอะไรกูอีกแล้ววะ
ผมอยากจะเคลียร์กับมันเหลือเกินครับ อยากถามว่ามันโกรธอะไรผม แต่คนอยู่ในห้องเยอะขนาดนั้น ผมเลยพูดอะไรไม่ได้
เฮ้อ
อะไรกันนี่ เมื่อเช้ายังดีๆ อยู่เลย มาถึงตอนเย็นก็งอนกูซะแล้ว
พักเดียวครับ พี่กรก็ตามมาถึง ผมเลยต้องซ้อมร้องเพลงต่อทันที ช่วงจังหวะที่พี่กรเข้ามาคุยเพื่อแนะนำการร้องให้กับผม พอผมหันไปอีกที ไอ้นัยก็หายตัวไปแล้ว
เชี่ย
หายไปไหนวะ หรือมันไปห้องน้ำ
ผมพยายามคิดในแง่ดีว่ามันคงยังไม่หนีกลับ
...อย่านะไอ้นัย
ครับ
..สุดท้ายไอ้นัยหายตัวไปเลย ผมรีบคว้าโทรศัพท์โทรหามัน ก็กลายเป็นฝากข้อความไปซะแล้ว
โอยย
ไอ้นัย มึงอย่าทำแบบนี้สิวะ
ภาพไอ้กันกอดและหอมแก้มผมเมื่อครู่นี้ ลอยเข้ามาในหัว
น่าจะใช่เรื่องนี้ล่ะ ที่ทำให้ไอ้นัยโกรธผม มันคงเห็นเข้าพอดี
..โธ่
มันไม่มีอะไรซักนิดเดียว มึงอย่าเข้าใจกูผิดนะไอ้นัย
ผมนั่งกระวนกระวายใจอยู่ในรถพี่กร จนพี่กรต้องถามออกมาด้วยความสงสัย
ทะเลาะกับนัยเหรอ พี่กรเอ่ยถามผมขณะที่ผมกำลังโทรหาไอ้นัยครั้งที่ร้อย แต่ก็โทรไม่ติดอยู่ดี
เอ่อ
.. ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี ปละ เปล่าหรอกคับ ผมแค่เป็นห่วงมัน
แน่ใจนะเอก อาการแบบนี้จะซ้อมไหวรึเปล่า พี่กรบอกอีก
..นั่นสิ กูจะมีแรงซ้อมเหรอวะเนี่ย
แต่ไม่ได้หรอกพี่กร ผมต้องซ้อมก่อน แล้วค่อยกลับไปเคลียร์ก็แล้วกัน
ไหวคับ ผมเค้นเสียงตอบออกไป เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วคับพี่กร ผมต้องร้องให้ได้
ผมฝึกร้องเพลงโดยพยายามลืมเรื่องไอ้นัยชั่วคราว แต่มันก็ทำไม่ได้หรอกครับ หัวมันคอยแต่จะแว่บ คิดไปคิดมา จนสุดท้ายพี่กรก็ทนไม่ไหว
วันนี้พอแค่นี้เหอะ ไว้มาฝึกใหม่พรุ่งนี้ดีกว่านะ พี่กรมองหน้าผมยิ้มแบบเครียดๆ รีบไปเคลียร์กันซะเถอะ ปล่อยไว้แบบนี้มันจะทำให้อย่างอื่นเสียตามไปด้วย
คำพูดของพี่กรเหมือนกับรู้ว่าผมกับไอ้นัยกำลังมีเรื่องกัน ผมได้แต่ยิ้มให้แกนิดๆ ด้วยใจที่ขอบคุณ
ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ พี่กรหยุดพูดแล้วจ้องหน้าผม พี่รักเราเหมือนน้องแท้ๆของพี่เลยรู้มั้ย
น้องเอก
แล้วพี่กรดึงผมเข้าไปกอดแน่น ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แกส่งผ่านมาให้
..เสียงฟืดฟาดดังตามมา เหมือนพี่กรกำลังร้องไห้ ทำให้ผมต้องดันตัวแกออก จ้องตามองด้วยความสงสัย
ให้พี่เป็นพี่ชายของเอกอีกคนนะ ได้มั้ย พี่กรพูดพลางเอามือเช็ดน้ำตา
ได้สิคับพี่กร ผมก็รักพี่เหมือนพี่แท้ๆ ของผมเหมือนกันคับ
ผมพูดจบก็กอดพี่กรแน่นๆอีกครั้ง เพื่อจะเน้นว่า ผมก็รักแกเหมือนกัน เพราะแกดีกับผมเหลือเกิน ผมสัมผัสได้ตั้งแต่วันที่แกมาช่วยดูผมร้องเพลงวันแรก
.และมันก็เพิ่มขึ้นทุกวัน
ผมแทบจะเหาะขึ้นห้อง หลังจากพี่กรมาส่งมาที่หน้าหอ ก็ใจมันร้อนไปหมดแล้วนี่ครับ ไอ้นัยกำลังเข้าใจผิดผม ผมยอมให้มันโกรธผมไม่ได้
พอไปถึงหน้าห้อง ผมแทบทรุดเลยครับ ก็กุญแจด้านนอกยังล็อคอยู่เลย
เวรแระ
ไอ้นัยไม่ได้กลับห้องเหรอวะเนี่ย มันไปไหนของมันวะ
ฮือๆ
ผมรีบไขกุญแจ ใจนึงก็อยากให้มีปาฏิหารณ์เจอไอ้นัยกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้อง
แต่
ความจริงมันมีแต่ความว่างเปล่า
ไม่มีแม้เงาของไอ้นัย
ใจผมยิ่งห่อเหี่ยวจนแทบไม่มีแรง
ผมกดโทรศัพท์รอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ครับ กดโทรจนอ่อนใจ
..อะไรกันวะนี่
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วยวะ
ผมนอนแบ็บอยู่บนเตียง พลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
บนเตียงนุ่มๆนี้แหละ ที่ผมกับไอ้นัยมีความสุขกันจนผมไม่อาจลืมได้ ไอ้นัยยังนอนกอดผมทั้งคืนจนเช้า เราแทบไม่อยากลุกไปจากเตียง อยากกอดอยากจูบกันอยู่อย่างนั้นทั้งวัน
แต่
ตอนนี้ มันเหมือนหนังคนละม้วน ผมกำลังว้าวุ่นใจอย่างหนัก ไอ้นัยกำลังเข้าใจผมผิด แต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้เคลียร์
แล้วนี่ ถ้ามันไม่กลับห้อง ผมจะทำยังไงดี
ผมรู้สึกจุกที่คอ พลันน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้น
ไอ้นัย
.กูบริสุทธิ์ใจนะ
.ไอ้กันกับกูไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดเลยซักนิด
ผมอดโทษตัวเองไม่ได้ ที่ไม่ยอมเล่าเรื่องไอ้กันให้ไอ้นัยฟัง เพียงเพราะว่าผมรับปากกับไอ้กันว่าผมจะไม่บอกใคร
.แต่สุดท้าย มันก็กลับทำให้ผมทุกข์ใจซะเอง
ผมร้องไห้อยู่พักนึงครับ ก็รีบตั้งสติ พยายามคิดว่าไอ้นัยมันจะไปไหนได้บ้าง
ห้องไอ้ตาลรึเปล่าวะ ผมรีบกดเบอร์ไอ้ตาลทันทีครับ
มันไม่ได้มาหากูนะ ไอ้ตาลบอกทำเอาผมแทบทรุด มันอาจจะกลับบ้านอามันก็ได้มั้ง ไอ้ตาลคาดเดา
เหรอวะ ผมพูดได้แค่นั้น เพราะนึกอะไรไม่ออกแล้ว แล้วมึงมีเบอร์บ้านอาไอ้นัยมั้ยวะตาล ผมถามออกไปเผื่อจะมีทางติดต่อไอ้นัยได้บ้าง
ไม่มีว่ะ ไอ้ตาลบอก แต่กูเคยไปสองสามครั้ง กูว่า
กูจำทางได้
จิงดิ ผมเริ่มมีหวัง อดยิ้มออกมาเล็กๆไม่ได้ ไปยังไงวะตาล
เดี๋ยวก่อนโว้ย ไอ้ตาลเสียงเข้ม มึงจะบอกกูได้รึยัง ว่ามึงสองตัวมันอะไรกันวะ
ผมอึ้งไปพักนึง มาถึงขนาดนี้แล้ว จะปิดแม่งต่อไปก็คงยาก แต่จะให้ยอมรับตรงๆ แม่งก็โคตรกระดากปาก
มึงอย่าถามกูเล้ยย
เดี๋ยวกูถามมึงกลับมั่ง แล้วมึงจะหนาววววว ผมยืมคำพูดไอ้ตาลมาใช้บ้าง ก็แม่งยังมีชนักติดหลังเป็นไอ้โนอยู่นี่หว่า
สาดดด
กวนตีนกู ไอ้ตาลด่าผม งั้นกูจะคิดว่ามึงเป็นเมียไอ้นัย โอเคป่ะ ฮ่าๆ ไอ้ตาลพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง ทำเอาผมหน้าร้อนไปหมดเลยครับ
ไอ้เชี่ย
พูดแทงใจดำกูเต็มๆเลย แถมกูยังแสบตูดไม่หายด้วยสิ
งั้นมึงก็เป็นผัวไอ้โน โอเคมะ ฮ่าๆ ผมเล่นมันกลับไปบ้าง
กูไม่ยอมมึงหรอกไอ้ตาล
สัส
..ไม่ยอมกันเลยนะมึง ฮ่าๆๆ ไอ้ตาลหัวเราะร่วน
แล้วไอ้ตาลก็อธิบายเส้นทางไปบ้านอาไอ้นัยให้ผมฟังอย่างละเอียดเท่าที่มันจำได้ ผมทั้งจดทั้งจำเพราะแถวนั้นผมก็ไม่เคยไป
แต่ยังไงคืนนี้กูก็ต้องไปให้ได้
มึงอย่าเพิ่งรีบนอนนะโว้ย เผื่อกูหลง จะได้โทรถามทาง ผมกำชับไอ้ตาลก่อนวางหู
