ล่าสุดผมไปเที่ยวงานกาชาดกับไอ้เจมมาครับ
ก่อนไปมันอ้อนวอนผมน่าดู(ภาคก่อนไป)
"บั๊ค ไปงานกาชาดกัน"
ไปทำไมวะ คนก็เยอะ ร้อนก็ร้อน
"ไปตอนกลางคืนดิวะ ไม่ร้อนหรอก"
แฟนเก่าเราเพิ่งไปมาเมื่อวาน...
.....
พอได้ฟังคำนี้ มันหันขวับมามองผมเลยครับ
"แฟน กับคนที่คบกันไม่กี่วันบั๊คเรียกเขาว่าแฟน
ทีเราคบกันมา 7 ปี ยังไม่เคยใช้คำนี้เลยนะ"
อะไรของเมิงอีกเนี่ย ป่วยอีกและ
"เออ ช่างเหอะ กรูหิวข้าว ไปกินโจ๊กกันเหอะ กรูไม่สบาย"
เมิงไม่สบายตรงไหนวะ กรูก็เห็นหน้าเมิงแป้นแล้นอยู่เลย
ไปถึงร้านโจ๊ค ร้านที่ผมเคยพามันมากินเมื่อนานมาแล้ว เท่าที่เห็นแถวบ้านผมมีไม่กี่ร้านหรอก
"อ้าว แล้วเมิงไม่กินเหรอบั๊ค"
กรูไม่หิว จะกลับไปกินที่บ้าน
"อ้าว แล้วเมิงจะพากรูมาทำไมเนี่ย"
ก็เมิงบอกหิว มึงไม่สบายแด*ๆไปจะได้หาย
"กรูจะไม่ยอมกินจนกว่าเมิงจะไปงานกาชาดกับกรู"
เรื่องของเมิงดิ 555 เกี่ยวไรกะกรูเนี่ย
"เมิงอ่ะ ใจร้าย หน้าตาก็ดี นิสัยเสีย"
อ้าว ตูผิดอะไรเนี่ย
ไหนเมิงบอกไม่สบายไง
ซัดโจ๊คจนหมดชาม เกิดมากรูเพิ่งเคยเห็นคนป่วยเจริญอาหารก็เมิงนี่แหละ
"กรูป่วยจริงๆ นะ นี่ไงยาแก้ไข้"
มันหยิบซาร่ามาแพงนึง มีกินไปแล้วบ้าง
พูดเสร็จมันก็ฉีกซองยาเตรียมจะกิน
"ถ้าเมิงไม่ไปเที่ยวกะกรูนะ กรูจะกินยาให้ตายๆไปเลย"
โอะ นี่ถ้าจะบ้าจริงๆ สงสัยมันคงจะป่วยจนเพ้อ
"ยาพวกนี่กินไปก็แค่บรรเทา มันไม่ได้ครึ่งนึงของยาใจอย่างเมิงหรอกฟร้อย"
ดีนะที่ผมไม่ได้กินอะไรเข้าไป มีหวังอ๊วกแตกกกกกก
เดี๋ยวมาต่อ ภาคเที่ยวงานนะครับ