Action 3

“เฮ่ย!” ผมตกใจมากที่ไอ้โก๋ออกมาจากห้องน้ำตอนไหนไม่รู้ เอามือมาแตะไหล่ผมทั้งสองข้าง

“กูย่องออกมาจากห้องน้ำ มาดูมึงเม้นท์ชาวบ้าน 5 นาทีได้และ ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยมึงนี่”

“ห่าโก๋ กูตกใจหมด อยากดูมึงก็เข้ามาดูทีหลังจากไฮ 5 มึงก็ได้นี่”

“แล้วนี่มึงจะไม่ไปใส่เสื้อผ้า มึงจะนุ่งผ้าเช็ดตัวนอนรึไง”

“ฮั่นแน่ มึงจะแย่งคอมกูเล่นอะดิ เออๆ กูไปแต่งตัว จะอ่านหนังสือแล้ว”

ผมออกจากไฮ 5 แล้วลุกจากเก้าอี้ให้ไอ้โก๋มันเล่น ผมหยิบเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินออกจากตู้เสื้อผ้ามาใส่
แล้วหันไปเห็นแก้วน้ำลายหมีพูห์ที่ไอ้โก๋เอาไปราดส้วมเมื่อกี้ ผมรู้สึกเสียดายมันนะ แต่ก็รู้สึกไม่อยากใช้มันอีกผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็หยิบหนังสือจากชั้นข้างทีวี
ผมคว่ำตัวนอนลงบนฟูกที่พื้นหน้าทีวี นอนอ่านหนังสือทบทวนก่อนนอน

นาฬิกาดิจิตอลที่วางอยู่ใกล้ทีวีดังตี๊ดๆเป็นสัญญาณบอกว่าตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว ได้เวลานอนแล้วสิ แต่ผมก็อ่านต่อจนจบบทนั้น อ่านไปสัปหงกไป
แว่นตาจะชนหนังสือแตกอยู่แล้ว ผมจะใส่แว่นตาเฉพาะตอนอ่านหนังสือหรือไม่ก็วันที่นอนไม่เต็มที่แล้วตามันพล่าๆเบลอๆเท่านั้น
ผมปิดหนังสือแล้วเอามาหนุนตรงแก้มโดยที่หันหน้าไปทางไอ้โก๋ที่กำลังพิมพ์ตอบเม้นท์ไฮ 5 อย่างบ้าคลั่ง แล้วผมก็ม่อยหลับไปในท่านั้น

“เฮ่ย ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงนู่น กูปิดคอมให้มึงแล้วนะ กูจะนอนแล้วเหมือนกัน ตะลอนมาทั้งวันเนื๊อยเหนื่อย”

ไอ้โก๋เขย่าตัวปลุกผม ผมหันไปดูคอม อืม มันปิดแล้วจริง แต่ไม่ได้ปิดสวิตช์รางไฟข้างล่าง ผมจึงต้องลุกเดินไปปิดสวิตช์ไฟ เดินไปปิดพัดลม เปิดแอร์อีก
ไอ้โก๋มันก็เดินไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้ามัน แต่งตัวใส่เสื้อยืดสีเหลืองอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีดำ แล้วยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผม

“ไปตากเองเลย ที่ระเบียงนู่น ตากให้เหมือนที่กูตากนะ เอาไม้หนีบหนีบด้วย”

“ไรว้า ไปตากให้หน่อยก็ไม่ได้”

ผมชี้นิ้วไปทางระเบียงหลังห้อง ไอ้โก๋ก็บ่นอุบอิบเดินไปเปิดประตูระเบียง ลมพัดผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับกลิ่นสบู่บนตัวมัน
ผมรู้สึกว่ามันหอมกว่าปกติ คงเพราะมีกลิ่นตัวมันผสมอยู่ด้วยมั้ง

“อ้าว กอล์ฟนี่นา อยู่หอนี้ด้วยเหรอ พี่ไม่เคยรู้” เสียงไอ้โก๋ดังออกมาจากระเบียง

ผมเดินไปเปิดไฟที่ระเบียง แล้วเดินออกไป ปิดประตูกันแอร์ออก ก็เห็นไอ้โก๋ยื่นหน้าคุยกับไอ้กอล์ฟอยู่ที่ระเบียง ไอ้กอล์ฟเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับผม
เพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างๆได้ 3 เดือนตามที่ผมแนะนำให้มันมาอยู่หอนี้ กอล์ฟหน้าตาตี๋ๆขาวๆ ชอบไว้ผมหน้าม้า สูง 172 เตี้ยกว่าผมนิดหน่อย เพราะผมสูง 176
หุ่นไม่ผอมมากดูมีเนื้อมีหนังนิดนึง ผมชอบเรียกมันไอ้จืด เพราะหน้าตามันดูตี๋แบบจืดๆอะ ไม่ว่ามันจะทำหน้ายังไงมันก็ดูจืดๆอยู่ดีอะ เหมือนคนไร้อารมณ์

“ไอ้มิค แกไม่เห็นบอกพี่เลยว่า กอล์ฟมันอยู่ห้องข้างๆ” พูดเพราะขึ้นมานิดนึงทันทีเลยนะมึง

“อ๋อ มันเพิ่งย้ายมาอยู่ ผมแนะนำให้มันเองแหละ ห้องถัดจากมันก็มีไอ้ฟงอยู่เหมือนกัน”

เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น ผมกับไอ้โก๋จะพูดจาไพเราะขึ้นมานิดนึง แบบว่าผมก็ให้เกียรติมันในฐานะรุ่นพี่ คนอื่นจะได้ไม่มาหาว่าผมไม่มีสัมมาคารวะ
ยกเว้นต่อหน้าเจ๊โบว์ รุ่นพี่ผู้หญิงคณะวิทยาศาสตร์ที่เคยทำงานสโมฯนักศึกษามาด้วยกัน ที่ผมสามารถพูดจากับมันเหมือนปกติ

ผมเดินไปข้างๆไอ้โก๋ แล้วพวกผม 3 คนก็ยื่นหน้าคุยกันที่ระเบียง โดยมีผนังกั้นห้องกั้นอยู่ แบบลืมไปแล้วว่านี่มันชั้น 7 นะโว้ย
ตกไปอาจจะไม่ตาย แต่เลี้ยงไม่โตแน่

“พี่โก๋ กอล์ฟ ไปนอนก่อนก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” ผมพูดพร้อมหาวไป

“กอล์ฟพี่ก็ต้องขอตัวเหมือนกัน พรุ่งนี้พี่มีนัดคุยกับอาจารย์หมอเรื่องเรียนต่อเหมือนกัน” โก๋พูด

“ครับพี่ ผมก็เหมือนกันอะ”

แล้วผมกับไอ้โก๋ก็เดินกลับเข้ามาในห้อง ปิดประตู ปิดไฟระเบียง ผมบอกให้ไอ้โก๋ไปนอนบนเตียงด้านที่ติดผนังห้อง เพราะกลัวมันนอนตกเตียง
ส่วนตัวผมน่ะนอนหมิ่นๆขอบเตียงเท่าไหร่ก็ไม่เคยตก มีสกิลทรงตัวตอนนอนดีครับ แหะๆ ผมเดินไปปิดไฟห้อง แล้วเดินมาซุกผ้านวมที่เตียง
เพราะแอร์เริ่มเย็นแล้ว ผมกับโก๋นอนในผ้านวมผืนเดียวกัน แต่มีหมอนข้างกั้นเขตแดนเอาไว้ตรงกลาง พอสายตาเริ่มชินกับความมืดแล้ว
ผมก็นอนตะแคงหันหน้าไปทางไอ้โก๋ จะเอาหมอนข้างมานอนกอด ก็เจอสายตาแป๋วๆของไอ้โก๋มองมาทางผมอยู่

“จะว่าไปกูกับมึงก็รู้จักกันมา 6 ปีแล้วนะ แปลกนะที่กูซี้กับมึงได้ขนาดนี้” โก๋พูด

“นั่นดิ ตั้งแต่กูอยู่ปี 1 กูเห็นหน้ามึงจนเบื่อแล้วเนี่ย”

“อ้าว ไอ้มิค ทำยังกะกูไม่เบื่อหน้ามึงงั้นแหละ ตอนปี 1 แม่งยังทำตัวน่ารักอยู่หรอก แต่พอขึ้นปี 2 แล้ว แม่ง...”

“แม่งอะไร แม่งหล่อขึ้นอีกใช่ปะ”

“แม่งเริ่มเหี้ย จากเรียกกูพี่ กลายเป็นเรียกกูว่าไอ้ พูดกูๆมึงๆ ไม่เห็นหัวกูเป็นรุ่นพี่มึงเล้ย”

“แต่กูก็รู้สึกดีนะ เหมือนเป็นพี่น้องกันจริงๆ” โก๋พูดต่อ

“อืม เวลากูเดือดร้อน มึงก็ช่วยกูทุกเรื่อง ก่อนสอบกูขอร้องให้มึงติวให้ มึงก็ไม่เคยปฏิเสธ”

“มึงจำได้แค่นี้เองเหรอ”

“แล้วมีไรอีกล่ะ มึงสาธยายคุณสมบัติมึงมาให้กูฟังหน่อยซิ”

พอผมพูดออกไปแบบนั้น ไอ้โก๋ทำหน้าโกรธใส่ผมครับ แถมเขกหัวผม 1 ที เสร็จแล้วมันก็เปลี่ยนท่าหันหลังนอนตะแคงให้ผม
ผมงงว่าทำอะไรผิด แล้วก็เริ่มมีเสียงออกจากปากมัน

“ตั้งแต่มึงเข้ามาปี 1 ใหม่ๆ กูดีใจที่กูจะได้มีน้องรหัส กูดีใจตั้งแต่เห็นหน้ามึงครั้งแรกตอนรับน้องรถไฟที่หัวลำโพงแล้ว”

Tony Tony Chopper