ตอนที่ 3
สัมผัสแรก
ขอบใจว่ะที่ช่วยปลอบ ก็ดีเหมือนกันรู้เสียตั้งแต่ตอนนี้ เราจะได้ไม่เจ็บไปมากกว่านี้ ช่างมันเถอะก้อง เข้าห้องอบกันดีกว่า วิทย์พยายามเปลี่ยนเรื่อง โดยชวนก้องเข้าไปห้องอบไอน้ำ บรรยากาศข้างในมืดสนิท มีแต่ไอระเหยของน้ำฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง ก้องมองไม่เห็นอะไรเลย ยังดีที่วิทย์คอยจับมือเอาไว้
ทำไมเขาไม่ติดไฟวะ แบบนี้เดี๋ยวก็ได้เดินชนกันตาย แถมพื้นก็ลื่น...น...เฮ้ย พูดไม่ทันขาดคำก้องก็ลื่นเซจนเกือบล้มจริง ๆ โชคดีที่วิทย์ประคองไว้ได้ทัน ทำให้ใบหน้าของก้องปะทะกับแผงอกแกร่งของวิทย์ ขณะที่ลำตัวก็แนบสนิทกันพอดี เนื่องจากแรงกอดของอีกฝ่ายที่กลัวว่าก้องจะลื่นล้มลงไป นี่เป็นครั้งแรกที่ก้องมีโอกาสได้สัมผัสร่างกายของวิทย์อย่างใกล้ชิดขนาดนี้ หากอยู่ข้างนอกก้องคงทำหน้าไม่ถูก โชคดีที่ในนี้มืดซะจนวิทย์ไม่อาจจับความรู้สึกที่ปรากฏออกมาทางสีหน้าของก้องได้ แต่จู่ ๆ วิทย์ก็กอดก้องแน่นขึ้นและก้มลงมาจูบที่ปากก้องเบา ๆ จนก้องใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นานเกือบนาที ก้องจึงได้สติ เอ้อ...ขอบใจนะวิทย์ เกือบล้มแน่ะ เดี๋ยวเราออกไปรอข้างนอกก่อนดีกว่า ก้องพูดเสียงรัว ขณะก้าวถอยออกมา และขอตัวออกจากห้องอบไปด้วยความอาย อืม...เราก็จะออกเหมือนกัน ในนี้ร้อนมากเลย
หลังออกมาจากห้องอบ วิทย์ขอตัวไปนอนแช่ในอ่างน้ำวน ส่วนก้องก็นั่งจิบชาอ่านนิตยสารอยู่ที่ค้อฟฟี่ช้อฟ โดยนัดกันว่าถ้าหากันไม่เจอก็ให้ไปรอที่ชั้นล็อกเกอร์ เมื่อความมืดมาเยือน ก้องสังเกตว่าผู้คนเริ่มทยอยเข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ มีหลากหลายเชื้อชาติทั้งฝรั่ง ไทย จีน ญี่ปุ่น เดินสวนกันไปมาจนตาเกือบลาย ระหว่างนั้นไม่รู้ว่าวิทย์ไปเดินสำรวจอยู่ส่วนไหนของซาวน่า เพราะมองไปที่อ่างน้ำวนอีกที ก้องก็ไม่เห็นวิทย์อยู่ที่นั่นแล้ว
ตรงนี้มีคนนั่งไหมครับ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาว วัยใกล้เคียงกับก้อง เดินเข้ามาถามขณะที่ก้องกำลังชะเง้อมองหาวิทย์อยู่
อ๋อ...ไม่มีครับ นั่งได้ ก้องพูดไปตามมารยาท ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อโดยไม่ได้สนใจอะไร
มากับใครเหรอครับ ชายคนนั้นชวนสนทนาหลังจากเดินไปสั่งกาแฟมาดื่มถ้วยหนึ่ง
ก้องเงยหน้ามอง และตอบกลับไปสั้น ๆ มากับเพื่อนครับ
มีแฟนหรือยังครับเนี่ย โห ถามได้ตรงประเด็นมาก ไม่มีอ้อมค้อม ก้องนึกในใจ
ก็เคยมีครับ แต่เลิกไปนานแล้ว แล้วคุณล่ะ อยากถามมาก็ถามกลับซะเลย
ไม่กล้ามีหรอกครับ กลัวที่บ้านรู้ อาศัยแอบมาเที่ยวที่แบบนี้เอา
อยู่กับพ่อแม่เหรอครับ
เปล่า ผมอยู่กับพี่ชาย พ่อแม่ผมอยู่ขอนแก่น ถ้าพี่ผมรู้คงกระทืบผมตาย
พี่ชายดุขนาดนั้นเลยเหรอครับ แล้วเขาแต่งงานหรือยัง
เห็นคบ ๆ กันอยู่ แต่ยังไม่แต่งซะที ดีแล้วล่ะผมไม่ค่อยชอบแฟนเขาเท่าไหร่ ดุพอ ๆ กับพี่ผมเลย
ชักอยากเห็นแล้วสิว่าหน้าตาเป็นยังไง ทำไมถึงได้ดุจนน้องชายกลัวขนาดนั้น แต่ตอนนี้ก้องรู้สึกว่าอยากกลับบ้านมากกว่า เลยพูดตัดบทไปก
ยังไงเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ ว่าจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว
โชคดีนะครับ ผมชื่อพัฒน์ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณ....
...ก้องครับ ไปก่อนนะครับ พูดจบก้องก็ลุกเดินลงบันไดเพื่อไปขึ้นลิฟท์ต่อที่ชั้นเจ็ดทันที