>ขอบคุณครับที่มาตอบ คำถามคาใจผมและแฟนคลับ ของคุณ เอง
>ผมบอกตรงๆน่ะผมอ่านของคุณทุกเรื่องเลย
>แต่มีนักเขียนบางคนเขียนดีมาก
>ผมอินจัดมากจนคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงๆๆ
>และแล้วเค้าเป็นคนขี้นอยด์มากๆ
>จากการตอบกระทู้เราจับประเด็นได้ แล้วเค้าก็หายไป
>ถ้าผมรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนผมจะไปกราบและอ้อนวอนเขาจริงๆน่ะเนี่ยะ
>ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณคงไม่ทำแบบนั้นอีกน่ะ

สำหรับตัวเอง โดยปกติ จะสนุกกับการเขียนนิยาย โดยมากจะไม่ค่อยทิ้ง จะพยายามต่อเรื่อยๆ แต่ก็มีช่วงที่หยุดไปจริงๆ เป็นปีเหมือนกัน มาจาก เหตุผลทางด้านสุขภาพ และปัญหาส่วนตัวค่ะ กว่าจะหลุดช่วงสถานการณ์เลวร้าย แล้วกลับมาใหม่ ก็ต้องใช้เวลาเป็นปีๆ ช่วงนั้น ไม่สามารถจะนึกจะเขียนอะไรได้เลย บางเรื่อง เราก็ไม่สามารถบอกกับแฟนๆได้ทั้งหมด

กับอีกเรื่องหนึ่งคือ หากลงนิยายไปแล้ว ไม่มีฟีดแบ็ค หรือมีน้อยมาก เราก็อาจจะหยุดลง และหรือให้ลิงค์แปะเอาไว้ หากมีผู้สนใจ ตามไปอ่านที่เวปอื่นค่ะ ยอมรับว่า บางครั้ง คอมเมนต์ของแฟนนิยายก็มีผล บางคนรอเรื่องจบแล้วคอมเมนต์ทีเดียว แต่สำหรับนักเขียน ที่กว่าจะเขียนออกมาได้แต่ละตอน ก็ต้องคิด ต้องเค้นอะไรมากมาย หากว่าไม่มีปฏิกริยาจากคนอ่าน ก็พาลใจเสียเอาง่ายๆ บางทีก็ตัดสินใจไม่ลง เพราะคิดเอาเองว่าไม่มีคนอ่านค่ะ

คอมเมนต์ติเตียน หรือด่า เราไม่ค่อยกลัว เพราะนักเขียน ใช่ว่าจะรู้ไปหมดทุกๆเรื่อง บางเรื่องเราก็ไม่รู้ค่ะ หากมีคนเก่งกว่าในแต่ละเรื่อง แล้วมาให้ข้อแนะนำ หรือทักท้วง ก็น่าจะเป็นเรื่องดี เพราะมันทำให้เราสามารถไปแก้ไขนิยายเรา ให้มันสมบูรณ์มากกว่าเดิมค่ะ

ยังไงก็จะพยายามไม่ทิ้งค่ะ หากไม่เกิดปัญหาถึงขนาดมาเขียนไม่ได้