Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 287
Message ID: 15
#15, RE: เก็บหัวใจใส่กุญแจ
Posted by โทนี่ โทนี่ ช็อปเปอร์ on 10-Jul-11 at 10:26 PM
In response to message #14
Action 14 : Flower Boy

“คุณหมอมิคครับ ขอรบกวนเวลาคุณหมอซักพักได้ไหมครับ” แล้วผมก็หันไปดูว่าใคร อ้าว คนขับเบ็นซ์นี่หว่า

“อ๋อ คุณวิชัยนั่นเอง มีอะไรเหรอครับ ตัดผมใหม่ ใส่แว่นดำ ผมเลยจำไม่ได้น่ะครับ”

“คือ...ไม่ทราบว่าเย็นนี้คุณหมอมีธุระที่ไหนหรือเปล่าครับ” ผมเริ่มสงสัยว่าจะเป็นคนที่ส่งช่อดอกไม้มาให้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วหรือเปล่า

“ไม่มีครับ ว่าแต่คุณคือคนที่แอบส่งช่อดอกไม้มาให้ผมใช่ไหมครับ” ผมถามไปตรงๆอย่างมั่นใจว่าใช่แน่

“ฮ่าๆๆ ใช่ครับ ผมไม่กล้ามาส่งเองหรอก กลัวคนอื่นเค้าจะมองหมอในแง่ไม่ดี”

“ครับๆ แต่มันก็ตั้งอาทิตย์นึงแล้วนะครับ ทำไมเพิ่งจะมาเปิดตัวล่ะครับ”

“อาทิตย์ที่แล้วผมไปดูงานด่วนที่อเมริกามาน่ะครับ เพิ่งกลับมาเมื่อวาน วันนี้เลยรีบตรงมาหาคุณหมอเลย”

เอาไงดีวะตู เดี๋ยวเย็นนี้ตาเบสมันก็มารับไปทานข้าวซะด้วย ขืนผิดนัดมันงอนตูแน่ คุณวิชัยหน้าคล้ายๆคุณฮาร์ท(เบิร์ดกับฮาร์ท) อายุ 35 แล้ว
ผมจำได้เพราะเคยมาตรวจกับผม แล้วมาเล่านู่นเล่านี่ให้ผมฟังระหว่างตรวจ บอกว่าเขาเป็นเจ้าของไร่นู่นไร่นี่เต็มไปหมด เป็นคนดูสะอาด
แต่งตัวเรียบง่ายดูเหมือนชาวบ้านทั่วไปมากๆ

“เย็นนี้ผมมีธุระน่ะครับ ขอโทษด้วยจริงๆ ที่ไปทานข้าวเย็นตามคำเชิญในการ์ดด้วยไม่ได้” กลัวตาเบสงอนอะ

“คุณหมอจำข้อความในการ์ดได้ด้วย ดีใจจังครับที่ยังไม่ลืม”

“เล่นลอบจู่โจมผมขนาดนั้นเป็นใครก็จำได้ทั้งนั้นแหละครับ”

“งั้นไว้วันหลังก็แล้วกันครับ แลกเบอร์กันไว้ก่อนไหมครับ ผมจะได้โทรมาจองตัวได้”

ผมแลกเบอร์กับคุณวิชัยเสร็จแล้ว เค้าก็ขับรถออกไป ผมโล่งใจรู้แล้วว่าคนที่มาแอบให้ช่อดอกไม้หน้าตายังดี ไม่เหมือนกับที่คิดไว้
ถ้าไปทานข้าวกันก็คงไปทานร้านหรูๆแน่ๆ จะให้เค้าเลี้ยงก็เกรงใจ แต่เงินตูคงเกลี้ยงกระเป๋า ผมไม่ได้ใส่ใจหรอกจะรวยจะจน
ผมสนคนที่เค้าจะรักผมด้วยใจของเขามากกว่า ทานข้าวเสร็จผมก็มานั่งตรวจคนไข้ช่วงบ่ายจนเสร็จ
ผมก็ไปนั่งคุยกับพี่ภพและพี่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆเพื่อรอตาเบสมารับ แล้วตาเบสก็โทรเข้ามา

“มิคครับเย็นนี้ผมคงไปทานข้าวด้วยไม่ได้แล้วนะ ถูกเพื่อนลากไปทานข้าวด้วยน่ะ แต่ยังไงเดี๋ยวไปรับมิคก่อนครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก ไปกับเพื่อนเถอะ ไม่ต้องมารับเดี๋ยวผมกลับเองได้”

“งอนผมหรือเปล่าครับเนี่ย พูดแบบนี้เนี่ย ยังไงเดี๋ยวเสร็จแล้วผมไปหาที่ห้อง”

“ไม่ได้งอนจริงๆ กลับเองได้น่า เจอกันที่ห้องก็แล้วกัน”

“ครับๆ ขอโทษจริงๆนะ เดี๋ยวคืนนี้เจอกันครับที่รักของผม”

“ครับๆ ไปดีมาดีนะ”

ผมไม่ได้งอนจริงๆนะ ผมเข้าใจพี่เบสว่าเค้าก็ต้องไปไหนมาไหนกับเพื่อนเค้าบ้าง ผมลาพี่ๆทุกคนแล้วเดินไปที่หน้าโรงพยาบาลเพื่อโบกรถแดงกลับหอ
แล้วก็มีเสียงแตรรถบีบอยู่ข้างหลัง ผมหันไปดู อ้าว เบนซ์สีดำ คุณวิชัยนี่หว่า แกตามสโตเกอร์ผมขนาดนี้เลยเหรอ แล้วแกก็เปิดกระจกยื่นหน้ามาคุย

“คุณหมอครับ ไม่มีคนมารับเหรอครับ”

“อ๋อ เค้าติดธุระน่ะครับ ผมเลยมาโบกรถแดงกลับหอเอง”

“ถ้าไม่รังเกียจให้ผมไปส่งไหมครับ” ก็ดีนะ ขี้เกียจโบกรถแดงแถมต้องมานั่งต่อราคากับมันอีก

“ก็ได้ครับ แต่ช่วยขับไปรับผมตรงนู้นได้ไหม เดี๋ยวคนในโรงพยาบาลเค้าเห็นเอา มันดูไม่ดีน่ะครับ”

“ได้ครับผม” คุณวิชัยขับเลยหน้าโรงพยาบาลไปนิดหน่อย ผมก็ตามไปขึ้นรถ

“คุณวิชัยครับ มันมากเกินไปหรือเปล่าครับ มาตามดูผมแบบนี้”

“ก็ผมชอบคุณหมอนี่ครับ ผมเห็นหน้าคุณแล้วผมมีความสุขอะ ทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“แต่ผมไม่ชอบนี่ครับ ที่คุณคอยตามดูผม มีอะไรก็โทรคุยได้นี่ครับ เบอร์ผมก็มีแล้ว”

“คุณหมอครับ ผมชอบคุณจริงๆนะครับ ผมขอถามตรงๆเลยละกัน คุณหมอมีแฟนรึยังครับ”

“มีแล้วครับผม ขอโทษด้วยนะครับ”

“คนที่มาส่งคุณหมอเมื่อเช้ารึเปล่าครับ”

“ไม่ใช่ครับ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกับผมน่ะครับ” ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมเป็นเกย์

“เหรอครับนึกว่าแฟนซะอีก ผมชอบใครก็นึกว่าเค้าเป็นเกย์ไปซะหมดน่ะครับ”

“หะๆ ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ”

“แล้วผู้ชายแบบคุณหมอเนี่ย รังเกียจที่จะเป็นเพื่อนกับคนอย่างผมไหมครับ”

“ไม่หรอกครับ เพื่อนผมที่เป็นก็เยอะแยะ”

“ครับผม คุณหมอพักอยู่แถวไหนล่ะครับ อ้อ คุณหมอต้องไปทำธุระนี่นา ไปแถวไหนล่ะครับ”

“อ๋อ ไม่ต้องไปแล้วนะครับ ยกเลิกไปแล้ว”

“งั้นไปทานข้าวเย็นกับผมไหมละครับ ไหนๆคุณหมอก็ว่างแล้วนี่นา”

“ก็ได้ครับ อยากทานอะไรก็แล้วแต่คุณวิชัยก็แล้วกัน แต่ไม่ต้องเลี้ยงผมนะครับ ผมเกรงใจ”

“ได้ยังไงล่ะครับ ถ้าไม่ให้ผมเลี้ยง ผมไม่พาไปส่งหอนะ”

เอาไงดี มีขู่ไม่ไปส่งด้วย ผมจึงตอบตกลง ก็ดีเหมือนกันกินข้าวฟรีมีคนไปส่ง แล้วคุณวิชัยก็ออกรถขับเข้ามาในเมือง ตลอดทางก็คุยกันสัพเพเหระ
จนเค้ารู้ว่าผมเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น เท่านั้นแหละพูดเรื่องเกี่ยวกับญี่ปุ่นไม่หยุดเลย แถมคุณวิชัยบอกว่าเป็นเจ้าของกิจการดูแลสปาแบบญี่ปุ่นในตัวเมืองด้วย
สุดท้ายก็พาผมมาจนถึงหน้าร้านซูซูรัน ร้านเนื้อย่างญี่ปุ่นบุฟเฟ่ต์ อืมดีแฮะ ตูจะได้กินเยอะๆไม่ต้องเกรงใจหน่อย หลังจากลงรถได้ผมก็ถาม

“คุณวิชัยมาร้านนี้บ่อยเหรอครับ ผมก็ชอบนะร้านนี้”

“เหรอครับ ดีจังที่คุณหมอชอบ ผมมาทานบ่อยจนเค้าจำหน้าผมได้เชียวหละ”

“สวัสดีค่ะคุณชัย เชิญเข้าไปเลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยนะคะ” พนักงานหน้าร้านทักคุณวิชัย

ผมคิดว่าถ้าพนักงานเค้ารู้ว่าคุณวิชัยเป็นเกย์ เค้าจะคิดว่าผมเป็นเด็กของคุณวิชัยหรือเปล่า ผมไม่อยากให้ใครมองผมเป็นเกย์นะ
แต่เอาเถอะไงๆเค้าก็เห็นหน้าเราแล้วช่วยไม่ได้ ยังไงซะตูก็ไม่ได้มาบ่อยๆ อย่าคิดมากๆ ผมมองเข้าไปในร้านแล้วผมก็ต้องถอยออกมา
ตาเบสนี่หว่า จ๊ากกกกกก แย่แล้ว ทำไงดีๆ

“มีอะไรเหรอครับคุณหมอ” คุณวิชัยถาม

Tony Tony Chopper