ตอน1

แม่เหล็กมีอยู่สองขั้ว คือขั้วบวก และขั้วลบ
หากหันขั้วเดียวกันเข้าหากัน
มันจะส่งแรงต้านซึ่งกันและกัน
ผลักให้แต่ละขั้วออกห่างจากกัน
แต่หากหันต่างขั้วเข้าหากัน
มันจะส่งพลังดึงดูดซึ่งกันและกัน

ประกบกัน

จูบกัน

และสุดท้ายมันจะ

รักกัน

นี่ผมกำลังคิดอะไรเพ้อเจ้อนะ
ผมชื่อปาล์ม เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆอายุสิบเก้า
การเป็นนักศึกษาปีหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์คืองานหลักของผม
โดยมีงานนายแบบโฆษณาสมัครเล่นสังกัดโมเดลลิงแห่งหนึ่งเป็นงานเสริม
แต่จริงๆแล้วจะพูดว่าผมเป็นนายแบบโฆษณาก็พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำหรอก เพราะจากที่เคยแคสติ้งงานมาเกือบร้อยงาน ผมยังไม่เคยได้งานเลยซักครั้ง
มีแต่งานถ่ายแบบเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น
ผมเป็นหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่ต่างจากเด็กหนุ่มอีกนับแสนนับล้าน
เป็นคนนิสัยง่ายๆ รักใครแล้วทุ่มให้หมดใจ เพราะผมเชื่อในคำว่า…รักแท้

แต่แล้วความเชื่อของผมถูกท้าทายครั้งใหญ่ เมื่อผมโดนแฟนคนล่าสุดบอกเลิก มันเจ็บมาก แต่มันเจ็บหนักเช้าไปอีก เมื่อวันที่เค้าขอเลิกคือหนึ่งวัน ก่อนวาเลนไทน์

ตั้งแต่นั้นมา มุมมองความรักของผมก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย
จะพูดไงดีล่ะ ผมยังเชื่อในคำว่า รักแท้ อยู่
แต่เชื่ออย่างไม่ค่อยจะสนิทใจเหมือนแต่ก่อนแค่นั้น

ตอนนี้ชีวิตผมก็ไม่ได้ขาดแคลนคนมารักนะ มีคนเข้ามาจีบผมมากมาย แต่ผมก็ไม่ได้เลือกใคร ใช้ชีวิตโสดแบบตอนนี้มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แม้บางอารมณ์จะมีแอบเหงาบ้าง ผมก็ทนเอา
เพราะไม่ค่อยกล้าเอาหัวใจไปแลกกับความเจ็บอีกแล้ว

เมื่อไหร่นะ ผมจะกลับมาเชื่อมั่นในคำว่า “รัก” ได้อย่างสนิทใจอีกครั้ง?

อ้อ! ผมบอกคุณหรือยัง? แฟนผมที่ทิ้งไปเป็นผู้ชาย

-------------------------------------------------

“ตุ๊ดๆๆๆ”

เสียงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“ฮัลโหล”


“ปาล์ม คืนนี้มึงว่างป่าว พ่อแม่กูไม่อยู่ มึงมานอนบ้านกูมั๊ย?”
ปลายสายคือ ไอ้แต๊งค์ เพื่อนสนืทที่สุดเพียงคนเดียวของผม

“มึงจะชวนกูไปกินตับเหรอ?” ผมแกล้งมันเล่น

“ เฮี่ย! คิดได้เนาะ มึงเอาผนังก้นส่วนไหนคิดเนี่ยะ?” มันสวนกลับมา เล่นเอาผมหลุดหัวเราะ

“เออ เเล้วตกลงจะชวนกูไปค้างทำไม?” ผมถาม

"กูจะชวนมึงมาดูคนข้างบ้าน พอดีมีผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่ หล่อเทพมาก กูเห็นแล้วโคตรอยากกินตับเลยว่ะ”

“แต่กูต้องอ่านหนังสือสอบคืนนี้ว่ะ” ผมปฏิเสธ

“เฮ้ย! แต่เด็ดมากจริงๆนะไอ้ปาล์ม” ไอ้แต๊งค์ยังไม่ละความพยายาม

“ กูไม่ไปอ่ะ กูไม่สน ” ผมปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“มึงฟังกูก่อนตัดสินใจ คนนี้นอกจากจะหล่อเทพแล้วนะหุ่นแม่งก็โคตร ซิกแพ็คเลย เค้าย้ายมาได้สัปดาห์นึงแล้ว กูเห็นเค้าใส่ชุดวอร์มไปทำงานทุกวัน แล้วที่แซบกว่านั้นนะ กูเเอบเห็นเค้าพาเด็กผู้ชายขาวๆ น่ารักเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า ทุกคืนเลยมึง ”

“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กูไม่ไป จบมะ?”ผมพยายามพูดตัดบท

“เดี๋ยวสิ กูยังเล่าไม่จบ เมื่อคืนตอนประมาณตีหนึ่งกูปวดฉี่
ลงมาฉี่ข้างล่าง ทีนี้กูได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอยู่หน้าบ้าน
กูเลยแง้มประตูออกไปดู แทบช็อค! รู้ป่าวกูเห็นอะไร?”

“เห็นวิญญาญผีเด็กที่โดนฆ่าตายในบ้านร้างข้างๆ มึงเลยต้องจุดธูปไหว้ แล้วชวนวิญญาณผีเด็กวิ่งรอบบ้านสามรอบเพื่อเป็นการขอขมามั้ง” ผมตอบกวนตีน

“ เชี่ยะ! ไม่ใช่รายการคนอวดผี กูเห็นพี่หล่อเทพซิคแพ็คคนนั้น กำลังโยกกับเด็กที่เค้าพามาโว้ย! แล้วโยกที่ไหนรู้ป่าว? บนรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์! เสียดายกูไม่เห็นอะไรเยอะ เพราะว่ากูออกไปแป๊ปเดียวเค้าก็เสร็จกันพอดี
แต่กูแอบเงี่ยหูฟังว่าได้ยินว่า คืนนี้จะมาซ้ำกันอีกรอบ กูถามจริงมึงไม่มาจริงดิ?”

“กี่ทุ่ม?” ผมถามกลับไปยังปลายสาย

-------------------------------------------------

“เค เบาๆ แก๊ปเจ็บ ”

ภาพตะคุ่มๆตรงหน้าผมกับไอ้เเต๊งค์ คือมนุษย์ผู้ชายกับผู้ชายคู่หนึ่ง กำลังประกอบกิจกรรมกันบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์ที่จอดอยู่ในบ้าน ฝ่ายรับที่ผมได้ยินมาจากปากว่าชื่อแก๊ป กำลังนอนคว่ำหน้าลงกับเบาะรถ
โดยที่อีกฝ่ายซึ่งน่าจะชื่อเค ประกบหลังอยู่ด้วยลีลาสุดเร่าร้อน
หุ่นของทั้งคู่เหมือนหลุดมาจากหนังสือ Men’s Health ยังไงยังงั้น
ภาพตรงหน้าไม่ต่างจากหนัง BelAmi ที่ผมแอบโหลดมาดูเลย

ผมและไอ้แต๊งค์ยืนตัวเกร็ง สอดสายตาผ่านรั้วไม้ระแนงที่ใช้กั้นอาณาเขต ของสองบ้าน เราสองคนกลั้นหายใจสุดชีวิต เพื่อไม่ให้เสียงหายใจ ไปทำให้คนทั้งคู่รู้ว่ามีใครบางคนแอบดูอยู่
สองร่างตรงหน้ากำลังบรรลุการเดินทางถึงสวรรค์ขั้นสูงสุด มันเหมือนพายุไซโคลนที่โหมกระหน่ำ ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบนิ่ง ทั้งสองนอนก่ายกัน

“ไม่ไหวแล้ว กูขอไปห้องน้ำก่อนว่ะปาล์ม” ไอ้แต๊งค์กระซิบ

“เฮ้ย! มึงอย่าเพิ่งเดินเข้าบ้าน เดี๋ยวเค้ารู้หรอกว่ามีคนแอบดู” ผมห้าม

แต่แล้วหนังเอ็กซ์สี่มิติที่ดูเหมือนจะจบไปบริบูรณ์ไปแล้วกลับมีภาคต่อ ที่คาดไม่ถึง!

“แก็ปขอรุกเคบ้างได้มั๊ย?” คนชื่อแก๊ปที่เป็นฝ่ายรับเมื่อครู่ เอ่ยปากอ้อนชาย หนุ่มฝ่ายรุกเพื่อขอสลับบทบาท

“ เฮ้ย! อีกแล้วเหรอ ผมบอกไปตั้งแต่ครั้งเมื่อคืนแล้วไง ว่าผมไม่รับ แค่คิดก็หดแล้ว” นายเคไม่ยอม

“แค่นี้ให้แก๊ปไม่ได้ เคไม่ได้รักแก๊ปใช่มั๊ย?”

พูดไม่ทันขาดคำ นายแก๊ปพยายามออกเเรงจับขาทั้งสองข้างของนายเคถ่างออก
นายเคดิ้นไม่ยอม นายแก๊ปออกแรงหนักกว่าเดิม แต่กลับโดนลูกถีบของนายเค จนล้มลงไปนอนกองกับพื้น

“พูดไม่รู้เรื่องรึไง! ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่ ถ้าจะให้ผมต้องเสียข่้างหลังให้ใคร เอาปืนมายิงผมให้ตายดีกว่า!”

สวรรค์ชั้นเจ็ดเมื่อครู่ ตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นนรกไปแล้ว
นายแก๊ปลุกขึ้นจากพื้น ก่อนที่จะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา

“เอาปืนมายิงให้ตายก็ไม่ทรมานสิ แก๊ปมีสิ่งที่จะทำให้เค ทรมานมากกว่าความตาย!”

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเล่นนะแก๊ป”

“แก๊ปไม่ได้พูดเล่น เคเคยได้ยินเรื่องของพ่อมดมั๊ย?
พ่อมดที่มีคุณไสย์ เสกคนให้ต้องคำสาปได้
หลายคนนึกว่าพ่อมดไม่มีจริงแต่อย่างน้อยในเมืองไทยก็มีครอบครัว แก๊ปครอบครัวนึงล่ะที่เป็นญาติกับ แฮรี่ พอตเตอร์!”

“นี่เราถีบนายแค่นี้นายถึงกับเป็นบ้าไปเลยเหรอ ไม่นึกเลยนะว่า
ตะกี๊เราเพิ่งมีอะไรกับคนบ้า”

“เคกำลังท้าทายอำนาจมืดของแก๊ป รู้ตัวมั๊ย?” หมดประโยคแก๊ปเหมือนจะพึมพำอะไรในปาก

“นี่นายจะทำอะไรอะ?” นายเคเริ่มกลัว

“โอมมมมมม!!! บานาลัง บานาลัง กังเกย์ ข้าขอสาปให้ทุกคน ที่อยู่ในรัศมีบริเวณนี้ เปลี่ยนเพศสภาพในบัดดล ใครเป็นรุกขอให้มันเป็นรับ ตลอดชาติ ใครเป็นรับก็ขอให้มันเป็นรุกตลอดไป เพี้ยง!!!!”

“เชื่อแล้ว เรามีอะไรกับคนบ้าจริงๆ” นายเคส่ายหัว พร้อมหัวเราะเยาะ

“ นายออกจากบ้านเราไปได้แล้ว พรุ่งนี้เรามีสอน ไม่อยากเสียเวลากับ เรื่องไร้สาระแบบนี้” นายเคไล่นายแก๊ป ก่อนเดินเข้าบ้านพร้อมปิดประตูเสียงดัง

ผมกับไอ้แต๊งค์ที่ยืนแอบฟังอยู่นั้นได้แต่อึ้ง

“ แต๊งค์ มึงว่าพวกเราจะโดนคำสาปไปด้วยมั๊ยวะ” ผมหันไปถาม

“ กูว่าคนบ้าว่ะ กูไม่เชื่อหรอกว่าพ่อมดมีจริง แต่ถึงมีจริงกูก็รอด
เพราะกูเป็นโบท ถ้าโดนสาปกูก็แค่เปลี่ยนจาก รุกรับ เป็น รับรุก ”


“เออว่ะ! แต่กูสิคงไม่รอดเพราะกูเป็นรับ นี่กูคงโดนสาปให้กลายเป็นรุกไปเรียบร้อยแล้ว” ผมเริ่มกลัว

“คิดมากน่ามึง พ่อมดไม่มีจริงหรอก ไปนอนกันเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียนเช้า” ไอ้แต๊งค์พูดก่อนเดินนำผมเข้าบ้านไป

ผมเดินตามมันไป โดยที่ไม่ทันได้หันกลับไปมองเลยว่านายแก๊ปหายตัว ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า

ไม่ได้ยินเสียงรถ

ได้ยินเเต่เสียงของความเงียบ

ความเงียบที่แสนน่ากลัว

โปรดติดตามตอนต่อไป หรือติดตามตอนอื่นๆได้ที่ http://www.facebook.com/rookrubsalabruk