We have no responsibility for the contents in this web community!

ถ้าเข้ามาแล้วพบว่ากระทู้ไม่เรียงตามวัน/เวลา ให้คลิ๊กตรงคำว่า Date/Time ที่อยู่ตรงแถบสีม่วงๆ นะครับ


ห้ามลงประกาศโฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ยกเว้นสปอนเซ่อร์!!!!!

*** ห้ามใช้เนื้อที่บอร์ดเพื่อแอบแฝงขายบริการทางเพศ ***


เพิ่มเพื่อน

RBR Section


Register
สมัครสมาชิก


What's RBR?
ต่ออายุสมาชิก

**** ส่วนบริการเข้าบอร์ดเฉพาะสำหรับสมาชิก RBR บอร์ด Devil และ บอร์ด Zombie ต้องการติดต่อสอบถาม ส่งเมลล์ที่ ryubedroom@yahoo.com เท่านั้น ****

กรุณาคลิ๊กที่นี่และ Bookmark ไว้ด้วยครับ

Palm-Plaza.com

Complete the form below to post a message

Original Message
"RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง(กระทู้ 3 ครับ)"
Posted by someone on 11-Jul-13 at 09:58 PM
ก่อนลงจากเวทีพวกผมต้องรอรับดอกไม้และพวงมาลัยจนเต็มมือและเต็มคอเลยละครับ ผมดีใจสุดๆที่เพลงของเราได้รับความสนใจจากคนดูมากมายขนาดนี้

“กรี๊ดดด…..เอาอีกๆๆๆๆๆ”

เสียงกรี๊ดดังอย่างต่อเนื่องพร้อมเสียงตะโกนบอกแบบนั้นยิ่งทำให้พวกเราต่างมองตากันด้วยความดีใจ ผมสบตาน้องแองจี้ที่กำลังยิ้มอย่างปลื้มปิติ เราพยักหน้าให้กันเพื่อจะบอกว่า พวกเราทำสำเร็จแล้ว……เราทำได้แล้ว……ปฏิกิริยาของคนดูที่ออกมาแบบนี้ทำให้เราหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยทีเดียว

พวกเราลงมากอดกันด้วยความดีใจอยู่ด้านหลังเวที แน่นอนเราดีใจในความสำเร็จอันท่วมท้น แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั่นคือการที่เราได้น้องแองจี้กลับคืนมาต่างหาก

“พวกเราเป็นห่วงแองจี้แทบแย่เลยรู้มั้ย” ผมบอกเธอพร้อมกอดเธออีกครั้ง น้องๆคนอื่นก็พากันเข้ามากอดด้วย

“ขอบคุณทุกคนนะคะ” แองจี้บอกด้วยรอยยิ้ม “จริงๆวันนี้หนูคิดแล้วคิดอีกว่าจะมาดีหรือเปล่า……แต่ใจมันก็ร้อนจนอยู่ไม่ได้”

“เลือดนักแสดงมันแรงกว่าใช่มั้ย” ผมพูดติดตลก ทำเอาแองจี้ยิ้มใหญ่

“ใช่ค่ะพี่เอก ถ้าหนูไม่ได้มาแสดงหนูคงนอนตายตาไม่หลับ” แองจี้บอกพวกเราเลยหัวเพราะกันใหญ่

“นั่นสิ ซ้อมกันมาเป็นเดือน แล้ววันแสดงจริงไม่มีตัวแม่ พวกเราคงปวดใจน่าดู” ผมบอกเธอไปพร้อมยิ้มอย่างดีใจ “ไป…..ไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่า ยังมีช่วงบ่ายรอเราอยู่อีกนะ”

ผมบอกน้องๆแล้วพากันเดินไปที่ประตูทางออก ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก โดยมีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ด้านหน้า……..พวกเราถึงกับยืนนิ่งไปชั่วครู่เพราะจำได้ดีว่าคนที่ยืนขวางประตูอยู่ตรงหน้านั้นคือใคร

“คุณแม่!!!!” แองจี้อุทานเสียงดัง ก่อนที่ทั้งสองจะยืนมองตากันนิ่ง

คุณแม่น้องแองจี้ดวงตาสั่นระริก เม้มปากจ้องมองลูกชายที่อยู่ในเครื่องแต่งกายหญิงโดยไม่ละสายตา ก่อนที่หยาดน้ำตาจะไหลออกมาเป็นสาย แองจี้เองก็ยืนตัวสั่นมองตาคุณแม่…..น้ำตาไหลออกมานองหน้าเช่นกัน…….ผมใจคอไม่ดีเลยครับ ผมกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบที่ผมเคยเจอเมื่อหลายวันก่อนอีกครั้ง

ทุกคนต่างยืนนิ่งทำหน้าเจื่อนโดยไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาซักคำ ผมยืนกัดฟันกรอดๆ เพราะลุ้นใจจะขาด……….ขออย่าให้มีเรื่องอะไรร้ายๆอีกเลย

“….สวยจนแม่เกือบจำลูกไม่ได้…...” คุณแม่พูดขึ้นพร้อมยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะโผเข้ากอดน้องแองจี้แล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง…….แองจี้เองก็กอดคุณแม่แน่นร้องไห้ออกมาไม่หยุด……

“แม่ขอโทษนะลูก……แม่ขอโทษ….ฮือๆๆ”

“ผมก็ขอโทษครับแม่…..ฮือๆๆๆๆ”

ผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว น้ำตาพาลไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่……ในที่สุดคุณแม่ก็เข้าใจน้องแองจี้แล้วสินะ…… ผมหันไปมองน้องๆคนอื่นๆ ก็เห็นพวกเธออยู่ในสภาพไม่ต่างกันกับผม……เราต่างยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ที่เห็นความสุขของแองจี้และคุณแม่ของเธอกลับมาอีกครั้ง

………………………….

พวกเรากลับมาแต่งตัวกันใหม่อีกครั้งที่ห้องชมรมการแสดง พอมาถึงก็เจอไอ้เบสต์ ไอ้บอมบ์และนักร้องอีกสองคนแต่งหน้าทำผมและแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างพากันยินดีอย่างสุดๆ ที่คุณแม่กับแองจี้เข้าใจกันได้ซะที ผมแอบซึ้งกับคำพูดของคุณแม่ที่เดินมาส่งลูกชายถึงหน้าห้องเมื่อครู่นี้

“แม่จะไปคอยเชียร์อยู่หน้าเวทีนะยุทธ เอ๊ย…..แองจี้” คุณแม่พูดอย่างอายๆ

“เรียกผมว่ายุทธิ์เหมือนเดิมเถอะคับแม่” แองจี้ยิ้มแล้วกอดคุณแม่แน่น “แม่ยอมรับผมได้ แค่นี้ก็ดีใจสุดๆแล้ว”

“กว่าแม่จะเข้าใจลูกได้ ก็เกือบจะเสียลูกไปซะแล้ว” คุณแม่กอดแองจี้แล้วหอมแก้มเธอ “แม่เป็นแม่ที่ไม่เอาไหนเลยจริงๆ เลี้ยงมากับมือแท้ๆ แต่กลับไม่เข้าใจลูกตัวเอง”

“ไม่ว่าลูกจะเป็นยุทธนาหรือแองจี้ ลูกก็จะเป็นลูกของแม่…..เป็นลูกที่แม่รักตลอดไปนะลูก”

“คับแม่” แองจี้กอดคุณแม่แน่น เธอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข……มันคือความสุขที่แท้จริงและยั่งยืนที่สุดในโลกใบนี้……และมันคือสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรามากที่สุด แต่เรามักจะมองข้ามมันไปเสมอ

ไอ้ตาลเล่าบ้าง……

แม้การแสดงช่วงเช้าจะจบลงไปแล้ว แต่ยังมีนักเรียนอีกหลายกลุ่มได้พากันเข้ามานั่งจองพื้นที่ในหอประชุมกันแล้วครับ ส่วนใหญ่จะเป็นนักเรียนหญิงทั้งเด็กเล็กเด็กโต บางกลุ่มก็ทำป้ายมาเชียร์นักร้องที่ตัวเองชื่นชอบมาด้วย แต่ใครจะเด่นเกินป้ายไฟของพวกผมเป็นไม่มี ฮี่ๆ

ผมกับไอ้นัยเลยอาสาจะจองพื้นที่เอาไว้ก่อนเพราะกลัวว่าจะไม่มีที่ให้ยืนเชียร์ ไอ้โป้งกับไอ้เก็ตและไอ้กันแฟนเก่าไอ้เบสต์ก็เลยมานั่งรวมตัวกับพวกผมด้วย โดยพี่กรกับไอ้โนอาสาออกไปซื้อข้าวมาให้พวกเรากินกันในนี้

ผมรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูกครับ เมื่อเห็นแฟนเก่าไอ้เบสต์มานั่งอยู่ใกล้ๆแบบนี้ เพราะไอ้นัยแอบเล่าอะไรหลายอย่างให้ผมฟังหลังจากที่เจอกับมันในห้องชมรมการแสดงเมื่อเช้านี้……อย่างนึงที่ผมจำได้แม่นยำก็คือ ไอ้นัยเล่าว่าไอ้เบสต์เคยไปขอคืนดีกับไอ้กัน แต่ไอ้กันปฏิเสธ

แค่คิดผมก็ใจสั่นแล้วครับ……นี่แสดงว่าไอ้เบสต์มันคงชอบไอ้กันไม่น้อยเลย ก็ไอ้กันเองมันน่ารักออกขนาดนี้ ผิวขาวปากแดงหน้าตี๋สมกับไอ้เบสต์มากๆ……เฮ้อ…….ใจมันแปล๊บๆพิกลว่ะ

ช่วงที่นั่งรอกันอยู่ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของไอ้กัน มันยกขึ้นมาดูแล้วทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะกดรับสาย

“โหล…ว่าไงเบสต์” เสียงไอ้กันพูดทำเอาหัวใจผมเต้นแรง เลือดฉีดขึ้นมาจนหน้าร้อนฉ่าไปหมด……นี่ไอ้เบสต์โทรหาไอ้กันทำไมวะ

ไอ้กันฟังเสียงจากปลายสายแล้วทำหน้านิ่งมาก ผมแอบเหลือบมองดูถึงแม้จะรู้ว่าเสียมารยาทก็ตาม แต่ใจมันอดไม่ไหวนี่ครับ…..ไอ้เบสต์มันคุยอะไรกับไอ้กันวะ…..โอยย…..จี๊ดๆที่หัวใจ

“โอเคๆ เดี๋ยวออกไป” ไอ้กันบอกทำเอาผมเครียดหนัก…..ไม่ใช่แค่คุยทางโทรศัพท์แค่นั้น แต่มันกำลังจะไปหากันด้วยเหรอวะเนี่ย

ไอ้กันฝากป้ายเอาไว้กับพวกผมก่อนจะขอตัวเดินออกไปจากหอประชุม ไอ้นัยหันมองหน้าผมอย่างเข้าใจเพราะมันก็ได้ยินและเห็นทุกอย่างเหมือนที่ผมเห็น มันเลยพยักเพยิดให้ผมเดินตามไอ้กันออกไป

ผมยอมรับว่าเสียมารยาทมากๆครับ ที่เดินตามไอ้กันไปห่างๆแบบนั้น แต่หัวใจมันเรียกร้องให้ผมเดินตามไป เพราะผมอยากรู้เหลือเกินว่าไอ้กันจะออกไปเจอไอ้เบสต์ด้วยเรื่องอะไร……ผมคิดไปล่วงหน้าแล้วละครับว่า ไอ้เบสต์อาจจะขอไอ้กันคืนดีอีกครั้ง……เชี่ย……จี๊ดๆที่หัวใจอีกแล้วกู

ไอ้กันเดินมุ่งหน้าไปทางตึกชมรมการแสดง ด้วยความที่มีนักเรียนเยอะมากมายด้านนอก มันเลยไม่ทันสังเกตว่าผมกำลังเดินตามมันไปห่างๆ ด้วยใจที่เต้นแรงขึ้นทุกทีๆ

ผมเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องแล้วครับ เมื่อเห็นไอ้กันเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องชมรมการแสดง ก่อนที่มันจะยกโทรศัพท์กดโทรออก แป๊บเดียวเท่านั้น ไอ้เบสต์ก็เปิดประตูออกมาพูดอะไรสองสามคำแล้วกอดคอพาไอ้กันเดินออกไปทางประตูหนีไฟด้านข้างทันที

โอย…..ไม่ไหวแล้วครับ ทำไมผมถึงรู้สึกหายใจขัดๆ เหมือนจะเป็นลมแบบนี้……สิ่งที่ผมกลัวมันจะเป็นจริงหรือเปล่า…..ผมอดนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่ได้ครับ……ตอนที่ผมจูบปากไอ้เบสต์ ผมรับเอาความรู้สึกจากไอ้เบสต์มาเต็มๆ……มันมีความหมายต่างไปจากตอนที่เรามีเซ็กส์กันแน่นอน…..หรือผมเข้าใจไปเองว่ามันชอบผมด้วยเหมือนกัน

ผมอยู่ไม่ได้แล้วครับ ยังไงๆผมก็ต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้เบสต์จะคุยอะไรกับไอ้กัน ผมรีบเดินไปที่ประตูทางหนีไฟ แล้วค่อยๆดันมันออก ผมรีบมองปราดไปทั่วๆทั้งข้างบนข้างล่าง ก็เห็นหัวไอ้เบสต์และไอ้กันอยู่ด้านล่าง ผมเลยค่อยๆย่องเข้าไปอย่างเงียบที่สุด

“ที่ผ่านมาเบสต์ขอโทษอีกครั้งนะ เบสต์ทำไม่ดีกับกันหลายอย่าง เบสต์ขอโทษจริงๆ” เสียงไอ้เบสต์พูดเบาๆแต่ผมได้ยินชัดเจน…..โอย……นี่มันกำลังขอคืนดีกันชัดๆ

“กันก็ไม่ได้โกรธอะไรเบสต์แล้วล่ะ” ไอ้กันตอบกลับไป “เบสต์สบายใจได้นะ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเหอะ เรามาเริ่มกันใหม่กับเรื่องดีๆก็แล้วกัน”

โอยยยยย…..ผมเหมือนโดนฟ้าผ่าลงมาที่หัวใจเลยละครับ…….สิ่งที่ผมคิดเอาไว้มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ……ผมรู้สึกเหมือนจะเป็นลมท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด……..ยืนฟังต่อไม่ไหวแล้วครับ ผมรีบหันหลังกลับพร้อมได้ยินเสียงไอ้เบสต์ตะโกนถามว่าใคร แต่ผมก็ไม่สนใจแล้วครับ รีบเปิดประตูหนีไฟวิ่งออกไปทันที

ผมได้ยินเสียงไอ้เบสต์วิ่งตามผมออกมาแต่ผมไม่ได้หันกลับไปมองแม้แต่น้อย……..และเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก็คือ

“ตาล……เดี๋ยวก่อน…….”

ผมวิ่งอย่างสุดกำลัง เพราะต้องการหนีออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด……..นี่ผมคิดไปเองทั้งหมดเลยเหรอวะเนี่ย……..ไอ้เบสต์มันไม่ได้คิดอะไรกับเราเลยซักนิดเดียว ที่ผ่านมาก็คงเป็นแค่อารมณ์เหงาที่มันสองคนยังไม่คืนดีกันเท่านั้น……มันไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งกับเราเหมือนที่เราคิดกับมันเลยสักนิด……เฮ้อ……ไม่น่าเลยกู……ไม่น่าเลยจริงๆ…..ไอ้ตาล

เสียงโทรศัพท์ดังออกมาจากกระเป๋ากางเกงของผม ผมรีบหยิบมันขึ้นมาดูก็เห็นเป็นชื่อไอ้เบสต์……..ผมหยุดยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางนักเรียนจำนวนมากมายที่กำลังเดินผ่านตัวผมไปทุกทิศทาง มองดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโดยไม่ได้กดรับสาย……จะโทรมาทำไมวะเบสต์……กูมันก็แค่คนคั่นเวลาของมึงเท่านั้นเอง

ผมกดปิดโทรศัพท์ทันทีก่อนจะรีบเดินแหวกฝูงชนออกไปจากโรงเรียน…….ด้วยใจที่เจ็บแปล๊บเหมือนโดนเข็มซักร้อยเล่มทิ่มแทงอยู่……ตายน้ำตื้นจนไอ้นะมึง…..ไอ้ตาลเอ๊ย

Click here to go back to the previous page Go back   Click here to see help FAQ     
Conferences Post form
Your Message
Name*:
Subject*: Upload Pics อัพโหลดรูปภาพ
Message*:
 
HTML Ok
Use [] in place of <>

HTML Reference
 
Images Ok
 
Click on a smilie to add it to your message.
 
Check if you DO NOT wish to use emotion icons in your message
RBR User*: ใส่ Username และ Pass RBR ในกรณีที่โพสแล้วติดแอดมิน
RBR Pass*: ***ผู้ที่ใช้พาส RBR ป่วนหรือโพสผิดกฎบอร์ดจะถูกยึดพาส***
 

 

Palm-Plaza.com All rights reserved.

*** ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
ห้ามโพสข้อความ รูปภาพ ไฟล์ที่มีลิขสิทธิ์ ที่สร้างความเสียหายให้แก่บุคคลอื่น
ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link "แจ้งลบข้อความ" ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือแจ้งมาได้ที่ ryubedroom@yahoo.com



Copyright Palm-Plaza,Inc. All Rights Reserved.