มาแชร์เรื่องจริงที่เกิดขึ้นครับ
...

เช้าวันเสาร์

ผมลงมาหาอะไรกินที่ข้างล่างคอนโด ด้านหน้ามีรถเข็นขายอาหารอยู่หลายเจ้า สังเกตดูร้านข้าวหมูแดงที่ผมกินประจำ มีคนนั่งอยู่เกือบเต็ม เหลือบดูนาฬิกาก็ไม่แปลกใจ เพราะมันก็เกือบเที่ยงแล้ว

ผมนั่งลงตรงโต๊ะตัวสุดท้ายที่ยังว่างอยู่ ไม่ต้องสั่งอะไร แม่ค้าที่รุ่นราวคราวเดียวกับผมก็รู้ว่าผมต้องการอะไร

..

ผมนั่งกินได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงทุ้มๆ ต่ำๆ คนนึงสั่งข้าวหมูกรอบ ด้วยความที่โต๊ะมันเต็ม ทำให้เค้ามาขอนั่งแชร์โต๊ะกับผม

ผมไม่ทันมองหน้า แต่ก็พยักหน้ารับเพื่อนร่วมโต๊ะด้วยความยินดี พอเงยหน้าขึ้นจากการซดน้ำซุป ก็ตะลึงเล็กน้อยกับผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหน้าผม

คุณลุงหน้าโหด ท่าทางดุๆ มาในชุดเหมือนแมสเซนเจอร์สีกรมท่า เสื้อในสีขาว

อาการลุกลี้ลุกลนมันเกิดขึ้นในทันที

ผมพยายามกลบเกลื่อนท่าทางไม่ให้ใครรู้ โดยการก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ แต่ก็อดละสายตาไปมองแกไม่ได้

อายุน่าจะราวสี่สิบกว่าๆ หัวล้านๆ เถิกๆ หนวดเคราขึ้นรอบปาก ใต้คางมีเคราขึ้นดกดำ

สังเกตที่แขนล่ำๆ ของแก มีขนขึ้นเต็มแขนเลย

เล่นเอาผมคิดไปเลยเถิดถึงสิ่งอยู่ภายใต้เสื้อผ้าแก

อัตราการเต้นของหัวใจผมสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
..

จังหวะที่ลุงแกหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน สายตาผมก็จ้องมองไปที่ลุงแก

หยดเหงื่อผุดขึ้นมาตามหน้าผากลุง

อากาศอบอ้าวแบบนี้ ภายในแกคงจะเหงื่อออกเยอะน่าดู

ผมแอบมองแกได้สักพัก ก็ตกใจ เพราะแกหันกลับมามองผมเหมือนรู้ว่าผมมองแกอยู่

ผมรีบหลบสายตา ใจจริงอยากจะยิ้มให้แก แต่ทำไม่เป็น ความกลัวมากกว่าความกล้า

หน้าตาแบบลุงจะเป็นแบบชาวเราได้ยังไงกัน

แต่..แกก็หันมายิ้มให้ผม !?

..

(เดี๋ยวมาต่อครับ)