ตอนที่ 2
แรกเจอ

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง รถเมล์สายที่ก้องนั่งรอเพิ่งจะมา แถมผู้โดยสารก็เบียดเสียดกันจนแน่นรถ นี่ถ้าแดดไม่ร้อนเปรี้ยงขนาดนี้ก็คงเดินไปแล้วล่ะ ก้องบ่นด้วยความหงุดหงิด ระยะเวลาที่รอรถเมล์บวกกับระยะเวลาที่ต้องยืนโหนรถเมล์ต่อไปอีกครึ่งชั่วโมงเพราะรถติด ทั้งที่ความจริงจุดหมายปลายทางไม่ได้ไกลสักนิด ทำให้ก้องไม่ค่อยอยากออกไปไหนถ้าไม่จำเป็น การนอนดูทีวี ฟังเพลงอยู่ที่ห้องในวันหยุดดูจะมีความสุขมากกว่า

ห้างสรรพสินค้าในช่วงวันหยุด คลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่ต่างออกมาจับจ่ายซื้อของ บ้างก็มาทานข้าว ดูหนังกับแฟน กับครอบครัว ส่วนก้อง ยังคงไปไหนมาไหนคนเดียวเหมือนเช่นเคย จนบางครั้งรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดหรือเปล่าที่เป็นฝ่ายเดินออกมาจากชีวิตของวิทย์

ที่ห้างนี้เป็นที่ที่ก้องได้เจอวิทย์เป็นครั้งแรก หลังจากพูดคุยรู้จักกันทางอินเตอร์เน็ตมาพักใหญ่ ก่อนจะพัฒนามาเป็นการคุยทางโทรศัพท์ และนัดเจอกันในที่สุด สองเดือนที่คุยกันมาก้องรู้สึกว่าวิทย์เป็นคนนิสัยดี คุยสนุก แต่น่าเสียดายที่เขามีแฟนแล้ว ทุกครั้งที่คุยกันก้องต้องคอยทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี ให้คำปรึกษาเวลาที่เขามีปัญหากับแฟน ทั้งที่ในใจอยากจะยุให้เขาเลิกกันแทบแย่ ที่วันนี้เขานัดเจอกับก้องก็ไม่ใช่เพราะความคิดถึงอยากเจออะไรหรอก แต่เป็นเพราะเขาอยากให้ก้องมาช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้แฟนเขาต่างหาก นาทีแรกที่เจอกันก้องจำเขาได้แม่นยำจากรูปที่เคยส่งให้กันทางอินเตอร์เน็ต วิทย์ไม่ใช่คนสูงมาก ประมาณเกือบร้อยเจ็ดสิบ เตี้ยกว่าก้องนิดหน่อย รูปร่างผอมบาง ผิวขาว แลดูสะอาดสอ้าน สวมเสื้อเชิ้ตปล่อยชายสีขาว กางเกงยีนส์สีดำ ก้องยังจำได้ติดตา ช่วงนั้นวิทย์เพิ่งจบปีสี่ได้เพียงเดือนเศษและกำลังหางานทำอยู่ ในขณะที่ก้องทำงานมาได้เกือบครบปีแล้ว

ระหว่างเดินเลือกของขวัญ ก้องสังเกตเห็นวิทย์มีโทรศัพท์เข้ามาบ่อย ๆ และทุกครั้งก็จะเดินออกไปคุยแถวระเบียงใกล้บันไดเลื่อน จนครั้งสุดท้ายที่กลับเข้ามาวิทย์มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ” ก้องเดาจากสถานการณ์ 　

“ใช่ เขาชวนให้ไปเที่ยวด้วยกันคืนพรุ่งนี้ แต่เราปฏิเสธ เขาก็พยายามโทรมาคะยั้นคะยอจะให้เราไปให้ได้ แต่เราไปไม่ได้จริง ๆ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปสัมภาษณ์งานแต่เช้า เขาก็ไม่ฟัง ตอนนี้เลยโกรธปิดโทรศัพท์ไปเลย”

“แล้วทำไมไม่ไปกันคืนนี้ล่ะ” ก้องแนะนำขณะที่มือก็เลือกหยิบของบนชั้นมาดูไปด้วย

“ไม่ได้หรอก พอดีคืนนี้เขาติดเวร” วิทย์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือนิดหนึ่งก่อนจะหันมาบอกก้อง “โทษทีนะก้อง วันนี้เราคงต้องรีบไปปรับความเข้าใจกับแฟนก่อน ขอบใจนะที่อุตส่าห์ออกมาเดินเป็นเพื่อน เสียเวลานายแย่เลย”

“อ๋อ ไม่เป็นไร ตามสบายเถอะ ปกติวันหยุดเราก็ชอบออกมาเดินเล่นที่ห้างแบบนี้อยู่แล้ว” ก้องฝืนยิ้ม ทั้งที่ในใจรู้สึกตรงกันข้าม วิทย์รักแฟนของเขามาก แม้ว่าแฟนจะชอบเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ๆ ก็ตาม บางครั้งเมาหนักจนถึงขั้นอ้วกออกมา วิทย์ก็ยังตามไปดูแลถึงห้อง