Than
>
>แม่เหล็กมีอยู่สองขั้ว คือขั้วบวก และขั้วลบ
>หากหันขั้วเดียวกันเข้าหากัน
>มันจะส่งแรงต้านซึ่งกันและกัน
>ผลักให้แต่ละขั้วออกห่างจากกัน
>แต่หากหันต่างขั้วเข้าหากัน
>มันจะส่งพลังดึงดูดซึ่งกันและกัน
>
>ประกบกัน
>
>จูบกัน
>
>และสุดท้ายมันจะ
>
>รักกัน
>
>นี่ผมกำลังคิดอะไรเพ้อเจ้อนะ
>ผมชื่อปาล์ม เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆอายุสิบเก้า
>การเป็นนักศึกษาปีหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์คืองานหลักของผม
>โดยมีงานนายแบบโฆษณาสมัครเล่นสังกัดโมเดลลิงแห่งหนึ่งเป็นงานเสริม
>แต่จริงๆแล้วจะพูดว่าผมเป็นนายแบบโฆษณาก็พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำหรอก
>เพราะจากที่เคยแคสติ้งงานมาเกือบร้อยงาน
>ผมยังไม่เคยได้งานเลยซักครั้ง
>มีแต่งานถ่ายแบบเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น
>ผมเป็นหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่ง
>ไม่ต่างจากเด็กหนุ่มอีกนับแสนนับล้าน
>เป็นคนนิสัยง่ายๆ รักใครแล้วทุ่มให้หมดใจ
>เพราะผมเชื่อในคำว่า…รักแท้
>
>แต่แล้วความเชื่อของผมถูกท้าทายครั้งใหญ่
>เมื่อผมโดนแฟนคนล่าสุดบอกเลิก มันเจ็บมาก
>แต่มันเจ็บหนักเช้าไปอีก เมื่อวันที่เค้าขอเลิกคือหนึ่งวัน
>ก่อนวาเลนไทน์
>
>ตั้งแต่นั้นมา มุมมองความรักของผมก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย
>จะพูดไงดีล่ะ ผมยังเชื่อในคำว่า รักแท้ อยู่
>แต่เชื่ออย่างไม่ค่อยจะสนิทใจเหมือนแต่ก่อนแค่นั้น
>
>ตอนนี้ชีวิตผมก็ไม่ได้ขาดแคลนคนมารักนะ มีคนเข้ามาจีบผมมากมาย
>แต่ผมก็ไม่ได้เลือกใคร
>ใช้ชีวิตโสดแบบตอนนี้มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
>แม้บางอารมณ์จะมีแอบเหงาบ้าง ผมก็ทนเอา
>เพราะไม่ค่อยกล้าเอาหัวใจไปแลกกับความเจ็บอีกแล้ว
>
> เมื่อไหร่นะ ผมจะกลับมาเชื่อมั่นในคำว่า “รัก”
>ได้อย่างสนิทใจอีกครั้ง?
>
>อ้อ! ผมบอกคุณหรือยัง? แฟนผมที่ทิ้งไปเป็นผู้ชาย
>
>-------------------------------------------------
>
>“ตุ๊ดๆๆๆ”
>
>เสียงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
>
>“ฮัลโหล”
>
>
>“ปาล์ม คืนนี้มึงว่างป่าว พ่อแม่กูไม่อยู่
>มึงมานอนบ้านกูมั๊ย?”
>ปลายสายคือ ไอ้แต๊งค์ เพื่อนสนืทที่สุดเพียงคนเดียวของผม
>
>“มึงจะชวนกูไปกินตับเหรอ?” ผมแกล้งมันเล่น
>
>“ เฮี่ย! คิดได้เนาะ มึงเอาผนังก้นส่วนไหนคิดเนี่ยะ?”
>มันสวนกลับมา เล่นเอาผมหลุดหัวเราะ
>
>“เออ เเล้วตกลงจะชวนกูไปค้างทำไม?” ผมถาม
>
> "กูจะชวนมึงมาดูคนข้างบ้าน พอดีมีผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่
>หล่อเทพมาก กูเห็นแล้วโคตรอยากกินตับเลยว่ะ”
>
> “แต่กูต้องอ่านหนังสือสอบคืนนี้ว่ะ” ผมปฏิเสธ
>
>“เฮ้ย! แต่เด็ดมากจริงๆนะไอ้ปาล์ม”
>ไอ้แต๊งค์ยังไม่ละความพยายาม
>
>“ กูไม่ไปอ่ะ กูไม่สน ” ผมปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
>
> “มึงฟังกูก่อนตัดสินใจ
>คนนี้นอกจากจะหล่อเทพแล้วนะหุ่นแม่งก็โคตร ซิกแพ็คเลย
>เค้าย้ายมาได้สัปดาห์นึงแล้ว
>กูเห็นเค้าใส่ชุดวอร์มไปทำงานทุกวัน แล้วที่แซบกว่านั้นนะ
>กูเเอบเห็นเค้าพาเด็กผู้ชายขาวๆ น่ารักเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า
>ทุกคืนเลยมึง ”
>
>“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กูไม่ไป จบมะ?”ผมพยายามพูดตัดบท
>
> “เดี๋ยวสิ กูยังเล่าไม่จบ เมื่อคืนตอนประมาณตีหนึ่งกูปวดฉี่
>ลงมาฉี่ข้างล่าง
>ทีนี้กูได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอยู่หน้าบ้าน
>กูเลยแง้มประตูออกไปดู แทบช็อค! รู้ป่าวกูเห็นอะไร?”
>
> “เห็นวิญญาญผีเด็กที่โดนฆ่าตายในบ้านร้างข้างๆ
>มึงเลยต้องจุดธูปไหว้
>แล้วชวนวิญญาณผีเด็กวิ่งรอบบ้านสามรอบเพื่อเป็นการขอขมามั้ง”
>ผมตอบกวนตีน
>
> “ เชี่ยะ! ไม่ใช่รายการคนอวดผี กูเห็นพี่หล่อเทพซิคแพ็คคนนั้น
>กำลังโยกกับเด็กที่เค้าพามาโว้ย! แล้วโยกที่ไหนรู้ป่าว?
>บนรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์! เสียดายกูไม่เห็นอะไรเยอะ
>เพราะว่ากูออกไปแป๊ปเดียวเค้าก็เสร็จกันพอดี
>แต่กูแอบเงี่ยหูฟังว่าได้ยินว่า คืนนี้จะมาซ้ำกันอีกรอบ
>กูถามจริงมึงไม่มาจริงดิ?”
>
>“กี่ทุ่ม?” ผมถามกลับไปยังปลายสาย
>
>-------------------------------------------------
>
>“เค เบาๆ แก๊ปเจ็บ ”
>
>ภาพตะคุ่มๆตรงหน้าผมกับไอ้เเต๊งค์
>คือมนุษย์ผู้ชายกับผู้ชายคู่หนึ่ง
>กำลังประกอบกิจกรรมกันบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์ที่จอดอยู่ในบ้าน
>ฝ่ายรับที่ผมได้ยินมาจากปากว่าชื่อแก๊ป
>กำลังนอนคว่ำหน้าลงกับเบาะรถ
>โดยที่อีกฝ่ายซึ่งน่าจะชื่อเค
>ประกบหลังอยู่ด้วยลีลาสุดเร่าร้อน
>หุ่นของทั้งคู่เหมือนหลุดมาจากหนังสือ Men’s Health
>ยังไงยังงั้น
> ภาพตรงหน้าไม่ต่างจากหนัง BelAmi ที่ผมแอบโหลดมาดูเลย
>
>ผมและไอ้แต๊งค์ยืนตัวเกร็ง
>สอดสายตาผ่านรั้วไม้ระแนงที่ใช้กั้นอาณาเขต ของสองบ้าน
>เราสองคนกลั้นหายใจสุดชีวิต เพื่อไม่ให้เสียงหายใจ
>ไปทำให้คนทั้งคู่รู้ว่ามีใครบางคนแอบดูอยู่
>สองร่างตรงหน้ากำลังบรรลุการเดินทางถึงสวรรค์ขั้นสูงสุด
>มันเหมือนพายุไซโคลนที่โหมกระหน่ำ ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบนิ่ง
>ทั้งสองนอนก่ายกัน
>
> “ไม่ไหวแล้ว กูขอไปห้องน้ำก่อนว่ะปาล์ม” ไอ้แต๊งค์กระซิบ
>
> “เฮ้ย! มึงอย่าเพิ่งเดินเข้าบ้าน
>เดี๋ยวเค้ารู้หรอกว่ามีคนแอบดู” ผมห้าม
>
>แต่แล้วหนังเอ็กซ์สี่มิติที่ดูเหมือนจะจบไปบริบูรณ์ไปแล้วกลับมีภาคต่อ
>ที่คาดไม่ถึง!
>
> “แก็ปขอรุกเคบ้างได้มั๊ย?” คนชื่อแก๊ปที่เป็นฝ่ายรับเมื่อครู่
>เอ่ยปากอ้อนชาย หนุ่มฝ่ายรุกเพื่อขอสลับบทบาท
>
> “ เฮ้ย! อีกแล้วเหรอ ผมบอกไปตั้งแต่ครั้งเมื่อคืนแล้วไง
>ว่าผมไม่รับ แค่คิดก็หดแล้ว” นายเคไม่ยอม
>
> “แค่นี้ให้แก๊ปไม่ได้ เคไม่ได้รักแก๊ปใช่มั๊ย?”
>
>พูดไม่ทันขาดคำ
>นายแก๊ปพยายามออกเเรงจับขาทั้งสองข้างของนายเคถ่างออก
>นายเคดิ้นไม่ยอม นายแก๊ปออกแรงหนักกว่าเดิม
>แต่กลับโดนลูกถีบของนายเค จนล้มลงไปนอนกองกับพื้น
>
> “พูดไม่รู้เรื่องรึไง! ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่
>ถ้าจะให้ผมต้องเสียข่้างหลังให้ใคร
>เอาปืนมายิงผมให้ตายดีกว่า!”
>
> สวรรค์ชั้นเจ็ดเมื่อครู่ ตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นนรกไปแล้ว
>นายแก๊ปลุกขึ้นจากพื้น ก่อนที่จะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา
>
> “เอาปืนมายิงให้ตายก็ไม่ทรมานสิ แก๊ปมีสิ่งที่จะทำให้เค
>ทรมานมากกว่าความตาย!”
>
> “นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเล่นนะแก๊ป”
>
> “แก๊ปไม่ได้พูดเล่น เคเคยได้ยินเรื่องของพ่อมดมั๊ย?
>พ่อมดที่มีคุณไสย์ เสกคนให้ต้องคำสาปได้
>หลายคนนึกว่าพ่อมดไม่มีจริงแต่อย่างน้อยในเมืองไทยก็มีครอบครัว
>แก๊ปครอบครัวนึงล่ะที่เป็นญาติกับ แฮรี่ พอตเตอร์!”
>
> “นี่เราถีบนายแค่นี้นายถึงกับเป็นบ้าไปเลยเหรอ ไม่นึกเลยนะว่า
>ตะกี๊เราเพิ่งมีอะไรกับคนบ้า”
>
>“เคกำลังท้าทายอำนาจมืดของแก๊ป รู้ตัวมั๊ย?”
>หมดประโยคแก๊ปเหมือนจะพึมพำอะไรในปาก
>
>“นี่นายจะทำอะไรอะ?” นายเคเริ่มกลัว
>
> “โอมมมมมม!!! บานาลัง บานาลัง กังเกย์ ข้าขอสาปให้ทุกคน
>ที่อยู่ในรัศมีบริเวณนี้ เปลี่ยนเพศสภาพในบัดดล
>ใครเป็นรุกขอให้มันเป็นรับ ตลอดชาติ
>ใครเป็นรับก็ขอให้มันเป็นรุกตลอดไป เพี้ยง!!!!”
>
>“เชื่อแล้ว เรามีอะไรกับคนบ้าจริงๆ” นายเคส่ายหัว
>พร้อมหัวเราะเยาะ
>
>“ นายออกจากบ้านเราไปได้แล้ว พรุ่งนี้เรามีสอน
>ไม่อยากเสียเวลากับ เรื่องไร้สาระแบบนี้” นายเคไล่นายแก๊ป
>ก่อนเดินเข้าบ้านพร้อมปิดประตูเสียงดัง
>
>ผมกับไอ้แต๊งค์ที่ยืนแอบฟังอยู่นั้นได้แต่อึ้ง
>
> “ แต๊งค์ มึงว่าพวกเราจะโดนคำสาปไปด้วยมั๊ยวะ” ผมหันไปถาม
>
>“ กูว่าคนบ้าว่ะ กูไม่เชื่อหรอกว่าพ่อมดมีจริง
>แต่ถึงมีจริงกูก็รอด
>เพราะกูเป็นโบท ถ้าโดนสาปกูก็แค่เปลี่ยนจาก รุกรับ เป็น รับรุก
>”
>
>
>“เออว่ะ! แต่กูสิคงไม่รอดเพราะกูเป็นรับ
>นี่กูคงโดนสาปให้กลายเป็นรุกไปเรียบร้อยแล้ว” ผมเริ่มกลัว
>
>“คิดมากน่ามึง พ่อมดไม่มีจริงหรอก ไปนอนกันเหอะ
>เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียนเช้า”
>ไอ้แต๊งค์พูดก่อนเดินนำผมเข้าบ้านไป
>
> ผมเดินตามมันไป
>โดยที่ไม่ทันได้หันกลับไปมองเลยว่านายแก๊ปหายตัว
>ไปตั้งแต่เมื่อไหร่
>
>ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า
>
>ไม่ได้ยินเสียงรถ
>
>ได้ยินเเต่เสียงของความเงียบ
>
>ความเงียบที่แสนน่ากลัว
>
>โปรดติดตามตอนต่อไป หรือติดตามตอนอื่นๆได้ที่
>http://www.facebook.com/rookrubsalabruk
>