Action 7 : Telephone

“เอาล่ะ ตากูเย็ดมึงบ้าง” ไอ้โก๋พูดขึ้นมา

“ไม่ให้เย็ดโว้ย กูรุกอย่างเดียว แล้วเจี๊ยวมึงก็คอตกซะขนาดนั้นจะเย็ดใครได้ แบร่”

ผมแลบลิ้นใส่มัน แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไอ้โก๋ทำหน้าเซ็ง ลุกตามมาเข้าห้องน้ำแล้วไปนั่งที่ชักโครก ผมอาบน้ำล้างตัวผมจนสะอาดแล้ว
ก็อาบน้ำฟอกสบู่ให้ไอ้โก๋มันทั้งๆที่มันนั่งอยู่ที่ชักโครกนั่นแหละ แล้วผมก็ก้มลงไปมองผ่านหว่างขาไอ้โก๋ เห็นน้ำในชักโครกเป็นสีแดงฉาน
เท่านั้นแหละที่กระจกตาของผมเหมือนมีน้ำอะไรกั้นอยู่ทำให้เริ่มมองเห็นอะไรไม่ชัด ซักพักน้ำเหล่านั้นก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง
ใช่แล้วครับน้ำตาของผมนั่นเอง มันเริ่มหยดลงไปที่ขาอ่อนของโก๋ทีละเม็ด ทีละเม็ด ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นพร้อมกับจับหัวของโก๋มาแนบที่หน้าอกผม
ฝักบัวที่น้ำกำลังไหลอยู่ก็ถูกผมปล่อยทิ้งลงพื้นดังตุ๊บ

“ผมขอโทษที่ทำให้พี่เจ็บ ทั้งๆที่ตลอดมาพี่ไม่เคยทำให้ผมต้องเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเลย” ผมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

โก๋ผลักหน้าอกผมเบาๆ “พี่บอกแกแล้วไงว่า แค่พี่เห็นแกมีความสุขในสิ่งที่แกเป็น พี่ก็ดีใจ พี่ก็มีความสุขแล้ว มิคเอ้ย”

“แต่พี่เป็นผู้ชาย แล้วอย่างนี้ผมจะไปมองหน้าน้องปุยเค้าได้ยังไง”

“คิดมากน่า แล้วจะไปบอกให้เค้ารู้ทำไมล่ะ อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนใจไปเป็นเกย์หรอกนะ”

ผมคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มกราบเท้าของโก๋ “ผมขอโทษ อภัยให้ผมด้วย ผมสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก”

โก๋ตบหัวผมพร้อมก้มลงไปหยิบฝักบัวที่ยังเปิดน้ำทิ้งไว้อยู่ เอามาราดที่หัวผม “ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ไอ้มิค”

ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง มันก็ฉีดน้ำเข้าหน้าเข้าตาผมเต็มที่เลย พอผมยืนขึ้น มันก็ล้างสบู่ที่ผมถูตัวมันค้างไว้จนหมด ล้างก้นด้วย
ลุกขึ้นมาจัดการชักโครกให้กดน้ำได้จนเสร็จ ผมยืนพิงฝาผนังห้องน้ำร้องไห้อยู่ มันก็ลากตัวผมเข้าเข้าไปใกล้ๆ ล้างหน้าให้ผม

“หน้าตาตอนมึงขี้แยนี่ดูตลกดี ดูแล้วเพลินกว่าหน้าตามึงตอนปกติอีก 555” ไอ้โก๋หัวเราะ

“กูเศร้านะเว้ย ไปนอนดีกว่า ไม่ยุ่งด้วยแล้ว” ผมรีบล้างหน้าล้างตาแล้วออกจากห้องน้ำไป

ผมแง้มประตูระเบียงหลังห้องเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวทั้งสองผืน แล้วเดินเอาไปให้ไอ้โก๋ที่กำลังแก้ผ้าอาบน้ำอยู่โดยไม่ปิดประตู โอ้ว เซ็กซี่

มิคร่างมาร “จับแม่งเย็ดอีกซักทีดีมั้ยเนี่ย รูปร่างผิวพรรณยั่วกูดีเหลือเกิน”

มิคร่างเทพ “ไม่ดีๆ สัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ทำอีก แถมก้นเค้าก็ยังเจ็บอยู่ด้วย”

มิคร่างมาร “คิดดีๆนะเว่ย ตอนนี้ยังไงมันก็ยอมมึงอยู่แล้ว น้ำ(เงี่ยน)ขึ้นก็รีบตัก(ใส่ตูดมัน)เหอะ”

มิคร่างเทพ “ข้าพเจ้าไม่ทำ ข้าพเจ้าจะไม่ยอมให้เจ้าทำอะไรตามอำเภอใจอีกแล้ว จงหายไปเสียเถิด”

Winner is Angel Mix ผมเอาผ้าเช็ดตัวยื่นให้ไอ้โก๋ แล้วผมก็จัดแจงทำนู่นทำนี่ให้เรียบร้อยแล้วรีบขึ้นไปซุกผ้านวมบนเตียงเพราะหนาวมาก
ไอ้โก๋ก็จัดการตัวเองเสร็จแล้วก็มานอนซุกผ้านวมเหมือนเดิม ผมหยิบมือถือมาดู โอ้ว ตี 3 แล้ว รีบนอนด่วนเลย ผมตั้งนาฬิกาปลุกมือถือเอาไว้ 6 โมงเช้า
ผมง่วงมากนอนตะแคงหันมาด้านตรงข้ามกับที่ไอ้โก๋นอนอยู่ ซักพักไอ้โก๋ก็กระเถิบเข้ามากอด

“คืนนี้ขอนอนกอดมิคทั้งคืนได้ไหม อยากนอนกอดมิคมานานแล้ว”

“ได้ดิ”

“ถ้าได้อยู่กัน 2 ต่อ 2 แบบนี้อีกพี่ก็คงกล้ากอด กล้าหอมแก้มแกแล้วหละ”

“อือ” เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนผมจะม่อยหลับไปเพราะความอ่อนเพลียในอ้อมกอดของไอ้โก๋

มือถือดังเป็นเสียงเพลง Pieces of a Dream ของ Chemistry ผมตื่นมาเห็นสภาพกลายเป็นผมนอนกอดไอ้โก๋แทน ไอ้โก๋นอนหนุนตรงไหล่ซ้ายของผม
หน้าก็ซุกหน้าอกผมอยู่ ผมยกหัวมันออกไปวางที่หมอน ยกแขนที่กอดผมอยู่ออกไปเพราะไม่อยากให้มันตื่น ผมกดปิดเสียงมือถือ แล้วก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว
จนเปิดประตูจะออกไปโรงพยาบาล แต่ไอ้โก๋ก็ตื่นขึ้นมาบอกให้รอก่อน มันก็ล้างหน้า หยิบกุญแจรถ ผมเหลือบไปเห็นแก้วน้ำที่ใช้แปรงฟันของผมพอดี
เลยจับมันใส่ถุงพลาสติกโยนลงถังขยะ แล้วก็ดึงถุงขยะมัดปาก เพื่อจะเอาลงไปทิ้งข้างล่าง

“เฮ่ย มึงถึงกับจะทิ้งแก้วเลยเหรอ เสียดายนะเว่ย”

“แค่แก้วเซรามิกถูกๆน่า แถมมึงเอาไปใช้ราดส้วมแล้วแบบนี้ ใครจะกล้าใช้ต่อวะ”

ผมถือถุงขยะลงไปทิ้งที่ถังขยะใหญ่ด้านล่างหอ แล้วคว้ากุญแจรถมันมาขอขับเอง เพราะดูท่าทางมันจะงัวเงียมาก พอใกล้ถึงโรงพยาบาล
ผมก็แอบหอมแก้มมัน 1 ที มันสะดุ้งแล้วบอกว่าอย่าทำแบบนี้ข้างนอก พอส่งผมเสร็จมันก็ขับรถกลับไปด้วยความเร็วสูง
จนผมงงว่ามันจะรีบไปไหน งัวเงียขนาดนั้นเดี๋ยวก็รถชนตายกันพอดี

ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว ผมกำลังจะเดินไปซื้อข้าวทาน จู่ๆก็มือถือก็สั่นมีสายโทรเข้ามา อ้อ เจ๊โบว์นี่เอง เย็นนี้ท่าทางจะชวนไปกินข้าวที่ไหนแน่เลย

“โมชิโมะ (หะโหล) เจ๊ว่าไง จะชวนออกเดทเย็นนี้เหรอ อิอิ”

“ออกเดทบ้านแกสิ รู้มั้ยเนี่ยว่าไอ้โก๋พี่แกมันนอนซมอยู่ที่ห้องแกเนี่ย มันโทรมาสั่งให้ชั้นซื้อข้าวไปให้มันด้วย”

“เฮ่ย เมื่อเช้าก็เห็นมันดีๆอยู่เลย แล้วทำไมมันไม่โทรบอกผมหว่า”

“เจ๊ก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวเจ๊ซื้อข้าวแล้วเข้าไปดูแลมันแป๊บนึง แกไม่ต้องกลับมาหรอก ไกล”

“ฝากเจ๊ด้วยละกัน บอกมันด้วยว่า เย็นนี้ผมกลับเองได้” เจ๊แกทำงานไม่ไกลจากหอผมมากเท่าไหร่ เลยขอร้องไป

“จ๊ะ ทำงานดีๆนะ ว่าที่หมอน้อย” แล้วเจ๊แกก็วางสายไป

ผมรู้สึกไม่สบายใจเลย ไอ้โก๋คงจะเป็นไข้ที่เกิดจากการอักเสบที่แผล แถมยังตัวอุ่นๆตั้งแต่กอดผมเมื่อคืนแล้ว
ผมก็ไม่รอช้ายืมมอไซค์ของพี่ภพ พี่ผู้ช่วยพยาบาลที่ซี้กันกับผม ขี่กลับไปที่หอด้วยความเร็ว 80 กิโล/ชั่วโมง ข้าวอะไรไม่สนแล้วไฟแดงอยู่เหรอ ตูฝ่า
ตรงนี้ห้ามเลี้ยว ตูเลี้ยว ตรงนี้ห้ามสวนเลน ตูสวน เพื่อให้กลับไปที่หอให้เร็วที่สุด แล้วก็ถึงหอใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที แหม ทำไปได้
ถ้าเป็นที่กรุงเทพฯผมคงโดนกล้องจับภาพได้ความผิดมาหลายกระทง เก็บไว้ลอยในวันเพ็ญเดือนสิบสองได้หลายปีเลยเชียวหละ

“เจ๊ แหกๆ โก๋เป็นไงบ้าง” ผมทักเจ๊ที่กำลังชะโงกหน้าออกมาจากประตูห้อง เพราะได้ยินเสียงผมวิ่งหกล้ม

Tony Tony Chopper