ตอนที่ 10 (ต่อ)
ก้องเป็นไรป่าว หมู่นี้ไม่เห็นคุยเก่งเหมือนเมื่อก่อนเลย หรือเป็นเพราะเรื่องที่หอวันนั้น ถ้าใช่ พี่ขอโทษนะ พัฒน์ถามหลังจากสังเกตเห็นก้องเงียบมาเกือบอาทิตย์
ไม่เกี่ยวหรอกพี่พัฒน์ เรื่องนั้นผมไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ ก้องรีบบอกด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด
งั้นมีเรื่องหนักใจอะไร ระบายให้พี่ฟังได้หรือเปล่า พัฒน์ถามต่อ
ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ไม่นานก็คงดีขึ้น
แน่ใจนะ พัฒน์ถามย้ำ และพยายามชวนคุยเรื่องอื่นแทน
เออก้อง staff excursion ปีนี้ หัวหน้าเขาบอกหรือยังว่าจะพาไปไหน พัฒน์พูดถึงโครงการพาพนักงานไปเที่ยวพักผ่อนประจำปี
เห็นวันนั้นพี่แจนบอกว่าจะพาไปพัทยานะ ให้เราไป survey กันก่อนด้วย ก้องตอบ
เหรอ ดีจัง แล้วเราจะไป survey กันวันไหนอ่ะก้อง พัฒน์มีท่าทางดีใจจนออกนอกหน้า
ขณะนั้นแจนเพิ่งกลับมาจาก Head office พอดี
คุยอะไรกันจ๊ะหนุ่ม ๆ ดูน้องพัฒน์สิ หน้าบานเชียว
อ๋อ พอดีพี่พัฒน์เขาถามเรื่องไป survey น่ะครับว่าจะไปวันไหน ก้องอธิบาย แจนเลยถือโอกาสตอบแทนให้
หัวหน้าให้ไปต้นเดือนหน้าจ้ะ แต่ต้องไปวันหยุดด้วยนะ ห้ามไปวันทำงาน
@@@@@@@@@@@@@@
วันนี้วิทย์เลิกงานเร็วกว่าปกติ จึงโทรมาชวนก้องไปกินข้าวเย็น ก้องเห็นว่าเคลียร์งานเสร็จหมดแล้วเลยตกปากรับคำไป แม้การเผชิญหน้ากับวิทย์ จะทำให้หัวใจของก้องยิ่งถลำลึกมากขึ้น และยิ่งเจ็บมากขึ้นก็ตาม แต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่แฝงไปด้วยความสุขลึก ๆ ถึงตอนนี้ ก้องมั่นใจแล้วว่าตนเองรักวิทย์จนหมดใจ เป็นความรักที่อีกฝ่ายไม่เคยรับรู้ และไม่เคยมอบกลับคืนให้แม้เพียงครั้งเดียว
ทำไมนายกินน้อยจังวะ ไม่อร่อยเหรอ วิทย์ยังคงคุยกับก้องแบบปกติเหมือนที่เคยเป็นมา
ไม่ค่อยหิวน่ะ สงสัยเมื่อกลางวันกินเยอะไปหน่อย แล้วนี่ได้ติดต่อกับพี่ต้นอีกหรือเปล่า ก้องลองเลียบเคียงถาม
มีโทรมาที่บ้านเหมือนกัน แต่เราไม่คุยด้วย ถือว่าวันนั้นคุยกันรู้เรื่องแล้ว
แต่ถ้าเขามาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้า นายจะทนใจแข็งได้เหรอ
ไม่แล้วว่ะ คราวนี้จบจริง ๆ เราไม่ยอมเป็นตัวตลกให้เขามาหลอกอีกแล้ว
แล้วนายคิดว่า... ก้องหยุดนึกเรียบเรียงคำพูด ...จะมีแฟนอีกไหม
ตอนนี้คงยังว่ะ ขอใช้ชีวิตโสดก่อนดีกว่า ใครผ่านมาช่วงนี้ก็เล่นๆ ไปก่อน คงไม่คิดจริงจังอะไร
วิทย์พูดตรง ๆ โดยไม่ทันคิดว่า คำตอบของเขาเหมือนหนามแหลมที่ทิ่มตำให้ก้องรู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น