อีกสิบนาทีจะถึงเวลาเลิกเรียน เด็กหลายคนเริ่มทยอยเก็บสมุดหนังสือใส่กระเป๋า บ้างก็นั่งคุยกันฆ่าเวลา แต่บอลยังก้มหน้าทำการบ้านอย่างขะมักเขม้น ยิ่งเขาทำการบ้านที่โรงเรียนเสร็จมากเท่าไหร่ เ ขาก็จะมีเวลาช่วยงานก๋งที่ร้านมากขึ้นเท่านั้น หนุ่มน้อยตั้งใจทำงานอย่างมีสมาธิ กระทั่งได้ยินอาจารย์สมร อาจารย์ประจำชั้นสุดเฮี้ยบแผดเสียงดังสนั่นนายกิตติพงษ์! ไม่มีเรียนหรือไง มาป้วนเปี้ยนอะไรแถวนี้!
บอลชะเง้อคอออกไปนอกห้องเรียนก็เห็นก้านยืนทำหน้าแหยๆอยู่ ก้านอยู่ในชุดกีฬาเรียบร้อย กำลังชะเง้อคอเข้ามาในชั้นเรียนมองหาเขาเช่นกัน..
อาจารย์สาวใหญ่เดินฉับๆไปหาก้าน หล่อนทำสีหน้าเหมือนก้านกำลังจะบุกเข้าไปในห้องแล้วจับเด็กม.ต้นเป็นตัวประกันยังไงยังงั้น
เธอมาทำอะไรแถวนี้ ไม่มีเรียนหรือยังไง นี่ยังไม่หมดคาบเรียนเลยนะ
ก้านยืนอึกอัก ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เก๊กให้ฟังดูสุภาพเรียบร้อยที่สุดที่เขาจะทำได้
พอดีผมมีซ้อมวิ่งตอนเย็น อาจารย์เลยปล่อยออกมาเตรียมตัวก่อนครับ
เด็กหนุ่มทำตัวลีบต่อหน้าหล่อน เขากับอาจารย์สมรเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตั้งแต่สมัยเขาเรียนม.ต้นแล้ว ค่าที่เขาแผลงฤทธิ์ไว้ไม่น้อย..แต่ตอนนี้เขายังไม่อยากให้ไอ้บอลต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย..
แล้วทำไมไม่ไปเตรียมตัว มาทำอะไรลับๆล่อๆแถวนี้
ครูพงษ์ยังไม่มาครับ.. ก้านตอบไม่ลดละ
ครูพงษ์ยังไม่มาแล้วทำไมไม่ไปคอยที่สนาม นี่มันอาคารเรียนชั้นม.ต้น เธอมีธุระอะไรกะใครหรือเปล่า
อาจารย์สาวใหญ่ทำน้ำเสียงคาดคั้น จากประสบการณ์ของเธอ เด็กหนุ่มม.ปลายมาเดินป้วนเปี้ยนแถวหน้าชั้นเรียนม.ต้นแบบนี้ คงไม่แคล้วมาก้อร่อก้อติกเด็กสาวแก่แดดแน่นอน โดยเฉพาะเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมคายอย่างก้าน หยอดคำหวานหน่อยเดียวเด็กหญิงม.ต้นก็พร้อมเสียตัวให้เขาง่ายๆ
เอ้อ..ผมมารอน้องครับ.. ก้านตอบ เขาลอบสบตากับบอล เห็นอีกฝ่ายกำลังกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ
อาจารย์สมรหรี่ตา..ทำท่าเหมือนแมวที่กำลังจะตบปบกรงเล็บใส่หนูตัวจ้อย..หล่อนลากเสียงช้าๆ ทีละคำ
น้อง..คน..ไหน..
จิรภัทรครับ ก้านตอบชัดถ้อยชัดคำ ทำเอาอาจารย์สาวหน้าเหวอไปชั่วขณะ สอนหนังสือมาจะครบยี่สิบปี ยัง ไม่เคยเห็นนักเรียนชายมานั่งเฝ้าเด็กผู้ชายด้วยกัน
มีธุระอะไรก็ไปรอกันข้างล่าง นี่ยังไม่หมดเวลาเรียนเข้าใจไหม?
หล่อนพูดแล้วโบกมือไล่ ก่อนไปก้านยังไม่วายยักคิ้วให้บอลเป็นสัญญาณว่าเขากำลังคอยอยู่ บอลหน้าแดง ทั้งตลกทั้งเขินในเวลาเดียวกัน เสียงหัวเราะคิกคักดังรอบตัว นักเรียนหลายคนซุบซิบกันว่าทำไมก้านถึงมารอบอลที่หน้าห้องราวกับหนุ่มมาเกี้ยวสาวก็ไม่ปาน แต่พออาจารย์สมรกลับเข้าห้อง เสียงนักเรียนก็เงียบเป็นปลิดทิ้ง
อาจารย์สมรหยุดตระหง่านหน้าห้อง ก่อนจะออกประกาศิตด้วยน้ำเสียงอันดังจนบอลคิดว่ากระจกตรงกรอบหน้าต่างยังสะเทือน..
ต่อไปนี้ห้ามใครมานั่งเฝ้าใครหน้าห้องเรียนเป็นอันขาด ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง, ผู้ชาย,ม.ปลายหรือว่าม.ต้น ถ้ายังเห็นอีกครูจะลงโทษทั้งคนมาเฝ้าและคนโดนเฝ้าเลยคอยดู หนอย..พ่อแม่ให้มาเรียน ดันมานั่งเฝ้ากันอยู่หน้าห้อง ไม่มีอะไรที่มีประโยชน์กว่านี้จะไปทำหรือยังไง?
หล่อนบ่นยาวเฟื้อยไปจนหมดคาบเรียน ทำเอาบอลไม่มีสมาธิจะทำการบ้านต่อ ได้แต่นั่งภาวนาให้เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้นเสียที ทันทีที่หมดคาบ บอลก็รีบคว้ากระเป๋าเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องเรียน พอลงจากอาคารเรียนก็เจอก้านยืนคอยอยู่หน้าตึก
..ก้านส่งยิ้มเห็นฟันขาวทันทีที่เห็นหน้าเขา บอลเดินตรงเข้าไปหาด้วยรอยยิ้มกว้างขวางพอกัน ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก้านก็คว้ากระเป๋าจากมือบอลไปถือไว้ในเสียเอง
วันนี้ไม่ไปซ้อมวิ่งเหรอพี่ บอลถาม พยายามยื้อกระเป๋าคืน แต่ก้านเบี่ยงตัวหลบ แถมยังดึงตัวเขาไปเดินกอดคอไว้ซะงั้น
ไป..แต่มาเดินไปส่งเอ็งขึ้นรถกลับบ้านก่อน
ส่งทำไมพี่ ผมก็เดินกลับของผมทุกวัน..ไม่เห็นเป็นไรเลย.."
อ้าว..พี่เป็นแฟนเอ็งพี่ก็ต้องมาดูแลเอ็งสิวะ ก้านพูดหน้าตาเฉย เดินไปรับไปส่งนี่ก็เป็นการดูแลอย่างหนึ่ง
บอลหน้าแดงร้อนไปถึงหู ตั้งแต่มีอะไรกันที่เถียงนา ก้านก็พูดจากรุ้มกริ่มหยอดใส่เขาอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
แล้วครูพงษ์จะไม่ว่าเหรอพี่ ไปซ้อมสายอ่ะ
ด่าก็ทนด้ายยย.. ก้านลากเสียงยียวน เหล่ตามองหนุ่มน้อยข้างตัวอย่างสุขใจ ขอแค่ได้มาเดินไปส่งเอ็ง โดนด่าแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก..
บอลรู้สึกว่าหน้าเขาร้อนวูบวาบไปถึงหู เขากลั้นยิ้มจนเมื่อยแก้ม อันที่จริงก็ชอบอยู่หรอกที่ก้านหยอดคำหวานใส่ ถ้ามันจะไม่ทำให้เขาเขินจนแทบเดินไม่ตรงทางแบบนี้
พอได้แล้วพี่ จะหยอดไปถึงไหนเนี่ย..พูดจาเป็นพระเอกหนังไปได้..
อ่าว..ซ้อมไว้จะได้ชิน ผัวเมียกันเขาก็พูดกันแบบนี้แหละ.. ก้านพูดหน้าตาเฉย เดินโอบไหล่บอลไปหน้าโรงเรียนอย่างสุขใจ
แดดยามเย็นเริ่มโรยตัวเป็นสีทอง นักเรียนพากันทยอยเดินกลับบ้านเต็มถนน เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กดังไปทั่ว แต่ก้านรู้สึกเหมือนทั้งถนนมีแค่เขากับบอลเดินกันอยู่สองคน..นับตั้งแต่วันที่เขากับมันมีอะไรกันที่น้ำตก เขารู้สึกเหมือนเขาและมันกลายเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์ ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งรักมันขึ้นเรื่อยๆ ใจมันโหยหา..อยากอยู่ใกล้ๆกันตลอดเวลา ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ ขอแค่ได้เห็นหน้ามันก็ยังดี เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะเป็นได้ขนาดนี้ เหมือนกับว่าความสุขของเขาผูกไว้กับรอยิ้มของมัน แค่มันส่งยิ้มมา หัวใจเขาก็พองโตคับอก
บอล..
ครับพี่...
อีกสองอาทิตย์แข่งกีฬาสี เอ็งจะสมัครลงแข่งอะไรบ้างหรือเปล่า?
ปิงปอง บอลตอบโดยไม่ต้องคิด แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้เป็นตัวแทนสีอยู่ดีเพราะมีรุ่นพี่ที่โตกว่าเก่งกว่าเป็นตัวแทนอยู่แล้ว
วันหลังเอ็งก็อยู่ซ้อมที่โรงเรียนตอนเย็นสิ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน.. ก้านเสนอ เขาอยากกลับบ้านพร้อมมันจะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วงแบบนี้อีก
อย่าเลยพี่ ผมต้องรีบกลับไปช่วยงานก๋งตอนเย็น อีกอย่างซ้อมไปผมก็ไม่ได้ลงแข่งหรอก นั่งเชียร์พี่อย่างเดิมน่ะดีแล้ว
ก้านถอนหายใจอย่างผิดหวัง รักเด็กติดก๋งนี่มันต้องอดทนจริงๆ เขาไม่ค่อยตื่นเต้นกับการแข่งกีฬาสีนัก มันเหมือนการอุ่นเครื่องก่อนไปแข่งระดับจังหวัดมากกว่า
.. ก้านเดินกอดคอบอลไปถึงหน้าโรงเรียน เห็นอาจารย์ฝ่ายปกครองที่ยืนคอยส่งนักเรียนกลับบ้านเขม้นมองมาแล้วอยากหัวเราะ เด็กหนุ่มม.ปลายกับเด็กชายม.ต้นเดินกอดคอคุยกันกระหนุงกระหนิงดูจะเป็นภาพที่แปลกตาไม่น้อย เขากับบอลยกมือไหว้อาจารย์ก่อนจะเดินตรงไปที่รอรถสองแถว
ก้านเอามือขยี้หัวมันแรงๆหนึ่งที อยากจะดึงมันมาห้อมแก้มก่อนลาด้วยซ้ำแต่ต้องข่มใจไว้ เขากวักมือเรียกยอดที่ยืนคอยรถอยู่ก่อนแล้วให้เดินมาหา แล้วส่งกระเป๋าบอลที่ถืออยู่ในมือให้ยอด
เอ้านี่ ถือกระเป๋าให้แฟนกูด้วย ก้านพูดหน้าตาย ก่อนนี้เขากังวลอยู่บ้างว่าหากเพื่อนรู้เรื่องเขากับมันจะเป็นอย่างไร แต่ถึงตอนนี้เขาไม่แคร์เลยแม้แต่น้อย ใครรับไม่ได้แล้วเลิกคบเขาก็ช่างหัวมัน เขามีแค่ไอ้บอลก็พอใจแล้ว
ยอดรับกระเป๋าบอลไปถืออย่างว่าง่ายตามประสาลูกสมุนที่ดี นอกจากมีหน้าที่ถือกระเป๋าให้บอลแล้ว ก้านยังกำชับให้เขาไปส่งบอลถึงบ้านอย่างปลอดภัยอีกด้วย
บอลทำหน้าเหรอหรากับคำพูดห่ามๆแต่จริงใจของก้าน หนุ่มน้อยรู้สึกอายจนอยากมุดท่อระบายน้ำ เขาพยายามดึงกระเป๋าจากมือยอดมาถือเอง แต่ยอดส่งสายตาขอร้องราวกับว่าถ้าปล่อยให้บอลเอากระเป๋าไปถือเองจะทำให้เขาเดือดร้อนทีหลัง
ก้านเอามือเขกหัวบอลเบาๆให้เลิกแย่งกระเป๋าจากยอดแล้วหันมาสนใจเขาเสียที
พี่ไปก่อนนะ กลับบ้านดีๆล่ะ ระวังตัวด้วย.
บอลกระพริบตาปริบๆ นึกไม่ออกว่าทำไมก้านต้องห่วงเขามากขนาดนี้
ระวังตัวทำไมอ่ะพี่ คนบนรถตั้งเยอะ จะมีใครมาทำอะไรผมได้
ก้านหรี่ตา...พอไม่ได้กลับบ้านพร้อมมันเขาก็คิดกังวลไปสารพัด เขายังไม่รู้ว่าต๋องจะมาไม้ไหนหลังจากที่ทวนโดนกระทืบ แถมยังมีแววอีกคนที่เขาไม่ไว้วางใจ เขารู้ดีว่าแววเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
บอกให้ระวังตัวก็ระวังตัวเถอะน่า ถ้าเอ็งเป็นอะไรไปพี่จะเสียใจแค่ไหนรู้ไหม?
ท่าทีเคร่งขรึมจริงจังกับเสียงดุๆของก้านทำให้บอลหน้าจ๋อย ดูก้านจะห่วงเขามากจริงๆ.. สายตาอบอุ่นที่ก้านมองเขาทำให้หนุ่มน้อยแก้มเป็นสีเรื่ออย่างเห็นได้ชัด บอลก้มหน้ามองพื้น พูดด้วยน้ำเสียงอายๆ
งั้น..พี่ก็ตั้งใจซ้อมแล้วกัน ผมกลับบ้านก่อนนะครับ
ก้านยิ้มกริ่ม พูดเสียงเจ้าเล่ห์ ไหนมานี่ดิ๊ เขาเอามือจับไหล่หนุ่มน้อยตรงหน้า รั้งตัวให้เข้ามาใกล้ แล้วกระซิบข้างหูนุ่มนวล
พี่รักบอลนะครับ กลับบ้านดีๆนะ พี่เป็นห่วง..
พูดจบก้านก็เดินผิวปากหวือไปอย่างอารมณ์ดี ..บอลมองตามไหล่กว้างของเขา อยู่ๆก็เกิดใจหายขึ้นมา...
..เขามีเรื่องสำคัญที่อยากบอกก้าน... แต่รอยยิ้มกว้างกับดวงตาคู่นั้นทำให้เขาพูดไม่ออก รู้สึกเหมือนคำพูดทั้งหมดทั้งมวลมันจุกอยู่ในลำคอ หนุ่มน้อยบอกผลัดกับตัวเอง รอให้ก้านแข่งกีฬาให้เสร็จก่อนค่อยบอกก็ได้
มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะบอล.. ยอดถาม แปลกใจที่อยู่ๆบอลก็ทำหน้าเศร้า..
ไม่มีอะไรพี่ ส่งกระเป๋ามาเหอะ เดี๋ยวผมถือเองก็ได้.. บอลพูดเสียงแห้งๆ ตายังมองรั้วโรงเรียนอย่างอาลัยอาวรณ์
ฮึ่ย! ให้พี่ถือให้ดีกว่า เดี๋ยวไอ้ก้านมารู้ทีหลังแล้วพี่จะโดนมันตบกะโหลกโทษฐานไม่ทำตามหน้าที่
บอลทำหน้าละเหี่ยใจ นึกไม่ถึงว่าก้านจะพิเรนท์ขนาดใช้ยอดมาถือกระเป๋านักเรียนให้เขา อีกฝ่ายก็ทำหน้ากระอักกระอ่วนใจไม่แพ้กัน ยอดมองหนุ่มน้อยตรงหน้า นึกสงสัยจนต้องออกปากถามด้วยความอยากรู้
เฮ้ยบอล ..กูถามหน่อย มึงไปทำอีท่าไหนวะ ไอ้ก้านมันถึงได้เป็นเอามากขนาดนี้
บอลหน้าแดงก่ำ ดีที่ถนนมีเสียงดังจอแจเลยไม่มีใครได้ยิน หนุ่มน้อยแก้ตัวพัลวัน
เปล่านี่ ไม่ได้ทำอะไรครับ พี่ก้านจะแกล้งพี่เฉยๆมั้ง เลยใช้ให้ถือกระเป๋าให้ผม
ใครเชื่อก็โง่เต็มที เพราะก้านมองบอลตาเยิ้มราวกับจะกลืนเข้าไปทั้งตัวออกอย่างนั้น ยอดมองรถราที่กำลังวิ่งขวักไขว่บนท้องถนน รำพึงออกมาเหมือนบ่นกับตัวเอง
ช่างมันเถอะว่ะ พี่ผิดเองแหละที่คิดไม่ได้อย่างไอ้ก้าน ถ้าพี่ดูแลคนที่พี่รักเหมือนที่มันทำ ก็คงไม่โดนเกลียดขี้หน้าอย่างทุกวันนี้
.......................................................................................................
จบตอนที่ 6แล้ว \( ^ ^)/ ตอนนี้ไม่มีเซ็กซีนเหมือนเป็นการพักเบรกครับ สั้นๆ เบาๆ เขียนง่ายๆลงไวๆ ^^
อีก5ตอนก็จะจบแล้วจะพยายามทยอยลงให้ต่อเนื่องนะครับ มีอะไรก็คอมเม้นต์ติชมกันได้ตามสะดวก หรือมีอะไรจะเสนอแนะก็บอกได้ ต้องขออภัยที่ไม่ได้พูดคุยตอบเม้นต์กับผู้อ่านทุกๆเม้นต์ครับ ขออนุญาตตอบรวมๆ (แต่คิดว่าคงชินแล้วล่ะเนอะ ^^)
ตัวอย่างตอนหน้า 1. ก้านจะมีเรื่องที่ต้องตัดสินใจครั้งสำคัญ
2.ตัวละครหนึ่งในเรื่อง จะมีเซ็กส์ซีนแบบหมู่กับตัวละครกลุ่มหนึ่งซึ่งไม่เคยปรากฏในเนื้อเรื่องครับ ^^
