งานที่ไม่มีสูตรสำเร็จ

การปฏิบัติงานเพื่อให้ได้คุณภาพในทุกๆครั้งๆนั้นจะต้องมีรูปแบบและแนวทางปฏิบัติที่ชัดเจน,ครอบคลุมและสะดวกในทุกขั้นตอน โดยมีตัวอย่างที่ชัดเจนและพบเห็นอยู่เสมอ ได้แก่ สูตรการประกอบอาหาร

ซึ่งในการประกอบอาหารแต่ละครั้งเมื่อปฏิบัติตามขั้นตอนแล้วก็จะได้อาหารที่มีรสชาติอร่อยและปริมาณที่เหมาะสมทุกครั้ง จะทำซ้ำกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังมีคุณภาพคงที่เหมือนเดิม จึงจัดได้ว่า สูตรการประกอบอาหาร เป็น สูตรสำเร็จอย่างหนึ่ง นอกจากนี้การปฏิบัติงานด้านอื่นๆก็ต้องอาศัยสูตรสำเร็จที่เกี่ยวข้องเช่นกัน

สูตรสำเร็จจึงเป็นสิ่งสำคัญในการปฏิบัติงานให้มีคุณภาพคงที่อย่างต่อเนื่องจนเป็นที่ยอมรับ แต่ก็ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดของการปฏิบัติงานให้ประสบความสำเร็จเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นก็คือผู้ปฏิบัติงานซึ่งต้องมีทั้งความรู้, ความชำนาญ, ทัศนคติในด้านบวกและความขยันทุ่มเทให้กับงานที่ได้รับมอบหมาย
การคัดเลือกบุคคลที่มีความเหมาะสมกับงานนั้นเป็นสิ่งที่ยากและสลับซับซ้อนซึ่งไม่มีสูตรสำเร็จใดๆที่จะรับรองได้ว่าบุคคลที่ผ่านการคัดเลือกนั้นจะปฏิบัติงานได้อย่างมีคุณภาพจนเป็นที่ยอมรับอย่างต่อเนื่องแม้แต่หนังสือรับรองคุณวุฒิของผู้ผ่านการคัดเลือกก็รับรองได้เพียงความรู้,

ความชำนาญได้ในระดับหนึ่งเท่านั้นไม่ได้รับรองถึงทัศนคติและความขยันทุ่มเทของผู้ปฏิบัติงานแต่อย่างใด หนังสือรับรองคุณวุฒิจึงเป็นเพียงแค่ใบเบิกทางให้คณะผู้บริหารพิจารณาคัดเลือกเข้ามาปฏิบัติงานเท่านั้นไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันถึงคุณภาพของงาน และสิ่งที่ยากกว่านั้นที่กำลังจะตามมาได้แก่ การบริหารงานบุคคล

การบริหารงานบุคคลเพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานที่ผ่านการคัดเลือกนั้นปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยทัศนคติในด้านบวกและความขยันทุ่มเทให้กับงานอย่างต่อเนื่อง เป็นสิ่งที่ผู้บริหารจะต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอยู่เสมอและไม่มีทางหลีกหนีพ้นและที่สำคัญกว่านั้นคือยากกว่าการคัดเลือกผู้ปฏิบัติงาน ถึงแม้จะมีวลีที่ง่ายต่อการเข้าใจในความหมายและเป็นที่ทราบโดยทั่วไปในหมู่ผู้บริหารทุกระดับ ได้แก่ ใช้คนให้ถูกกับงาน แต่ก็เป็นสิ่งที่ยากที่สุดที่จะทำให้เป็นไปตามวลีนี้ในทางปฏิบัติ เนื่องจาก ผู้บริหารมักจะทราบเพียงความรู้,

ความสามารถของผู้ปฏิบัติงานตามที่ระบุไว้ในหนังสือรับรองเท่านั้นแต่ยังมีอีกหลายแง่มุมที่ผู้บริหารไม่ทราบหรือทราบเพียงบางส่วนได้แก่ อุปนิสัยส่วนตัว, ทัศนคติต่องานที่ได้รับมอบหมาย,
สถานะทางการเงินและสถานภาพทางสังคมของผู้ปฏิบัติงาน เป็นต้น

ซึ่งสิ่งดังกล่าวย่อมมีผลต่อคุณภาพและปริมาณงานเพราะผู้ปฏิบัติงานไม่ได้มีการดำเนินชีวิตในด้านการทำงานเพียงด้านเดียวเท่านั้นย่อมจะต้องมีด้านอื่นๆ เช่น เรื่องส่วนตัว, การเงิน, ครอบครัว เป็นต้น

ความรู้, ความชำนาญเป็นสิ่งที่ได้จากการเรียนรู้, ฝึกฝน ซึ่งถ้าเรียนรู้, ฝึกฝนอยู่เสมอย่อมคงไว้ซึ่งความรู้, ความชำนาญเพียงแต่ระดับอาจจะแตกต่างกันโดยขึ้นกับความสามารถในการเรียนรู้และปฏิบัติของแต่ละบุคคล แต่ก็สามารถเรียนทันกันได้ถ้ามีความตั้งใจและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค จัดเป็นสิ่งที่ง่ายที่ผู้บริหารใช้ในการประเมินผู้ปฏิบัติงานโดยวัดจากคุณภาพและปริมาณงานที่ได้จากผู้ปฏิบัติงานว่าผ่านตามมาตรฐานที่กำหนดไว้หรือไม่
ทัศนคติและความขยันทุ่มเท เป็นสิ่งที่ยากและละเอียดอ่อนที่ผู้บริหารจะประเมินผู้ปฏิบัติงานเพราะเป็นเรื่องของจิตใจที่ยากแท้จะหยั่งถึงและไม่มีตัวชี้วัดที่เป็นนามธรรมชัดเจน จนถึงขนาดที่ในบางครั้งผู้บริหารก็ไม่สามารถที่จะทำความเข้าใจว่าทำไมผู้ปฏิบัติงานที่มีทั้งความรู้, ความชำนาญและประสบการณ์ในงานนั้นๆไม่สามารถที่จะปฏิบัติงานให้สำเร็จลุล่วงไปได้ จนเข้าทำนองที่ว่า จนใจกับใจคน
งานคัดเลือกและบริหารบุคคลเป็น งานที่ไม่มีสูตรสำเร็จ ถึงแม้ผู้บริหารจะสำเร็จการศึกษาหลักสูตรการบริหารก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถที่จะใช้เป็นสูตรสำเร็จในการบริหารบุคคลได้เสมอไปเพราะผู้บริหารนอกจากจะมีความรู้, ความเข้าใจถึงลักษณะงานแล้วนั้นยังจะต้องอาศัยดุลยพินิจ, มนุษยสัมพันธ์กับบุคคลรอบข้างและคุณธรรมซึ่งเป็นสิ่งที่หลักสูตรไม่สามารถที่จะสอนได้ทั้งหมดเข้ามาเป็นตัวช่วยถึงจะประสบความสำเร็จ งานนี้จึงมีทั้งส่วนที่เป็นศาสตร์และศิลป์ในตัวเองและเป็นสิ่งที่ท้ายทายผู้บริหารทุกคน
ผู้บริหารเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในระหว่างปฏิบัติหน้าที่จะต้องมีคติประจำใจที่จะต้องพึงระลึกถึงเสมอนอกจาก ใช้คนให้ถูกกับงาน นั่นก็คือ
งานนี้แม้จะไม่มีสูตรสำเร็จ แต่ก็เสร็จได้ด้วยตัวคน