>Than
>>
>>แม่เหล็กมีอยู่สองขั้ว คือขั้วบวก และขั้วลบ
>>หากหันขั้วเดียวกันเข้าหากัน
>>มันจะส่งแรงต้านซึ่งกันและกัน
>>ผลักให้แต่ละขั้วออกห่างจากกัน
>>แต่หากหันต่างขั้วเข้าหากัน
>>มันจะส่งพลังดึงดูดซึ่งกันและกัน
>>
>>ประกบกัน
>>
>>จูบกัน
>>
>>และสุดท้ายมันจะ
>>
>>รักกัน
>>
>>นี่ผมกำลังคิดอะไรเพ้อเจ้อนะ
>>ผมชื่อปาล์ม เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆอายุสิบเก้า
>>การเป็นนักศึกษาปีหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์คืองานหลักของผม
>>โดยมีงานนายแบบโฆษณาสมัครเล่นสังกัดโมเดลลิงแห่งหนึ่งเป็นงานเสริม
>>แต่จริงๆแล้วจะพูดว่าผมเป็นนายแบบโฆษณาก็พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำหรอก
>>เพราะจากที่เคยแคสติ้งงานมาเกือบร้อยงาน
>>ผมยังไม่เคยได้งานเลยซักครั้ง
>>มีแต่งานถ่ายแบบเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น
>>ผมเป็นหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่ง
>>ไม่ต่างจากเด็กหนุ่มอีกนับแสนนับล้าน
>>เป็นคนนิสัยง่ายๆ รักใครแล้วทุ่มให้หมดใจ
>>เพราะผมเชื่อในคำว่า…รักแท้
>>
>>แต่แล้วความเชื่อของผมถูกท้าทายครั้งใหญ่
>>เมื่อผมโดนแฟนคนล่าสุดบอกเลิก มันเจ็บมาก
>>แต่มันเจ็บหนักเช้าไปอีก เมื่อวันที่เค้าขอเลิกคือหนึ่งวัน
>>ก่อนวาเลนไทน์
>>
>>ตั้งแต่นั้นมา มุมมองความรักของผมก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย
>>จะพูดไงดีล่ะ ผมยังเชื่อในคำว่า รักแท้ อยู่
>>แต่เชื่ออย่างไม่ค่อยจะสนิทใจเหมือนแต่ก่อนแค่นั้น
>>
>>ตอนนี้ชีวิตผมก็ไม่ได้ขาดแคลนคนมารักนะ มีคนเข้ามาจีบผมมากมาย
>>แต่ผมก็ไม่ได้เลือกใคร
>>ใช้ชีวิตโสดแบบตอนนี้มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
>>แม้บางอารมณ์จะมีแอบเหงาบ้าง ผมก็ทนเอา
>>เพราะไม่ค่อยกล้าเอาหัวใจไปแลกกับความเจ็บอีกแล้ว
>>
>> เมื่อไหร่นะ ผมจะกลับมาเชื่อมั่นในคำว่า “รัก”
>>ได้อย่างสนิทใจอีกครั้ง?
>>
>>อ้อ! ผมบอกคุณหรือยัง? แฟนผมที่ทิ้งไปเป็นผู้ชาย
>>
>>-------------------------------------------------
>>
>>“ตุ๊ดๆๆๆ”
>>
>>เสียงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
>>
>>“ฮัลโหล”
>>
>>
>>“ปาล์ม คืนนี้มึงว่างป่าว พ่อแม่กูไม่อยู่
>>มึงมานอนบ้านกูมั๊ย?”
>>ปลายสายคือ ไอ้แต๊งค์ เพื่อนสนืทที่สุดเพียงคนเดียวของผม
>>
>>“มึงจะชวนกูไปกินตับเหรอ?” ผมแกล้งมันเล่น
>>
>>“ เฮี่ย! คิดได้เนาะ มึงเอาผนังก้นส่วนไหนคิดเนี่ยะ?”
>>มันสวนกลับมา เล่นเอาผมหลุดหัวเราะ
>>
>>“เออ เเล้วตกลงจะชวนกูไปค้างทำไม?” ผมถาม
>>
>> "กูจะชวนมึงมาดูคนข้างบ้าน พอดีมีผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่
>>หล่อเทพมาก กูเห็นแล้วโคตรอยากกินตับเลยว่ะ”
>>
>> “แต่กูต้องอ่านหนังสือสอบคืนนี้ว่ะ” ผมปฏิเสธ
>>
>>“เฮ้ย! แต่เด็ดมากจริงๆนะไอ้ปาล์ม”
>>ไอ้แต๊งค์ยังไม่ละความพยายาม
>>
>>“ กูไม่ไปอ่ะ กูไม่สน ” ผมปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
>>
>> “มึงฟังกูก่อนตัดสินใจ
>>คนนี้นอกจากจะหล่อเทพแล้วนะหุ่นแม่งก็โคตร ซิกแพ็คเลย
>>เค้าย้ายมาได้สัปดาห์นึงแล้ว
>>กูเห็นเค้าใส่ชุดวอร์มไปทำงานทุกวัน แล้วที่แซบกว่านั้นนะ
>>กูเเอบเห็นเค้าพาเด็กผู้ชายขาวๆ น่ารักเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า
>>ทุกคืนเลยมึง ”
>>
>>“ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กูไม่ไป จบมะ?”ผมพยายามพูดตัดบท
>>
>> “เดี๋ยวสิ กูยังเล่าไม่จบ เมื่อคืนตอนประมาณตีหนึ่งกูปวดฉี่
>>ลงมาฉี่ข้างล่าง
>>ทีนี้กูได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอยู่หน้าบ้าน
>>กูเลยแง้มประตูออกไปดู แทบช็อค! รู้ป่าวกูเห็นอะไร?”
>>
>> “เห็นวิญญาญผีเด็กที่โดนฆ่าตายในบ้านร้างข้างๆ
>>มึงเลยต้องจุดธูปไหว้
>>แล้วชวนวิญญาณผีเด็กวิ่งรอบบ้านสามรอบเพื่อเป็นการขอขมามั้ง”
>>ผมตอบกวนตีน
>>
>> “ เชี่ยะ! ไม่ใช่รายการคนอวดผี กูเห็นพี่หล่อเทพซิคแพ็คคนนั้น
>>กำลังโยกกับเด็กที่เค้าพามาโว้ย! แล้วโยกที่ไหนรู้ป่าว?
>>บนรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์! เสียดายกูไม่เห็นอะไรเยอะ
>>เพราะว่ากูออกไปแป๊ปเดียวเค้าก็เสร็จกันพอดี
>>แต่กูแอบเงี่ยหูฟังว่าได้ยินว่า คืนนี้จะมาซ้ำกันอีกรอบ
>>กูถามจริงมึงไม่มาจริงดิ?”
>>
>>“กี่ทุ่ม?” ผมถามกลับไปยังปลายสาย
>>
>>-------------------------------------------------
>>
>>“เค เบาๆ แก๊ปเจ็บ ”
>>
>>ภาพตะคุ่มๆตรงหน้าผมกับไอ้เเต๊งค์
>>คือมนุษย์ผู้ชายกับผู้ชายคู่หนึ่ง
>>กำลังประกอบกิจกรรมกันบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์ที่จอดอยู่ในบ้าน
>>ฝ่ายรับที่ผมได้ยินมาจากปากว่าชื่อแก๊ป
>>กำลังนอนคว่ำหน้าลงกับเบาะรถ
>>โดยที่อีกฝ่ายซึ่งน่าจะชื่อเค
>>ประกบหลังอยู่ด้วยลีลาสุดเร่าร้อน
>>หุ่นของทั้งคู่เหมือนหลุดมาจากหนังสือ Men’s Health
>>ยังไงยังงั้น
>> ภาพตรงหน้าไม่ต่างจากหนัง BelAmi ที่ผมแอบโหลดมาดูเลย
>>
>>ผมและไอ้แต๊งค์ยืนตัวเกร็ง
>>สอดสายตาผ่านรั้วไม้ระแนงที่ใช้กั้นอาณาเขต ของสองบ้าน
>>เราสองคนกลั้นหายใจสุดชีวิต เพื่อไม่ให้เสียงหายใจ
>>ไปทำให้คนทั้งคู่รู้ว่ามีใครบางคนแอบดูอยู่
>>สองร่างตรงหน้ากำลังบรรลุการเดินทางถึงสวรรค์ขั้นสูงสุด
>>มันเหมือนพายุไซโคลนที่โหมกระหน่ำ ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบนิ่ง
>>ทั้งสองนอนก่ายกัน
>>
>> “ไม่ไหวแล้ว กูขอไปห้องน้ำก่อนว่ะปาล์ม” ไอ้แต๊งค์กระซิบ
>>
>> “เฮ้ย! มึงอย่าเพิ่งเดินเข้าบ้าน
>>เดี๋ยวเค้ารู้หรอกว่ามีคนแอบดู” ผมห้าม
>>
>>แต่แล้วหนังเอ็กซ์สี่มิติที่ดูเหมือนจะจบไปบริบูรณ์ไปแล้วกลับมีภาคต่อ
>>ที่คาดไม่ถึง!
>>
>> “แก็ปขอรุกเคบ้างได้มั๊ย?” คนชื่อแก๊ปที่เป็นฝ่ายรับเมื่อครู่
>>เอ่ยปากอ้อนชาย หนุ่มฝ่ายรุกเพื่อขอสลับบทบาท
>>
>> “ เฮ้ย! อีกแล้วเหรอ ผมบอกไปตั้งแต่ครั้งเมื่อคืนแล้วไง
>>ว่าผมไม่รับ แค่คิดก็หดแล้ว” นายเคไม่ยอม
>>
>> “แค่นี้ให้แก๊ปไม่ได้ เคไม่ได้รักแก๊ปใช่มั๊ย?”
>>
>>พูดไม่ทันขาดคำ
>>นายแก๊ปพยายามออกเเรงจับขาทั้งสองข้างของนายเคถ่างออก
>>นายเคดิ้นไม่ยอม นายแก๊ปออกแรงหนักกว่าเดิม
>>แต่กลับโดนลูกถีบของนายเค จนล้มลงไปนอนกองกับพื้น
>>
>> “พูดไม่รู้เรื่องรึไง! ผมบอกว่าไม่ก็คือไม่
>>ถ้าจะให้ผมต้องเสียข่้างหลังให้ใคร
>>เอาปืนมายิงผมให้ตายดีกว่า!”
>>
>> สวรรค์ชั้นเจ็ดเมื่อครู่ ตอนนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นนรกไปแล้ว
>>นายแก๊ปลุกขึ้นจากพื้น ก่อนที่จะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา
>>
>> “เอาปืนมายิงให้ตายก็ไม่ทรมานสิ แก๊ปมีสิ่งที่จะทำให้เค
>>ทรมานมากกว่าความตาย!”
>>
>> “นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเล่นนะแก๊ป”
>>
>> “แก๊ปไม่ได้พูดเล่น เคเคยได้ยินเรื่องของพ่อมดมั๊ย?
>>พ่อมดที่มีคุณไสย์ เสกคนให้ต้องคำสาปได้
>>หลายคนนึกว่าพ่อมดไม่มีจริงแต่อย่างน้อยในเมืองไทยก็มีครอบครัว
>>แก๊ปครอบครัวนึงล่ะที่เป็นญาติกับ แฮรี่ พอตเตอร์!”
>>
>> “นี่เราถีบนายแค่นี้นายถึงกับเป็นบ้าไปเลยเหรอ ไม่นึกเลยนะว่า
>>ตะกี๊เราเพิ่งมีอะไรกับคนบ้า”
>>
>>“เคกำลังท้าทายอำนาจมืดของแก๊ป รู้ตัวมั๊ย?”
>>หมดประโยคแก๊ปเหมือนจะพึมพำอะไรในปาก
>>
>>“นี่นายจะทำอะไรอะ?” นายเคเริ่มกลัว
>>
>> “โอมมมมมม!!! บานาลัง บานาลัง กังเกย์ ข้าขอสาปให้ทุกคน
>>ที่อยู่ในรัศมีบริเวณนี้ เปลี่ยนเพศสภาพในบัดดล
>>ใครเป็นรุกขอให้มันเป็นรับ ตลอดชาติ
>>ใครเป็นรับก็ขอให้มันเป็นรุกตลอดไป เพี้ยง!!!!”
>>
>>“เชื่อแล้ว เรามีอะไรกับคนบ้าจริงๆ” นายเคส่ายหัว
>>พร้อมหัวเราะเยาะ
>>
>>“ นายออกจากบ้านเราไปได้แล้ว พรุ่งนี้เรามีสอน
>>ไม่อยากเสียเวลากับ เรื่องไร้สาระแบบนี้” นายเคไล่นายแก๊ป
>>ก่อนเดินเข้าบ้านพร้อมปิดประตูเสียงดัง
>>
>>ผมกับไอ้แต๊งค์ที่ยืนแอบฟังอยู่นั้นได้แต่อึ้ง
>>
>> “ แต๊งค์ มึงว่าพวกเราจะโดนคำสาปไปด้วยมั๊ยวะ” ผมหันไปถาม
>>
>>“ กูว่าคนบ้าว่ะ กูไม่เชื่อหรอกว่าพ่อมดมีจริง
>>แต่ถึงมีจริงกูก็รอด
>>เพราะกูเป็นโบท ถ้าโดนสาปกูก็แค่เปลี่ยนจาก รุกรับ เป็น รับรุก
>>”
>>
>>
>>“เออว่ะ! แต่กูสิคงไม่รอดเพราะกูเป็นรับ
>>นี่กูคงโดนสาปให้กลายเป็นรุกไปเรียบร้อยแล้ว” ผมเริ่มกลัว
>>
>>“คิดมากน่ามึง พ่อมดไม่มีจริงหรอก ไปนอนกันเหอะ
>>เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียนเช้า”
>>ไอ้แต๊งค์พูดก่อนเดินนำผมเข้าบ้านไป
>>
>> ผมเดินตามมันไป
>>โดยที่ไม่ทันได้หันกลับไปมองเลยว่านายแก๊ปหายตัว
>>ไปตั้งแต่เมื่อไหร่
>>
>>ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า
>>
>>ไม่ได้ยินเสียงรถ
>>
>>ได้ยินเเต่เสียงของความเงียบ
>>
>>ความเงียบที่แสนน่ากลัว
>>
>>โปรดติดตามตอนต่อไป หรือติดตามตอนอื่นๆได้ที่
>>http://www.facebook.com/rookrubsalabruk
>>