ตอนที่ 11 เดซีร์ อาดิโอส
เฟมสะกิดผมให้ตื่นขึ้นในตอนเกือบเก้าโมงของวันที่สี่ เมื่อผมลืมตาขึ้น แม็กกี้อยู่ในอ้อมแขนของผมและผมอยู่ในอ้อมกอดของเอ็ม ร่างของเราทั้งสามคนเปลือยเปล่า เช่นเดียวกับร่างของเฟมที่ยืนอยู่ข้างเตียง อวัยวะของเฟมตื่นตัวครึ่งๆ กลางๆ เมื่อตื่นขึ้นมาทีแรกผมรู้สึกสับสนและจำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ไม่ดีนัก ผมต้องนอนอยู่สักพักกว่าที่จะพอนึกได้รางๆ จากนั้นผมค่อยๆ ดึงแขนออกมาจากแม็กกี้ แล้วค่อยๆ ยกแขนของเอ็มที่กอดทั้งผมและแม็กกี้ไว้ออก ท่อนแขนอันมั่นคงที่ผมอยากกอดตั้งแต่วันแรก
จากนั้นผมลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า อวัยวะของผมก็ตื่นตัวครึ่งๆ กลางๆ เช่นเดียวกับเฟม ผมหันไปมองร่างเปลือยของเอ็มและแม็กกี้ที่อยู่บนเตียงแล้วรู้สึกว่าทั้งคู่ดูสมกันไม่น้อย แต่ผมเพิ่งได้รู้ความจริงเมื่อคืนนี้เองว่าทั้งคู่เป็นแค่คนรู้จักกันชั่วคราวเท่านั้น เหมือนกับผมเองที่เข้าไปรู้จักกับพวกเขา ที่ว่างระหว่างคนทั้งคู่บนเตียงขณะนี้คือที่ที่ร่างของผมนอนอยู่เมื่อสักครู่นี้ ผมไม่แน่ใจว่ารอยยับข้างๆ เอ็มมิลิโอหรือผ้าห่มที่กองอยู่ที่ปลายเตียงกันแน่ที่เป็นที่ของเฟมเมื่อคืนที่ผ่านมา
เฟมสะกิดผมแล้วพยักหน้าชวนให้ออกไปได้แล้ว แต่เมื่อผมจะหันเดินออกไปเฟมก็จับตัวผมไว้ เรายืนห่างกันแค่คืบ แววตาเฟมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่หาทางไปไม่ถูก ผมยกมือขึ้นบีบต้นแขนของเฟมเบาๆ เพื่อบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก แต่เฟมชะโงกหน้าเข้ามาทำท่าเหมือนจะหอมแก้มผมหรือกระซิบอะไรบางอย่างที่หูผม แต่เขาก็เปลี่ยนใจในที่สุด
เราเดินออกมาจากเต้นท์ของเอ็มและแม็กกี้และกลับไปที่เต้นท์ของเราซึ่งปรากฏว่าล็อกอยู่ทั้งสองหลัง ผมไม่รู้ว่าป่านนี้ต้นจะงอนผมไปสักแค่ไหนแล้วหรือยัง เราชวนกันเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาเท่าที่พอจะทำได้ในห้องน้ำ ความทรงจำเมื่อคืนคงจะกลับมาโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ผมยังพยายามไม่นึกถึงมัน ผมไม่แน่ใจว่าเฟมจำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน แต่ในเวลานี้เฟมกำลังมองผมอยู่ผ่านกระจกบานใหญ่ที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ เมื่อผมมองตอบ เฟมก็ยิ้มและหัวเราะเบาๆ ผมยิ้มตอบ แล้วเฟมก็บอกว่า
ผมเห็นเอ็มจูบพี่เมื่อคืนก่อน... หน้าเต้นท์ เฟมคงจะหมายถึงวันที่ผมและเอ็มกลับมาจากมาริโปซ่า กรูฟ นึกได้ว่าเฟมเป็นคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ข้างในเต้นท์ในเวลานั้น ผมไม่ตอบว่าอะไร พี่ชอบเขารึเปล่า เฟมถามผมต่อ แต่ผมตอบเฟมไม่ได้ เพราะผมเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ผมมีความรู้สึกแย่ๆ กับเอ็ม แต่ผมก็มีความรู้สึกดีๆ กับเขา ผมคงลืมเวลาที่ได้ใช้ไปกับเขาขณะอยู่ที่โยเซเมตินี้ไม่ได้ แต่ถ้าถามว่าผมชอบเอ็มไหม มันไม่มีคำตอบใดๆ ผุดขึ้นมาในหัว ผมยักไหล่แล้วเอ่ยตอบเฟม
หิวว่ะ
เมื่อผมกับเฟมไปถึงลอดจ์น้องๆ ก็กินมื้อเช้ากันอิ่มแล้ว ผมใส่กางเกงขาสั้นแบบใส่ไปเที่ยวตัวเมื่อคืน เพราะปกติแล้วกางเกงนอนผมจะบางมาก ดังนั้นเมื่อไปเลี้ยงวันเกิดของเอ็มเมื่อคืน ซึ่งจริงๆ แล้วผมไม่รู้ว่าเป็นวันเกิดของเขาจริงๆ หรือเป็นแค่ข้ออ้างมอมเหล้าผม ผมจึงต้องใส่กางเกงดีๆ ไปแทน แต่เฟมที่ใส่เพียงกางเกงวอร์มโดยไม่มีชั้นในคงจะเบาโหวงพิลึก เมื่อเราโผล่หน้าไป น้องๆ ทั้งโวยวายทั้งแซว ทั้งต่อว่า โดยเฉพาะซ่าว่าเรากินเหล้ากันจนเมาไม่มีนึกถึงน้อง แต่ทุกคนคงนึกไม่ถึงหรอกว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ผมมองหน้าต้นแต่เจ้าตัวเล็กไม่ได้ว่าอะไรบอกให้ผมไปหาอะไรกินซะ
หลังจากนั้นเราเดินไปเที่ยวน้ำตกโยเซเมติล่างอีกครั้งก่อนจะกลับไปที่เต้นท์เพื่อเก็บกระเป๋าและเตรียมตัวขึ้นรถกลับตอนบ่าย หลังจบทริปที่น่าประทับใจทุกครั้งผมมักรู้สึกโหยหาในสถานที่ที่ไปเยี่ยมเยือน แต่ทริปครั้งนี้นอกจากสถานที่แล้วผมยังได้รู้จักกับหนุ่มสาวแปลกหน้าคู่หนึ่ง และรวมถึงเด็กไทยอีกคนหนึ่งเกินกว่าความสัมพันธ์ทั่วไป และผมยังได้ใกล้ชิดกับต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย
ขณะนั่งเล่นอยู่ที่ลอดจ์เพื่อรอรถบัส เราก็เจอเอ็มและแม็กกี้ ทั้งคู่ทักทายพวกเราตามปกติ แต่แม็กกี้เดินมาหอมแก้มผมกับเฟม ผมเห็นซ่ายืนอ้าปากหวอ แต่คนอื่นๆ รวมถึงน้องชายผมไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติ ผมเห็นเฟมหน้าแดง แล้วจากนั้นเอ็มก็เข้ามากอดผมกับเฟมคนละครั้ง และจูบผมที่แก้มด้วย ใจจริงแล้วผมยังอยากให้ตอหนวดสากๆ ของเขาคลอเคลียบนแก้มผมให้นานอีกสักพัก แต่เอ็มก็ต้องรีบผละออกไป เอ็มกับแม็กกี้จะไปปีนฮาล์ฟโดมกันวันนี้ก่อนที่จะกลับซานฟรานซิสโกในวันรุ่งขึ้น เขาถามถึงแผนการคร่าวๆ ของเรา และเอ็มชวนผมไปแกรนด์แคนยอนด้วย ผมไม่ได้รับปาก แต่เอ็มขอเบอร์มือถือผมไว้ เบอร์ที่ผมใช้อยู่ที่นี่เป็นเบอร์ชั่วคราวที่พี่สาวผมให้มา ดังนั้นผมจึงให้เขาไปโดยไม่ได้คิดมาก
ขณะที่ทั้งคู่จะเดินจากไป ผมก็อดมองตามแม็กกี้และรู้สึกหน่วงๆ ลึกๆ ไม่ได้ เธออายุเท่าๆ ผมและจากที่เธอบอกผมกับเฟมผ่านการแสดงโชว์เมื่อคืนนั้น เธอคงจะเป็นนักเต้นตามบาร์เล็กๆ ที่ไหนสักแห่งในซานฟรานซิสโก เอ็มคงจะจีบเธอ และผมหวังว่าเขาจะชวนเธอมา ไม่ใช่จ่ายเงินซื้อเวลาของเธอมาที่นี่ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผมหวังว่าเธอจะมีความสุขที่ได้เที่ยวที่นี่เหมือนผม ก่อนเดินออกจากประตู เอ็มหันกลับมามอง เขาไม่ได้มองกลุ่มของเรา ไม่ได้มองเฟม ไม่ได้มองคนอื่นๆ เขามองมาที่ผมคนเดียวแล้วยิ้มให้ผม เป็นยิ้มน้อยๆ ที่ไม่ได้มีแผนการที่น่าคลางแคลงอยู่เบื้องหลังอย่างที่ผมอยากจะเห็นตั้งแต่ได้รู้จักกับเขาเมื่อสามวันก่อนแต่ก็ไม่เคยได้เห็นเลยจนกระทั่งวันนี้... มันทำผมรู้สึกใจหาย
ขณะที่ผมนั่งแยกตัวอยู่คนเดียวบนรถบัส ผมหยิบเมมโมรี่การ์ดใบพิเศษขึ้นมาใส่ในกล้อง ภายในนั้นบรรจุภาพน้องๆ และเอ็มในช่วงเวลาพิเศษสุดเอาไว้ ผมกดดูมันสองถึงสามรูปก่อนจะกดฟอร์แมต ตัดสินใจว่าจะเก็บเฉพาะความทรงจำแห่งสถานที่ไว้ในภาพถ่าย และปล่อยให้ความทรงจำของผู้คนคงอยู่แค่ในหัวของผม...
ต้นลุกจากที่นั่งที่เขานั่งอยู่กับเนิร์ดเดินมานั่งลงข้างๆ ผม หยิบกล้องออกไปจากมือ จัดแจงเก็บใส่กระเป๋าแล้ววางลงที่พื้นก่อนที่เขาจะปรับท่านั่งให้สบาย จากนั้นเอนศีรษะมาพิงที่ไหล่ของผม แล้วหลับตา...
Glacier Point Geology Hut, Yosemite