จอมกระบี่เหินบุรุษ ตอน จักจั่นบนหอน้อย 3
ช่วงหัวค่ำในที่ว่าการกรมเมืองแห่งเมืองลั่วหยาง หนานเฟยสิงเดินวกไปวนมาอยู่ภายในห้องทำงานอย่างครุ่นคิดท่ามกลางบรรยากาศขมุกขมัวของสถานที่ๆน้อยคนนักจะอยากเข้ามาเยือนผลชันสูตรบอกว่า หม่าต้าหู่เจ้าบ้านสกุลหม่าตายก่อนหน้าคนอื่นๆในที่เกิดเหตุใช่หรือไม่ แล้วก่อนหน้าเท่าไหร่หรือท่าน? หนานเฟยสิงกล่าวถามบุรุษอีกผู้หนึ่งซึ่งยืนกอดอกครุ่นคิดอยู่ตรงหน้ามัน
6-7 ชั่วยามทีเดียวจากผลชันสูตร และการตายก็ไม่เหมือนศพอื่นๆด้วย ชายอีกผู้หนึ่งซึ่งอยู่ในชุดมือปราบเช่นเดียวกันกับหนานเฟยสิงตอบกล่าว มันคือองเฮ้ยโส่วผู้ช่วยมือสำคัญของหนานเฟยสิงมันมีฉายาว่า หมัดดำ นั่นเป็นเพราะอาวุธสำคัญของมันคือหมัดที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า องค์เฮ้ยโส่วเลิกคิ้วหนาหยาบที่กั้นไว้ด้วยจมูกใหญ่โตขึ้นเหมือนครุ่นคิดหาหลักฐานชิ้นสำคัญจากบทสนทนา
หนานเฟยสิงร้อง อ้อ คำหนึ่งก่อนจะทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ของโต๊ะทำงานพร้อมกับกล่าว จากตอนที่ข้าเห็นศพของเขาข้าก็เหมือนจะสังเกตว่าเขาตายเพราะขาดอากาศหายใจ ไม่ได้ตายจากคมอาวุธเหมือนศพอื่นๆในคืนนั้น
นั่นจึงถูกต้องแล้ว จากที่ข้าตรวจสอบดูเขาขาดอากาศหายใจตายตั้งแต่ก่อนหน้าเกิดการฆาตกรรมล้างบ้านสกุลหม่าอยู่ถึง 6-7 ชั่วยามนี่ไม่ทราบเป็นเพราะสาเหตุใด แต่บนร่างมันพบจุดจ้ำๆเหมือนโดนของแข็งจี้สกัดแต่ในที่เกิดเหตุก็ไม่พบอาวุธอันใดเลย องค์เฮ้ยโส่วกล่าวย้ำสาเหตุการเสียชีวิตของหม่าต้าหู่เจ้าบ้านสกุลหม่าผู้ลือชื่อ
บ้านสกุลหม่าประกอบกิจการคุ้มภัยแม้ไม่ได้เป็นอันดับหนึ่งในลั่วหยางแต่ก็นับได้ว่ามีหน้ามีตาอยู่ในอันดับต้นๆ เทียบเคียงกันกับบ้านสกุลจี้ที่นับได้ว่าเป็นคู่แข่งคนสำคัญและเป็นที่จับตาว่าบ้านสกุลจี้ได้ประโยชน์อย่างมากในการตายยกครัวของหม่าต้าหู่และการสูญสลายไปของกิจการของมัน ตอนที่พบศพของหม่าต้าหู่ศพของมันอยู่ในห้องเพียงแค่ศพเดียว สภาพล้มลงตรงหน้าต่างระเบียงของห้องที่เปิดอ้าออกภายในห้องไม่พบอาวุธหรือการต่อสู้อันใด หากมองผิวเผินผู้คนยังคงคิดว่ามันเป็นโรคลมปัจจุบันเสียชีวิต
องค์เฮ้ยโส่วเงยหน้าขึ้นเดินตรงมายังโต๊ะที่หนานเฟยสิงนั่งอยู่แล้วกล่าว อาจเป็นเพราะว่าคนร้ายทราบว่าหม่าต้าหู่มีวิชาฝีมือสูง จึงลงมือสังหารมันก่อนที่จะทำการฆ่าล้างบ้านสกุลหม่า
นั่นก็อาจเป็นได้แต่หม่าต้าหู่ตายก่อนที่จะเกิดการฆ่าล้างสกุลหม่าถึง 6-7 ชั่วยาม ถ้าหากคนในบ้านมาพบศพก่อนจะไม่ทำให้ผู้คนในบ้านระวังตัวมากขึ้นหรือ นี่ย่อมเป็นการปิดโอกาสตัวเองของฆาตกรข้ายังไม่อาจแน่ใจในประเด็นนี้ อีกทั้งมีเพียงศพของมันที่ไม่มีผ้าแพรแดงเหน็บที่คอหากฆาตกรลงมือและจงใจจัดฉากเหตุใดเว้นไว้เพียงศพของมันเล่า
องเฮ้ยโส่วคิดตามต้องร่ำร้องชื่นชมในความละเอียดลออของหนานเฟยสิง เพราะถ้าหากว่าหม่าต้าหู่เสียชีวิตก่อนผู้คนในบ้านของมันจะต้องระวังป้องกันอย่างดี อีกทั้งยังอาจจะแจ้งความแก่กรมเมืองทำให้ฆาตกรไม่มีโอกาสลงมือได้ ฆาตกรจะกระทำการซับซ้อนดั่งนั้นเพื่ออะไร
นี่อาจเป็นฆาตกรคนละพวกกัน ฆาตกรพวกแรกจงใจฆ่าเพียงหม่าต้าหู่แต่อีกพวกจงใจล้างบ้านสกุลหม่าโดยอาจทราบหรือไม่ทราบมาก่อนก็ได้ว่าหม่าต้าหู่ตายไปก่อนหน้าแล้ว ในสองเดือนมานี้เราเฝ้าคิดแต่ว่าฆาตกรเป็นพวกเดียวกันอีกทั้งรอผลชันสูตรศพของหม่าต้าหู่จึงไม่มีอะไรคืบหน้าเช่นนี้ หนานเฟยสิงสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นพร้อมกล่าวคำสันนิษฐานอันผิดแปลกไปจากเดิม
องเฮ้ยโส่วรับฟังยังไม่ได้กล่าวต่ออันใด หนานเฟยสิงก็เหมือนดวงตาแจ่มใสขึ้นดั่งนึกอะไรออกจากสาเหตุการตายของเจ้าบ้านสกุลหม่า มันตบโต๊ะร้องคำอ้อคำหนึ่งจากนั้นหยิบกระบี่ที่วางบนโต๊ะเหน็บเข้าข้างเอว
องค์ตี่ตี๋ นี่เป็นคดีไม่ธรรมดาหากข้อสันนิษฐานของข้าเป็นจริงนี่นับว่ามีฆาตกรอยู่เกลื่อนลั่วหยางแล้ว คนของหน่วยเราตอนนี้มีใครพอจะใช้งานได้บ้าง
องเฮ้ยโส่วสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นพร้อมกับกล่าว ช่วงนี้คนของกรมเมืองแทบทั้งหมดถูกส่งไปจัดแจงดูความสงบเรียบร้อยระหว่างทางไปเขาไท่ซ่านเพื่อเตรียมพิธีบูชาสรวงสวรรค์ของฮองเฮา (บูเช๊กเทียน)ที่จะจัดขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้านับว่าตอนนี้เราขาดคน
นี่นับว่าแย่ที่สุด หากเราเอาพวกทหารเลวเข้าปะทะกับเหล่ามือสังหารพวกนี้นับว่าเอาไข่กระทบหิน หนานเฟยสิงตบโต๊ะปังระบายความไม่พอใจจากนั้นทำสีหน้าสลดลงพร้อมกับล้วงของสิ่งหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ
ของสิ่งนั้นเป็นถุงแพรสีน้ำเงินเข้มสลักลวดลายวิจิตใบหนึ่งมันเปิดถุงผ้าแพรออกเผยให้เห็นแถบผ้าไหมสีม่วงเข้มแถบหนึ่งซึ่งเมื่อคลี่แถบผ้าออกปรากฏเป็นสายรัดเอวของสตรีเส้นหนึ่งแต่ดูเหมือนมันจะถูกตัดให้สั้นลงด้วยของมีคมจนเหลือความยาวประมาณเพียงแค่ศอกเดียวเท่านั้น
นี่คือสิ่งของอันใดหรือ หนานเฮีย องเฮ้ยโส่วเพ่งมองแถบผ้าไหมสีม่วงเข้มแถบนั้นพร้อมเอ่ยปากถาม
หนานเฟยสิงดวงตาทอแววทดท้อเหมือนไม่อยากคิดถึงอดีตอันขมขื่นมันใช้นิ้วม้วนแถบผ้าไหมนั้นเก็บกลับเข้าไปในถุงแพรจากนั้นยื่นให้แก่องเฮ้ยโส่วพร้อมทอดถอนใจก่อนจะกล่าวขึ้น
เจ้าจงนำนี่ไปให้เจ้าวังหนี่ บอกนางว่าข้าต้องการความช่วยเหลือให้เร่งรุดมาโดยเร็ว
องเฮ้ยโส่วร้องเพ้ยคำหนึ่งจึงกล่าว เจ้าวังหนี่...หรือว่าจะเป็นหนี่อ้ายเหรินชู้รักเก่าของท่านหนานเฮีย
หนานเฟยสิงหันขวับมามองหน้ามัน องค์เฮ้ยโส่วรู้สึกผิดที่กล่าวจี้ใจดำของพี่น้องคนสนิทของตนไปอย่างไม่ตั้งใจ
ใช่..หนี่อ้ายเหรินเจ้าวังดรุณสวรรค์คนนั้นล่ะ งานนี้สำคัญอย่างยิ่งและอันตรายยิ่งข้าต้องการส่งเจ้าไปให้นางเข่นฆ่าจะได้หายปากพร่อยสักครา หนานเฟยสิงถอนหายใจฟืดออกทางจมูกเหมือนไม่สบอารมณ์พลางทอดความคิดไปถึงวันวานครั้งก่อนกับสตรีผู้เป็นคนรักเก่า
ข้าน้อยขออภัย แต่เรื่องที่ท่านว่าจักส่งข้าพี่น้องท่านไปตายเห็นว่าจะจริงแล้ว ข้าได้ยินมาว่านางวรยุทธ์สูงส่งยิ่งทั้งยังชมชอบเข่นฆ่าผู้ชาย นางเกลียดผู้ชายนี่เป็นความจริงหรือไม่ องเฮ้ยโส่วทำหน้าแหยๆพร้อมกับกล่าวถามหนานเฟยสิงที่ดูสีหน้าดีขึ้นหลังจากด่าว่ามัน
ล้วนเป็นความจริง แต่เพียงเจ้าแสดงแถบผ้าไหมนี้ให้เจ้าวังหนี่เห็นนางจะไม่ทำร้ายเจ้า บอกนางให้เร่งรุดมาพบข้าเราจะต้องใช้ยอดฝีมือ ใช้คนน้อยสยบคนมาก มีเจ้าข้าและนางสามคนผีสางอันใดล้วนไม่ต้องกลัว
ส่วนข้ามีข้อสงสัยบางอย่างจะต้องไปเห็นด้วยตาให้หายสงสัยให้ได้ในตอนนี้ ข้าจะรุดไปที่เกิดเหตุบ้านสกุลหม่าสักหน่อย เมื่อเช้าข้าเห็นบางอย่างที่หอหมื่นอาชาพันลี้ หนานเฟยสิงสลัดความคิดคำนึงถึงหนี่อ้ายเหรินออกไปจากหัวจากนั้นเขาใช้มือจับกระบี่คู่ใจแล้วจึงเดินออกจากห้องไป
องเฮ้ยโส่วกรอกตาขึ้นทำหน้าทะเล้นพร้อมกับอมยิ้มแล้วจึงกล่าว ใช่เห็นเด็กหนุ่มๆในหอหมื่นอาชาพันลี้จนละลานตาใช่หรือไม่หนานเฮีย เป็นท่านหนีไปเสพสุขปล่อยข้าจมปรักอยู่แต่กับทหารน่าเบื่อพวกนี้คนเดียว
หรือเจ้าอยากเสพสุขกับเด็กหนุ่มๆเหมือนข้าบ้างไหมล่ะองตี่ตี๋ ข้ารับรองว่าดีกว่าสตรีที่เจ้าเคยลิ้มลองหลายเท่านัก หนานเฟยสิงยิ้มที่มุมปากพลันตอบกลับองเฮ้ยโส่ว
องเฮ้ยโส่วทำหน้าแหยทีหนึ่งเบ้ปากแล้วพลันกล่าว ข้าคิดว่ายังคงไม่ลิ้มลองเป็นดีกว่าเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องผิดใจกับพี่น้องเช่นท่านแล้วคงไม่ใช่การดีหากแย่งคนรักคนเดียวกัน อีกทั้งข้ายังชมชอบความอ้อนแอ้อนของสตรีมากกว่าตัวหนาๆของบุรุษ
หนานเฟยสิงร้องเพ้ยคำหนึ่งกำหมัดต่อยหน้าอกองเฮ้ยโส่วเบาๆทีหนึ่งพลันกล่าว เจ้านี่นอกจากหมัดหนักแล้วปากยังกัดได้หนักหน่วงอีกด้วย เอาเป็นว่าเจ้าก็ไปหาทางเสพสุขกับสาวๆที่วังดรุณสวรรค์ของเจ้าวังหนี่แล้วกัน
ท่านคงอยากให้ข้าตายจะได้ครองสถานที่นี้แค่คนเดียวแล้วหนานเฮีย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ใช่การตายในอ้อมอกที่เจ้าต้องการดอกหรือพี่น้องข้า
หนานเฟยสิงกล่าวจบก็เดินตัวปลิวออกจากที่ว่าการกรมเมืองออกไป เขามุ่งหน้าไปสู่สถานที่เกิดเหตุซึ่งก็คือบ้านสกุลหม่าที่อยู่ห่างออกไปหลายช่วงตึกพลางครุ่นคิดถึงหงฉานและหน้าต่างที่ระเบียงที่เขาเห็นเมื่อตอนกลางวัน....
