บทส่งท้าย
ทำไมผมจึงอึกอัก ไม่กล้าแสดงออกว่ารักตั้นซะที เพราะเหตุผลอย่างที่บอก ตั้นอายุยังน้อย อนาคตยังอีกไกล เวลาอาจเปลี่ยนเขาได้ในอนาคตได้ แต่ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ผมก็ต้องยอมรับผลของให้ได้มัน
สำหรับตัวผมแล้ว ผมมั่นคงพอ ไม่ได้อวดตัวเองนะครับ เพราะว่าผมเคยทำได้มาแล้ว และทุกวันนี้ก็ทำได้อยู่
แต่อย่างที่ตั้นบอกแหละครับ อนาคตก็เป็นเรื่องของอนาคต ฟังดูธรรมดาแต่ลึกซึ้งมากมาย ให้มีความสุขอยู่กับปัจจุบันใช่มั้ยครับ(รู้ว่าใครๆก็รู้ พูดง่ายทำยาก แต่ถ้าทำได้ก็จะดีมาก) ผมจึงได้คิดและคิดได้ ในเมื่อเจอคนที่ดีขนาดนี้แล้วจะมัวรีรอ ลังเล อะไรอีก ชีวิตมันสั้นนัก เหมือนเนื้อเพลงท่อนหนึ่งที่บอกว่า “.....มีหัวใจไม่รู้จักใช้ ก็เหมือนคนไร้ชีวิตจิตใจ........” แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรใช่มั้ยครับ

คู่ของผมกับตั้นเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น แต่ก็ได้เวลาจบกับการเขียนของผมซะที ทำไมนะหรือครับ ผมอยากเก็บความรู้สึกดีดีของเรื่องราวระหว่างผมกับตั้นไว้ในความทรงจำตลอดไป......... แม้ว่า วันข้างไหนจะเป็นเช่นไรก็ตาม