ตอนที่ 12
คำสัญญา

ก้องไม่ได้ถึงกับเก็บเสื้อผ้าย้ายไปห้องวิทย์เลยทีเดียว เพราะขี้เกียจจัดกระเป๋าหลายรอบ เขาแค่ไปนอนเป็นเพื่อนวิทย์เท่านั้น และกะว่าตอนจะกลับกรุงเทพฯ ในเช้าวันพรุ่งนี้ ค่อยเข้ามาเก็บของที่ห้องพักของตนกับพัฒน์

“นายมาทำธุระอะไร” ก้องถามด้วยความสงสัย ระหว่างเดินไปที่ห้องของวิทย์ซึ่งอยู่ในโรงแรมเดียวกัน

“เรา...เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากมาเที่ยวพัทยาน่ะ ไม่ได้มาตั้งนานแล้ว” วิทย์ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบาย

“นี่เราก็เกรงใจพี่พัฒน์เหมือนกันนะ ทิ้งให้เขาอยู่คนเดียว”

“จะกลับไปนอนกับเขาก็ได้นะ” น้ำเสียงวิทย์เริ่มขุ่นมัวอีกครั้ง

“เป็นไรของนายวะ” ก้องถาม “อยู่ ๆ ก็โผล่มาไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังจะมาทำเสียงหงุดหงิดใส่เราอีก”

“โทษทีว่ะ” วิทย์กล่าวขอโทษเมื่อรู้สึกตัว ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องพักพอดี วิทย์หยิบการ์ดมาเสียบที่ประตู และพูดต่อโดยสายตาจับจ้องอยู่ที่การ์ด “สงสัยเรายังเหนื่อยอยู่ แล้วก็อากาศข้างนอกร้อน ๆ ด้วย อ่ะ...นายเข้าห้องไปก่อน เดี๋ยวเราจะลงไปซื้อเบียร์”

ระหว่างที่นั่งรอ ก้องสังเกตว่าในห้องไม่มีกระเป๋าเสื้อผ้าของวิทย์แม้แต่ใบเดียว ซึ่งผิดวิสัยของคนมาเที่ยวโดยทั่วไป แต่ก้องก็ไม่ได้ติดใจที่จะซักไซ้อะไรวิทย์อีก เพราะคิดว่าวิทย์คงมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่อยากบอก เมื่อวิทย์กลับมา ทั้งคู่ก็ออกไปนั่งดื่มเบียร์กันที่ระเบียงซึ่งอยู่ฝั่งที่มองออกไปเห็นวิวทะเลพอดี ก้องรู้สึกว่าวิทย์อารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้มาก

“ลงไปเดินเล่นชายหาดกันไหมก้อง” วิทย์เอ่ยชวน

“เอาสิ ว่าแต่นายเดินไหวเหรอ กินไปตั้งสองสามขวดแล้ว” ก้องไม่ปฏิเสธ แต่ก็รู้สึกเป็นห่วงวิทย์

“โธ่ เบียร์แค่นี้ ไม่เมาหรอกน่า แต่ถ้านายง่วงไม่ต้องเกรงใจนะ เราไปเดินคนเดียวได้”

“ไม่หรอก ปกติเรานอนดึกกว่านี้อีก งั้นก็ไปเลยแล้วกัน” ก้องบอก พร้อมกับลุกไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเพื่อให้สดชื่นขึ้น