ตอนที่ 12 (ต่อ)
บรรยากาศริมชายหาดพัทยายามนี้ ไม่แตกต่างจากตอนที่ก้องมาเดินกับพัฒน์เมื่อตอนค่ำเท่าไหร่ หากแต่ในใจก้องกลับรู้สึกแตกต่างอย่างสิ้นเชิง การได้มาเดินกับวิทย์สองต่อสองเป็นความสุขที่ก้องไม่อาจปฏิเสธได้ ก้องอยากให้ชายหาดนี้ทอดยาวออกไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดสิ้นสุด เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสอยู่ใกล้วิทย์ไปนาน ๆ
หลังจากเดินไปจนเกือบสุดหาด วิทย์ก็ชวนก้องนั่งพักบนผืนทราย ทั้งคู่เหยียดขาออกไปเพื่อความผ่อนคลาย บริเวณที่วิทย์กับก้องนั่งอยู่ค่อนข้างมืดและไม่มีผู้คนเดินผ่านเหมือนกับแถวหน้าโรงแรม เสียงคลื่นซัดเข้าสู่ฝั่งเป็นระยะ ก้องมองฝ่าความมืดออกไปที่ทะเล สายลมอ่อน ๆ พัดผมที่ยาวปรกหน้าผากให้สะบัดไปมา
ทะเลก็เหมือนคนนะ นายว่าไหม ยากที่จะคาดเดา บางวันก็สงบ บางวันก็มีคลื่นแรง สามารถทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าได้เลย
แล้วนายรู้ไหม ว่าทำไมบางวันทะเลถึงต้องมีคลื่นแรง วิทย์หันมาถามก้อง
ไม่เห็นยาก ก็ถ้าวันไหนลมแรง คลื่นมันก็แรงเป็นธรรมดา
ใช่ การที่คลื่นมันแรง ก็เพราะมีลม.....นายรู้ไหมก้อง ว่านายเป็นเหมือนลมที่ทำให้อารมณ์เราเปลี่ยนแปลงโดยไม่รู้ตัว วิทย์ตัดสินใจพูดสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ
ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมเราถึงต้องมาที่นี่ แต่หลังจากที่เราเห็นนายอยู่ที่โรงแรมกับเพื่อนนายเมื่อกี้ ทำให้เรารู้ตัวทันทีว่าเรา...คิดยังไงกับนาย
พูดอะไรวะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ถึงแม้ว่าพอจะเดาได้ แต่ก้องก็แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ เพื่อต้องการให้อีกฝ่ายพูดออกมาให้ชัดเจน
นายก็รู้ใช่ไหม ว่าเราเคยเจ็บจากการโดนแฟนหักหลังมาขนาดไหน เราเลยยังไม่กล้าที่จะคบใคร เพราะกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย เราถึงได้พยายามปฏิเสธหัวใจตัวเองมาตลอด แต่ในที่สุดเราก็ทำไม่สำเร็จ เราว่านายคงเดาออกนะว่าเราหมายถึงอะไร
นายต้องการจะบอกอะไร ก้องถามต่อ
แทนคำตอบ วิทย์เอื้อมแขนมาโอบที่ไหล่ก้อง และรั้งเข้ามาจนชิดตัว ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปที่ปากก้องเนิ่นนาน จนก้องตัวสั่นสะท้าน มือข้างหนึ่งของวิทย์ค่อย ๆ เลื่อนไล้ไปตามต้นคอก้อง เขาเผยอริมฝีปากดันปากก้องให้เปิดออก และสอดลิ้นแทรกผ่านเข้าไปอย่างนุ่มนวล ลำตัวของก้องค่อย ๆ เอนลงบนผืนทรายตามแรงดันของวิทย์ที่โถมทับลำตัวก้องอย่างช้า ๆ เสียงคลื่นยังคงซัดเข้าหาฝั่งอย่างต่อเนื่อง สอดรับกับเสียงลมหายใจของทั้งคู่ที่หอบถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะสงบลงพร้อมคลื่นลูกใหญ่ที่ถาโถมเข้าสู่ฝั่งในไม่กี่นาทีต่อมา
คบกับเราได้ไหมก้อง วิทย์ถามขณะใช้มือลูบไปตามเส้นผมก้องซึ่งเลอะไปด้วยเศษทราย
นายน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว เรารอให้นายถามคำถามนี้กับเรามานานเหลือเกิน ก้องซึ่งนอนหนุนแขนวิทย์อยู่นึกในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาวิทย์และพูดว่า นายแน่ใจแล้วเหรอ ว่านายพร้อมที่จะคบใคร
วิทย์พลิกตัว เปลี่ยนท่าเป็นเท้าแขนคร่อมร่างก้อง ใบหน้าของเขาก้มลงมาจนเกือบชิดใบหน้าก้อง เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
แน่ใจสิ แล้วนายสัญญาได้ไหมว่านายจะไม่ยุ่งกับใครอีก ส่วนเราก็จะไม่ยุ่งกับใครเหมือนกัน
เราสัญญา ก้องตอบอย่างมั่นใจ