9 โมงเช้า วันต่อมา.... ออดดดดด... ออดดดด... เสียงกดกริ่งดัง
ที่ปรึกษาเปิดประตูออกมา เห็น นายตำรวจเก่ง , เด็กแว๊น และแม่ของเด็ก ยืนอยู่ที่หน้าบ้านเมตตา
นายตำรวจเก่งทำท่า...ตะเบ๊ะ ทักทาย ก่อนที่จะส่งมอบตัวเด็ก ให้อยู่ภายในความดูแลของที่ปรึกษา ( เด็กทำหน้าตาไม่พอใจ และไม่อยากเข้าไป แต่แม่ ที่มาด้วยไม่พูดพล่ำทำเพลงจับข้อมือลูกลากเข้าไปในบ้านทันที )
ครั้งนี้.....ต้อง.....รบกวนด้วยนะครับ สำหรับ... เรื่องครั้งที่แล้ว......เอ่อออออ.... เก่ง พูด กับที่ปรึกษาด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มปากมากนัก .........เพราะหลังจากเรื่องเข้าใจผิดกันในครั้งก่อน มันยังคงทำให้เค้ารู้สึกละอายใจอยู่
ไม่เป็นไร.... ไม่เป็นไร.....เรื่องคราวที่แล้วก็ให้มันแล้วไป คนเราทำผิดพลาดกันได้เป็นเรื่อง....บลา บลา บลา.... บลา.......
นอกจากที่ปรึกษา จะไม่ถือโทษโกรธเรื่องเก่าแล้ว เค้ายังพูดปลอบโยนให้กำลังใจด้วยน้ำเสียงที่ นายตำรวจเก่ง ฟังแล้วรู้สึกตื้นตันจนน้ำตาจะไหลออกมา
บลา...บลา....บลา...บลา.... เก่ง ได้ยินเสียงของที่ปรึกษาดังสะท้อนก้องอยู่ในหูอยู่ตลอดเวลา แต่เค้าไม่สามารถบอกได้ว่าที่ปรึกษาพูดอะไรออกมาบ้าง และพูดนานแค่ไหนแล้ว
บลา...บลา...บลา...บลา..... สายตาของ เก่ง มองเห็นแต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และปากที่ขยับขึ้นลง ขึ้นลง ของที่ปรึกษาเท่านั้น
( ริมฝีปากขยับ ขึ้น ลง ) ....... คำบรรยายใต้ภาพ ( อย่าร้อง )
อ๊ะห์หหหห..... อ๊ากกกกก!!!!!....
( ริมฝีปากขยับ ขึ้น ลง ) ....... ( มันเจ็บปวด )
( ริมฝีปากขยับ ขึ้น ลง ) ....... ( ไม่นาน )
อ๊ะหหห!!....อ๊ะหหห!!.... อ๊ะห!...
( ริมฝีปากขยับ ขึ้น ลง ) ....... ( อย่าร้อง )
บลา...บลา....บลา...บลา.... เก่ง ก็ยิ่งรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
บลา...บลา....บลา...บลา.... ยิ่งฟัง..... ก็ยิ่งสบาย
บลา...บลา....บลา...บลา.... สบาย มากขึ้น....มากขึ้น....... สบายจนในที่สุด เก่ง ก็เผลอครางออกมา
คุณตำรวจ! เสียงเรียกนี้ ทำให้ เก่ง รู้สึกตัว
ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ที่ปรึกษาพูด พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
โอ้... ขอบคุณครับ เก่ง รับผ้าเช็ดหน้ามา
น่าอายจริงๆ อยู่ในเครื่องแบบแล้วยังมายืนร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ เก่ง พูดไปก็เช็ดน้ำขาวขุ่นที่แตกกระจายอยู่บนใบหน้าไป แล้วในระหว่างนั้น... สายตาของ เก่ง ก็ได้เหลือบไปมองเห็นนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ที่ชี้บอกเวลาว่าผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมงแล้ว ทั้งๆที่ในความรู้สึกของเค้าจริงๆแล้วเหมือนกับว่าเพิ่งได้ยืนคุยกับที่ปรึกษาไปได้แค่ 5 นาทีเท่านั้นเอง
เอ่ออ....ผมต้องรีบไปแล้ว ขอบคุณอีกครั้งนะครับ สำหรับทุกๆอย่าง เก่ง ตะเบ๊ะ แล้วรีบหันกลับเดินตรงไปที่รถทันที
ที่ปรึกษาไม่ได้พูดอะไร เค้ายืนนิ่งๆมองดู นายตำรวจเก่งเดินกลับไปที่รถ ด้วยชุดเครื่องแบบที่ดูแปลกตาไปจากตอนที่ นายตำรวจเก่งมา
.....?.... ขณะที่ เก่ง กำลังเดินตรงไปที่รถนั้นก็รู้สึกอยู่เหมือนกันว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ แต่ก็.....ไม่ได้คิดอะไร แล้วเดินต่อไป ( เก่ง ใส่กางเกงตำรวจกลับด้าน เอาด้านก้นไปใส่ข้างหน้า เอาด้านข้างหน้าที่มีซิปไว้ที่ก้น และที่สำคัญซิปไม่ได้รูด )
ที่ปรึกษามองดู แก้มก้นงอนๆขาวๆ ที่มีเลือดไหลซิบๆออกมาอย่างสบายใจ ก่อนจะกลับเข้าไปในบ้านเมตตา